Toen Pokémon aan het einde van de jaren negentig in de Westerse wereld een ongekende rage voortbracht, gingen velen er van uit dat deze bevlieging van korte duur zou zijn. Wie vandaag de dag een willekeurig schoolplein bezoekt zou haast zeggen dat de tijd sindsdien heeft stilgestaan. Pokémon is namelijk springlevend en in 2019 nog net zo relevant als twintig jaar geleden.

Door deze populariteit en het ongekende succes van de Nintendo Switch was het aftellen totdat we een nieuwe Pokémon-game op deze veelzijdige spelcomputer mochten verwelkomen. Na voorproefjes in de vorm van Pokémon Let’s Go Pikachu en Let’s Go Eevee is het de taak van Pokémon Sword en Shield om de huidige Nintendo-hardware van een volwaardig Pokémon-avontuur te voorzien. Dat avontuur is er één dat zich zeker heeft laten inspireren door het succes van Pokémon Go en de eerdere Switch-titels, maar dan mét alle vertrouwde elementen van vroeger.

©GMRimport

Vertrouwd, maar net iets beter

De kern van de serie is in Pokémon Sword en Shield dan ook onveranderd: als kersverse pokémon-trainer trek je erop uit om zoveel mogelijk toffe wezentjes aan je verzameling toe te voegen en op te voeden in een poging het samen tot pokémon-meester te schoppen. Om die titel te behalen moet je kampioen van de Pokémon League worden en daarvoor moet je weer eerst acht bijzonder getalenteerde gymleiders verslaan. Deze verhaallijn is al zo oud als de serie zelf – niets nieuws onder de zon dus. Tijdens je reis door de nieuwe Galar-regio staat deze tocht naar de kampioenstitel echter meer centraal dan voorheen.

Dat levert dan ook een bijzonder prettig gestroomlijnde ervaring op. Met één enkel doel voor ogen is er opeens merkbaar meer ruimte voor vrije verkenning en het ontdekken van de vele Pokémon die overal in de wereld te vinden zijn. Tevens zijn er vele kleine verbeteringen toegevoegd die er voor zorgen dat je avontuur niet nodeloos wordt onderbroken, tenzij je daar zelf voor kiest. Zo zijn er geen speciale vaardigheden nodig om irritante wegversperringen te omzeilen - ook al komt het hier en daar nog steeds voor dat het spel je verplicht de goede kant op wijst. In elke Pokémon-center kun je zonder verdere voorwaarden je pokémon een nieuwe naam geven, aanvallen laten vergeten of juist weer laten herinneren. Voor het wisselen van teamleden hoef je daar dit keer dan juist weer niet naar toe. Nu kun je je pokémon op elk gewenst moment omwisselen vanuit het hoofdmenu. Hetzelfde geld overigens voor het terugreizen naar eerder bezochte gebieden.

Ook wat betreft het kweken en trainen van Pokémon wordt het spelers dit keer makkelijker gemaakt. Veel van de diepgaandere elementen die voorheen verscholen zaten achter onduidelijke spelmechanieken zijn nu veel toegankelijker. De meeste spelers zullen hier weinig van merken, maar voor liefhebbers van het competitieve element van Pokémon is het een verademing dat aspecten zoals abilities, natures en individual values nu ontzettend eenvoudig aan te passen zijn.

Gotta catch ‘em all...

Al die kleine verbeteringen komen de ervaring enorm ten goede, maar zijn ondergeschikt aan de magie van de spelwereld en de fantastische monstertjes die er in te vinden zijn. Het gevoel een grote wereld te mogen ontdekken, waar in elk bos en op elke vlakte weer nieuwe, onbekende wezens opduiken, is tijdloos. In Pokémon Sword en Shield zit het wat dit betreft wel goed. De Galar-regio is een gebied waarvan de vormgeving en folklore duidelijk zijn gebaseerd op het Verenigd Koninkrijk. Dat betekent dat je je tijdens je reis begeeft door industriële gebieden, grasvlaktes vol met schapen – pardon, Wooloo - en glooiende heuvellandschappen die ieder op indrukwekkende en geheel karakteristieke wijze in beeld worden gebracht.

De pokémon die dit idyllische eiland bevolken zijn eveneens geïnspireerd door de natuur of legendes die we met onze overzeese buren associëren. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de eerdergenoemde Wooloo, een aandoenlijk schaapje, of de misschien nog wel liever Yamper, die sprekend lijkt op een Welsh corgi. Met bijpassende nieuwsgierigheid drentelen deze beestjes door de grasvelden van Galar, waar spelers ze al van veraf kunnen zien lopen. Door pokémon op deze manier in het spel te verwerken voelen ze veel meer als een organisch deel van de spelwereld.

Naast normale flora en fauna zijn er ook pokémon te vinden die zijn gebaseerd op eenhoorns, kobolden en andere bovennatuurlijke wezens. Het grote merendeel van deze nieuwe ontwerpen is zeer geslaagd. Zowel de pokémon als de Galar-regio zelf zijn de onbetwiste sterren van de games. Met zoveel leuke ontwerpen is het haast onmogelijk om je slechts tot een zestal pokémon te beperken, al helemaal wanneer de uitstekende balans waarmee nieuwe gezichten en oude bekenden door de spelwereld zijn verspreid ervoor zorgen dat elke route of nieuw gebied weer iets nieuws en onverwachts biedt.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

…Nou ja, bijna dan

Ondanks het feit dat er boordevol bekende pokémon de revue passeren, is er toch een redelijke kans dat je persoonlijke favorieten ontbreken. In Galar is er klaarblijkelijk geen ruimte voor meer dan achthonderd verschillende wezens, waardoor een groot deel van de welbekende Pokédex aan het einde van het spel ongevuld blijft. Tijdens het spelen vormt dit geen probleem: er zitten alsnog zoveel verschillende pokémon in en het is fijn dat op deze manier de nieuwe wezens ook de kans krijgen om te schitteren. Het is daarnaast ook niet bepaald een nieuwe ontwikkeling: in eerdere spelwerelden van de serie was de set inheemse pokémon ook telkens beperkt. Pas na het doorlopen van de verhaallijn ontgrendelde je de mogelijkheid je Pokédex uit te breiden, vaak door middel van het overzetten van Pokémon uit eerdere spellen.

Maar het is juist door het ontbreken van die laatste mogelijkheid dat menig fan al voor de release van het spel in rep in roer werd gebracht. Game Freak heeft al bekendgemaakt dat ook in een later stadium het overzetten van Pokémon uit andere spellen niet mogelijk wordten dat de beschikbare Pokédex daadwerkelijk beperkt blijft tot wat je tijdens je avontuur tegen het lijf kunt lopen. Dat is een behoorlijke domper voor een game uit 2019, waarvan je mag verwachten dat er tal van mogelijkheden zijn om in deze behoefte te voorzien. Onoverkomelijk is het niet, maar het geeft een onprettige nasmaak aan een game die ondanks zijn onmiskenbare charme op technisch vlak gebied al niet een hoogvlieger is.

©GMRimport

Babystapjes

Game Freak weet met Pokémon Sword en Shield wel een prima Pokémon-avontuur af te leveren, maar slaagt er niet in wezenlijke vernieuwingen aan te brengen. De spellen mogen dan uitkomen op de Switch, toch voelen ze een beetje aan als veredelde 3DS-titels. Pokémon hebben bijvoorbeeld nog steeds halfslachtige gevechtsanimaties en steden zijn vaak wat leeg en stil. Een van de voornaamste nieuwe speltoevoegingen, het Dynamax-systeem, weet ook weinig indruk te maken. Pokémon kunnen alleen in bepaalde gevechten Dynamax activeren, waarna ze reusachtig en veel krachtiger worden. Hoewel dit maar drie beurten duurt, is de toename in kracht is absoluut significant. Door het te negeren schiet je jezelf dus in de voet. Dat is interessant voor gevechten, maar spreekt verder niet tot de verbeelding. Pokémon worden – op enkele specifieke uitzonderingen na – alleen maar heel groot en dat is vooral suf. Na de introductie van Mega-evoluties en Z-Moves voelt dit echt als een tegenvaller.

De Wild Area is wat dat betreft een stuk geslaagder. Het gebied functioneert als een soort vrij toegankelijke Safari Zone waar veel te verkennen valt en allerlei zeldzame en continue wisselende pokémon te vinden zijn. Het gevoel van vrijheid en de mogelijkheid om hier telkens terug te keren en iets nieuws te vinden is een welkome verfrissing. De Wild Area is echter alsnog relatief klein en op visueel vlak ook niet heel gevarieerd, waardoor het er alle schijn van heeft dat het slechts een experiment is om een echte open wereld aan een Pokémon-game toe te voegen. Binnen de Pokémon-franchise gaat alles nou eenmaal met babystapjes. Game Freak acht de serie duidelijk nog niet helemaal klaar voor een daadwerkelijke open wereld, maar wellicht is de Wild Area een mooie voorzet voor de toekomst.

©GMRimport

Onverminderd fascinerend

Als de ontwikkelaars net iets meer aandacht hadden besteed aan de afwerking van hun nieuwe ideeën, dan hadden Pokémon Sword en Shield zomaar de ultieme Pokémon-games kunnen zijn. In de huidige vorm grijpen de spellen echter naast die titel. Dat zegt overigens meer over de kwaliteit van de serie in zijn algemeen, want tenslotte gaat het nog steeds om ontzettend vermakelijke spellen. De technische onvolmaaktheden en het gebrek aan echte vernieuwing storen gelukkig nauwelijks. Uiteindelijk gaat Pokémon immers om het verzamelen van toffe, lieve, stoere of koddige monstertjes die onze harten weten te stelen - en daarin zijn Pokémon Sword en Shield onverminderd fascinerend.

Pokémon Sword en Shield zijn vanaf 15 november beschikbaar op Nintendo Switch. Voor deze review is Pokémon Shield gespeeld.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."