Het blijft best lastig om een nieuwe game van Goichi ‘Suda51’ Suda te beschrijven zonder al gauw in clichés te vervallen. Want eigenlijk maakt deze ‘Quentin Tarantino van de videogames’ nog altijd ‘doorgeslagen actiegames vol popcultuurverwijzingen’ waarin scherpe spelers ‘diepere lagen’ weten te ontdekken. Het meeste daarvan geldt eigenlijk ook voor No More Heroes 3.

No More Heroes 3 markeert de langverwachte, ‘echte’ terugkeer van cultgameheld Travis Touchdown. Als parodie op de gemiddelde gamer, gekenmerkt door zijn lichtzwaard en opvallend gevoel voor empathie, heeft hij in de beleving van velen ruim tien jaar vooral stilgezeten. Na No More Heroes 2: Desperate Struggle uit 2010 beleefde hij pas begin 2019 een curieus, Diablo-achtig uitstapje in Travis Strikes Again en zong zijn naam vooral rond als gewenste vechtersbaas voor Super Smash Bros. Ultimate. Tevergeefs overigens, al kan elke Switch-bezitter nu wel weer met hem aan de slag in zijn nieuwste (en, volgens Suda zelf, voorlopig laatste) grootste avontuur.

Daarin neem je het op tegen een legertje buitenaardse wezens, aangestuurd door antagonist Damon Riccitiello - niet geheel toevallig vernoemd naar voormalig EA-topman John Riccitiello, tegenwoordig vermeend misbruiker bij Unity en verantwoordelijk voor een persoonlijk trauma van Suda. Onderweg struikel je over dergelijke referenties: conversaties vinden plaats in een soort Twitch-chatschermen, Travis host met z’n beste vriend een soort videopodcast over het werk van filmregisseur Takashi Miike en vaker dan eens wordt komisch duidelijk dat Suda zelf recentelijk vooral van Rocky-films heeft genoten. Bovenal speelt hij om de haverklap met je verwachtingspatroon, iets waar vooral z’n grootste fans zowel aan gewend zijn als van kunnen genieten.

©GMRimport

Kwaadaardige superhelden

De bread and butter van No More Heroes bestaat uit het afwerken van tal van gevechten, waar je per supermotor naar afreist in een open spelwereld. Telkens neem je het eerst op tegen een aantal mindere goden om je te kwalificeren voor duels met eindbazen. Deze intergalactische kwaadaardige superhelden staan garant voor een spectaculaire confrontatie. Als Travis ga je ze allemaal te lijf met je lichtzwaard en een handvol power-ups. Wanneer je het gevechtssysteem eenmaal in de vingers hebt, wordt No More Heroes 3 al gauw een degelijke hack ‘n slash-game waarin combo’s prettig aan elkaar te rijgen zijn. Met diverse modificaties en upgrades kun je Travis’ vaardigheden nog iets meer naar je hand zetten, en om bepaalde eindbazen ook op hogere niveaus de baas te zijn, moet je van goeden huize komen.

Jammer genoeg ontbreken hier, in tegenstelling tot eerdere No More Heroes-titels, reguliere levels om voorafgaand aan eindbaasgevechten te doorlopen. De (steeds minimaal drie) confrontaties met groepjes zwakkere vijanden in krappe arena’s doen daardoor van tijd tot tijd repetitief aan, ook omdat de power-ups eigenlijk nooit fundamenteel veranderen. Het gevechtssysteem is wel degelijk uitgebreider dan voorheen, maar mist in vergelijking met vergelijkbare actiegames net wat diepgang. Gelukkig zorgen soms flauwe, doch vermakelijke minigames voor de nodige afwisseling, zoals grasmaaien, wegpiraten in Burnout-stijl tot schroot reduceren, verloren objecten in de open wereld zoeken en het verslaan van enorme vijanden in Travis’ Gundam-achtige pantserpak.

©GMRimport

Dat alles wordt wel wat grillig gepresenteerd. De gevechten komen over het algemeen soepel en spetterend in beeld met allerlei grafische effecten. Ook tussenfilmpjes blinken uit door komische animaties en een mix van visuele stijlen. Maar de open wereld speelt en oogt een stuk minder gepolijst: de besturing is houterig en de beeldverversing is daar gehalveerd tot een wiebelige dertig beeldjes per seconde, ondanks talrijke pop-in en een jammerlijk gebrek aan levendigheid. Die karigheid kenmerkte ook de originele No More Heroes uit 2007 op de Wii, hetzij met een achterliggende gedachte - nu komen Suda51 en zijn team Grasshopper Manufacture daarmee minder goed weg. De wilde electrorock-soundtrack is tof, maar mist jammer genoeg de iconische klanken waarop de eerste twee delen hevig leunden.

©GMRimport

Fijne fanservice

No More Heroes 3 is voor nieuwkomers overigens prima te spelen als een toffe, zij het vrij ruwe actiegame. Toch is het sterk aan te raden eerst de voorgaande delen te doorlopen, om daadwerkelijk te kunnen begrijpen wat er allemaal gaande is. De sterk getimede verrassingen, die het spel opwerpt wanneer je net denkt dat het wat voorspelbaar begint te worden, begrijp en waardeer je namelijk alleen goed met de nodige voorkennis. In plaats van vermoeiend vervreemdend ervaar je ze dan ook meer als fijne fanservice, vooral als verwijzingen binnen het ‘Sudaverse’ van de excentrieke Japanse gamemaker.

Daarbij moet wel gezegd dat niet echt wordt voortgeborduurd op de diepgang die Travis Touchdown als karakter meekreeg in Travis Strikes Again. Een gemiddelde doorloop van pakweg vijftien tot twintig uur zit weliswaar nog steeds vol gave, bizarre, hilarische en enkele emotionele momenten, maar Suda wil daarin duidelijk meer dat je lacht dan aan het denken gezet wordt. Antwoorden op al je vragen krijg je overigens niet: nooit wordt bijvoorbeeld uitgelegd waarom grote delen van de wereldkaart permanent onbereikbaar zijn, of waarom belangrijke personages eigenlijk in een bepaalde staat verkeren.

Wat dat betreft wordt No More Heroes 3 wat meer gedragen door de gameplay, omgeven door intrige en hilariteit, in navolging van bijvoorbeeld Suda’s zombieactiegame Lollipop Chainsaw. Zijn nieuwste werk is daarmee een indiegame vermomd als AAA-actiegame, die z’n eigen gewicht op het gebied van gameplay en graphics eigenlijk maar net weet te dragen, wellicht ook gezien het relatief kleine ontwikkelteam. Gelukkig maakt Suda’s eigenzinnige stijl een hoop goed, waardoor we kunnen spreken van een tof (voorlopig) afscheid van Travis Touchdown. Nota bene zonder gastoptreden in Super Smash Bros.

No More Heroes 3 is getest op Nintendo Switch en nu verkrijgbaar.

Middels een gratis update is het personage Shadow the Hedgehog speelbaar gesteld in de mobiele game Sonic Dream Team.

Shadow heeft daarbij zijn eigen, unieke krachten gecentreerd rondom Chaos. Zo kan hij Chaos Control en Chaos Shift gebruiken, bijvoorbeeld om vijanden en objecten in de omgeving op een plek vast te zetten.

Shadow kan ontgrendeld worden om in Adventure-modus te gebruiken door de uitdagingen van Tails uit te behalen. Verder zijn er zes beeldjes gebaseerd op Shadow om te verzamelen, is de tutorial aangepast en zijn er nieuwe muzieknummers toegevoegd.

De toevoeging van Shadow is geen verrassing: het personage speelt een grote rol in de op 26 december in de bioscoop te verschijnen film Sonic the Hedgehog 3. Daarin wordt hij van stem voorzien door The Matrix- en Cyberpunk 2077-acteur Keanu Reeves.

Het eind vorig jaar op Apple Arcade uitgekomen Sonic Dream Team biedt 3D-platformactie waarbij spelers naast Shadow ook Sonic, Tails, Knuckles, Amy, Rouge en Cream kunnen besturen. Het verhaal draait om Dr. Eggman die de Reverie steelt, een eeuwenoud apparaat waarmee dromen werkelijkheid worden. Logischerwijs wil de slechterik dit gebruiken om de wereld te veroveren, en het is aan Sonic en zijn vrienden om dit tegen te houden.

Er is een demo uitgekomen van horrorgame Slitterhead, het nieuwste wapenfeit van Silent Hill-maker Keiichiro Toyama.

De demo is beschikbaar op Steam, Epic Games Store, PlayStation 5, PlayStation 4 en Xbox Series X en S. Geboekte progressie kan meegenomen worden naar de volledige game. Daarbij kan de pc-versie van de game tijdelijk met 30 procent korting worden aangeschaft.

Het eerder dit najaar uitgekomen Slitterhead is een psychologische horrorgame en speelt zich af op de straten van Kowlong, waarin spelers als de Hyoki - een entiteit die geen herinneringen of fysieke vorm heeft - monsterlijke wezens genaamd Slitterheads moet vernietigen. Deze Slitterheads vermommen zichzelf als mensen.

Slitterhead is ontwikkeld door Bokeh Game Studio, dat werd opgericht door Keiichiro Toyama, de maker van franchises als Silent Hill, en Junya Okura, de maker van Gravity Rush. Hieronder kan een eerder verschenen trailer van de game worden bekeken.