Denk je aan Star Wars, dan denk je al gauw aan Jedi, lichtzwaarden en mensen uit de Skywalker-stamboom. Hoe vaak komt er nou een game uit waarin de Force helemaal geen rol speelt? Star Wars Squadrons schaart zich in het rijtje van Rogue Squadron en vooral het klassieke TIE Fighter.

Net als die oude pc-game, is Squadrons verrassend lastig om onder de knie te krijgen. Het is niet zomaar je ruimtescheepje een kant op mikken en knallen; er gaat veel diepgang schuil onder de motorkap (hebben ruimteschepen die?). Probeer allereerst maar eens behendig je X-Wing of TIE Fighter heen en weer te dirigeren. De schepen voelen aanvankelijk log aan, als een olietanker die een bochtje probeert te maken.

©GMRimport

Elke knop doet iets

Maar al gauw krijg je het in de vingers. Op volle snelheid draaien is niet aan te raden. Wie een beetje soepel door het slagveld wil zoeven, kan beter afremmen, op halve snelheid een bocht maken en er daarna weer als een speer vandoor gaan. Maar er is meer om rekening mee te houden. Zo kun je de kracht van je ruimteschip in verschillende subsystemen pompen. Wil je even meer power in je lasers, dan laat je daar alle stroom naartoe gaan, ten koste van je wendbaarheid en schilden. Word je onder vuur genomen, dan is een snelle schakeling naar je schilden geen overbodige luxe.

Elke knop op je controller wordt op deze manier gebruikt. De vier verschillende klassen schepen aan elke kant van de oorlog hebben namelijk ook nog speciale vaardigheden, zoals doelzoekende raketten, een reparatiedroïde of een hittezoekende mijn. Je komt bijna vingers en breincapaciteit tekort om alles in de gaten te houden. Daardoor is de ‘skill ceiling’ van deze game erg hoog: je kunt er heel goed in worden, als je maar genoeg oefent.

Maar ook de meer casual spelers en Star Wars-fans halen veel genot uit Squadrons. Het oogt en voelt allemaal zo Star Wars-achtig, en geeft je het idee dat je een coole piloot bent. Het gevoel wanneer je net op een tijd een vijandelijk schip opblaast en dwars door de explosie vliegt, is onbetaalbaar.

©GMRimport

Verhalend mager

Let wel: Squadrons is vooral een multiplayergame. Er zit een verhaalmodus in, maar die is er duidelijk een beetje bijgeplakt en dient vooral als tutorial, een manier om alle schepen even uit te proberen. Het verhaal is bijzonder oninteressant: een bevelhebber loopt over van de Empire naar de rebellen (gaap), waar ze een groot ruimteschip te pakken krijgen dat de Dark Side vervolgens weer wil vernietigen. Het duurt maar een paar uurtjes en is weinig bevredigend, ondanks de verschijning van een aantal semi-bekende personages.

Het probleem is vooral dat jij niet een van de hoofdpersonen speelt, maar twee naamloze avatars aan beide kanten van de oorlog. Je hebt geen invloed op het verhaal en personages spuien vooral hun hele achtergrondverhaal in een monoloog jouw kant op, zonder dat je iets terugzegt. Het feit dat je beide kanten van de strijd meekrijgt, pakt daarnaast slecht uit. De kant van de Empire is gewoon niet interessant. Het zijn ontzettende slechteriken, duistere ruimte-nazi’s zonder redelijke motivaties. Je kunt niet echt voor ze juichen, zeker niet als een van je missies is om vluchtende, onschuldige burgers uit de lucht te knallen.

©GMRimport

Speel het in vr

Star Wars Squadrons is gemaakt om in virtual reality te ervaren. De ondersteuning voor vr is goed gelukt, vooral door alle details in de cockpits. Je waant je echt in een Y-Wing of TIE Bomber en elke cockpit ziet er weer anders uit. Het is jammer dat de PlayStation VR eigenlijk te slecht is om alles scherp in beeld te brengen, maar op pc heb je mogelijk een betere ervaring. Eenmaal in de actie is het spektakel overweldigend. Voor de barrel rolls en loopings heb je een sterke maag nodig, maar als je het volhoudt, is het echt magisch.

In virtual reality ben je compleet ondergedompeld in de Star Wars-wereld. Elke cockpit zit vol met knopjes en roestplekken, en als je even uit het raam tuurt, zie je je laserkanonnen imposant uitsteken. Je krijgt ook een veel beter gevoel voor het slagveld, omdat je je doelwit beter in de gaten kunt houden door je hoofd te draaien.

Het is zelfs zo goed in virtual reality, dat de ervaring op platte schermen daar onder te lijden heeft. Dit is duidelijk een vr-game, die ergens halverwege de ontwikkeling ook voor ‘gewone’ consoles gemaakt moest worden. Je mag gerust een half punt bij het cijfer optellen als je in vr speelt (en een half punt aftrekken zonder vr). Alles is geënt op vr-gebruikers. Je kunt bijvoorbeeld niet rondlopen in je hangar, maar teleporteren van plek naar plek, zoals gebruikelijk is in vr-games. Er is een optie om je ruimteschip van alle kanten te bekijken, wat een beetje raar overkomt op een tv of monitor. En alle personages praten recht in de camera, ook als twee mensen samen een gesprek voeren, om jou en je headset het beste zicht te geven. In vr is het allemaal logisch, maar op een plat scherm komt het vreemd over.

Je hebt in vr bovendien een klein voordeel in multiplayer. Je kunt de actie immers beter zien. Een groot deel van het scherm wordt ingenomen door je cockpit. In vr is dat logisch en helpt het om misselijkheid tegen te gaan, maar op een tv is het vooral schermvervuiling.

©GMRimport

Twee speltypen

De multiplayer is zoals gezegd de grote trekpleister van Squadrons. Het is dan ook verbijsterend dat er maar twee speltypen worden meegeleverd. Zelfs voor een game van veertig euro is dat aan de karige kant. Dogfighting is daarbij de simpelste modus, waarin twee teams van vijf elkaar uit de lucht proberen te knallen. Wie als eerste dertig punten scoort, heeft gewonnen. Het klinkt misschien hersenloos, maar het kan daadwerkelijk enerverende wedstrijden opleveren.

Dat komt vooral door de uitstekende maps in de game. Toegegeven, het zijn er maar zes, maar ze bieden een perfecte speeltuin om langs elkaar heen te razen. Ruimtegevechten als deze kunnen snel uitmonden in twee schepen die elkaar in het vizier hebben en rondjes om elkaar heen blijven draaien. Maar door de omgevingen vol met scheepswrakken, asteroïden en ruimtestations wordt het eerder een spannende race. Het loont de moeite om vlak langs allerlei oppervlakken te razen en raketten van je af te schudden, om vervolgens een vijand vanuit een onverwachte hoek te bestoken.

©GMRimport

Het tweede speltype heet Fleet Battle en is wat grootser van aard. De twee teams moeten niet alleen elkaar verwoesten, maar ook twee grote schepen en uiteindelijk het vlaggenschip. Hoe meer vijandelijke spelers je neerhaalt, hoe meer de tij van het gevecht jouw kant op helt. Het zijn epische veldslagen die tot wel een halfuur kunnen duren, maar eerlijk gezegd wordt dat ook een beetje repetitief. Je blijft steeds hetzelfde doen: wat schepen uitschakelen, naar het volgende doel vliegen en raketten afvuren op een enorme Star Destroyer. Squadrons speelt leuk, maar een halfuur in dezelfde match is wat teveel van het goede. Bovendien is het jammer dat je deze modus in wordt gedwongen wanneer je competitief speelt, omdat alleen hier een klassement wordt bijgehouden.

De gameplay is over het algemeen heerlijk, maar Squadrons biedt uiteindelijk te weinig om je lang te blijven boeien. Wellicht worden er in de toekomst meer speltypen toegevoegd - al heeft Motive eerder gezegd dat dit geen live service game moet zijn en dit een compleet pakket is. Voor nu is het iets om je een weekje mee zoet te houden, en daarna misschien af en toe met vrienden op te starten. Maar dat is dan wel een fantastisch weekje, zeker in virtual reality

Star Wars Squadrons is getest op een PlayStation 4 Pro en een PS VR. De game is nu beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc.

Meer reviews:

©GMRimport

Aankomende maandagmiddag zendt Bethesda een zogeheten 'gameplay deep dive' uit van het aankomende Indiana Jones and the Great Circle.

In de video - die hieronder alvast klaarstaat, maar pas maandag om 16:00 uur Nederlandse tijd bekeken kan worden - praat audio director Pete Ward van ontwikkelaar MachineGames over het spel en krijgen kijkers meer te zien van het nieuwe avontuur van Indiana Jones.

Indiana Jones and the Great Circle heeft een eerstepersoonsperspectief, al wisselt de camera soms naar de derde persoon - bijvoorbeeld tijdens tussenfilmpjes of wanneer Indiana Jones klimt. Het uiterlijk van het hoofdpersonage is gebaseerd op een jonge Harrison Ford, terwijl de stem wordt ingesproken door Troy Baker.

Het verhaal van de game speelt zich af tussen de films Raiders of the Lost Ark en The Last Crusade. Wanneer Indiana Jones in Marshall College op een inbreker in de vorm van een gigantische man stuit die een relikwie steelt, reist de avonturier af naar Vaticaanstad om meer te weten te komen. Andere locaties die spelers bezoeken, zijn onder andere Egypte en de Himalaya.

Spelers kunnen tijdens gevechten niet alleen schieten met geweren, maar ook vechten met hun vuisten of gebruikmaken van de iconische zweep. Puzzels spelen daarnaast een belangrijke rol in de game.

Lars Cornelis kreeg eerder een uitgebreide presentatie van de game en schreef een preview: "De spelwereld oogt onmiskenbaar als de jaren dertig, maar dan door een jaren tachtig-lens, compleet met een acteur uit die tijd. Of het inderdaad de perfecte hommage aan de originele Indiana Jones-trilogie wordt, weten we later dit jaar."

Indiana Jones and the Great Circle verschijnt op 9 december voor Xbox Series-consoles, pc en Xbox Game Pass. In de lente van 2025 komt het spel ook naar PlayStation 5. Onlangs bleek dat Bethesda en MachineGames op 60 frames per seconde mikken, zowel op Xbox Series X als S.

Sony-directeur Hiroki Totoki heeft publiekelijk teruggeblikt op het uitkomen en kort daarna weer offline halen van de multiplayergame Concord.

Dat deed hij in een vragensessie na het bekendmaken van de kwartaalcijfers van het bedrijf. Totoki werd gevraagd naar het falen van Concord en de liveservicestrategie van het bedrijf, en hij gaf aan dat het een leerproces is.

"We zijn nog aan het leren", zo meldde hij (vertaald door VGC). "Wat betreft nieuwe IP weet je het eindresultaat pas wanneer je het probeert. Terugblikkend moeten we waarschijnlijk veel controlepunten creëren, waaronder het testen onder spelers en intern evalueren, en deze controlepunten goed timen. We moeten deze punten sneller in het ontwikkelproces inbouwen."

Totoki's conclusie is een logische: tussen de gameplayonthulling van Concord en de uiteindelijke release zaten maar een krappe drie maanden, met vlak voor de release één korte bètaperiode. Totoki geeft ook aan dat er een betere synergie tussen de verschillende divisies van Sony moet zijn - bijvoorbeeld tussen de ontwikkeling en het salesteam - en dat de timing van een release van een game ook optimaal moet zijn, ook ten opzichte van games in soortgelijke genres van andere uitgevers.

Tijdens het gesprek haalde Sony's senior vicepresident van financiën Sadahiko Hayakawa Helldivers 2 aan als een succesvolle liveservicegame van het bedrijf. Volgens hem heeft Sony van de releases van beide games geleerd. Sony wil een uitgebreide gamesportfolio bouwen bestaande uit singleplayergames en liveservicegames, waarbij die laatste categorie logischerwijs meer risico met zich meebrengt.

Nadat begin september Concord voorgoed offline ging en spelers hun geld terugkregen, werd eind vorige maand aangekondigd dat de ontwikkelaar van de game, Firewalk Studios, is gesloten.