Waar Netflix een aantal jaar geleden nog goud in handen leek te hebben met de Witcher-IP, lijkt de streamgigant er tegenwoordig vooral mee te worstelen. De live-actionserie weet z’n draai niet te vinden en zijprojecten zijn naar verluidt stilzwijgend geannuleerd. The Witcher: Sirens of the Deep keert terug naar het populaire bronmateriaal, maar de animatiefilm leunt te veel op spektakel.

Ergens is dat ook logisch. Netflix’ live-actionserie volgt grotendeels de vijfdelige boekensaga, waarin Geralts monsterjachten in de context van een onrustig politiek landschap plaatsvinden. Een dreigende oorlog en intriges slepen hem ongewild mee in een conflict dat verdergaat dan zijn brood verdienen met jagen op gevaarlijke monsters, waardoor je als lezer veel meer van de wereld meekrijgt. Kortom: dat is waar het Netflix-publiek aan is gewend.

A Little Sacrifice, een van de korte verhalen uit de bundel Sword of Destiny en de basis voor Sirens of the Deep, is daarentegen een intiemer plot over de liefde tussen een prins en een zeemeermin. Het lijkt alsof regisseur Kang Hei Chul (The Witcher: Nightmare of the Wolf, Lookism) een midden tussen die twee soorten Witcher-verhalen probeert te vinden, maar verliest daarmee wat van de magie die Sapkowski’s verhalenbundels zo bijzonder maakt.

De tweede viool

Sirens of the Deep begint zoals je kunt verwachten: een kwebbelende Geralt en Jaskier die hongerig aankomen bij het zeestadje Bremervoord. Platzak als ze zijn spreken ze af elke mogelijke klus aan te nemen, wat voor beiden nogal ongemakkelijke gevolgen heeft. Jaskier moet genoegen nemen met het voorprogramma van een stadsfeest, en Geralt stemt in een bloedig conflict tussen mensen en zeewezens op te lossen.

Tot zover een typisch Witcher-scenario: er is een gierige vorst die zint op wraak, een ‘monster’ dat geen monster blijkt te zijn en Geralt die tegen zijn zin in een groter probleem moet oplossen. Maar Sirens of the Deep wil meer. Het introduceert meer personages en zet die met een aantal vluchtige terugblikscènes neer tussen een toch al flinke cast. Bovendien maken de schrijvers duidelijk andere keuzes dan in het bronmateriaal, waardoor er plotseling meer op het spel staat dan eerst.

Er ligt bijvoorbeeld (wederom) een oorlog op de loer, er is een conflict binnen een complete zeemeerminsamenleving, de film verkent Geralts verlangen naar tovenares Yennefer en zijn vluchtige liefde met muzikant Essi en er is de verboden relatie van de prins. Het resultaat is dat de film een beetje haast lijkt te hebben, alsof het een groter verhaal probeert te vertellen in effectief minder tijd. Dat is jammer, want het oorspronkelijke verhaal weet juist heel veel spanning te creëren zonder toe te geven aan een grootschalige oorlog of andere randzaken. Het sprookjesachtige verhaal over zeemeermin Sh’eenaz was al genoeg geweest.

Vliegende Geralt

Anderzijds is er daardoor weinig ruimte om je te vervelen. Sirens of the Deep is nog altijd een anime, met actie die volledig over de top is. Voor de gemiddelde Witcher-kenner is het even schrikken wanneer Geralt onmogelijke capriolen uithaalt in de lucht, maar het past prima in de context van de film en voegt daadwerkelijk wat toe aan de actie. Sirens of the Deep schuwt, net als diens voorganger Nightmare of the Wolves, bloederige slachtpartijen absoluut niet. Animatiestudio’s Platige Image en Studio Mir zijn duidelijk als een vis in het water.

Bovendien voelt de cast lekker vertrouwd. Naast de terugkeer van Joey Batey als Jaskier bewijst Doug Cockle - bekend van de games - dat zijn grommende stem perfect is voor die van Geralt of Rivia. Eigenlijk net als in alle andere Witcher-verhalen is het fijn om de muzikant de draak te zien steken met de stoïcijnse monsterjager, terwijl Geralt hem altijd weer uit de problemen moet halen.

Een andere grote rol is weggelegd voor Essi Daven, die als tegenspeler van het duo beiden uit de comfortzone lokt. Ze belichaamt vooral de tegenpool van Geralt: iemand die avontuur interessant vindt, maar beseft dat het leven van een Witcher vooral ellende is. Het is samen met het verhaal over de zeemeermin en de prins een van de interessantere thema’s van de film, maar komt net te weinig aan bod om daadwerkelijk indruk te maken.

Het resultaat is een vermakelijke film met interessante invalshoeken en harde actie, maar weinig meer dan dat. Netflix had er beter aan gedaan om het verhaal wat terug te schalen of de plot meer tijd te geven – een beetje zoals de live-actionserie.

The Witcher: Sirens of the Deep is nu te zien op Netflix

De eerder deze week uitgekomen singleplayer-rpg Avowed had bijna een focus op multiplayergameplay gehad.

Dat laat regisseur Carrie Patel weten aan Bloomberg. De game werd in eerste instantie een "multiplayer-Skyrim" genoemd, maar in 2021 ging de ontwikkeling volledig op de schop. Voor die tijd werd het spel als een multiplayergame ontwikkeld. Sterker nog: de ontwikkeling van de game is in totaal twee keer volledig herstart.

Patel onthult ook dat er bij Obsidian behoefte is aan eventuele vervolgen op of dlc voor Avowed. "Nu we deze geweldige spelwereld hebben gebouwd, en het ontwikkelteam ook hebben laten wennen aan deze content en gameplay in deze wereld, zou ik er graag meer van zien."

Avowed is nu verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc en staat ook op Xbox Game Pass. Ron Vorstermans beloonde het spel met een 9 in zijn review: "Het schrijfwerk is fenomenaal, het vechten vloeit als een actiegame, de spelwereld is iedere vierkante centimeter waard en zelfs de kleinste verhaaltjes zijn memorabel. Avowed is misschien geen grensverleggende, dynamische rpg, maar weet precies waar het goed in is, en zet daar met volle overtuiging op in. Het resultaat is de beste Microsoft-rpg van de afgelopen jaren."

Netflix is betrokken bij de verfilming van Sloclaps kungfugame Sifu.

In 2022 werd al aangekondigd dat er een film werd gemaakt gebaseerd op Sifu door Story Kitchen, het bedrijf dat ook achter de Sonic the Hedgehog-films en de aankomende Streets of Rage- en Tomb Raider-verfilmingen zit.

Deadline heeft deze week gemeld dat Netflix nu ook betrokken is bij het project en dat TS Nowlin - bekend van de The Maze Runner-films - het script schrijft. Volgens geruchten zal John Wick-regisseur Chad Stahelski met zijn bedrijf 87Eleven Entertainment als producent functioneren.

Eerder gingen er geruchten dat Derek Kolstad, de schrijver van de John Wick-scripts, het script voor Sifu zou schrijven, maar dat lijkt nu dus niet meer het geval te zijn - tenzij hij samenwerkt met TS Nowlin.

De film moet min of meer hetzelfde plot als de game aanhouden, waarbij de hoofdrolspeler elke keer dat ze verslagen worden een stuk ouder wordt. De film wordt beschreven als "John Wick ontmoet M. Night Shyamalan's film Old".