De ruim 1200 woorden hieronder zijn een uitgebreide manier om te zeggen dat je je aan Uncharted: Legacy of Thieves Collection eigenlijk geen buil kunt vallen.

In de maand dat Microsoft praktisch een gamemonopolie aankondigde, komt Sony nog even met een herinnering aan waarom je ook alweer hun consoles koopt: de kleurrijke, verhalende, filmische exclusieve blockbusters die telkens weer tot de top van hun generatie behoren qua productiewaarden. Uncharted is daar altijd het beste voorbeeld van geweest. De games van ontwikkelaar Naughty Dog zijn etalages voor wat een PlayStation-machine in huis heeft, geschreven door mensen die snappen hoe je verhalen en personages in elkaar zet.

En nu is er dus de Legacy of Thieves Collection, een pakket met de twee laatste Uncharted-games. A Thief’s End verscheen in 2016 en was — zoals de naam al insinueert — het laatste echte hoofddeel in de serie; The Lost Legacy lanceerde een jaar later als uit de hand gelopen dlc. Het zijn twee gameavonturen in de geest van Indiana Jones en Tomb Raider, samen goed voor een hele ruime twintig uur aan gameplay, opgekalefaterd om eruit te zien als PlayStation 5-spellen.

©GMRimport

De games

Uncharted 4 is een karakterstudie, schreven we al in de review. Ja, er is een schat waar je achteraan jaagt en ja, dat komt met een hoop geslinger en geschiet, maar de game is veel meer dan de voorgaande delen character-driven. Niet ‘wat doet Nathan Drake’, maar ‘wie is Nathan Drake’ is hier de vraag. Om die te beantwoorden wordt zijn broer Sam geïntroduceerd: een perfecte spiegel voor een hoofdpersonage dat we vóór deel 4 vooral kenden als de immer grappende boy-next-door, een massamoordenaar op wie het moeilijk boos worden is. Die veranderde aanpak levert mooie momenten op, met name tussen Nathan en zijn vrouw Elena — en aan het einde van de game overheerst een gevoel van voldoening. Nathan Drake is klaar, het is mooi geweest.

The Lost Legacy (lees hier de review) bewees vervolgens dat Uncharted zijn posterboy niet eens echt meer nodig heeft. De game zet Nadine Ross en Chloe Frazer in de schijnwerpers, twee personages die het in eerdere game(s) moesten doen met een bijrol. Qua gameplay verandert er weinig, behalve dat dit de meest open Uncharted van allemaal is, met één grote puzzelspeeltuin als center piece. Ook qua overkoepelend verhaal is het bekende kost: zoek de schat, wordt gedwarsboomd door een slechterik met een enorm privéleger, lach tussendoor om het eindeloze gekibbel. Maar Nadine en Chloe zijn zo goed geschreven personages dat het geen straf is om de hele riedel nóg maar eens mee te maken. 

En nu zitten beide games dus samen in één pakket. Is deze bundel nodig? Allerminst. Wie PS Plus heeft, kan Uncharted 4 gewoon uit de Store downloaden en ontvangt dan de PS4 Pro-versie: de 1440p-variant met al iets ingekorte laadtijden. De perfecte kennismaking voor wie nog nooit een Uncharted-game heeft gespeeld dus. Gelukkig zet de Legacy of Thieves Collection wel een paar extra stappen.

Nachtwachtoperatie

Er is één zekerheid in het leven en dat is dat elke nieuwe Uncharted de mooiste consolegame ooit is. Nu gaat die regel blijkbaar ook op voor oude Uncharteds. Deel 4 en The Lost Legacy verschenen zes en vijf jaar geleden, maar laten de concurrentie anno 2022 achter zich qua pracht en praal. Speel de games op een oled-tv en je ogen krijgen spontaan spierpijn van hoe hard ze de kost worden gegeven. Flora, fauna, kerken, kerkers, tempels, straatstenen, jungles, vergezichten, gezichten, gezichtsbeharing; ze springen uit je tv alsof ze daar helemaal niet willen zijn.

De 4k/HDR/60fps-upgrade werkt als de restauratie van de Nachtwacht: al het moois was er al, maar is dankzij het herstelwerk nu in volle glorie te bewonderen. Sowieso verdienen de hoogtepunten van beide games — piratenstad Libertalia, die ellenlange achtervolging, de Western Ghats van Lost Legacy, enzovoorts — stuk voor stuk een plek in het museum. Nu nog meer: de verschillen zijn klein, maar textures zijn hier en daar net wat scherper, schaduwen minder rafelig en bossen in de verte net wat dichter begroeid.

©GMRimport

Van de verbeteringen valt de opgelapte framerate het meeste op. De remasters bieden drie modi: Fidelity, Performance en Performance+. De eerste is feitelijk Uncharted 4 met wat meer pixels, de derde gaat op 1080p met 120 beelden per seconden; leuk, maar je moet wel een tv hebben die dat aankan en het is dezelfde resolutie als de games op de goeie ouwe PlayStation 4 hadden.

Performance is de gulden middenweg. Ondanks de downgrade van 4k naar 1440p is er visueel amper verschil met de Fidelity-modus, maar de zestig frames maken het bijna een nieuwe game. Verwacht geen, ik noem maar wat, Bayonetta, maar alle actie — van schieten en slingeren tot op je dooie gemak rondlopen — is plots veel minder stroperig en daardoor domweg leuker. Je vraagt je af hoe je deze game ooit in 30fps hebt gespeeld.

Voor wie is dit?

Wat je verder nog wilt weten: de laadtijden zijn drastisch ingekort. Dat merk je niet als je de game in z’n geheel nog eens doorspeelt, maar wel als je met een oude savegame specifieke hoofdstukken of gevechten wilt herspelen. Daarover gesproken: dankzij de cloud is het inladen van oude saves een fluitje van een cent. Verder maakt de game tijdens de actie prima gebruik van de DualSense-controller, maar verwacht niets van het niveau Astro’s Playroom.

En dat was het wel. De Legacy of Thieves Collection biedt verder niets wat de oorspronkelijke games niet hadden. Wel ontbreekt er iets wat Uncharted 4 wel had: multiplayer. Online Uncharted spelen op 120fps was zo gek niet geweest, maar is het ontbreken echt een gemis? Het antwoord op die vraag is dat het er maar net om gaat wat je zoekt in een Uncharted-game. Multiplayerfans zijn er genoeg, maar de singleplayer was, is en zal waarschijnlijk ook wel altijd het hoofdgerecht blijven.

©GMRimport

Alsnog werpt het de vraag op: voor wie is Legacy of Thieves Collection? De tien euro die je neertelt als je eigenaar bent van A Thief’s End en/of The Lost Legacy zijn het geld dubbel en dwars waard, mits je zin hebt het avontuur nog een keer te beleven — het grijze weer buiten, de coronarestricties en een niet heel denderend gameaanbod op de PlayStation 5 zijn genoeg argumenten vóór een replay. En vooral voor spelers die The Lost Legacy destijds hebben gemist is dit een uitstekende kans om dat goed te maken. Je bent een dief van je portemonnee als je het niet doet. Maar voor nieuwkomers die eerst even willen proeven is de PlayStation Hits-variant van Uncharted 4 een logischere ‘demo’.

Legacy of Thieves laat je uiteindelijk met een dubbel gevoel achter. Het etaleert de kracht van PlayStation, onderstreept dat Naughty Dog de koning van het platform is, en maakt nieuwsgierig wat de studio straks uit de PS5 weet te halen. Maar als de Legacy of Thieves Collection óók iets laat zien, is het dat de Uncharted-formule zijn houdbaarheidsdatum heeft bereikt. Het was een prachtige tijd, en dit is een prachtige herinnering. Tijd voor iets nieuws.

Uncharted: Legacy of Thieves Collection is beschikbaar voor PlayStation 5, een pc-versie volgt later in 2022. Voor meer Nathan Drake: vanaf 17 maart draait de Uncharted-film in de Nederlandse bioscopen.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Black Myth: Wukong-fans kunnen zich klaarmaken voor een "aantal verrassingen" later dit jaar..

Dat heeft regisseur Feng Ji aangekondigd op de Golden Joystick Awards die eerder deze week werden uitgereikt. Daar won Black Myth: Wukong de award voor game van het jaar.

"Je hebt de game misschien al uitgespeeld", zo opperde Feng Ji. "Dat is prima. Blijf ons volgen en misschien komen er wat verrassingen voorbij later dit jaar." Hoewel de ontwikkelaar niet duidelijk maakte waar het precies om gaat, hopen fans dat hiermee downloadbare content voor de game wordt bedoeld.

Black Myth: Wukong verscheen in augustus voor PlayStation 5 en pc. Het op Unreal Engine 5 ontwikkelde spel is min of meer een vertolking van en een vervolg op het bekende Chinese verhaal Journey to the West. In dit verhaal is de Monkey King vijfhonderd jaar gevangen onder de Wy Zhi Shan-berg.

De game is een singleplayer actie-rpg waarin spelers als de 'Destined One' door een grote verscheidenheid aan gebieden reizen geïnspireerd door het hierboven genoemde verhaal, terwijl men in actievolle gevechten beland.

Marcel Vroegrijk beloonde het spel met een 8 in de Gamer.nl-recensie: "Black Myth: Wukong doet meer dingen goed dan fout. Het begint wat eigenaardig, speelt soms stroef en de onophoudelijke stroom aan bazen komt je vroeg of laat de neus uit. Maar het zit verrassend slim in elkaar en voelt vooral erg verfrissend, ook al heb je ‘het verhaal’ van Journey to the West ongetwijfeld al een keer gehoord of gezien."

Zover bekend moet er ook nog altijd een Xbox Series-versie van het spel uitkomen, al is niet duidelijk wanneer. Op 12 december komt er in ieder geval een fysieke PlayStation 5-versie van de game uit.

Het woensdag uitgekomen Stalker 2: Heart of Chornobyl is inmiddels wereldwijd een miljoen keer verkocht.

Dat werd via het officiële X-account van de gamereeks aangekondigd. Daarbij wordt gemeld dat "nog veel meer stalkers de game via Game Pass spelen".

In Stalker 2: Heart of Chornobyl reizen spelers wederom af naar de Zone, een gebied rondom de Chornobyl Nuclear Power Plant waar straling voor allerlei mutaties zorgt. De game is verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc. Ook staat het spel op Xbox Game Pass.

Dat de game is uitgekomen mag een klein wonder heten, want de ontwikkeling had wat voeten in de aarde. Het uit Oekraïne afkomstige GSC Game World heeft de werklocatie van werknemers meermaals moeten veranderen, terwijl diverse werknemers zich bij het Oekraïense leger voegden. Ook moest de ontwikkelaar dealen met het feit dat Russische hackers vroege versies van de game lekten.

Stalker 2 kent op release wel bugs en andere technische mankementen. GSC heeft al laten weten de komende tijd hotfixes uit te brengen om diverse problemen weg te werken.

Kamal van de Pol deelde een 7 uit in de Gamer.nl-review: "Stalker 2: Heart of Chornobyl is een melancholische en meeslepende shooter gemaakt in de meest bijzondere omstandigheden. De prachtige en tot de nok toe gevulde spelwereld gaat wel gepaard met frustrerende AI en grafische foutjes. Daarbij verschilt de ervaring in de kern niet veel van de voorgaande delen. Ondanks dat is Stalker 2 een game waar je uren in kunt stoppen. Hoe meer moeite je in het verkennen van de Zone steekt, des te meer het je oplevert."