No More Heroes 3 speelt komisch met je verwachtingen
Reviews

No More Heroes 3 speelt komisch met je verwachtingen

Het blijft best lastig om een nieuwe game van Goichi ‘Suda51’ Suda te beschrijven zonder al gauw in clichés te vervallen. Want eigenlijk maakt deze ‘Quentin Tarantino van de videogames’ nog altijd ‘doorgeslagen actiegames vol popcultuurverwijzingen’ waarin scherpe spelers ‘diepere lagen’ weten te ontdekken. Het meeste daarvan geldt eigenlijk ook voor No More Heroes 3.

No More Heroes 3 markeert de langverwachte, ‘echte’ terugkeer van cultgameheld Travis Touchdown. Als parodie op de gemiddelde gamer, gekenmerkt door zijn lichtzwaard en opvallend gevoel voor empathie, heeft hij in de beleving van velen ruim tien jaar vooral stilgezeten. Na No More Heroes 2: Desperate Struggle uit 2010 beleefde hij pas begin 2019 een curieus, Diablo-achtig uitstapje in Travis Strikes Again en zong zijn naam vooral rond als gewenste vechtersbaas voor Super Smash Bros. Ultimate. Tevergeefs overigens, al kan elke Switch-bezitter nu wel weer met hem aan de slag in zijn nieuwste (en, volgens Suda zelf, voorlopig laatste) grootste avontuur.

Daarin neem je het op tegen een legertje buitenaardse wezens, aangestuurd door antagonist Damon Riccitiello - niet geheel toevallig vernoemd naar voormalig EA-topman John Riccitiello, tegenwoordig vermeend misbruiker bij Unity en verantwoordelijk voor een persoonlijk trauma van Suda. Onderweg struikel je over dergelijke referenties: conversaties vinden plaats in een soort Twitch-chatschermen, Travis host met z’n beste vriend een soort videopodcast over het werk van filmregisseur Takashi Miike en vaker dan eens wordt komisch duidelijk dat Suda zelf recentelijk vooral van Rocky-films heeft genoten. Bovenal speelt hij om de haverklap met je verwachtingspatroon, iets waar vooral z’n grootste fans zowel aan gewend zijn als van kunnen genieten.

©GMRimport

Kwaadaardige superhelden

De bread and butter van No More Heroes bestaat uit het afwerken van tal van gevechten, waar je per supermotor naar afreist in een open spelwereld. Telkens neem je het eerst op tegen een aantal mindere goden om je te kwalificeren voor duels met eindbazen. Deze intergalactische kwaadaardige superhelden staan garant voor een spectaculaire confrontatie. Als Travis ga je ze allemaal te lijf met je lichtzwaard en een handvol power-ups. Wanneer je het gevechtssysteem eenmaal in de vingers hebt, wordt No More Heroes 3 al gauw een degelijke hack ‘n slash-game waarin combo’s prettig aan elkaar te rijgen zijn. Met diverse modificaties en upgrades kun je Travis’ vaardigheden nog iets meer naar je hand zetten, en om bepaalde eindbazen ook op hogere niveaus de baas te zijn, moet je van goeden huize komen.

Jammer genoeg ontbreken hier, in tegenstelling tot eerdere No More Heroes-titels, reguliere levels om voorafgaand aan eindbaasgevechten te doorlopen. De (steeds minimaal drie) confrontaties met groepjes zwakkere vijanden in krappe arena’s doen daardoor van tijd tot tijd repetitief aan, ook omdat de power-ups eigenlijk nooit fundamenteel veranderen. Het gevechtssysteem is wel degelijk uitgebreider dan voorheen, maar mist in vergelijking met vergelijkbare actiegames net wat diepgang. Gelukkig zorgen soms flauwe, doch vermakelijke minigames voor de nodige afwisseling, zoals grasmaaien, wegpiraten in Burnout-stijl tot schroot reduceren, verloren objecten in de open wereld zoeken en het verslaan van enorme vijanden in Travis’ Gundam-achtige pantserpak.

©GMRimport

Een gemiddelde doorloop van pakweg vijftien tot twintig uur zit weliswaar nog steeds vol gave, bizarre, hilarische en enkele emotionele momenten, maar Suda wil daarin duidelijk meer dat je lacht dan aan het denken gezet wordt.

-

Dat alles wordt wel wat grillig gepresenteerd. De gevechten komen over het algemeen soepel en spetterend in beeld met allerlei grafische effecten. Ook tussenfilmpjes blinken uit door komische animaties en een mix van visuele stijlen. Maar de open wereld speelt en oogt een stuk minder gepolijst: de besturing is houterig en de beeldverversing is daar gehalveerd tot een wiebelige dertig beeldjes per seconde, ondanks talrijke pop-in en een jammerlijk gebrek aan levendigheid. Die karigheid kenmerkte ook de originele No More Heroes uit 2007 op de Wii, hetzij met een achterliggende gedachte - nu komen Suda51 en zijn team Grasshopper Manufacture daarmee minder goed weg. De wilde electrorock-soundtrack is tof, maar mist jammer genoeg de iconische klanken waarop de eerste twee delen hevig leunden.

©GMRimport

Fijne fanservice

No More Heroes 3 is voor nieuwkomers overigens prima te spelen als een toffe, zij het vrij ruwe actiegame. Toch is het sterk aan te raden eerst de voorgaande delen te doorlopen, om daadwerkelijk te kunnen begrijpen wat er allemaal gaande is. De sterk getimede verrassingen, die het spel opwerpt wanneer je net denkt dat het wat voorspelbaar begint te worden, begrijp en waardeer je namelijk alleen goed met de nodige voorkennis. In plaats van vermoeiend vervreemdend ervaar je ze dan ook meer als fijne fanservice, vooral als verwijzingen binnen het ‘Sudaverse’ van de excentrieke Japanse gamemaker.

Daarbij moet wel gezegd dat niet echt wordt voortgeborduurd op de diepgang die Travis Touchdown als karakter meekreeg in Travis Strikes Again. Een gemiddelde doorloop van pakweg vijftien tot twintig uur zit weliswaar nog steeds vol gave, bizarre, hilarische en enkele emotionele momenten, maar Suda wil daarin duidelijk meer dat je lacht dan aan het denken gezet wordt. Antwoorden op al je vragen krijg je overigens niet: nooit wordt bijvoorbeeld uitgelegd waarom grote delen van de wereldkaart permanent onbereikbaar zijn, of waarom belangrijke personages eigenlijk in een bepaalde staat verkeren.

Wat dat betreft wordt No More Heroes 3 wat meer gedragen door de gameplay, omgeven door intrige en hilariteit, in navolging van bijvoorbeeld Suda’s zombieactiegame Lollipop Chainsaw. Zijn nieuwste werk is daarmee een indiegame vermomd als AAA-actiegame, die z’n eigen gewicht op het gebied van gameplay en graphics eigenlijk maar net weet te dragen, wellicht ook gezien het relatief kleine ontwikkelteam. Gelukkig maakt Suda’s eigenzinnige stijl een hoop goed, waardoor we kunnen spreken van een tof (voorlopig) afscheid van Travis Touchdown. Nota bene zonder gastoptreden in Super Smash Bros.

No More Heroes 3 is getest op Nintendo Switch en nu verkrijgbaar.

Goed
Conclusie

No More Heroes 3 zet vooral in op hack ‘n slash-gameplay en tal van zijactiviteiten, en minder op een diepgravend narratief. Onderweg speelt de game geregeld op een kenmerkende manier met je verwachtingen en werkt vaak op de (glim)lachspieren.

Plus- en minpunten
  • Vol kenmerkende verwijzingen en eigenzinnige humor, bevredigende vechtactie
  • Grillige grafische kwaliteit en prestaties, gameplay mist wat afwerking en diepgang

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Sunderfolk van Blizzard-oprichter komt in april uit
Nieuws

Sunderfolk van Blizzard-oprichter komt in april uit

Een soort tabletop rpg in gamevorm

Sunderfolk, de debuutgame van Dreamhaven, het bedrijf van Blizzard-medeoprichter Mike Morhaime, verschijnt op 23 april.

Sunderfolk is een tactische game geïnspireerd door tabletop rpg's die met smartphones wordt bestuurd. De game komt echter wel op consoles en pc uit - smartphones zijn puur de controllers en de televisie dient in feite als het speelbord.

Spelers bezoeken in het spel de Sunderlands, waar ze vechten tegen monsters en allerlei dierlijke personages ontmoeten. Gevechten zijn turn-based, waarbij spelers een deck aan kaarten hebben waarmee ze kunnen aanvallen. De gevechten spelen zich af in levels op een grid bestaande uit hexagonen.

Het geheel moet daarbij als een tabletop rpg aanvoelen, maar dan toegankelijker omdat iedereen het met een smartphone of tablet via een pc of console kan spelen. Daarbij is de game wel specifiek bedoeld voor lokale co-op, in feite net zoals echte tabletop rpg's.

Tussen missies door bezoeken spelers het stadje Arden. Dit dorpje kan van upgrades voorzien worden, er kan items en uitrusting bij winkeliers gekocht worden en er kunnen vriendschappen gesloten worden met bewoners, wat weer extra beloningen oplevert.

Sunderfolk verschijnt op 23 april voor pc, PlayStation 5, Xbox Series X en S en Nintendo Switch.

Dreamhaven is het bedrijf van Mike Morhaime, een van de oprichters van Blizzard. Hij werkte 28 jaar voor het bedrijf, maar vertrok en richtte in 2020 Dreamhaven op. Dit bedrijf bestaat uit twee ontwikkelteams die los van elkaar games ontwikkelen: Moonshot en Secret Door. Laatstgenoemde werkt aan Sunderfolk. Dit team wordt geleid door Chris Sigaty, die voorheen aan Hearthstone, Starcraft 2 en Heroes of the Storm heeft gewerkt.

Watch on YouTube

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Destiny 2-cosmetics nu beschikbaar in Sea of Thieves
Nieuws

Destiny 2-cosmetics nu beschikbaar in Sea of Thieves

Een opvallende cross-over

Er zijn nu cosmetische items gebaseerd op Destiny 2 verkrijgbaar in Sea of Thieves.

Spelers kunnen met de Lightbearer-items hun schip en piratencrew uitrusten met items en uitrusting gebaseerd op Destiny 2. Denk bijvoorbeeld aan een outfit gebaseerd op de Drifter. In onderstaande video vallen de cosmetische items te bekijken.

Via de Pirate Emporium kunnen de items gekocht worden. De Lightbearer Big Bundle kost 4999 Ancient Coins - oftewel zo'n 40 tot 50 euro, afhankelijk van of men Game Pass heeft of niet.

De cross-over is opvallend, omdat Sea of Thieves een Microsoft-game betreft en Destiny 2-ontwikkelaar Bungie onderdeel uitmaakt van Sony. Tegelijkertijd is Sea of Thieves tegenwoordig ook verkrijgbaar op PlayStation 5.

Volgens Rare's Adam Park is de cross-over op het eerste gezicht misschien geen logische keuze, maar beide games bevatten een "crew-achtige" samenwerking. Ook de "opvallende iconografie, levendige grafische stijl en een mythische toon en schaal" van beide games zou een goede match zijn.

Watch on YouTube

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!