Wat kun je toch lekker gaan in Doom. Jij, de wraakzuchtige Doom Slayer, versus een oneindige hoeveelheid wanschepsels uit de krochten van de hel. Oogkleppen op, kettingzaag aan, ethiek uit: ‘The Slayer’s time is now’ - en gaan, zo hard als mogelijk. Het nieuwe Doom: The Dark Ages gaat uit hetzelfde gameplayvaatje tappen, maar dan wel heel anders dan je verwacht.
Enkele dagen voor de Xbox Developer Direct woonden we al een presentatie bij van Doom: The Dark Ages. Na het zien van nieuwe beelden mocht Gamer.nl vragen stellen aan game directors Hugo Martin en Marty Stratton. Hun pitch is duidelijk: de nieuwe Doom wordt “nog steeds een echte Doom-game” en “de duurste tot nu toe”, terwijl Doom: The Dark Ages ook een “goed instapmoment moet worden voor nieuwe spelers”. De game is een prequel op Doom (2016), voegt grote open gebieden toe en leunt op een nieuwe gameplayfilosofie.
Doom: The Dark Ages is ook het derde deel van een reboot die zichzelf steeds opnieuw wil uitvinden. Volgens id Software zijn alle games in deze reboot met een andere filosofie gemaakt. Doom (2016) was ‘run and gun’, leggen Martin en Stratton uit. Doom Eternal was meer ‘jump and shoot’. Ja, je moest knallen, maar het was net zo belangrijk om als een slingeraap door de arena’s te vliegen. Deze nieuwe telg, The Dark Ages, wordt ‘stand and fight’. Je moet als Slayer hevig knokken, maar doet dat wel met beide voeten op de grond.
Staan en vechten
Wie bekend is met de vorige delen, weet dat zeker Doom Eternal heel erg snel kan gaan. Je moet in Eternal continu letten op de zwakke punten van tegenstanders. Tegelijkertijd vlieg je met een rotvaart door levels heen. Waar Doom (2016) een in de kern basale machtsfantasie is, is Doom Eternal een soort schaakspel op supersonische snelheid. Doom: The Dark Ages is, opvallend genoeg, geen van beide. Zoals Doom Eternal met kleine nuances verschilt van Doom 2016, verschilt The Dark Ages van Eternal.
Of zoals Marty Stratton dat inkopt: in Doom Eternal was je een straaljager, in Doom: The Dark Ages ben je een tank. Dat is écht terug te zien in de actie. In Doom Eternal was je veel aan het slingeren en springen en het strijdveld had als gevolg een verticale laag. In Dark Ages ben je juist aan de grond genageld. Boven en onder doen er niet zoveel toe. Je bent vooral met links en rechts bezig als je projectielen moet ontwijken. Dat kan ouderwets met een dash, maar er is nu nog een andere oplossing.
Voor het eerst in de serie beschikt de Doom Slayer over een schild. Dankzij die zogeheten Shield Saw is ook stilstaan en anticiperen opeens een realistische tactiek. En nee, je gebruikt het schild niet alleen om aanvallen en projectielen te blokkeren. Zodra een aanval of projectiel groen knippert, kun je dat gevaar afweren en terugkaatsen met je schild. Jazeker, de parry komt naar Doom. Bel je ouders of verzorgers als dat nog kan: je jeugddroom is zojuist werkelijkheid geworden. Jeetje, wat die parry ziet er bevredigend uit.
Martelwerktuigen
Zeker projectielen vliegen met de parry met een enorme rotvaart terug naar de rechtmatige eigenaar. Je kunt je schild zelfs naar vijanden gooien om ze aan stukken te snijden: de rand van je schild is namelijk een kettingzaag. Alles wat je met je schild kunt doen, doe je met één knop. De Slayer beschikt naast het schild over meerdere mêlee-wapens, waaronder een strijdvlegel, een zware knots en het schild. Ook al die verschillende mêlee-aanvallen zitten onder één knop. De game bepaalt zelf welke mêlee-aanval wanneer wordt ingezet.
De aanvallen, wapens en andere gadgets staan volgens id Software in het teken van de nieuwe setting: de middeleeuwen. In deze versie van de middeleeuwen is een overdaad aan demonen uit hun onderaardse hol gekropen om ook de wereld hels te maken. De Slayer is aan het begin van The Dark Ages nog onbekend met die strijd tussen goed en kwaad. Hij wordt in deze game voor het eerst in zijn bestaan losgelaten op Dooms versie van de hel. Het lijkt er dan ook op dat The Dark Ages de origin story van de Slayer wordt.
Over de gevolgen van de setting en het verhaal blijft id Software nog een beetje mysterieus. We zien amper andere wapens of vijanden dan in de eerste trailer werden getoond. “We hebben nog wat verrassingen in petto”, zegt director Hugo Martin. “Een van de nieuwe wapens oogt als een soort middeleeuws martelwerktuig. Dat wapen is ouderwets, maar ook intens.” Het wapen verbrijzelt schedels en botten en schiet die botsplinters uit als kogels, dus ‘intens’ is in elk geval gelukt.
Schijtlollig
Veel details over de spelwereld waren in de vorige delen verstopt in tekstjes, die je dan weer kon lezen in de Codex. In The Dark Ages wordt zulke lore, en dus ook het verhaal, meer naar voren gehaald. Je ziet tijdens het spelen vaker andere personages en bekijkt meer tussenfilmpjes. id Software claimt ook dat bekende Doom-personages zullen terugkeren. Dat lijkt ingewikkeld, gezien The Dark Ages zich eeuwen eerder afspeelt dan de vorige delen, maar goed, we laten Dooms geloofwaardigheid graag aan id Software over.
Want als de reboot iets is, dan is ze overdreven - in goede zin. Neem de Doom Slayer: die is in de lore van Doom niet alleen gevaarlijk. Nee, volgens Doom Eternal is de Slayer ‘de enige dominante levensvorm in dit universum’ en ‘snijdt hij door gevallen engelen als een sikkel door een veld’. Dus ja, id Software weet dat Doom zichzelf niet te serieus moet nemen. Tegelijkertijd moet Doom ook niet schijtlollig worden. Op dat front zat Eternal af en toe een beetje op het randje. Hopelijk slaat die balans niet door in The Dark Ages.
Verkennen in open gebied
Hoewel Doom: The Dark Ages zich afspeelt in de middeleeuwen, lijken de omgevingen onderling behoorlijk te verschillen. Tuurlijk komen die kenmerkende donkere kerkers voorbij, maar er is ook een soort piratenwereld, een prachtig en donker woud, een meanderend duinlandschap in de hel en nog een leuke verrassing die we niet zullen verklappen. Hoe die omgevingen precies gestructureerd zijn, is overigens nog maar de vraag. Doom: The Dark Ages bevat naast lineaire levels namelijk meerdere grote, open gebieden.
We krijgen een voorbeeld te zien: een uitgestrekte weide met vijanden en grotten, omringd door bergen en imposante kasteelmuren. Dit gebied lijkt best wel groot voor Doom-begrippen. “Het grootste tot nu toe”, stelt Hugo Martin. Hij spreekt na de presentatie over een “uitgebreide lineaire opzet”. Het lijkt er dus op dat de open gedeeltes de reguliere, lineaire levels aanvullen. Je kunt vrij in zo’n open gebied rondlopen om kleine puzzels op te lossen en minibazen te verslaan. Doom: The Dark Ages wordt geen verkapte openwereldgame.
In het open gedeelte verzamel je nieuwe krachten en schatten, maar toch blijft het een beetje onduidelijk hoeveel impact dat heeft op de pacing van de game. Op een gegeven moment zien we hoe de Slayer zijn schild in een klifwand gooit. Vervolgens springt hij op het schild om een hoger gelegen gebied te bereiken. Maar ja, ligt daar vervolgens een eenzaam kistje met een schat erin, of leidt dat hogere gebied naar een kerker die eindigt in een unieke en spectaculaire confrontatie? We hopen natuurlijk op het laatste.
Wel is zeker dat The Dark Ages zijn gevechten letterlijk opschaalt. De Doom Slayer heeft een nieuw speeltje: een mech van 35 etages hoog. Die mech beschikt over twee gigantische gatling guns. Als je daar uit de kluiten geblazen vijanden mee onder vuur neemt, vliegen de grote vleesklompen in het rond. Zelfs het stampen met zo’n mech oogt imponerend. Terwijl je door een stad walst spatten de gebouwen onder je als zandkastelen uit elkaar.
Doom: Eternal was niet vies van zulke setpieces, maar op deze schaal hebben we ze nog nooit in Doom gezien. Dat is misschien wel te verklaren. Doom: The Dark Ages moet volgens id Software een echte summer blockbuster worden. Het lijkt er óók op dat de game een iets bredere doelgroep wil aanspreken. De ontwikkelaar wil dat dit het meest toegankelijke deel in de serie wordt. Het verhaal vereist daarom geen voorkennis en de game introduceert nieuwe toegankelijkheidsopties. Zo kun je zelf het tempo terugschroeven.
Zomers
Wat dat betekent voor Doom: The Dark Ages is moeilijk te zeggen. De game moet al in mei verschijnen, maar id Software heeft nog niet het achterste van zijn tong laten zien. We hebben nog veel vragen over nieuwe spelsystemen, wapens, vijanden en omgevingen. Die vragen konden Hugo Martin en Marty Stratton niet allemaal beantwoorden. Toch zijn we nu al erg enthousiast over Doom: The Dark Ages. Dat komt vooral door de gameplay. Het schild, en zeker die parry, lijkt de actie echt een nieuwe laag te geven.
Open gebieden, een nieuwe setting, die mech: het ziet er allemaal ontzettend geraffineerd uit. id Software heeft duidelijk de ambitie om hier een nog grootser avontuur van te maken. Maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat The Dark Ages een Doom-game wil zijn waarin je lekker kan gaan. Het ziet er zó immens bevredigend uit op het laatste moment een kogel terug te kaatsen, om vervolgens je zaagschild in het hoofd van een of ander hondslelijk duivelskind te werpen. Nee, een schild is niet typisch Doom, maar dit schild is dat zeker wel. Zin in.
Doom: The Dark Ages verschijnt op 15 mei op pc, PlayStation 5 en Xbox Series X en S.