In de laatste column van het jaar kijk ik terug op het jaar 2019. Een redelijk flets gamejaar met een paar unieke pareltjes, dat verder vooral werd getekend door deprimerend nieuws.

In onze podcast maken ik en co-host Ron elk jaar onze eigen Top 10 met games die wij persoonlijk het meest de moeite waard vonden . In voorgaande jaren was het enorm lastig om mijn shortlist terug te brengen naar tien winnaars. Hoe kon het zo zijn dat ik geen plek meer over had, terwijl nog zoveel titels het verdienden om genoemd te worden? Geen plek meer voor Return of the Obra Dinn, Thronebreaker, Into the Breach, Octopath Traveler? Onbestaanbaar!

Dit jaar heb ik het tegenovergestelde probleem. Ik heb eigenlijk alle games die écht een plekje verdienen wel op een rijtje staan, maar ik kom titels te kort. Het was mijns inziens dan ook een erg matig jaar. In 2018 kwam de ene blockbuster na de andere uit, maar dit jaar leek elke uitgever een beetje de rem erop te houden. “Dat komt omdat de nieuwe consoles er bijna zijn”, hoor ik mensen dan zeggen. O, maar waarom staan er dan al zoveel knallers voor volgend jaar op het programma? “Dat komt doordat ze snel hun grote games nog willen uitgeven voordat de nieuwe consoles er zijn.” Ah, juist ja.

©GMRimport

Politiek in games

Het was ook op andere vlakken een redelijk deprimerend gamejaar. Grote bedrijven lieten zich regelmatig van hun slechtste kant zien. Steeds meer overheden doen bijvoorbeeld onderzoek naar lootboxes en de mogelijkheid om die te verbieden. Maar toen EA in Groot-Brittannië uitleg moest komen geven, legde het bedrijf uit dat lootboxes niet hetzelfde zijn als gokken, maar dat het ‘surprise mechanics’ zijn. Helemaal niemand trapte daar in.

Videogames werden ook misbruikt als bliksemafleider voor een echte discussie over wapens in Amerika. Na de tragische schietpartijen in El Paso en Dayton in augustus, suggereerde president Trump dat dat toch vooral werd veroorzaakt door games. “Een cultuur die geweld verheerlijkt”, zei hij. Hoewel er genoeg onderzoeken zijn die weinig tot geen link hebben gevonden tussen geweld en games, pakt Trump liever deze hobby aan dan dat hij moet verbieden om geweren te verkopen in een supermarkt.

Eind augustus sidderde de game-industrie door een eigen #MeToo-beweging. Meerdere prominente mannen werden beschuldigd van ontoelaatbaar gedrag, met componist Jeremy Soule als grootste naam. Ontwikkelaar Alec Holowda pleegde zelfmoord nadat verhalen over hem naar buiten kwamen. Volgens zijn zus kampte hij zelf ook met mentale problemen. Ik vind het belangrijk om deze beweging serieus te nemen, te luisteren naar de verhalen en te gelovendat er iets goed mis zit in de industrie, waar personen op invloedrijke plekken misbruik kunnen maken van hun macht. Ik denk dan ook niet dat hier het laatste woord over gezegd is.

Het grootste internationale schandaal kwam dit jaar van Blizzard. Een Hearthstone-speler die zijn steun uitsprak voor de protesten in Hongkong werd zonder pardon een jaar geschorst en moest zijn verdiende prijzengeld inleveren. De interviewers kregen voor het gemak gelijk dezelfde straf. Ook al werd die straf later gehalveerd, voor veel gamers was het duidelijk:Blizzard stelt een goede relatie met China – waar veel geld te verdienen valt – boven westerse waarden als vrijheid van meningsuiting.

©GMRimport

Op naar de toekomst

Het was ook een jaar vol verrassende aankondigingen rond de volgende generatie consoles. Waar Sony en Microsoft normaal gesproken evenementen organiseren om hun nieuwe hardware aan te kondigen, kwam het nieuws dit jaar uit onverwachte hoek. De PlayStation 5werd (een beetje) onthuld in een interview van Wired met Sony’s Mark Cerny. Vooral de toevoeging van een SSD werd aangestipt, wat laadtijden verleden tijd moet maken. Van de nieuwe Xbox weten we zelfs al het uiterlijk en de naam: de Xbox Series X (kortweg Xbox) werd tijdens de Game Awards getoond in een kort filmpje.

Microsoft timmert daarbij hard aan de weg om de toekomst van gaming anders in te gaan vullen. Met Game Pass, xCloud, Game Streaming en alle games op Windows maakt het de Amerikaanse softwaregigant straks niet meer uit of je nou wel of niet op een Xbox gamet, zolang je het maar binnen hun ecosysteem doet. Google Stadia lanceerde dit jaar overigens met ongeveer hetzelfde idee, maar dan zonder games en zonder veel van de beloofde functies.

©GMRimport

Unieke games

Maar bovenal is dit het gamejaar dat mij heeft laten zien dat unieke ideeën nog altijd mogelijk zijn, en daar ben ik het meest dankbaar voor. Volgens mij heb ik nog nooit zoveel nieuwe benaderingen van het medium gezien in een enkel jaar. Als eerste natuurlijk door Death Stranding: wat je ook van die game vindt, je kunt niet ontkennen dat het een unieke game is.

Maar er waren ook innoverende games die ik wél leuk vond. Control liet zien dat je niet altijd alles moet willen snappen. Sterker nog, verhalen kunnen veel boeiender zijn als niet constant alle geheimen worden uitgelegd. Disco Elysium toonde me hoe je absurditeit kunt omarmen als een manier om een nieuwe laag te ontdekken in een game. En Outer Wilds verblufte me door hetzelfde universum op hetzelfde tijdstip op tientallen verschillende manieren te belichten.

Zo vindt iedereen altijd wel iets voor zichzelf dat het jaar glans geeft. Uiteindelijk is een jaar ook maar gewoon een verzameling van twaalf maanden. Wat we in ieder geval zeker weten, is dat 2020 een heel ander gamejaar gaat worden. Niet alleen is er al een hele zwik grootse games aangekondigd, zoals Cyberpunk 2077, The Last of Us 2 en Final Fantasy 7 Remake, maar er komen natuurlijk ook twee fonkelnieuwe consoles uit.

Maar wie weet zit ik eind volgend jaar wel te verzuchten dat er zo weinig unieks is uitgekomen in 2020 en verlang ik terug naar 2019. Daarom ben ik toch heel blij met het afgelopen gamejaar, want het heeft me wel weer een paar favoriete games opgeleverd. Ook al krijg ik die Top 10 nog steeds niet vol.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Volgende week tijdens de feestdagen slaan we een keertje over.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."