Isonzo balanceert tussen shooter-realisme en lol
Isonzo is alweer de derde Eerste Wereldoorlog-shooter van het Nederlandse BlackMill Games. De serie begon met Verdun in 2015 en Tannenberg in 2017. Het moge dan ook duidelijk zijn dat Isonzo de inmiddels bekende formule behoorlijk verfijnt.
Lees ook ons interview met ontwikkelaar BlackMill Games.
Op het eerste gezicht zijn de vergelijkingen tussen Isonzo en Battlefield 1 snel gemaakt. Vooral de witte bergkammen gecontrasteerd met het groene gras heeft veel weg van DICE’s visie op de ‘Grote Oorlog’. Eenmaal onder de knoppen gaan die vergelijkingen echter helemaal niet op; Isonzo is een heel ander beest. Hoewel het duidelijk het derde deel van een serie is, zijn er veel verschillen te vinden in het historische avontuur. Ten opzichte van Verdun en Tannenberg onderscheidt Isonzo zich verder met het strijdtoneel: de game speelt zich compleet af aan het Italiaanse front. Hierbij zijn de Britten en Russen ingeruild voor de Italianen die het opnemen tegen Oostenrijk-Hongarije.
Gestroomlijnd en dodelijk
Isonzo heeft in de kern veel weg van haar voorgangers. Wapens zijn bijvoorbeeld nog steeds zeer dodelijk: meestal is één kogel al genoeg om het loodje te leggen. Dat betekent dat machinegeweren ontzettend effectief zijn, maar ook nog steeds dat je regelmatig niet doorhebt waarvandaan je wordt neergeschoten. Die verwarring wordt versterkt door het feit dat spawns zowel in de achterlinie als aan het front gebeuren, waarmee het beruchte ‘spawnkillen’ bijna een onderdeel van de game lijkt te zijn. Anderzijds is het ook weer geen pure militaire simulator: je wordt niet gedwongen om militaire strategieën te leren om te winnen, en je hoeft gelukkig niet kilometers te rennen om de actie in te komen.
©GMRimport
Met name het squadsysteem helpt Isonzo te onderscheiden van BlackMills voorgaande titels. Voorheen waren squads opgedeeld in groepen van vier met hun eigen rollen, beperkingen en historische achtergronden. Zo is een squad van Britse troepen in Verdun opgedeeld in een corporal, rifleman, gunner en bomber, en zijn overige rollen uit de game niet beschikbaar. In Isonzo is dat systeem vervangen door teamgebonden rollen. Een squad kan nu bestaan uit elke soort troepen – in totaal zes stuks - met enkele beperkingen om een overvloed aan dubbele rollen te voorkomen. Op die hebben spelers meer keuzevrijheid dan de vorige games.
Teams worden met name op de proef gesteld in de hoofdmodus van Isonzo, de zogenaamde ‘Offensive’-modus. Daarin spelen twee teams, gesplitst tussen aanvallers en verdedigers, grote slagen uit de oorlog na - vaak beginnend aan de ene kant van een berg en eindigend aan de andere kant. Beide teams hebben beschikking over het bouwen van verdedigingen, zoals prikkeldraad, zandzakken en spawn-punten.
©GMRimport
Een linie bestormen met het gehele team is telkens weer een bijzondere ervaring, inclusief mortieren en machinegeweren die het offensief tot een halt brengen. Die grote aanvallen zijn door de intense sfeer en grote schaal – een team bestaat uit 24 spelers - het beste wat de game te bieden heeft: met veel vallen en opstaan een positie veroveren om daarna meteen op te rukken. Het plezier zit hem steeds opnieuw sterven en het tóch weer met het hele team te proberen. Jezelf een superheld wanen is er niet bij, daarvoor zijn individuen te fragiel. Je wint of verliest als een team.
De grote maps zijn verder opgedeeld in zones die één voor één veroverd moeten worden. Daardoor bieden potjes een behoorlijke variatie in omgevingen, van ruwe bergtoppen tot kapotgeschoten dorpen. Tenminste, wanneer het verdedigende team niet zó dominant is dat je amper de berg over komt. Gelukkig zijn zelfs gestrande aanvallen prachtig om te zien, de bergen van Italië zijn een groot contrast met de loopgraven van Frankrijk of de vlaktes van het Oosten.
©GMRimport
Avanti Savoia!
Ook legt Isonzo net zoals haar spirituele voorgangers de focus op historisch detail. Zo zijn de maps zijn gebaseerd op veldslagen en de wapens en uniformen lijken rechtstreeks uit het museum te komen. Daardoor voelt elk gevecht snel als een scène uit een oorlogsfilm, zeker als dat gepaard gaat met geschreeuw en gehuil van de soldaten om je heen wanneer mortieren inslaan.
Dat is ook te zien aan de vele cosmetische opties voor de soldaten, die niet meer gebonden zijn aan je squad en het level daarvan. In Isonzo is dat een stuk minder complex: elke rol kan je aanpassen met andere uniformen, helmen en snorren gebaseerd op historische figuren uit die tijd. Een groot aantal van de uniekere opties zijn te koop als dlc-pakketten, maar aangezien toekomstige maps en facties gratis zijn is het niet nodig om de portemonnee te trekken.
©GMRimport
Ook alles buiten het schieten om brengt je dichterbij de oorlog. Laadschermen bevatten alinea’s aan geschiedenis om door te lezen terwijl je even wacht op de volgende ronde. Dat klinkt overigens alsof je lang moet wachten voordat een potje opstart, maar dat valt wel mee. Servers vullen zich snel met nieuwe spelers of net zo dodelijke bots. Aangezien aan dit front in twee jaar tijd meer dan anderhalf miljoen soldaten stierven, zijn er genoeg verhalen om te vertellen.
Wel mist er op dit moment een grote speler: het Duitse Rijk en de belangrijke gevechten bij Caporetto. Die slagen waren namelijk een ramp voor Italië. Ze betekenden het einde van het Isonzo-front, en zelfs de regering van Italië viel dankzij het offensief. Gelukkig brengt een toekomstige update daar verandering in.
Een geweer of nog een geweer
De focus op historisch detail, en daarmee realisme, heeft ook een keerzijde. Soldaten schoten in de Eerste Wereldoorlog immers nog grotendeels met houten geweren en pistolen. Dat zorgt ervoor dat je bij veel rollen van het ene krakemikkige houten geweer naar het andere wisselt. De wapens voelen daarom bijzonder vergelijkbaar aan: één schot betekent meestal meteen één kill. Enkel andere animaties is het enige wat ze van elkaar laat verschillen.
©GMRimport
Dat neemt gelukkig niks weg van het schieten zelf. Wapens voelen en klinken alsof ze echt een paar kilo wegen. Elk schot gaat gepaard met rook, donder en hopelijk het bloed van je tegenstander. Na een paar meter te hebben gerend duurt het secondes voordat je weer recht kan schieten.
Het ontgrendelen van nieuwe wapens is helaas wel regelmatig een vervelend tijdverdrijf. Elke rol moet je namelijk afzonderlijk levelen door ze te gebruiken, en alleen bij bepaalde mijlpalen ontvang je nieuwe schietijzers. Dus kan het gebeuren dat je uren vastzit aan een wapen waar je eigenlijk niet mee overweg kunt, zoals de officier met z’n revolver.
In de praktijk is dat niet zo’n groot probleem voor degenen die daadwerkelijk genieten van wapens waarbij elk schot telt, maar spelers die niet bekend zijn met het subgenre vinden dat wellicht niks. Ook al duurt het levelen ontiegelijk lang en ben je afhankelijk van je gehele team, Isonzo is een goede instapper voor spelers die geïnteresseerd zijn in dit subgenre.
Isonzo is nu beschikbaar op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S en pc.
Isonzo is alweer de derde Eerste Wereldoorlog-shooter van het Nederlandse BlackMill Games. De serie begon met Verdun in 2015 en Tannenberg in 2017. Het moge dan ook duidelijk zijn dat Isonzo de inmiddels bekende formule behoorlijk verfijnt.
- Grafische verbeteringen, indrukwekkende schaal, historisch detail
- Dodelijkheid kan frustrerend zijn, lange weg naar voortgang
