Nu de levenscyclus van de Switch daadwerkelijk ten einde komt kunnen we wel stellen dat ‘s werelds bekendste virtuele aap onrecht is aangedaan. Waar Mario in game na game schitterde op het systeem, verscheen er al die tijd geen nieuwe Donkey Kong. De heruitgave van Donkey Kong Country Returns voelt daarom vooral als een - weliswaar uitstekende - zoethouder.

Returns was in 2010 de glorieuze terugkeer van de Donkey Kong Country-reeks. Na veertien jaar aan spin-offs en minder interessante titels (laat het Donkey Kong 64-fans maar niet horen) was het Retro Studios die de reeks onverwachts naar moderne standaarden bracht. Nog nooit bestuurde de 360 kilo wegende aap zo nauw, en nog nooit was het leveldesign zo dynamisch. Wie weet was het zonder Returns heel anders gelopen met de franchise, dus daarvoor zijn we de Metroid Prime-studio eeuwig dankbaar.

Vind de groove

Want ook anno 2025 speelt de game nog als een trein, al moesten we na al die Mario-titels wel even opwarmen. Weinig platformers zijn namelijk zo eigenwijs als Donkey Kong Country. De games hebben flow, een hele specifieke groove die je zelf moet ontdekken en in de vingers dient te krijgen. De helft van Donkey Kong spelen is weten dat het beter en sneller kan, de andere helft is sierlijk door levels springen en rollen alsof je zelf een geboren mensaap bent.

Dat venijn van de besturing zit hem in een aantal dingen, niet in de laatste plaats het voelbare gewicht en de rol van Donkey Kong zelf. Met reguliere sprongen kom je vaak maar nét op het volgende platform (lees: een instortende rots of krakkemikkig hutje), maar de rolsprong lanceert je dan weer meters vooruit. In combinatie met elementen als vijanden die als lanceerplatforms fungeren, lianen om aan de slingeren en Diddy Kong die je een boost geeft, biedt Donkey Kong een subtiele balans tussen op snelheid blijven en niet te pletter slaan tegen obstakels. Oftewel: de spreekwoordelijke groove van de game, ondersteund door een aantal van de aanstekelijkste deuntjes in de geschiedenis van videogames.

Spelers die moeite hebben met de relatief pittige game kunnen in ieder geval profiteren van een aantal hulpmiddelen uit Returns 3D, de 3DS-versie die onder andere een New-modus toevoegt. Daarmee krijgt zowel Donkey als zijn maatje Diddy indien opgepakt een extra hartje, waarmee je dus in totaal over zes hartjes beschikt. Ook is er een aantal extra items in Cranky Kong’s winkel verkrijgbaar, waarmee er legio aan hulpmiddelen zijn om het einde te halen. Het maakt de game iets toegankelijker dan het origineel op de Wii.

Op gang komen

Vanzelfsprekend bevat de Switch-versie ook alle acht unieke levels uit Returns 3D. Op het grote scherm is het duidelijk dat deze levels zijn gemaakt om het 3D-aspect van de handheld te etaleren. Over het algemeen moet het leveldesign van Returns een beetje inkomen, alsof de wildste ideeën zijn bewaard voor het laatste deel van de game. Donkey Kong Island kent de bekende jungles, bossen, rotspartijen en stranden, en gooit later pas interessantere settings als een fabriek en ritmelevels op je bord.

Tegelijkertijd zijn de daadwerkelijke levels vele malen dynamischer dan die uit de originele trilogie, met constant veranderende camerastandpunten, tal van tonnen waarmee je Donkey Kong goed getimed afvuurt en constante wisselingen tussen de voor- en achtergrond. Ook de beruchte mijnkarlevels zijn uiteraard terug, die zowel je reflexen als je geheugen op de proef stellen na tientallen keren de afgrond te zijn ingestort. Dergelijke momenten voelen als een heerlijke achtbaanrit, waarmee de game juist wegkomt omdat de rest zo’n verfijnd ritme kent.

Ook nodigt het spel je vaak uit om verder te kijken dan je (al in lengte beperkte) apenneus lang is. De letters K-O-N-G – die benodigd zijn voor de geheime wereld van de game – zijn goed verstopt, en wanneer een ton je het beeld uit lijkt te schieten is er meestal een geheime kamer te vinden. Die kamers hebben vaak hetzelfde doel: een boel bananen om te verzamelen, en als je ze binnen de tijd pakt een puzzelstukje om de in-game kunstgalerij mee compleet te maken. Er is voor de doorgewinterde aap in ieder geval een hoop om voor te grinden.

Blauwdruk

Bovenstaande is allemaal geweldig nieuws, al helemaal als je de oorspronkelijke Returns nog nooit hebt gespeeld, gezien de HD-versie bijster weinig toevoegt ten opzichte van het origineel. Toch voelt het ergens ook als de blauwdruk voor Tropical Freeze, een titel die vrijwel alles nog beter doet. Het is bijna alsof Retro Studios na de laatste levels van Returns pas op stoom was en boven zichzelf uitstijgt in het vervolgdeel.

Tropical Freeze, dat oorspronkelijk op de Wii U uitkwam en enkele jaren geleden al de overstap naar de Switch maakte, kent zoveel goeie ideeën en twists op de al steengoede basis van Returns, dat het lastig is om die game niet te verkiezen boven deze. Tropical Freeze is visueel gezien bovendien veel interessanter dan de soms eentonige kleuren van Country Returns, kent een aantal weergaloze eindbazen een geeft Donkey Kongs metgezellen meer liefde in de coöperatieve modus.

Anderzijds is het flauw om Country Returns te vergelijken met diens opvolger, een game die - wat ons betreft - uitgroeide tot een van de beste platformers ooit gemaakt. Donkey Kong Country Returns HD zit nog altijd vol met hoogtepunten van pure klasse, zoals je ze zelden nog in tweedimensionale genregenoten ziet. Zelfs met Tropical Freeze in het achterhoofd is dat genoeg reden hem op te pikken als je hem nog niet hebt gespeeld of snakt naar een steengoede platformer, al wordt het hierna wel écht tijd voor een gloednieuw deel.

Donkey Kong Country Returns HD verschijnt op 16 januari voor Nintendo Switch.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."