Season: A Letter to the Future is een ode aan herinneringen
Season: A Letter to the Future is zo’n game waarbij het bijna onmogelijk is om er een reviewcijfer op te plakken. Veel mensen zullen dit veel te traag en actieloos vinden om ooit te spelen, maar er gaat absoluut een groep gamers zijn voor wie dit hun nieuwe lievelingsgame wordt. Want als Season raakt, dan raakt ‘ie hard.
Dit is de lakmoesproef om te bepalen of Season een game voor jou is. Heb je ooit bovenop een berg of hoog gebouw gestaan, je ogen gesloten en minuten geluisterd naar de suizende wind? Zit je weleens in een park of bos, alleen om naar de fluitende vogels te luisteren? Maak je foto’s van de natuur, niet om gelijk met je vrienden te delen, maar gewoon om later te genieten van de herinnering? Dan zou je Season een kans kunnen geven.
©GMRimport
Herinneringen
Dat klinkt misschien als een wat rare benadering, maar Season is ook een wat rare game. Het spel draait om de kracht van herinneringen en de manier waarop die vast kunnen kleven aan een object of plaats.
Neem bijvoorbeeld een foto. In essentie is dat een stukje papier met wat inkt erop, maar als je ernaar kijkt, word je teruggevoerd naar het moment dat hij werd genomen. Het moment blijft altijd bestaan op het papier, zelfs als jij het allang vergeten bent.
In Season speel je een jonge vrouw die in een dorp op een hoge bergtop woont. Een van haar vrienden krijgt een voorspellende droom waarin de wereld vergaat. Het seizoen staat op het punt van veranderen, wat in deze fictieve wereld een poëtische manier is om te zeggen dat een tijdperk ten einde komt. Niemand weet hoe de toekomst eruit gaat zien, maar het is wel duidelijk dat het heden straks niet meer bestaat.
Dag, boek
Jij trekt met een dagboek de wijde wereld in om dit seizoen vast te leggen voor de volgende generatie, zodat iemand in de toekomst kan zien hoe de wereld er tijdens jouw leven uitzag. Je hebt een fotocamera en geluidsopnameapparatuur bij, zodat je de vergezichten en geluiden van de wereld in je dagboek kunt plakken. (Ja, dit dagboek speelt geluid af, het is me wat.)
Het staat je vrij om jouw dagboek zelf vorm te geven. Wat vind je belangrijk om vast te leggen voor de toekomst? Moeten er foto’s van vogels in, omdat we niet weten of vogels in de toekomst nog bestaan? Ga je op zoek naar het geluid van een krakende vlaggenmast, of maak je een foto van een groepje geiten? Is het geluid van een kabbelend beekje de moeite waard om te bewaren?
Wat deze verkenningstocht extra interessant maakt, is dat het hoofdpersonage zelf nooit buiten haar dorp is geweest. Ze ziet de wereld voor het eerst, waardoor ze soms interessante inzichten en observaties heeft. Over de ruïnes van een brug zegt ze bijvoorbeeld: “Dit bouwwerk overheerst het landschap, maar is er niet voor gemaakt. Het bestaat om ergens anders heen te gaan.” Poëtischer ga je het niet krijgen.
©GMRimport
Seizoenswerk
Je krijgt veel vrijheid in Season om je eigen accenten te leggen, maar het is verder wel een lineaire game met een vaststaand verhaal. Gaandeweg je zoektocht stuit je op aanwijzingen die onthullen waarom het seizoen precies verandert, en wat mensen doen om zich daarop voor te bereiden. Ook knoop je gesprekjes aan met mensen, die hun herinneringen met je delen.
Soms vragen ze je om hulp, zoals een vrouw die op het punt staat te verhuizen. Haar nieuwe appartement is veel kleiner dan de boerderij waar ze nu woont, dus ze moet veel spullen weggooien. Samen neuzen jullie door allerlei voorwerpen om te beslissen wat er naar de vuilstort moet. Ondertussen vertelt de vrouw welke herinneringen die spullen bij haar oproepen. Na een paar korte zinnen krijg je al een redelijk beeld van haar leven, waarmee de kracht van herinneringen nog eens extra wordt benadrukt.
Het zijn interessante dialogen, maar helaas is het acteerwerk niet om over naar huis te schrijven. Het klinkt alsof er op het laatste moment is besloten dat er stemacteurs bij de geschreven tekst moesten en er snel een stel enthousiaste amateurtoneelspelers voor een simpele Snowball-microfoon zijn gezet. Op de hoofdpersoon na, doen de acteerprestaties het mooie schrijfwerk geen eer aan.
©GMRimport
Spaak in het wiel
Ook op andere punten is Season zeker niet perfect. Je krijgt een fiets om wat sneller door de omgevingen heen te bewegen, maar die is nogal krakkemikkig. Op de open weg is het nog wel een lekker gevoel om van een berg af te sjezen. Wil je iets van de gebaande paden af, dan kom je erachter dat de fiets van elk kiezelsteentje al tot volledige stilstand komt.
Te voet breng je het er niet altijd beter vanaf, want de omgeving zit aardig vol met bugs. Het komt regelmatig voor dat je plotseling op een onzichtbaar heuveltje staat, waar je alleen afkomt door je save opnieuw te laden.
Bovendien is Season soms wel erg traag en stuurloos. Het wordt niet duidelijk gemaakt waar belangrijke verhaalelementen te vinden zijn, waardoor je de game uit zou kunnen spelen zonder te begrijpen waar het verhaal eigenlijk over gaat. Aan de andere kant kun je ook minuten rondzwerven in een weiland zonder iets noemenswaardigs tegen te komen.
Uiteindelijk is Season een heel rustgevende game. Je kunt er in een paar uur doorheen racen, maar je geniet er pas echt van als je de tijd neemt, alle gebieden rustig doorkruist en kalm zoekt naar mooie plaatjes en geluiden. In dat geval ben je er zo’n acht tot tien uur mee bezig en beleef je een bijzondere game vol unieke ideeën, die misschien nog iets beter afgewerkt had moeten worden.
Season: A Letter to the Future is nu verkrijgbaar op PlayStation 4, PlayStation 5 en pc. Voor de boekbespreking is de game gespeeld op een PlayStation 5.
Een spel als Season: A Letter to the Future komt niet vaak voorbij. Hoewel de game zeker niet perfect is, is deze unieke blik op de functie van herinneringen zeker aan te raden voor iedereen die een rustig spel zoekt om zich in te verliezen.
- Unieke opzet, rustgevend, prachtige omgevingen, interessante overpeinzingen
- Soms wel erg traag, fietsen werkt niet vlekkeloos, teleurstellend acteerwerk, bugs
