Hallo, mijn naam is Erik en ik heb een probleem: Ik ben geïndoctrineerd door microtransacties. Zo erg zelfs, dat ik ze blijkbaar mis als ze er niet zijn.

Afgelopen week recenseerde ik Star Wars Squadrons, een game die het in mijn lootbox-hatende ogen eigenlijk precies goed doet. Er zijn geen willekeurige beloningen, geen microtransacties waarbij je dingen voor echt geld kunt aanschaffen en geen toeters en bellen die je aanmoedigen om vooral meer dingen te kopen. Je verdient een in-game valuta door het spel te spelen en geeft dat vervolgens uit aan de spullen die je wilt hebben. Heel simpel.

©GMRimport

Loot Skywalker

Daar zit ik dan, in de cockpit van mijn X-Wing. Ik heb de coole racestrepen op mijn vleugels (niet dat iemand dat ziet) en een kapotte Death Star als een soort sleutelhanger aan mijn dashboard hangen. En nu? Ik heb precies de cosmetische voorwerpen gekocht die ik het leukst vind. Er is dan natuurlijk totaal geen reden om spullen die ik minder mooi vind ook nog te kopen. Die gebruik ik immers toch niet.

Alle reden om door te buffelen in Squadrons is als sneeuw voor de zon verdwenen. Nou komt dat in die game ook door een gebrek aan content en klassementen, maar toch. Als ik nog willekeurige snuisterijen te verdienen had, of mijn favoriete cosmetische voorwerpen nog moest winnen door een potje kansberekening via een lootbox, had ik mij veel meer geroepen gevoeld om door te spelen. Misschien was ik de game dan allang zat, maar wilde ik toch nog even die kekke verfbeurt voor mijn TIE Fighter binnenhalen.

Dit klinkt misschien vooral als een oproep tot meer vrij te spelen snufjes, maar wat ik hier mis zijn precies het soort snufjes die microtransacties normaal gesproken met zich mee brengen. Een Battle Pass geeft je pas aan het einde van tientallen niveaus de aller coolste voorwerpen en dwingt je zo om verder te spelen. Of denk aan lootboxen, die je met hun willekeurige kans op iets moois aan het lijntje houden. Je weet misschien niet eens wat je allemaal kunt krijgen in zo’n digitaal doosje, maar alleen al het idee dat je wellicht iets spectaculairs krijgt, houdt je spelende.

©GMRimport

Dommerik

Ik denk bijvoorbeeld aan mijn eigen ervaringen met Overwatch. Nee, ik heb daar geen enkele lootbox met echt geld gekocht en ik haat nog steeds de praktijken die eraan ten grondslag liggen. Deze virtuele casinokisten zijn ontworpen om zoveel mogelijk geld te ontfutselen van de mensen die er het minst goed weerstand tegen kunnen bieden. Juist de verslavingsgevoelige spelers worden het meest aangetrokken tot deze confettibommen, die je elke keer als je geld uitgeeft laten geloven dat er een fantastische prijs voor het oprapen ligt.

Maar toch: die kansberekening plukt ook aan mijn ziel. Ik heb absoluut wat extra potjes Overwatch gespeeld om bepaalde skins in tijdelijke events te scoren. Zelfs wanneer mijn vrienden offline waren, terwijl ik online shooters eigenlijk alleen leuk vind met bekenden. Ik heb dus tegen mijn zin in een game gespeeld, zonder er echt van te genieten, om kans te maken op een leuke digitale versiering. Ik kon dat wel voor mijzelf rechtvaardigen: ik gaf er immers geen echt geld aan uit. Domme Erik - tijd is ook geld!

©GMRimport

Geen zin

Maar nu zit ik dus met Star Wars Squadrons in mijn maag, een game die ik best leuk vind en op zich nog wel wat langer door zou willen spelen. Ik mis alleen het gevoel van progressie, of het idee dat er iets spannends in het verschiet ligt. Deze game doet alles goed en houdt zich aan alle regels van microtransacties die ik me kan wensen, maar het heeft de vreugde uit het spel gezogen.

Geen kansberekening, geen wortel die je wordt voorgehouden met fonkelende beloningen. Geen valse beloftes, geen creditcardgegevens ingevuld en geen geld uit mijn portemonnee gestolen. Geen kunstmatige ingrepen om een game levend te houden en je te laten doorspelen terwijl je er eigenlijk klaar mee bent. En nu dus geen zin meer om te spelen. Wat moet ik nu met mijn principes?

Het antwoord is natuurlijk simpel: als een game niet goed genoeg is of je niet genoeg aanspreekt om je zonder al die foefjes te blijven boeien, dan is dat maar zo. Tijd om te stoppen met het spel. Er zijn teveel games die om je aandacht vechten om iets alleen maar te spelen voor een kans op een cadeautje.

Maar het laat wel goed zien waarom die microtransacties, Battle Passes en lootboxen zo verdraaid effectief zijn en waarom er zo onvoorstelbaar veel geld mee wordt verdiend. Ons brein is vooral gericht op nieuw, spannend en spectaculair, en niet op voor de zoveelste keer hetzelfde. We zijn altijd op zoek naar de overtreffende trap, ook al blijven we dezelfde game spelen. Ik speel Squadrons nu alleen nog met vrienden, en niet om voortgang te maken in een betekenisloze carrousel. En zo hoort het eigenlijk ook.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees de andere columns:

Het in 2019 uitgekomen Death Stranding is inmiddels door meer dan twintig miljoen mensen gespeeld.

Dat maakte bedenker Hideo Kojima bekend via social media. De game is al sinds november 2019 verkrijgbaar, maar was in eerste instantie alleen op PlayStation 4 beschikbaar. Inmiddels is de game ook op PlayStation 5, pc, Xbox Series-consoles, Mac en smartphones speelbaar.

Vervolg Death Stranding 2: On the Beach staat gepland voor een release op 26 juni, zo werd onlangs bekendgemaakt. Diverse acteurs en actrices uit de eerste Death Stranding keren terug, waaronder Léa Seydoux, Norman Reedus en Troy Baker. Ook Shioli Kutsuna en Elle Fanning hebben rollen in de game.

De eerste Death Stranding is de eerste game die Kojima ontwikkelde met zijn studio Kojima Productions nadat hij de banden brak met uitgever Konami, waar hij de Metal Gear-reeks voor ontwikkelde. Het spel biedt een uniek concept, waarbij spelers door een post-apocalyptisch landschap lopen om pakketten te bezorgen. Zoals gebruikelijk bij games van Kojima worden gameplaysegmenten afgewisseld met soms langdurige filmpjes waarin vooral het verhaal en dialogen centraal staan.

Michel Musters beloonde Death Stranding in 2019 met een 9,5 op Gamer.nl: "Met Death Stranding behandelt Hideo Kojima grote thema’s als het hiernamaals, ouderschap, de connectie tussen mensen en zelfs klimaatverandering en het uitsterven van de mensheid. Hij brengt dit alles op even fabuleuze als verwarrende wijze in beeld. De kerngameplay – het vervoeren van pakketjes en ondertussen je evenwicht zien te bewaren – lijkt in eerste instantie tegenstrijdig simpel. Klikt het eenmaal, dan biedt het concept oneindig veel voldoening. Gecombineerd met de online functies die in de campagne zijn geïntegreerd, resulteert het in een van de meest unieke virtuele ervaringen ooit."

The Last of Us-ontwikkelaar Neil Druckmann heeft zich voor het eerst uitgesproken over een belangrijk plotpunt uit de gamereeks: wat hem betreft heeft Joel "de juiste keuze gemaakt".

Let op: Hierna volgen grote spoilers voor de eerste The Last of Us-game en het eerste seizoen van de gelijknamige HBO-serie.

In The Last of Us wordt het meisje Ellie naar een groep genaamd de Fireflies gebracht. Ellie is namelijk immuun voor een virus dat de gehele mensheid treft. De Fireflies zijn van plan om Ellie te opereren om er zo achter te komen of er een medicijn voor het virus gemaakt kan worden, maar zijn wel genoodzaakt haar te doden. Joel, de man waarmee Ellie de reis naar de Fireflies heeft afgelegd, besluit op het laatste moment echter de Fireflies te doden, Ellie te redden en haar zodra ze wakker wordt uit haar narcose te vertellen dat ze niets voor de mensheid kon betekenen.

Dit einde van The Last of Us heeft al jaren discussie bij gamers opgeleverd - heeft Joel de juiste keuze gemaakt? Regisseur Neil Druckmann heeft nu tegen IGN verteld dat hij van mening is dat Joel dat inderdaad heeft gedaan. "Ik geloof dat Joel de juiste keuze maakte. Als ik Joel was geweest, hoop ik dat ik ook zou kunnen doen wat hij deed om mijn 'dochter' te redden."

Craig Mazin, die samen met Druckmann de HBO-verfilming runt, geeft iets meer nuance. Ook hij geeft aan dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou doen. "Maar ik zou graag denken dat ik het niet zou doen. Dat is ook juist het interessante moraal van het verhaal. En daarom is het einde van de eerste game zo spraakmakend en geweldig."

Het tweede seizoen van The Last of Us verfilmt het in 2020 verschenen The Last of Us: Part 2, dat zich vier jaar na de eerste game afspeelt. In de serie zit er echter vijf jaar tussen het eerste en tweede seizoen. De game wordt in ieder geval opgedeeld in meerdere seizoenen, al is nog niet bekend hoeveel precies. Het tweede seizoen bestaat uit zeven afleveringen. De eerste aflevering verschijnt op 14 april op HBO Max.