Voor een ervaren redactie gespecialiseerd in games hebben we de PlayStation Portal aardig onderschat. Ondanks de belachelijk hoge prijs en beperkte functies bleek het apparaat een hit; bezoekers komen nog dagelijks op Gamer.nl voor info over het ding en voorraden zijn snel uitverkocht. Ook ik minachtte het apparaat, tot het een essentieel onderdeel werd van mijn gametijd.

Over het uiterlijk van het systeem valt in ieder geval niets te klagen. Het door sommigen als ‘PlayStation Vita-opvolger’ bestempelde apparaat oogt namelijk als een handheld uit de toekomst. Het scherm is dun en geeft PlayStation-games prachtig weer, en de DualSense-achtige handvatten en sticks zijn veel luxer dan wat de Switch bijvoorbeeld biedt. Het design is daarnaast onmiskenbaar PlayStation, maar heeft bijna een Apple-achtige aantrekkingskracht - als je het ziet wil je het even vasthouden.

Veredeld Remote Play-apparaat

Het zijn de functies van het apparaat die me in eerste instantie verbijsterde, want eigenlijk is het gewoon een veredeld Remote Play-apparaat. Elke telefoon is middels PlayStations eigen Remote Play-app in staat hetzelfde te doen. Je kunt er zelfs een DualSense-controller op aansluiten of een opzetstuk voor gebruiken – maar dan voor een fractie van de prijs. Als je onze FAQ over het systeem doorneemt, lijkt het lastig te formuleren voor wie de Portal nou precies is.

Het deed me een beetje denken aan de Logitech G Cloud, een ander ontzettend prijzig apparaat dat draait op een oude Android-versie en geen 5G ondersteunt. Net als dat bedrijf benadrukt Sony dat je tijdens gamen op een smartphone wordt ‘afgeleid’ door inkomende berichten en dat je sneller door je batterij heen gaat, maar met een prijs van ruim 200 euro zijn dat verwaarloosbare problemen. Het grote verschil is echter dat de Portal het ontzettend goed doet. Hoewel harde verkoopcijfers nog ontbreken, is het volgens videogame-adviesbureau Circana de bestverkochte PlayStation-accessoire in 2024 tot nu toe – boven bijvoorbeeld de DualSense.

Treurige gedachte

Het duurde tot februari van dit jaar voordat mijn beeld van de Portal omsloeg. Destijds waren we nog met z’n allen de topgames van 2023 aan het afwerken toen opeens Final Fantasy 7: Rebirth verscheen. Voor mij persoonlijk was dat een fantastische gebeurtenis, gezien diens voorganger me díép in de lore van de remaketrilogie trok, maar ook bijzonder intimiderend. Net wanneer ik steeds vaker van huis was, stond er een openwereld-rpg van zo’n vijftig tot honderd uur voor de deur. Dat terwijl ik me had voorgenomen om – na het slechts half uitspelen van een groot aantal games – Rebirth van begin tot eind te doorlopen.

De release legde daarmee ook een beetje het probleem rondom m’n eigen gameroutines bloot. Voor iemand die vrijwel 24/7 bezig is met videogames, gamede ik veel te weinig. De sleur van het dagelijks leven, maar ook ambitieuze sportdoelen en een vriendin die ergens anders (in een soort schoenendoos) woont, maakt het er allemaal niet makkelijker op. Helemaal prima natuurlijk, maar er nooit zelf achter komen wat voor verrassingen en vragen Final Fantasy 7 Rebirth te bieden heeft, was opeens een hele treurige gedachte.

Maar daar was de Portal als een redder in nood. Compleet vergeten en helemaal bedolven onder het stof werd het de machine die uiteindelijk ruim de helft van de speeltijd van Rebirth faciliteerde. Eindelijk was er namelijk een game die zó belangrijk was, dat ik de inputvertraging en andere problemen voor lief nam. En dat viel uiteindelijk eigenlijk ontzettend mee.

Dat is één van de aspecten die een beetje wordt onderschat aan de Portal-ervaring tot je hem daadwerkelijk vasthoudt. Naast dat het systeem duidelijk de voorkeur geeft aan inputvertraging minimaal houden boven de resolutie, vóélt het spelen van games dankzij haptic feedback erg authentiek. Mijn speelsessie met Final Fantasy 7: Rebirth verliep niet vlekkeloos – enkele keren daalde de resolutie naar bijna onspeelbaar niveau – maar het overgrote deel van de tijd was het verrassend scherp en responsief. Op veel gameplaymomenten en vooral tijdens tussenfilmpjes lijkt het alsof je op een ultradunne handheldversie van de PS5 speelt.

De toekomst van gamehandhelds

Dat roept natuurlijk vragen op over de toekomst van gamehandhelds. Van MSI en Lenovo tot Valve en binnenkort waarschijnlijk zelfs Microsoft: steeds meer grote hardwarepartijen wagen zich eraan. Tot nu toe lijkt alleen de Steam Deck dankzij het aangepaste besturingssysteem er écht in te slagen een stabiel platform neer te zetten ( de hybride Switch daargelaten natuurlijk), maar ook daar zijn de beperkingen duidelijk. De beperkte batterijduur, games die niet ‘Verified’ zijn en de algemene rekenkrachtvoortgang van consoles zijn dingen waar Valve rekening mee moet houden. Laat staan dat de andere handhelds die op Windows draaien eigenlijk helemaal niet geschikt zijn voor gamen op een klein scherm.

Voor het eerst zie ik dan ook écht heil in het streamen van games, al zit daar natuurlijk ook een hoop haken en ogen aan. In dit geval moet je zelf een PlayStation 5 aanschaffen, in plaats van streamen vanaf een server, en is het spelen van snellere games zeker niet ideaal op de Portal. Mijn speelsessies met Stellar Blade waren verrassend prettig, maar die enkele stotters in de verbinding deden de handheld bijna het raam uitvliegen.

Voor nu is de Portal daarom mijn rpg-machine, en daarvoor functioneert hij perfect. Het is een luxeproduct; je hebt het totaal niet nodig. Maar toch: zonder het platform had ik Final Fantasy wellicht nooit afgemaakt, omdat je toch op de een of andere manier in de flow van de gameplay en het verhaal wilt blijven. En waar Like a Dragon: Infinite Wealth een intimiderende zomergame was om aan te beginnen, maak ik nu twee keer zoveel uren als normaal. Bovenal geniet ik eindelijk weer van AAA-rpg’s.

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.