De aantijgingen tegen Activision-Blizzard zijn hopelijk het startschot voor verandering
Het was de afgelopen anderhalve week hét gespreksonderwerp binnen de game-industrie: de giftige werkcultuur bij grote uitgevers en de weerstand die werknemers daar publiekelijk tegen bieden. Ik vind het belangrijk dat die conversatie plaatsvindt. Dat betekent immers dat het onderwerp an sich bespreekbaarder wordt en permanente veranderingen hopelijk in zicht zijn.
Let op: bepaalde beschrijvingen van gebeurtenissen in deze column kunnen als schokkend ervaren worden.
Vorige week klaagde het Ministerie van Eerlijke Werkgelegenheid en Huisvesting van Californië uitgever Activision Blizzard aan. Er zou discriminatie en seksuele intimidatie plaatsvinden binnen het bedrijf, zo concludeert men op basis van twee jaar onderzoek. Denk aan ongelijkheid op het gebied van salarissen en promoties – in het bijzonder bij vrouwelijke werknemers – en seksuele intimidatie op de werkvloer. Vorig jaar kwamen er soortgelijke praktijken aan het licht bij Ubisoft, en eerder bij Riot Games en Quantic Dream.
Een nieuwe standaard
Het feit dat de zaak nu in het nieuws komt, lijkt zijn eerste vruchten af te werpen. Dan heb ik het niet over de statements van bovengenoemde bedrijven en CEO’s als Bobby Kotick, die volgens veel werknemers niet toereikend zijn. Ik heb het wél over het feit dat werknemers zich durven te wapenen tegen dit probleem nu het onderwerp bespreekbaar wordt gemaakt. Bij Activision Blizzard wordt er gestaakt en is er een open brief gepubliceerd waarin door ruim tweeduizend werknemers verandering wordt geëist.
Ook (voormalige) werknemers van Ubisoft plaatsten deze week een brief online met een vergelijkbare tendens. Ze spreken daarin hun steun uit richting de werknemers van Activision Blizzard en andere uitgevers. Die uitgesproken steun is essentieel voor slachtoffers om zich gehoord te voelen en ze een potentieel prettiger vooruitzicht te bieden. Daarbij stellen ze in de brief ook een nieuwe standaard voor de industrie voor, waarbij een groep bestaande uit werknemers – niet managers en andere mensen in hoge posities – als een soort waakhond annex luisterend oor optreedt. Dat zou wat mij betreft een uitstekende eerste stap zijn richting een betere toekomst.
Ik vond het vooral indrukwekkend om te zien dat men volgens de brief van Ubisoft-werknemers geen genoegen meer neemt met verontschuldigingen. Ubisoft zou volgens hen een jaar lang "niets meer dan aardige woorden, lege beloftes en een onwil om de overtreders te ontslaan" hebben geboden. Het bedrijf heeft het afgelopen jaar diverse kopstukken ontslagen en verbetering beloofd. Hoewel mogelijk goedbedoeld van de uitgever, blijft het een feit dat er om de zoveel tijd berichten van een giftige werkcultuur binnen een bedrijf naar buiten komen, waarna het betreffende bedrijf door het slijk gehaald wordt, men zich verontschuldigt en daarmee de kous zo goed als af is. Het wordt tijd dat er blijvende veranderingen worden doorgevoerd. Steeds meer werknemers durven dat nu publiekelijk te eisen. Dat hier veel moed voor nodig is – niet in de laatste plaats omdat je je carrière mogelijk op het spel zet – mag voor zich spreken.
Misselijkmakende verhalen
De aandacht voor het onderwerp in de media heeft meer voordelen. Zo komen er steeds meer verhalen aan het licht van mensen die benadeeld zijn door de giftige werkcultuur, of verhalen over topmannen binnen uitgevers die zich jarenlang zonder noemenswaardige gevolgen hebben kunnen misdragen. Uit de aanklacht van de staat Californië bleek al dat een vrouwelijke werknemer zelfmoord pleegde nadat naaktfoto’s van haar rondgingen op een bedrijfsfeest.
Minstens zo misselijkmakend is de zogenaamde ‘Cosby Suite’. Een aantal ontwikkelaars van Activision Blizzard had tijdens BlizzCon een hotelkamer geboekt die ze naar de beruchte, voor aanranding veroordeelde acteur Bill Cosby vernoemden. Daar werden niet alleen drankjes genuttigd, maar er werden, zo bleek uit geplaatste foto’s van de kamer en een appgroep, ook ‘mooie vrouwen’ voor gezocht. Hoewel dat op zichzelf weinig kwaad kan, doet de context waarin dit geplaatst wordt de maag van een gemiddeld mens omdraaien: er circuleert een foto op het internet waarin de groep ontwikkelaars met een portret van Cosby zelf op bed zit.
Het zijn geen leuke verhalen om te lezen – laat staan om te schrijven – maar nogmaals: dit moét aan het licht komen. Enerzijds om slachtoffers de kans te geven hun verhalen met de wereld te delen of ze moed te geven om dat in de toekomst te doen, anderzijds om de verantwoordelijken op te laten draaien voor de schade die ze mensen hebben berokkend.
De toekomst
Niemand is perfect. Velen hebben in het verleden wel eens een opmerking gemaakt die niet zo handig was. Als daarmee iemand is benadeeld, moet dat uitgesproken en opgelost worden. Maar minstens zo belangrijk is dat mensen die zich er schuldig aan hebben gemaakt terecht worden gesteld, ervan leren en beseffen waarom hun gedrag zo schadelijk was voor anderen.
Dát is het zaadje van waaruit zich een nieuwe toekomst kan ontkiemen. Een toekomst die inclusiever is; een toekomst waarin mensen gelijk behandeld worden en gelijke kansen krijgen; een toekomst waarin iedereen zich fijn en veilig op de werkvloer voelt. Dat lijkt wellicht een utopie, maar wel eentje die de afgelopen weken hopelijk een stapje dichterbij is gekomen.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:
