De PlayStation 5 wordt weinig revolutionair
Nog een jaartje en dan breekt de volgende generatie consoles weer aan. Deze week werd het eindelijke definitief: naast de volgende Xbox lanceert ook de PlayStation 5 rond de feestdagen van 2020. De eerste details vond ik weinig revolutionair, maar is dat wel zo erg?
Sony kiest voor een erg non-traditionele manier om zijn console aan de wereld te presenteren. Eerder dit jaar kwamen de eerste details al naar buiten via een interview met Wired, Nu is het wederom dat medium dat als eerste verslag doet, gecombineerd met een kleine blogpost op de site van Sony zelf. Nou hoeft Sony van mij niet per se een bombastische persconferentie te organiseren om de voorspelbare naam van de PlayStation 5 te onthullen, maar een beetje meer ceremonie had ik wel verwacht.
©GMRimport
Viva la revolution
Ik kon eigenlijk maar één ding denken toen ik de eerste specificaties onder ogen kreeg: de tijd dat een nieuwe console een revolutie inluidde, is voorbij. De generatie van de N64 sleepte ons driedimensionale werelden binnen met Mario 64, de consoles daarna lieten ons allemaal met elkaar gamen door online multiplayer doodeenvoudig te maken. De PlayStation 4 en Xbox One lieten echter na om grote stappen te zetten, behalve dan dat alle games er natuurlijk een stuk mooier uitzien.
Ik ga er maar even van uit dat Sony de belangrijkste troefkaarten al op tafel heeft gelegd, en er niet ineens een revolutionair konijn uit de hoge hoed tevoorschijn komt. Een eerste aankondiging is immers het moment dat je het idee achter je product overbrengt op het publiek. En wat hebben we tot nu toe gehoord? Een SSD om laadtijden uit te bannen, een CPU met acht cores en een weet-ik-veel aantal teraflops, een controller met haptische feedback en adaptieve triggers. Het zijn leuke snufjes, maar een trigger die meer weerstand biedt als je een boog spant, zet niet mijn hele gameleven op zijn kop.
©GMRimport
‘Ray tracing’ klinkt als een actieheld
Zelfs de buzzwords du jour, ‘ray tracing’, maken bij mij weinig los. Tuurlijk, ik heb er onwijs veel zin in om te zien hoe deze technologie games gaat veranderen. Voor de oningewijden: het is een renderingtechniek die nabootst hoe stralen door de wereld gaan. Denk aan lichtstralen die op een natuurlijke wijze een ruimte verlichten en zeer waarheidsgetrouw van allerlei oppervlakten weerkaatsen. Maar een game kan met deze techniek bijvoorbeeld ook berekenen of bepaalde geluidsgolven bij de oren van jouw personage terecht moeten komen.
Het gaat games veel realistischer maken, maar het valt bij mij nog altijd in de categorie: oké, het ziet er mooier uit. Dat is heel fijn en daar heb ik heel veel zin in, maar een revolutie is het niet.
En weet je wat? Eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg. Ik heb vrede met een machine die games weer wat mooier afspeelt dan de vorige. Sterker nog: ik ben daar best wel aan toe. Natuurlijk, games zien er al prachtig uit, en als je naar spellen als God of War of Red Dead Redemption 2 kijkt, vraag je je misschien af of een nieuwe console wel echt nodig is. Maar ik ben een verwende consument en ik begin me al lichtelijk te ergeren aan de concessies die gedaan moeten worden om een game op consoles te kunnen draaien.
Ik vind het al vreselijk dat ik als gamer dat zelf moet kiezen. Ik wil helemaal niet kiezen!
-
Ik wil niet kiezen!
Veel games hebben tegenwoordig een optie om zelf je visuele voorkeuren in te stellen en te kiezen voor een ‘resolution mode’ of ‘performance mode’. Wil je liever mooie plaatjes, of heb je liever een stabiele framerate? Ik vind het al vreselijk dat ik als gamer dat zelf moet kiezen. Ik wil helemaal niet kiezen! Een nieuwe generatie consoles maakt die keuze overbodig.
Daarnaast kijk ik naar een game als Control en wenste ik dat ze die hadden achtergehouden voor de volgende generatie. Het is een prachtige en fantastische game, een van mijn favorieten van het jaar. Wat die game met fysica doet - de manier waarop je met alle meubels en stukken steen kunt smijten - is geweldig. Maar de framerate kakt ook flink in als je een druk gevecht afwerkt, en pauzeren kun je al helemaal beter niet doen, want dan wordt het een diashow.
©GMRimport
The future is now
Bovendien komen de revoluties in gaming straks niet van de console onder je tv, maar spelen die zich stiekem nu al af. Sony heeft de prijs van PlayStation Now gehalveerd en er eindelijk wat interessante games op gezet, om te concurreren met het fantastische Game Pass van Microsoft. De mogelijkheid om nieuwe games binnen een abonnement gewoon even uit te proberen, zorgt ervoor dat ik ze heel anders benader.
En dan hebben we nog streaming en remote play. Eind dit jaar kunnen we met xCloud van Microsoft onze Xbox veranderen in een streamingportaal om onze games overal te spelen, en Sony heeft Remote Play net toegevoegd aan Android. Ook deze keuzes kunnen het gamelandschap voorgoed veranderen. Je zit niet meer vast aan je tv en je bank, maar kunt je game-ervaringen overal mee naartoe nemen.
Het begin van een nieuwe consolegeneratie is altijd de meest spannende tijd in het leven van een gamer (en een gamejournalist). Het uitpakken van de doos, de eerste keer dat je het nieuwe menu ziet, de eerste game die je opstart… ik vind het iets magisch hebben. Ik ben er al helemaal klaar voor om de volgende consoles in huis te halen, al is het maar om games weer een stapje mooier te maken. Revolutie, je kunt me wat. De toekomst is nu.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen.
