Remakes en heruitgaves zijn een blijvende factor in de videogamewereld, maar ze zijn niet allemaal even uitgebreid of geslaagd. Catherine: Full Body levert mooi bewijs dat een lastig benaderbare, maar waardevolle game in alle opzichten verbeterd kan worden om een wat breder publiek aan te spreken.

Catherine is bij uitstek een game die je doet afvragen waar de tijd gebleven is. Deze wonderlijke, verhalende puzzel-platformer verscheen oorspronkelijk namelijk al in 2011! De Europese release volgde een jaar later. Die tijd lijkt omgevlogen met de release van Catherine: Full Body - al zit er effectief ruim een volledige consolecyclus aan tijd tussen de origineel voor de Xbox 360 en PlayStation 3 (waarmee ook de recente pc-uitgave overeenkomt) en deze propvolle, opgepoetste heruitgave voor de PlayStation 4.

Wat dat betreft is het niet moeilijk om te sympathiseren met hoofdpersoon Vincent, die zich in de meest beklemmende uiting van het dertigersdilemma afvraagt is of hij klaar is voor een volwassen leven. Zet hij zijn in de sleur geraakte relatie met Katherine voort, of bezwijkt hij voor de charmes van de ondeugende Catherine? Nieuw in deze remaster is Rin, een derde love interest die naadloos aan het verhaal is toegevoegd, waarmee tevens een handvol nieuwe mogelijke eindes van het verhaal te bereiken is. Onderweg zijn er tientallen nieuwe tussenfilmpjes met volledig nieuwe dialogen, allemaal ingesproken door de originele cast. Dat maakt Catherine: Full Body voor de liefhebber van het origineel eigenlijk gelijk al de moeite waard.

©GMRimport

Breed karakter

De reden waarom we het clichématige woord liefhebber gelijk aanhalen, heeft alles te maken met het op z’n zachtst gezegd ‘brede karakter’ van de gameplay. Zoals collega Simon in zijn review van het origineel benoemde, is dit een game met twee compleet verschillende en vrijwel losstaande speelstijlen. Overdag begeleid je namelijk Vincent tijdens zijn milde, dan wel wilde uitspattingen in de Stray Sheep bar, waar je conversaties voert met vrienden, stamgasten (inclusief enkele nieuwe bezoekers voor deze facelift) en twee van de eerder genoemde dames. In dit sociaal-verhalende deel van de game ligt de nadruk op het managen van relaties, al dan niet middels berichtenwisselingen op Vincents telefoon. Het feit dat onder meer elke handeling tijd doet verstrijken en je gekozen uitspraken invloed hebben op je moraalmeter, legt op een leuke manier druk op je keuzes. Deze kant van de gameplay is nog het best te vergelijken met die van Persona - niet zo verwonderlijk als je nagaat dat dezelfde studio voor Catherine verantwoordelijk is.

In elke van de daaropvolgende in-game nachten belandt Vincent in een vergelijkbare nachtmerrie, waarin de game transformeert in een platformer in blokkenpuzzelvorm. Je beklimt steeds moeilijkere blokkentorens door de juiste kubussen te verschuiven, aan randen te hangen en gaandeweg foefjes te vinden om de steeds moeilijker wordende configuraties te overwinnen. Hier kan de duale spelopzet zich het meest wreken, al heeft het ontwikkelteam duidelijk z’n best gedaan om spelers met minder puzzelinzicht ditmaal wat tegemoet te komen. Zo kun je de camera ronddraaien om beter te zien wat er gebeurt als je aan de achterkant van de toren hangt en zijn verzamelde technieken voor het benaderen van situaties terug te lezen als je het even niet meer weet. Bovendien is er een Safety-modus toegevoegd, waarin je feitelijk niet af kunt gaan en zelfs puzzels kunt overslaan. En als dat nog niet genoeg is, kun je Vincent nog de torens door de game zelf laten beklimmen.

©GMRimport

Remix-stand

Anderzijds worden experts bediend met juist nog meer en moeilijkere uitdagingen. Puzzels zijn nu ook te spelen in de Remix-stand, waarmee je vanaf het eerste gedeelte van de game behoorlijk andere blokkentorens te beklimmen krijgt. Het totaal aantal puzzels komt daarmee op zo’n vijfhonderd stuks uit. Dat geldt niet alleen voor de standaarddoorloop van het verhaal, maar ook spelmodi waarin je naar hartenlust louter kunt puzzelen (eventueel samen met een vriend op hetzelfde scherm) of het competitief kunt opnemen tegen anderen. Die laatste modus komt compleet met online klassementen - een gave inclusie van de competitieve scene die ontstond na de oorspronkelijke release. Ook geinig: Catherine: Full Body laat op Dark Souls-achtige wijze zien waar andere spelers voor je het loodje legden, om zo een idee te krijgen waar de pijnpunten in een puzzel zoal zitten.

Grafisch heeft de game een boost gekregen dankzij de engine van Persona 5, in elk geval voor bepaalde tussenfilmpjes - naast de nog altijd prachtige, in Japanse animatiestijl uitgevoerde FMV’s. Wat betreft de gameplaybeelden hebben we nog steeds te maken met een opgekalefaterde PS3-game, maar wel één die de tand des tijds prima heeft doorstaan. Ook de toevoeging van nieuwe muziek zorgt voor een nog stralender en sfeervoller geheel.

Bovenal is Catherine een kunstwerkje dat na acht jaar nog evenveel weet te boeien, betoveren en bewegen. Als dat niet met je gebeurt door de artistieke audiovisuele presentatie waarmee het verhaal van een man op de ultieme tweesprong van zijn leven zich ontvouwt, dan zijn het wel de uitdagende hersenkrakertjes met het verschuiven en beklimmen van blokken. Catherine: Full Body biedt het beste van twee behoorlijk verschillende gameplaywerelden en heeft daarmee een uniek plekje in de levensloop van videogames veroverd.

Catherine: Full Body is nu verkrijgbaar op PlayStation 4. In Japan is ook een Vita-versie beschikbaar.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."