We zitten officieel in het gouden tijdperk van gameverfilmingen. De tijd dat er iemand grappend vraagt of Uwe Bol bij een project betrokken is, ligt gelukkig ver achter ons. Met The Last of Us, The Super Mario Bros. Movie en nu ook Fallout zijn kwaliteitsvolle gameverfilmingen er in alle soorten en maten. Toch markeert Fallout wat mij betreft echt een volgende stap in dit gouden tijdperk.

Hoewel HBO’s The Last of Us een vrijwel perfecte verfilming is, is het wel behoorlijk traditioneel in zijn opzet. Het pakt het bestaande verhaal en vertelt dat nauwkeurig na, maar wijzigt ook het een en ander. Bij boekverfilmingen is dat van oudsher ook de manier van werken. Van The Godfather tot James Bond en recentelijk nog Dune; het zijn herinterpretaties waarin dingen worden toegevoegd, weggelaten, of aangepast. Het Nederlandse woord ‘verfilming’ dekt wat mij betreft dan ook de lading niet zo mooi als het Engelse equivalent: ‘adaptation’ - iets wordt aangepast.

Het medium bepaalt de boodschap

Dankzij zulke wijzigingen kun je bij een verfilming als The Last of Us lekker discussiëren over welke vertolking je beter vindt, maar de game en de serie bestaan uiteindelijk niet in dezelfde continuïteit. Ik begrijp de keuze om zo te werk te gaan, want film is nou eenmaal een ander medium dan games. Een film of tv-serie vraagt dus ook om een andere aanpak.

Dat verschil in medium werd door Kiki Wolfkill, bij 343 Industries destijds verantwoordelijk voor de transmediale strategie, nog aangehaald als reden om met de Halo-tv-serie op Paramount+ een volstrekt andere weg in te slaan. In het geval van Halo resulteerde dat in een matig eerste seizoen en een vermakelijk tweede seizoen, maar bovenal in een hoop gemiste kansen. Kansen die Amazons Fallout wél pakt.

Fallout 5

Fallout speelt zich namelijk wel af in dezelfde continuïteit als de games. Bij The Last of Us was ik vooral benieuwd hoe het werd verteld, bij Fallout was ik benieuwd naar wat er werd verteld. Dat is niet helemaal uniek: animatieseries als Arcane en Cyberpunk: Edgerunners zijn bijvoorbeeld ook canon. Toch doet Fallout iets bijzonders. Het gaat verder dan de lore respecteren. De serie voelt echt als een nieuw, volwaardig deel binnen de franchise. Dat wordt niet alleen bereikt door te strooien met flessendoppen en verwijzingen naar het merk Nuka-Cola, of door iemand in een blauwe jumpsuit op de posters te zetten. De serie is door en door Fallout.

De slow motion schietpartij in Filly, de manier waarop The Ghoul midden in een gevecht argeloos wat tomaatjes naar binnen kiept (voor health-puntjes!), de rariteiten die zich afspelen in de Vaults, de vreemdelingen die ogenschijnlijk random op het pad van de hoofdpersonen komen, en natuurlijk Lucy’s ‘main quest’: het had allemaal zo in een nieuwe game gebruikt kunnen worden. Schijnbaar heeft Todd Howard zelfs nog af en toe op de rem moeten trappen, om te voorkomen dat de showrunners al het gras voor Bethesda’s voeten wegmaaien voor toekomstige games.

Tegelijkertijd zouden de flashbacks naar de vooroorlogse tijd en de drie vervlochten verhalen van Lucy, The Ghoul en Maximus, nooit op deze manier werken in een game. Fallout benut dus écht de kracht van zowel het bronmateriaal –een kwart eeuw aan storybuilding door een grote diversiteit aan studio’s – als van tv als medium. Een zeldzaam knappe vertoning.

Thou shalt get sidetracked by bullshit

Niet alleen het publiek wint met deze aanpak, ook Bethesda spint hier garen bij. Letterlijk alle Fallout-games genieten meer populariteit sinds de serie uit is, tot aan de klassieke delen uit de jaren negentig aan toe. Fallout 76, toen het zes jaar geleden uitkwam nog (terecht) door vriend en vijand verguist, werd zelfs meer dan ooit tevoren gespeeld. Het verlangen om meer ‘gesidetracked’ te worden door ‘bullshit’ is overduidelijk enorm.

Het leuke is dat het ook eigenlijk helemaal niet uitmaakt in welke game je duikt om die behoefte te bevredigen. Juist omdat de tv-serie geen rechtstreekse verfilming is van één specifiek verhaal, maar een universum deelt met al die games, zijn de serie en de games allemaal even relevant. Begrijp me niet verkeerd, ik genoot heel erg van The Last of Us en Super Mario, maar ik ben nou eenmaal in de eerste plaats een gamer. Ik geniet dus extra als zo’n serie complementair is aan de games. Fallout dient dus hopelijk als een blauwdruk voor hoe producenten voortaan een gameverfilming aanpakken. Op korte termijn leidt de serie in ieder geval een transmediale explosie van atompunk-achtige vreugde. Everyone liked that.

Alle werknemers van Shift Up, de Zuid-Koreaanse ontwikkelaar van Stellar Blade, hebben als bonus een PlayStation 5 Pro en een geldbedrag ontvangen.

Het gaat om een eindejaarsbonus voor ongeveer driehonderd werknemers. Eerder vandaag ontvingen werknemers de PS5 Pro tijdens een meeting. Daarbij ontvangen alle werknemers ook 5 miljoen won (ongeveer 3298 euro).

Een woordvoerder van Shift Up laat aan de Zuid-Koreaanse publicatie Naver (via VGC) weten dat de bonussen zijn bedoeld om het bestaande talent binnen e studio te motiveren.

Stellar Blade verscheen afgelopen april op PlayStation 5. De game speelt zich af in de nabije toekomst, waarbij de mensheid van de aarde wordt verbannen na het verliezen van een oorlog tegen de buitenaardse Naytiba. Om de aarde weer terug te winnen, kruipen spelers in de huid van Eve. Zij moet het tij keren voor de mensheid. De game draait vooral om de hectische gevechten, vol met aanvallen, verdedigingsmoves en vloeiende combo's.

Erik Nusselder gaf de game een 7: "Er is niet zo veel mis met Stellar Blade, maar er is ook niet zo veel geweldig. Het voorspelbare verhaal en de lege personages worden gecompenseerd door spannende en vloeiende gevechten. Hopelijk wordt in een eventueel vervolg onze fantasie wat meer geprikkeld."

Over Stellar Blade gesproken: het was de favoriete game uit 2024 van Gamer.nl-redacteur Luuc ten Velde. In dit artikel vertelt hij daar meer over.

Trent Reznor en Atticus Ross, de componisten van het aankomende Naughty Dog-spel Intergalactic: The Heretic Prophet, hebben afgelopen nacht een Golden Globe in de wacht gespeeld voor hun soundtrack voor de film Challengers.

Reznor en Ross, die ook vaak hebben samengewerkt aan het industriële muziekproject Nine Inch Nails, hebben wel vaker prijzen geworden voor hun soundtracks - onder andere voor Soul en The Social Network. Hun nieuwste wapenfeit is dus een Golden Globe voor Challengers, de afgelopen jaar verschenen tennisfilm met Zendaya in de hoofdrol.

Toen Intergalactic: The Heretic Prophet tijdens The Game Awards afgelopen december werd aangekondigd, werd tegelijkertijd bekendgemaakt dat Reznor en Ross de soundtrack van de game zullen creëren. Reznor heeft ook de klassieke shooter Quake van een soundtrack voorzien.

De PlayStation 5-game van de studio achter The Last of Us en Uncharted speelt zich duizenden jaren in de toekomst af. Spelers kruipen in de huid van Jordan A. Mun (gespeeld door actrice Tati Gabrielle), een gevaarlijke premiejager die op jacht naar een doelwit op de verre planeet Sempiria belandt. De communicatie tussen de planeet en de rest van het universum is honderden jaren geleden al verloren gegaan. "Jordan moet al haar vaardigheden en verstand gebruiken als ze de eerste persoon in meer dan zeshonderd jaar wil worden die de planeet weer verlaat."

Intergalactic: The Heretic Prophet heeft - geheel volgens eerdere geruchten - een sciencefictionthema. Een opvallend detail is dat het ruimteschip van Jordan een Porsche is. Een releasedatum voor de PS5-game is nog niet bekend.