In F1 2010 kon je de pers te woord staan. De journaille maakt in F1 2018 haar terugkeer – en de gesprekken zijn bijkans nog clichématiger en oppervlakkiger dan acht jaar geleden. Het is typerend voor de ontwerpkeuzes waar Codemasters vandaag de dag veel nadruk op legt.
Als marketingstrategie werkt het in ieder geval prima. Het klinkt natuurlijk goed dat er nieuwe kla ieke bolides beschikbaar zijn (waaronder de glorieuze Brawn GP uit 2009), dat de carrièremodus nog uitgebreider is en dat je eindelijk een gepaste straf krijgt als je online als een bezetene iedereen van het circuit kegelt. Zo’n lijst aan vernieuwingen vult previews, trailers en achterflappen.
Maar eenmaal in je Mercedes, Red Bull of Sauber merk je daar toch te weinig van. Het is vooral teleurstellend dat enkele fundamentele problemen totaal niet zijn aangepakt. Kies je bijvoorbeeld voor dezelfde bandenstrategie als een aantal andere coureurs en rijd je vlak na elkaar de pitstraat in, dan kun je er gif op innemen dat dit je kostbare secondes kost. Na een bandenwi el laat je team je namelijk pas gaan wanneer er niemand op korte afstand achter je rijdt. Maar speel je een beetje op niveau (of online), dan is dat vaak wél het geval en kom je te vaak zonder eigen schuld als laatste van de stoet de baan weer op.
Hierdoor kies je eerder voor een pitstop op het moment dat niemand in je buurt is, dan dat je een goed doordachte tactiek uitvoert. En dit beïnvloedt nu al enkele jaren in negatieve zin hoe serieuze racers (zoals e-sporters) te werk gaan: door lekker in je eentje de pitstraat in te rijden, in plaats van het tactische gevecht direct aan te gaan.
Of dat je engineer, Jeff, je vertelt dat het “op elk moment kan gaan regenen” en de rest van het veld juist op dat moment de pits induikt voor een nieuw setje droogweerbanden. Onder begeleiding van Jeff wacht je dan natuurlijk een rondje of twee met je pitstop om die regenbui mee te nemen in je tactiek en over te stappen of intermediates of full wets. Vaak pakt zo’n situatie dus in jouw voordeel uit. Niet eens omdat je een tactisch genie bent, maar eerder omdat de AI ondanks weersvoorspellingen hun vooraf bepaalde pitstrategie volgt. Dat kan fijn zijn voor je strijd om het kampioenschap, maar het is vooral een ontwerpfout die al sinds jaar en dag de spanning uit regenraces weghaalt.
De AI anticipeert veel te slecht op veranderende weersomstandigheden (alsook crashes en andere lastige racesituaties) en ondanks een online klachtenregen pakt Codemasters dit simpelweg niet aan.
Hoge bomen
Afgelopen zomer omschreef ik F1 2017 als de beste Formule 1-game sinds Grand Prix 4. Juist om die reden vind ik het belangrijk om in dit artikel direct op cruciale kanttekeningen in te gaan. Het is weliswaar niet zo dat F1 2018 een mindere game is dan z’n voorganger, maar het lijkt wel alsof Codemasters op sommige fronten iets te veel op zijn lauweren rust. Dit is vooral zonde voor de trouwe F1-spelers. Ondanks dat de reeks qua gameplay nu al dik drie jaar lang prima in elkaar steekt, stuiten zij telkens op dezelfde manco’s.
En daar komt nu dus nog meer poespas bij dan je waarschijnlijk lief is. Tijdens je carrière moet je bijvoorbeeld om de haverklap de pers te woord staan. Zowel de vragen als mogelijke antwoorden zijn zouteloos en dienen alleen om je reputatie bij je huidige en concurrerende teams hoog te houden. Binnen een race of vier vallen de journalisten al in herhaling (en laten we vooral hopen dat dit geen afspiegeling is van de werkelijkheid).
Hier staat wel een hoop fraais tegenover. Sterker, vooral voor serieuzere coureurs is er nu des te meer om van te genieten. Voor stuurgebruikers benadert de force feedback de fine e van racesimulator A etto Corsa – een kwaliteitsinjectie van jewelste. Ook zit er nu een voelbaar verschil qua rijkarakteristeken tu en de verschillende bolides. Waar het voorheen vooral te maken had met snelheid en downforce, merk je nu dat de Red Bull RB14 een stuk nerveuzer reageert op stuurbewegingen dan de zeer stabiele Sauber CB37 – hoewel laatstgenoemde vele malen langzamer is.
Zodra je zonder hulpmiddelen rijdt (en idealiter met een gedegen stuurwiel), valt eens te meer op hoe verschillend de F1-teams nadenken over hun cha is en de bijbehorende aerodynamica. Hier kun je net als afgelopen seizoen in de offline carrièremodus je eigen draai aan geven door te investeren in bepaalde aspecten van je wagen: van drag en downforce tot brandstofverbruik en betrouwbaarheid. Het belangrijke verschil tu en beide zit ‘m vooral in de mate waarin dit de wegligging en het rijgedrag beïnvloedt: F1 2018 maakt hier belangrijke stappen.
Ook tijdens het racen heb je meer vrijheid om de boel naar eigen hand te zetten. Zo is het nu mogelijk om je turbo- en brandstofverbruik te bepalen. Het loont zich in F1 2018 bijvoorbeeld wel degelijk om het een rondje of twee rustiger aan te doen om je elektromotor op te laden, om vervolgens op twee achtereenvolgende rechte stukken al je krachtbronnen in te zetten en je rivaal voorbij te scheuren. Dit zou wel eens een doorslaggevende factor bij het komende e-sports-seizoen kunnen worden, juist omdat de kwaliteiten van de deelnemende coureurs zo akelig dicht bij elkaar ligt.
Dergelijke details maken van F1 2018 een gelaagde en enerverende racegame. Het is om die reden des te teleurstellender dat sommige grove mankementen uit vorige delen nog altijd in volle glorie aanwezig zijn. Juist de ervaren F1-spelers hikken hier nu al jaren tegenaan, hoewel hen ook een hoop moois te wachten staat.
F1 2018 is vanaf 24 augustus beschikbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4. Voor deze review is de PlayStation 4-versie gespeeld.