Ten opzichte van het afgelopen seizoen hebben de bolides bredere banden, vernuftigere vleugels, een iets hoger gewicht en bredere sidepods. Als gevolg zijn ze sneller, maar vooral de bizarre hoeveelheid downforce is noemenswaardig, ook met betrekking tot F1 2017. In vergelijking met z’n voorganger ervaar je de vergrote hoeveelheid grip in de bochten en is het zaak om je rijstijl daarop aan te pa en. Hier zit ‘m gelijk de grootste uitdaging: ben je bekend met F1 2015 of 2016, dan kost het je een paar uur om je voeten en handen op de andere, vooral intensere rij-ervaring af te stemmen.
Carrièremodus en motorproblemen
Tevens is het hierdoor een stuk benarder om tegenstanders in te halen, juist omdat de wagens breder zijn en het aantal afgetekende inhaalpunten hieronder geleden heeft. Dit is uiteraard het gevolg van de nieuwe regelgeving, maar het is desondanks noemenswaardig dat de computergestuurde coureurs zich eveneens minder makkelijk gewonnen geven. Waar ze in afgelopen jaargangen de deur nog wagenwijd openlieten, vooral bij chicanes en hairpins, snijden ze je nu zonder pardon af, waardoor de offline races het uiterste van je vaardigheden vragen. Dit is fijn, maar de bijkomende voetnoot is dat de AI onderling maar weinig inhaalacties uitvoert: de eerste ronde lijkt de uitslag te bepalen.
Dat wil zeggen, als je de vele potentiële technische problemen buiten beschouwen laat. In F1 2016 werden ook wel een coureur of twee geteisterd door motorische problemen, maar vooral in de carrièremodus vallen ze bij de bosjes uit. Het lijkt er, ook als je andermans vorderingen erop naslaat, vooral op dat ene Sebastian Vettel het eerste seizoen een handjevol keer uitvalt, zijn titelkansen verslindende.
Ook is dit de eerste Codemasters-game waarin je zelf daadwerkelijk het risico loopt dat de boel stuk gaat: behalve een rpg-tech tree om je bolide sneller en lichter te maken, is het ook zaak om de verschillende onderdelen van je motor te vervangen en verdiende punten in de betrouwbaarheid van de vele technische details te steken. Dergelijke verbeterpunten maken de carrièremodus van een dusdanig kaliber dat ‘ie, in tegenstelling tot diens voorgangers, wel het langdurige spelen waard is. Het levert tevens gave fictieve loopbanen op, waarvan die van en wellicht het aardigste zijn om naast je eigen voortgang te volgen.
McLarens uit de jaren ’90 scoren wel punten
De toevoeging van een twaalftal kla ieke bolides, waaronder de McLaren MP4/6, de Williams FW18 en de Ferrari F2002, springt wellicht het meest in het oog en voegt naast een homage aan de rijke F1-geschiedenis vooral andere rij-ervaringen toe. De McLarens uit 1988 en 1992 glibberen en glijden, waar de Red Bull RB6 uit 2010 een hoeveelheid grip biedt om u tegen te zeggen. Wel is het een selectie die behoorlijk voor de hand ligt: het zijn vooral de wagens van Hill, Mansell en Schumacher, met als voornaamste uitzondering de paar (fantastische) McLarens.
F1 2017 pakt in die zin vooral de achilleshiel van de serie aan: de diversiteit aan spelopties. Het biedt niet de geraffineerde rij-ervaring van een A etto Corsa, Project Cars of zelfs Grand Prix 4, maar compenseert dat met een ijzersterke licentie, een degelijke carrièremodus en een hogere moeilijkheidsgraad. Toch verbloemt dit dat F1 2017 op andere vlakken ietwat ingetogen blijft: audiovisueel had het een mod voor F1 2016 kunnen zijn, dat op haar beurt behalve een fijnere lichtinval het uiterlijk van F1 2015 had. Technische fouten, zoals screen tearing op de PlayStation 4 en zwarte schermen op pc en Xbox One, hadden juist om deze reden voorkomen mogen worden.
F1 2017 is vanaf nu verkrijgbaar voor Xbox One, PlayStation 4 en pc.