Waarom de vonk bij Elden Ring wel overslaat
In mijn review van Elden Ring schreef ik dat het een meesterwerk was voor de minderheid. Nu ik lees dat de game in nog geen maand al meer dan twaalf miljoen keer is verkocht, ben ik daar niet zo zeker meer van.
Daarom eerst een mea culpa. Ik was er redelijk van overtuigd dat Elden Ring geen goed instapmoment was voor nieuwkomers. De spelmechanieken zijn niet versimpeld ten opzichte van spellen als Dark Souls of Bloodborne. Integendeel: er zijn juist extra lagen aan toegevoegd, zoals het tamelijk onnavolgbare Ashes of War-systeem.
Bovendien dicteert de open opzet van de wereld haast dat je dingen overslaat of compleet over het hoofd ziet. Denk daarbij aan essentiële onderdelen, zoals het beter laten schalen van je wapens met specifieke statistieken of de zogeheten spirit ashes die je op kunt roepen om je te helpen. Er zijn tal van redenen te bedenken waarom iemand alsnog vrij snel af kan knappen op Elden Ring.
©GMRimport
Maar dat is niet wat er gebeurt. Althans, nog niet in ieder geval. Er is een groot verschil met de eerdere spellen van FromSoftware. En dat heeft alles te maken met de open wereld, die ervoor zorgt dat je als speler meer tijd en ruimte krijgt om verliefd te worden op hoe raar en mysterieus zo’n spel als dit blijft.
Zelf kunnen bepalen welke uitdagingen je met welke uitrusting wanneer aangaat, kon ook al in de Dark Souls-serie, maar alleen als je precies wist waar je moest zoeken en wat je kon skippen. Kortom: die eigen keuze was voorbehouden aan de diehards die dat soort vrijheid helemaal niet nodig hadden.
Een open wereld van verschil
Elden Ring gunt alle spelers dezelfde vrijheid en dat maakt een wereld van verschil. Niemand die ik heb gesproken over deze game heeft ook maar enigszins een vergelijkbaar pad afgelegd, en ik heb er met een hele hoop mensen over gepraat. Het is grappig om te zien hoe zij spreken over ‘de eerste grote baas’ en ‘de derde storyboss’.
Zo’n vastgestelde volgorde bestaat helemaal niet. De kans is inderdaad groot dat je als eerste tegen Margit, the Fell Omen aanloopt in Stormveil Castle, maar je kunt dat hele kasteel skippen. Dan zijn de aanduidingen ‘eerste’ en ‘derde’ ineens niet meer zoveel waard.
Het kunnen overslaan of uitstellen van bepaalde uitdagingen verlaagt de drempel waar je overheen moet voordat een Souls-game echt interessant wordt. Niet iedereen heeft zin om al na 10 minuten op een baas te stuiten die je er niet langs laat. Dan kun je als liefhebber van dit soort games nog zo van wal steken over de diepgang, ruimte voor verschillende speelstijlen, toffe mysteries en bijzondere personages, maar daar heeft iemand die niet voorbij de eerste baas komt niets aan.
©GMRimport
Margit felled
Hoe anders is dat in Elden Ring. Afgaand op de Steam-statistieken is het meer dan 70 procent van alle spelers op dat platform al gelukt om Margit te verslaan. Dat is een heel hoog percentage, zeker als je bedenkt hoeveel groter de groep mensen is geworden die het speelt.
Daar zitten een hoop mensen bij die zich nog nooit eerder aan dit type game gewaagd hebben. Alsnog heeft meer dan twee derde weten te winnen van Margit. En wie weet wat ze allemaal nog meer hebben gedaan. Hoeveel dingen ze wel niet hebben ontdekt op eigen houtje. Hoeveel plannen ze hebben om nog naar die ene plek toe te gaan.
Ik vind het mooi om te zien hoe de mensen om mij heen Elden Ring ieder op hun eigen manier ontdekken. Daarbij valt op dat ze dingen die ze onderweg tegenkomen allemaal weer net iets anders interpreteren. Ook dat leidt weer tot verdere vertakkingen in hun ervaringen.
De een rent meteen weg uit dat veel te moeilijke gebied waar je naar geteleporteerd kunt worden, anderen zien het als een kans om alvast wat sterkere items te verzamelen en daarmee hun voordeel te doen in het begingebied. Het is maar net waar je hoofd op dat moment naar staat.
©GMRimport
Die nieuwe aanwas zorgt er ook voor dat het community-aspect meer dan ooit tot zijn recht komt. De kampvuurverhalen over wat iedereen allemaal heeft meegemaakt wakkeren steeds weer die behoefte aan om zelf verder te spelen. Zo helpen de nieuwkomers elkaar om beter voorbereid te zijn op wat nog komen gaat. Waar ze dat ene fantastische zwaard kunnen vinden of die geweldige spreuk.
Laat je daarom alsjeblieft niet afschrikken door die groep ‘fans’ die zeggen dat het gebruiken van spirit ashes valsspelen is, dat magie een verkapte easy-modus is en dat je je gamer-licentie acuut moet inleveren als je het waagt om een andere speler om hulp te vragen. Gatekeepers zullen er helaas altijd blijven, maar er zijn in Elden Ring altijd nog genoeg andere deuren om te openen.
