Gisteren werd de Summer Game Fest Kick Off-liveshow uitgezonden. Het tempo van die show was zo belabberd en het overgrote deel van de getoonde games zo generiek, dat ik spontaan overwoog mijn controller volledig aan de wilgen te hangen.
Dat klinkt misschien een beetje dramatisch, maar mijn god, wat was de meest recente show van Geoff Keighley een vervelende zit. Ik blijf bij mijn mening dat ik het een ogenschijnlijk toffe peer vind die iets indrukwekkends uit de grond heeft gestampt, maar dat wil niet zeggen dat alles wat de beste man aanraakt in goud verandert. Sterker nog: Summer Game Fest veranderde gisteren in mijn optiek in verrotte, bruine drek dat hedendaags als het in het rond pompende bloed van deze game-industrie moet doorgaan.
Kommer en kwel
De mobiele fantasygames liepen zeker in de tweede helft van de show al snel in elkaar over. Ik zou je de namen van de meeste van deze spellen niet eens kunnen geven. Zo nu en dan werd dit onderbroken door de trailer van een nieuw seizoen van een liveservicegame. Fortnite; Call of Duty: we kennen het inmiddels wel. Een nieuwe tweedimensionale Prince of Persia wist mij warempel bijna te enthousiasmeren, maar helaas waren de gekozen grafische stijl en vooral de hippe soundtrack een complete mismatch. De kern van de oorspronkelijke Prince of Persia is juist de realistische animatie en de haast zen-achtige verkenningstocht door de kerkers van Perzië – een herziening daarvan zou nu juist een enorm verfrissende ervaring opleveren. Helaas.
En hoe ironisch was het dat acteur Nicolas Cage op het podium vertelde dat je door zijn ingesproken dialoog tijdens het spelen van Dead by Daylight het gevoel kreeg samen met hem te vertoeven, om vervolgens in de beelden een knullig geanimeerde versie van de acteur te zien die zijn lippen stijf op elkaar houdt? Sonic Superstars is de zoveelste heruitvinding van het platformpersonage waar ik mijn hart voor vasthoud – misschien moet Sega zich erbij neerleggen dat het zijn oorspronkelijke trilogie nooit gaat overtreffen – en na vijftien onthoofdingen in tien seconden dwaalde mijn aandacht ook af van de Mortal Kombat 1-gameplay. Je kunt in zo’n kort tijdsbestek maar zoveel geweld zien voordat je er compleet gevoelloos voor wordt. Zelfs Alan Wake 2 viel mij ietwat tegen: het zag er zeker indrukwekkend uit, maar nadat ik eerder dit jaar de heruitgave van het eerste deel nog heb gespeeld, leken deze beelden qua gameplay bijna een directe kopie.
Ook tijdens Summer Game Fest wisten we de trend van film- en serietrailers niet te ontlopen. Ligt het aan mij, of wordt het budget van The Witcher met elk seizoen steeds kleiner? De trailer voor het derde seizoen liet het geheel ogen als een generieke FX-fantasieserie. Niet dat het echt veel uitmaakt, want nu we weten dat Henry Cavill na het derde seizoen de biezen pakt, zit toch bijna niemand meer te wachten op de Netflix-serie. Het fragment uit de Twisted Metal-serie maakte niet veel meer indruk. Kan iemand Sony vertellen dat die franchise draait om rondscheuren en -knallen in wagens?
Enkele lichtpuntjes
Er waren lichtpuntjes waarneembaar in de duisternis – geen enkele gameshow is alleen maar kommer en kwel. Het was fijn om zo kort na de gameplaybeelden van Spider-Man 2 een officiële releasedatum te ontvangen, al hadden nieuwe beelden natuurlijk een nog grotere indruk achtergelaten dan louter wat artwork. Een trailer van Final Fantasy 7 Rebirth had ik totaal niet verwacht, maar was zeker welkom. Wel vrees ik dat de kern van wat Final Fantasy 7 zo goed maakte met dit tweede deel van de remake nog verder verloren gaat, maar ik geef Square Enix voor nu het voordeel van de twijfel. Daarnaast heb ik echt helemaal niets met Warhammer, maar hoe meer ik van Space Marine 2 zie, des te meer ik overtuigd raak dat ik die game straks op release wil spelen.
Maar het was te weinig en vooral ook te slecht verspreid over een show van bijna twee uur. Nu voelen Keighley’s presentaties toch al snel als veredelde reclameblokken, maar de ‘reclames’ wisten mij nu negen van de tien keer niet eens te bekoren. Het was zo erg, dat ik mij na de uitzending begon af te vragen of het niet tijd werd om compleet te stoppen met het spelen van games – misschien was ik de hobby simpelweg ontgroeid? Gelukkig bewezen de spellen uit de Days of the Dev-stream die meteen na Summer Game Fest volgde zonder al te veel moeite het tegendeel.
Lees hier al het Summer Game Fest-nieuws op een rij
