Hallo, mijn naam is Erik en ik heb een probleem: Ik ben geïndoctrineerd door microtransacties. Zo erg zelfs, dat ik ze blijkbaar mis als ze er niet zijn.

Afgelopen week recenseerde ik Star Wars Squadrons, een game die het in mijn lootbox-hatende ogen eigenlijk precies goed doet. Er zijn geen willekeurige beloningen, geen microtransacties waarbij je dingen voor echt geld kunt aanschaffen en geen toeters en bellen die je aanmoedigen om vooral meer dingen te kopen. Je verdient een in-game valuta door het spel te spelen en geeft dat vervolgens uit aan de spullen die je wilt hebben. Heel simpel.

©GMRimport

Loot Skywalker

Daar zit ik dan, in de cockpit van mijn X-Wing. Ik heb de coole racestrepen op mijn vleugels (niet dat iemand dat ziet) en een kapotte Death Star als een soort sleutelhanger aan mijn dashboard hangen. En nu? Ik heb precies de cosmetische voorwerpen gekocht die ik het leukst vind. Er is dan natuurlijk totaal geen reden om spullen die ik minder mooi vind ook nog te kopen. Die gebruik ik immers toch niet.

Alle reden om door te buffelen in Squadrons is als sneeuw voor de zon verdwenen. Nou komt dat in die game ook door een gebrek aan content en klassementen, maar toch. Als ik nog willekeurige snuisterijen te verdienen had, of mijn favoriete cosmetische voorwerpen nog moest winnen door een potje kansberekening via een lootbox, had ik mij veel meer geroepen gevoeld om door te spelen. Misschien was ik de game dan allang zat, maar wilde ik toch nog even die kekke verfbeurt voor mijn TIE Fighter binnenhalen.

Dit klinkt misschien vooral als een oproep tot meer vrij te spelen snufjes, maar wat ik hier mis zijn precies het soort snufjes die microtransacties normaal gesproken met zich mee brengen. Een Battle Pass geeft je pas aan het einde van tientallen niveaus de aller coolste voorwerpen en dwingt je zo om verder te spelen. Of denk aan lootboxen, die je met hun willekeurige kans op iets moois aan het lijntje houden. Je weet misschien niet eens wat je allemaal kunt krijgen in zo’n digitaal doosje, maar alleen al het idee dat je wellicht iets spectaculairs krijgt, houdt je spelende.

©GMRimport

Dommerik

Ik denk bijvoorbeeld aan mijn eigen ervaringen met Overwatch. Nee, ik heb daar geen enkele lootbox met echt geld gekocht en ik haat nog steeds de praktijken die eraan ten grondslag liggen. Deze virtuele casinokisten zijn ontworpen om zoveel mogelijk geld te ontfutselen van de mensen die er het minst goed weerstand tegen kunnen bieden. Juist de verslavingsgevoelige spelers worden het meest aangetrokken tot deze confettibommen, die je elke keer als je geld uitgeeft laten geloven dat er een fantastische prijs voor het oprapen ligt.

Maar toch: die kansberekening plukt ook aan mijn ziel. Ik heb absoluut wat extra potjes Overwatch gespeeld om bepaalde skins in tijdelijke events te scoren. Zelfs wanneer mijn vrienden offline waren, terwijl ik online shooters eigenlijk alleen leuk vind met bekenden. Ik heb dus tegen mijn zin in een game gespeeld, zonder er echt van te genieten, om kans te maken op een leuke digitale versiering. Ik kon dat wel voor mijzelf rechtvaardigen: ik gaf er immers geen echt geld aan uit. Domme Erik - tijd is ook geld!

©GMRimport

Geen zin

Maar nu zit ik dus met Star Wars Squadrons in mijn maag, een game die ik best leuk vind en op zich nog wel wat langer door zou willen spelen. Ik mis alleen het gevoel van progressie, of het idee dat er iets spannends in het verschiet ligt. Deze game doet alles goed en houdt zich aan alle regels van microtransacties die ik me kan wensen, maar het heeft de vreugde uit het spel gezogen.

Geen kansberekening, geen wortel die je wordt voorgehouden met fonkelende beloningen. Geen valse beloftes, geen creditcardgegevens ingevuld en geen geld uit mijn portemonnee gestolen. Geen kunstmatige ingrepen om een game levend te houden en je te laten doorspelen terwijl je er eigenlijk klaar mee bent. En nu dus geen zin meer om te spelen. Wat moet ik nu met mijn principes?

Het antwoord is natuurlijk simpel: als een game niet goed genoeg is of je niet genoeg aanspreekt om je zonder al die foefjes te blijven boeien, dan is dat maar zo. Tijd om te stoppen met het spel. Er zijn teveel games die om je aandacht vechten om iets alleen maar te spelen voor een kans op een cadeautje.

Maar het laat wel goed zien waarom die microtransacties, Battle Passes en lootboxen zo verdraaid effectief zijn en waarom er zo onvoorstelbaar veel geld mee wordt verdiend. Ons brein is vooral gericht op nieuw, spannend en spectaculair, en niet op voor de zoveelste keer hetzelfde. We zijn altijd op zoek naar de overtreffende trap, ook al blijven we dezelfde game spelen. Ik speel Squadrons nu alleen nog met vrienden, en niet om voortgang te maken in een betekenisloze carrousel. En zo hoort het eigenlijk ook.

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees de andere columns:

The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is vandaag officieel aangekondigd middels een livestream. De game is meteen beschikbaar.

In de aankondigingsvideo praatten Bethesda's Todd Howard en Matt Carofano over de nieuwe editie van de game. In eerste instantie werden beelden van het origineel getoond, dat in 2006 op Xbox 360 en pc en in 2007 op PlayStation 3 uitkwam. Er werd gekeken naar het belang van de release van dit origineel, dat openwereld-rpg's naar een hoger niveau tilde.

Vervolgens toonde de livestream beelden van de nieuwe versie van het spel. Daarbij lag er veel nadruk op de grafische verbeteringen van de game, die mogelijk worden gemaakt door Unreal Engine 5. Door de toename van details moeten spelers zich nog meer onderdeel van de spelwereld voelen.

Gameplay is ook op de schop gegaan. Hoewel de game trouw aan het origineel blijft, zijn gameplaysystemen verbeterd. Ook animaties van personages en vijanden zijn verbeterd. Tijdens gevechten vliegen de vonken en bloedspetters van het gevecht af. Hoewel de game door de meesten met een eerstepersoonsperspectief wordt gespeeld, is er ook een derdepersoonsperspectief, die in deze versie beter moet werken. Dialogen klinken natuurlijker, maar de soms opmerkelijke gesprekken die het spel zijn charme geven zijn behouden.

Oblivion Remastered wordt gezien als "de meest complete versie van Oblivion". Alle dlc - waaronder de verhalende uitbreidingen - zitten ook bij het spel inbegrepen. De game is nu verkrijgbaar op Xbox Series-consoles, Steam en PlayStation 5, en staat ook op Game Pass. De game kost 54,99 euro, al is er ook een Deluxe-uitvoering van 64,99 euro, inclusief de befaamde horse armor.

Er gingen al geruime tijd geruchten dat er een remake of remaster van The Elder Scrolls 4: Oblivion in ontwikkeling was. Er waren zelfs screenshots uitgelekt. Volgens die geruchten werkt Virtuos aan de remake, en dat blijkt nu ook te kloppen. De studio is ook bekend van de aankomende remake van Metal Gear Solid 3: Snake Eater.

De batterijduur van de Nintendo Switch 2 Pro Controller is gelijk aan die van de Pro Controller van de eerste Switch, terwijl hij wel sneller oplaadt.

Dat spotte Nintendo Life op de officiële website van Nintendo. Net zoals de Pro Controller voor de eerste Switch, gaat de Pro Controller voor de Switch 2 ongeveer veertig uur mee voordat hij weer opgeladen moet worden. De Switch 2 Pro Controller doet er echter ongeveer 3,5 uur over om zich volledig op te laden, terwijl dit met de eerste Pro Controller zo'n 6 uur duurde.

We wisten al dat de Switch 2 Pro Controller diverse toevoegingen heeft. Zo zitten er aan de achterkant twee nieuwe knoppen - de GL- en GR-knoppen - en is er net als op de nieuwe Joy-Cons een C-knop aanwezig waarmee GameChat opgestart kan worden. De controller heeft ook HD Rumble 2, wat voor nog gedetailleerdere force feedback moet zorgen.

Het was al bekend dat huidige Pro Controllers en Joy-Cons ook gebruikt kunnen worden op de Switch 2. Het is alleen niet mogelijk om met de huidige controllers de Switch 2 uit slaapstand te halen. De Switch 2 - alsmede de Switch 2 Pro Controller - verschijnt op 5 juni.