Voorspel: Aseksualiteit in The Outer Worlds
Aseksualiteit komt in videogames nauwelijks voor, maar The Outer Worlds laat zien hoe het kan. Dat terwijl Death Stranding, maar ook de Borderlands-reeks, juist weer stappen achteruit zetten.
The Outer Worlds is op veel manieren een charmante game. Het is de Fallout-game waar fans al lang om vroegen. De dialogen zijn goed geschreven, de werelden ogen prachtig en de keuzes in het verhaal zijn verrekte lastig. Persoonlijk vind ik een van de hoogtepunten je mogelijke compagnon Parvati Holcomb. Dit personage kom je al heel snel tegen, waarna ze je de rest van de game kan vergezellen.
De stem van Parvati wordt ingesproken door Ashley Burch, die je mogelijk kent als Tiny Tina uit de Borderlands-games. Voor mij is haar stem echter onlosmakelijk verbonden aan Chloe van Life is Strange. Dat voelde dus direct vertrouwd. Toch zijn de twee personages totaal verschillend. Chloe is een rebel die altijd roept wat er in haar opkomt, terwijl Parvati een introverte vrouw is die wat motivatie nodig heeft voordat ze zegt wat ze echt wil zeggen.
Daten
In The Outer Worlds kun je, in tegenstelling tot andere soortgelijke rollenspellen, je reisgenoten niet romancen. Dat betekent echter niet dat je ze niet kunt helpen om een relatie met iemand anders aan te gaan. In een van de leuke quests verander je daarom in de ultieme wingman. Je motiveert Parvati om haarzelf te zijn en te zeggen wat ze wil zeggen tegen de vrouw waar ze een crush op heeft.
Het is een aandoenlijke verhaallijn, waarin Parvati constant twijfelt aan zichzelf. "Denkt ze dat ik net zo mooi ben als ik denk dat zij knap is?" vraagt ze zich hardop af, net als een stapel andere onzekere vragen.
Het past wellicht niet bij de fantasie die de speler voorgeschoteld krijgt, waarin seks met alle personages in theorie een optie is.
-
Aseksueel
Parvati is aseksueel. Dat is onder andere bevestigt door de schrijvers van de game. Parvati stelt zelf ook: "Je weet dat ik niet geïnteresseerd bent in fysieke affectie?" Ze legt uit dat relaties in het verleden enkel interesse bleken te hebben in seks en niet haarzelf. De game weet vervolgens op een verrassend gevoelige manier te praten over de onzekerheid waar aseksuele mensen mee kunnen leven. Met name de angst dat een partner er aanvankelijk vrede mee heeft, maar later toch niet.
Je kunt in deze dialoog zeggen dat je zelf ook geen interesse in fysieke affectie hebt. Die optie is er zelden in games. "We hebben dat gemeen", zou het hoofdpersonage dan antwoorden. In plaats daarvan kun je ook zeggen: "Ben je bang afgewezen worden voor wie je bent?" Als Parvati dat bevestigt, kun je stellen dat iedereen dat heeft.
Kate Dollarhyde, schrijver bij Obsidian, schrijft op Twitter: "Parvati is vanaf het begin bedacht en geschreven als een ace wlw personage door Chris L'Etoile." Ace staat voor asexual, of aseksueel. Wlw staat voor vrouwen die van vrouwen houden. "Hij moest onverwachts het project verlaten, dus ik heb haar schrijfwerk afgerond en mijn ervaringen als een ace bi vrouw hebben haar zoektocht verder verdiept."
Populaire cultuur
Aseksualiteit komt in populaire cultuur niet vaak voor. Als we het hebben over representatie, dan is daar dus nog veel terrein te winnen. Dan gaat niet om personages die nooit over seks praten, want die zijn er natuurlijk genoeg. Het gaat om personages die open en duidelijk aseksueel zijn. Zoals recentelijk Todd Chavez in de uitstekende Netflix-series BoJack Horseman, of Varys in Game of Thrones.
In games zijn aseksuele personages helemaal zeldzaam. Het past wellicht niet bij de fantasie die de speler voorgeschoteld krijgt, waarin seks met alle personages in theorie een optie is. Uitzondering is mogelijk Maya uit de Borderlands-reeks, waarvan de schrijver stelt dat ze aseksueel is. In de games wordt er echter nauwelijks naar verwezen. En als er naar verwezen wordt, lijkt het alsof Maya ook geen romantische relatie kan aangaan. Dat terwijl aseksuele mensen zich juist wel romantisch aangetrokken kunnen voelen tot mensen.
Death Stranding
In Death Stranding is een opvallende tekst over aseksualiteit te vinden. Hierin schrijft een onderzoeker dat er voor de cataclysmische gebeurtenis al een wijdverspreide aversie tegen fysiek contact en intimiteit werd opgemerkt. Het verslag stelt verder dat steeds meer jonge mensen zichzelf identificeren als aseksueel als een lifestyle, omdat ze geen verlangen voelen en zich niet aangetrokken voelen tot anderen. Samen met andere seksuele identiteiten, zou dit door de Death Stranding zijn geaccelereerd, omdat men terughoudend is in emotionele connecties met anderen.
De tekst is bij menig speler in het verkeerde keelgat geschoten. Hoewel er onder de tekst staat dat de in-game schrijver geen empirische data heeft om de claims te onderbouwen, en het dus uiteindelijk gaat om iemand die het waarschijnlijk fout heeft, is het toch onhandig dat wanneer aseksualiteit eindelijk wordt benoemd in een game, het in deze context gebeurt.
Want aseksualiteit is niet een keuze om geen seks te hebben, maar de aantrekkingskracht niet voelen. De een valt op mannen, de ander op vrouwen en de ander op niemand. Daar zit nog een hoop variatie tussen, waar een hoop onwetendheid over bestaat. Dus het is mooi dat The Outer Worlds een start maakt om aseksualiteit in populaire cultuur op een juiste manier weer te geven. Hopelijk volgen er meer games.
In de rubriek Voorspel kijken we naar de verschillende manieren waarop seks en seksualiteit behandeld worden in games, via specifieke voorbeelden, trends uit de game-industrie en interviews. Lees ook eerdere afleveringen:
