Het belang van beeldende kunst in videogames
Nieuws

Het belang van beeldende kunst in videogames

Interactieve galerijen en digitale penselen

De videogame als medium is ontzettend visueel ingesteld. Het mag dan ook geen verrassing heten dat er in menig game verwijzingen zijn te vinden naar de beeldende kunst, of dat ontwikkelaars hun spelers soms zelf een penseel in de hand drukken.

De lijn tussen de gamekunst en de beeldende kunst is snel getrokken, en in een reeks artikelen op Gamer.nl behandelen we wat dat precies inhoudt. Onlangs maakten we in vogelvlucht een reis door de gamekunstgeschiedenis. Deze week stellen we onszelf aansluitend de volgende vraag: wat betekent de beeldende kunst voor het medium games?

©GMRimport

Van manuscriptmarges naar monitor

Als we willen zien hoe zelfs de vroege kunstgeschiedenis nog steeds zijn weg naar games vindt, hoeven we niet eens ver terug in de tijd. Recentelijk zijn er namelijk verscheidene spellen uitgebracht die hun inspiratie duidelijk in de middeleeuwen gevonden hebben. In Pentiment (2022) word je meegenomen naar de Beierse Alpen van de 16e eeuw om in de huid van meesterkunstenaar Andreas te kruipen. Zowel het geschreven woord als de gehele stijl van de game en de personages lijken op de geschriften en tekeningen die we in de middeleeuwse kunst vaak terugzien.

Dat laatste geldt ook voor Inkulinati , een turn-based combat-game die momenteel in early access speelbaar is. Daarin komen niet alleen de mensen, maar ook de fantastische dieren en andere wezens tot leven. De personages zijn gebaseerd op illuminatie, of marginalia; de pentekeningen die in de kanttekeningen van kostbare manuscripten te zien zijn. Hier en daar zien we vreemde schepsels à la Hieronymus Bosch op de digitale pagina verschijnen om namens jou de wapens te trekken. En dat allemaal naar aanleiding van de middeleeuwse teken- en schilderkunst.

©GMRimport

De digitale penseelstreek

Ook als we het iets recenter zoeken zijn er tal van voorbeelden te vinden, zowel van games met een ontzettend duidelijke muze, als van subtielere inspiraties. In Ōkami (2006) moge het duidelijk zijn; de klassieke, Japanse houtprintstijl uit de Edo-periode diende als inspiratie voor deze prachtige game die zijn basis vond in een folkloristisch verhaal. Uit de Edo-periode kennen we kunstenaars als Utagawa Hiroshige en Katsushika Hokusai, wiens invloed op Ōkami overal in de game terug te vinden is.

Ook de ontwerpers van Dishonored (2012) werden door verschillende bronnen geïnspireerd, al is het hier een meer eclectische groep kunstenaars die de stijl van de game heeft beïnvloed. Voor de stadse omgevingen namen zij onder andere een voorbeeld aan de Italiaanse landschapsschilder Giovanni Antonio Cannaletto, terwijl ze voor de nachtlandschappen keken naar het werk van John Atkinson Grimshaw en voor de gezichten naar dat van Jean-Eugène Buland. Samen maken ze de perfecte combinatie voor de onheilspellende stad Dunwall en diens inwoners.

©GMRimport

Dergelijke donkere, unheimische omgevingen zijn ook te vinden in Kentucky Route Zero (2013). Ontwikkelaar Cardboard Computer beschrijft de stijl van de game zelf als ‘magisch realisme’. Dat is niet voor niets, want het magisch realisme en de aangrenzende Neue Sachlichkeit waren in de jaren 20 en 30 beeldende kunststijlen waarin werd gespeeld met de realiteit. In de schilderijen is het allemaal nét niet wat je verwacht en lijkt alles eerder een droombeeld. 

Naast magisch realisme is Kentucky Route Zero onder andere geïnspireerd door het surrealisme, waarbij Rene Magritte’s bekende schilderij Le Blanc-Seing (1965) als directe inspiratie diende. Ook worden bijvoorbeeld experimentele film en de architectonische stroming van het brutalisme aangehaald als inspiratiebron. Al deze elementen maken Kentucky Route Zero een grootse game, die zo bol staat van de sfeer dat hij er bijna zwaar door aanvoelt. Toch voelen sommige taferelen in de game ontzettend klein en intiem aan door het gevoel dat je tegen de set van een theatervoorstelling aan kijkt.

Kentucky Route Zero is niet de enige game waarbij stromingen in de architectuur en toegepaste kunst worden geciteerd. In BioShock Infinite zijn bijvoorbeeld gebouwen en omgevingen te zien die sterk doen denken aan de Art Deco-stijl die in de jaren 20 van de vorige eeuw een behoorlijke populariteit verwierf. Overigens is in deze game voor de oplettende kijker ook een Rembrandt te spotten, en dat geldt voor meerdere games.

©GMRimport

Een interactieve galerij

Ook een beroemde game van eigen bodem fungeert deels als galerij: voor Guerrilla Games’ Horizon Forbidden West (2022) is een bijzondere samenwerking tot stand gekomen. Stilistisch gezien heeft de game wellicht weinig weg van historische kunststromingen, maar in het verhaal komt het sterk naar boven. Een van de personages, die ook een Nederlandse achtergrond heeft, maakte het een levensdoel om zo veel mogelijk kunst van de ‘oude wereld’ te preserveren.

Guerrilla Games werkte samen met het Rijksmuseum om een mooie collectie te cureren, digitaliseren en in de game op te nemen. In het spel loop je tussen werken van onder anderen Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer, Adriaen de Vries en Han van Meegeren door. Verschillende grote en kleinere werken worden op die manier gedigitaliseerd en aan een mogelijk compleet nieuwe doelgroep voorgesteld; de Nederlandse beeldende kunst uit de zeventiende eeuw reist de wereld rond op menig PlayStation-console.

Opvallend genoeg is Horizon Forbidden West niet de enige game van Nederlandse makelij waarin een galerij te vinden is. Please, Touch the Artwork (2022), van de hand van Thomas Waterzooi, is een puzzelgame die spelers uitdaagt om de kunst aan de muur wel aan te raken. De iconische stijl van Piet Mondriaan is duidelijk terug te vinden in de abstracte schilderijen, die steeds een stukje vertellen over de oorsprong van de moderne kunst.

Watch on YouTube

De creativiteit tegemoet

Naast spellen waarin de creativiteit van de ontwikkelaars en de inspiratiebronnen ervan worden geëtaleerd, zijn er ook tal van games waarin spelers worden aangespoord hun eigen creativiteit aan het werk te zetten. In Minecraft (2011) worden ruim tien jaar na de verschijningsdatum nog volledige werelden (na)gebouwd en komen spelers samen om collectief te creëren. Game of Thrones-fans hebben King’s Landing volledig digitaal gerecreëerd en het project is uitgegroeid tot een map van meer dan 1300 vierkante kilometer, waarin ondertussen ook andere locaties uit de franchise zijn opgenomen. Op een andere server heeft YouTuber ChrisDaCow de bekende Sterrennacht van Vincent van Gogh nagebouwd en zelfs een compleet nieuwe dimensie gegeven. Het is een mooi voorbeeld dat niet alleen ontwikkelaars, maar ook spelers zich geïnspireerd voelen door kunst.

Watch on YouTube

Media Molecule’s Dreams (2020) gooit het weer over een andere boeg en geeft spelers de mogelijkheid om eigen games te construeren. Deze kunnen vervolgens door andere zogenoemde ‘Dreamers’ over de hele wereld gespeeld worden. Dreams is ontzettend open, dus er hoeven niet alleen volledige games gemaakt te worden. In plaats daarvan kun je ook een kleine sculptuur of een kamer in 3D maken. De opties zijn zowat eindeloos.

Een soortgelijke tool die wat minder inspeelt op de game-aspecten en wat meer op het maken van 3D-kunst, is Google’s Tilt Brush (2016). Tilt Brush is speelbaar op verschillende vr-apparaten en laat spelers schilderen in de vrije ruimte. Of, zoals ze het zelf beschrijven: “Je kamer is je canvas. Het palet is je verbeelding.” Ook op die manier blijft de beeldende kunst op een compleet nieuwe manier te ervaren binnen het medium van de game.

©GMRimport

Kunst in een verhaalvorm

Sommige games laten je als speler niet zozeer vrij in wat je wilt creëren, maar maken het kunstproces eerder deel van het verhaal. Chicory: A Colorful Tale (2021) neemt als premisse dat de wereld een kleurboek is en dat je als speler de kleur moet toevoegen. Met verf kun je puzzels oplossen en vrienden helpen, en in de lokale co-opmodus is samen schilderen ook mogelijk. Daardoor zijn kunst en kleur in Chicory niet alleen een achtergrond, maar vormen ze de basis van alles dat je in de game doet. Ondertussen biedt het ook elementen die je in veel beeldende kunst terugvindt, al dan niet met een metafoor: troost, motivatie, liefde.

Uiteindelijk is beeldende kunst in het gamesmedium zo goed als onmisbaar. De doorgaans multidimensionale opbouw van de game zelf bestaat namelijk primair uit de interactie tussen speler en medium, maar daarvoor heb je een input nodig. Die kan vanuit tekst komen, of vanuit geluid, maar vaak is het toch de combinatie met het beeld dat jou als speler tot actie laat komen.

©GMRimport

Zoals we al in het vorige artikel opmerkten, is de gamekunst zelf flink gegroeid en bevat het uiteenlopende stijlen. Zonder beeldende kunst was dat nooit mogelijk geweest, want er gaan honderden jaren aan kunstgeschiedenis aan vooraf waarin met verschillende materialen, stijlen en technieken geëxperimenteerd is. Aan de voorbeelden hierboven is te zien dat inspiraties en citaties van beeldende kunst in games niet alleen de weg gebaand hebben, maar ook als verrijking kunnen dienen van dit relatief gloednieuwe medium. Het maakt nieuwe manieren van interactie met kunst mogelijk, zoals we bijvoorbeeld zien in Minecraft en Kentucky Route Zero. Daarnaast geeft het ook de mogelijkheid om kunst bij het verhaal te betrekken, zoals het geval is bij Horizon Forbidden West. Op verschillende manieren kunnen spelers kennis maken met, of verdieping vinden in kunstwerken. Dat maakt het alleen maar mooier dat aloude manieren van kunst maken steeds hun weg terugvinden naar de digitale wereld!

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Death Stranding door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld
Nieuws

Death Stranding door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld

Dat zijn een hoop bezorgde pakketjes

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

View post on X

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
The Last of Us-bedenker: 'Joel maakte de juiste keuze'
Nieuws

The Last of Us-bedenker: 'Joel maakte de juiste keuze'

Ontwikkelaar geeft zijn mening over het einde van de eerste game

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!