Mijn berg GOTY’s
We hebben een fantastisch gamejaar achter de rug en hebben allemaal volop games gespeeld dit jaar. Naast de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2018 en de Top 100 van 2019 vertellen Gamer.nl-redacteuren in deze rubriek individueel over hun favoriete games van 2018. Vandaag: Marcel met games in het algemeen.
De generieke inleiding hierboven zegt het al: we hebben een fantastisch gamejaar achter de rug en hebben allemaal volop games gespeeld dit jaar. Dat klopt helemaal. Ook ik heb een fantastisch gamejaar achter de rug en heb volop games gespeeld dit jaar. Dat is zo vanzelfsprekend nog niet, want kort geleden was het helaas heel anders.
Gamen is zonder twijfel een van mijn grootste hobby’s. Dat is het al sinds ik van de ene op de andere dag mijn passie voor speelgoedautootjes inruilde voor spelletjes op de computer. Jammer genoeg gooide mijn geestelijke gezondheid de afgelopen vijftien jaar geregeld roet in het eten. Ik heb het daar best moeilijk mee gehad, want hoe vervelend is het dat je vaak amper van je favoriete bezigheid kunt genieten, en zelfs helemaal niet op de momenten dat je het stiekem ’t hardst nodig hebt?
Eigenlijk reken ik alle games die ik in 2018 heb gespeeld tot mijn favorieten
-
Hoofdzaken
Mijn hart wilde al die mooie games wel spelen, maar mijn hoofd werkte niet mee. De ellende was te chaotisch om er via een game aan te ontsnappen, of de chaos te ellendig om überhaupt mijn PlayStation 4 of Switch aan te kunnen zetten. Maar hoe anders was dat dit jaar! Het gaat tegenwoordig stukken beter met me en daarmee keerde ook de capaciteit om te gamen terug. De wil is gelukkig nooit weggeweest.
Eigenlijk reken ik alle games die ik in 2018 heb gespeeld tot mijn favorieten. Ze zijn onlosmakelijk verbonden met mijn mentale toestand, waarvan ik niet voor mogelijk had gehouden dat ‘ie dit jaar zo zou verbeteren. Omdat mijn hoofd me steeds minder in de weg zat, ben ik ook steeds meer games gaan (uit)spelen.
©GMRimport
Dat begon eigenlijk al in januari met Monster Hunter: World. Ik liet me zoals gewoonlijk weer eens overtuigen door vrienden dat ik deze game echt moest hebben. Het grote verschil met al die vorige keren was dat ik de game ook daadwerkelijk ben gaan spelen, in plaats van er na vijf minuten nooit meer aandacht aan te schenken. Het hield maar niet op. Pas toen er enkel nog grinden op het menu stond ben ik gestopt met jagen. Maar ik voelde me nooit gejaagd, wat ik voorheen eigenlijk altijd wel had. De kleinste afleiding of onderbreking door een game zelf kon mijn beeld van een spel voorgoed verpesten, en daarmee ook de kans dat ik het ooit nog aan zou raken.
©GMRimport
Save the best for Celeste
Ik heb dit jaar nog een hoop andere games gespeeld, zoals God of War (waar ik vroeger echt nooit mee uit de voeten kon), Assassin’s Creed Odyssey (wat zowaar een coherent spel is) en Spider-Man (gewoon leuk). Ik recenseerde ook nog een aantal titels, want als er iets goed helpt tegen gebrekkige zelfsturing, dan is het wel extrinsieke motivatie. Op die manier speelde ik Legendary Gary, Forgotton Anne, Déraciné en Ashen door, allemaal games die ik voor geen Overwatch-goud had willen missen.
Er is er nog eentje die ik per se in 2018 wil uitspelen: Celeste. Met de stijgende lijn van dit jaar lijkt het me passend om op de top te eindigen. Daarom ga ik er op kerstavond eens goed voor zitten, vergezeld door vrienden die mij maar wat graag horen schelden als ik voor de honderdste keer in de afgrond spring. Ik geniet daar zelf ook van. Mijn hoofd filtert al genoeg, dus als ik mezelf dan een keer hoor schelden op een spel, dan weet ik: godverdomme, wat hou ik toch oprecht van games!
Dit was de laatste Favoriet van de Redactie van deze serie! Bekijk ook het overzicht van alle Favorieten die zijn verschenen.
