Na de hoogte- en dieptepunten van PlayStation en Xbox te hebben besproken, is het tijd om in de geschiedenis van Nintendo te duiken. Lees href="https://gamer.nl/artikelen/achtergrond/de-hoogte-en-dieptepunten-van-nintendo-deel-1/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">hier</a> deel 1.

Hoogtepunt: Nintendo Entertainment System

Na de grote videogamecrash in 1983 was de game-industrie er slecht aan toe en deed Nintendo een poging tot succes met de Famicom: een eigen spelcomputer met cartridges en games van derde partijen. Ports van arcadehits als Donkey Kong en het revolutionaire Super Mario Bros. zorgden ervoor dat het Nintendo Entertainment System, zoals we de console in Europa kennen, als een malle verkocht. Je zou zelfs kunnen stellen dat Nintendo de industrie eigenhandig weer op de been heeft geholpen, want het was het begin van een nieuw tijdperk, met allerlei nieuwe spelers.

Daarnaast zette de NES de trend in voor hoe gameconsoles momenteel werken. De fabrikant zoekt derde partijen om games voor het platform uit te brengen en keurt ze voordat ze daadwerkelijk worden verkocht, in plaats van dat iedereen games mocht uitbrengen voor het platform. Dat zorgde voor een kwaliteitscontrole die de NES een prominent platform maakte en die vandaag de dag nog in stand wordt gehouden. Daarom is de console een absoluut hoogtepunt uit de geschiedenis van Nintendo.

©GMRimport

Dieptepunt: Virtual Boy

Virtual reality heeft eindelijk voeten aan de grond gekregen, maar het proces om daar te komen was lang en pijnlijk. Nintendo droeg bij aan het medium door in 1995 de Virtual Boy uit te brengen, volgens het bedrijf de eerste console die stereoscopisch 3D aanbood. Een mooi gegeven, maar de Virtual Boy flopte omdat de hardware gewoon niet goed genoeg was. Het 3D-effect is simpelweg niet indrukwekkend, het apparaat is log, de controller en standaard waar de console op staat zijn onhandig en gebruikers klaagden destijds over hoofdpijn en misselijkheid – om nog maar te zwijgen over de felrode graphics waarvan de ogen gingen branden. Tel daarbij een prijs van 180 dollar – een voor toen fors bedrag - en een gebrek aan degelijke games op, en de Virtual Boy is een dieptepunt dat Nintendo snel weer wil vergeten.

Hoogtepunt: Nintendo Wii en Wii Sports

Na de GameCube gooide Nintendo het over een drastische, andere boeg. Het bedrijf moest wel, want met de dominante PlayStation 2, Microsofts redelijk succesvolle Xbox en tegenvallende verkopen van de kubusvormige console was het tijd voor een échte revolutie om het bedrijf relevant te houden. Al sinds de jaren 70 experimenteerden ontwikkelaars met bewegingsbesturing, maar Nintendo’s volgende console – de Wii – werd het eerste échte mainstream succes.

Door het sportieve en innovatieve imago van de Wii was de console niet aan te slepen (er werden ruim 100 miljoen stuks van verkocht) en werden doelgroepen bereikt die normaliter geen spelcomputers zouden aanraken. Hét bewijs dat de Wii uitstekend werkt, was het bijgeleverde Wii Sports, een hoogtepunt op zich. Iedereen die de merkwaardige afstandsbediening in zijn of haar handen gedrukt krijgt, snapt wat de bedoeling van de game is en een potje bowlen is eigenlijk nog steeds leuk. Hoewel de technologie lang niet in alle games goed werd gebruikt, herbevestigde de Wii Nintendo’s - vanaf toen unieke – positie binnen de consolemarkt.

©GMRimport

Dieptepunt: Zelda: Skyward Sword E3-demo

Als er één ding is wat niet werkt op een groot podium, dan is het een demonstratie van bewegingsbesturing. Dat leerde ook Nintendo, specifiek Shigeru Miyamoto, tijdens een E3-demonstratie van The Legend of Zelda: Skyward Sword. Met de nieuwe Wii Motion Plus in de hand begonnen Miyamoto en product marketing manager en vertaler Bill Trinen aan de demonstratie van de gloednieuwe Zelda, maar het bleek al snel dat de Wii in de war raakte van alle signalen in de zaal. Het gevolg was dat Links boog alle kanten op ging, Miyamoto verkeerde items selecteerde en meerdere malen moest proberen om een bom te werpen. Het was een harde les.

Dieptepunt: Nintendo Creator Program

Nintendo had tot voor kort geen goede relatie met contentmakers op YouTube en Twitch. Het Nintendo Creator Program, dat in 2015 werd ingesteld, dwong YouTubers die zich bij Nintendo aansloten namelijk om de helft van hun advertentie-inkomsten af te staan. Anderen die video’s van Nintendo-games wilden maken, riskeerden het kwijtraken van hun inkomsten en zelfs een takedown. In 2017 werd het nog verwarrender, toen het voor leden van het programma niet meer was toegestaan om Nintendo-games te livestreamen. Gelukkig werd het programma vorig jaar opgeheven en kan iedereen nu vrij content maken, zoals het hoort.

©GMRimport

Dieptepunt:Philips Cd-i-titels

In de Jaren 90 bracht Philips de Cd-i uit, een multimediasysteem dat cd’s gebruikt om onder andere games af te spelen. Omdat Philips veel patenten bezat en Nintendo wellicht een cd-uitbreiding voor de SNES wilde maken, gingen beide partijen om de tafel zitten. Zoals we weten kreeg de SNES geen cd-drive, maar kwam er wel een andere (informele) deal uit voort: het gebruik van Nintendo-licenties op de Cd-i.

Het gevolg was dat relatief onbekende studio’s Mario- en Zelda-games ontwikkelden en met de absolute dieptepunten uit beide franchises kwamen. Link: The Faces of Evil is bijvoorbeeld een bar slechte platformer met een slap verhaal en tussenfilmpjes die verre van professioneel ogen. Mario Hotel was wellicht nog slechter, met eentonige gameplay waarbij Mario rondspringt en deuren sluit. Dat Nintendo ook niet tevreden was, bleek wel uit het statement dat alle Cd-i-titels geen ‘canon’ zijn. Gelukkig maar.

Hoogtepunt: De Super Mario-franchise

Het is lastig samen te vatten waarom Nintendo’s besnorde loodgieter zo bijzonder is, maar toch móet Mario een plekje krijgen in deze lijst. Het personage is niet alleen synoniem met Nintendo zelf, maar ook met videogames als medium. Daarbij heeft de eerste Super Mario Bros. ontelbare ontwikkelaars geïnspireerd om een tweedimensionale platformers te maken en wordt elke game in dat genre nog steeds vergeleken met deze toonaangevende franchise.

Maar het is niet louter nostalgie en prestige dat Mario hedendaags nog zo relevant maakt. In de loop der jaren heeft de franchise zich keer op keer opnieuw uitgevonden. Of het nou de revolutionaire 3D-delen als Super Mario 64, Galaxy en Odyssey zijn, of minstens net zo invloedrijke spin-offs als de Mario Kart-reeks: Mario bewijst keer op keer waarom hij absolute respect verdient.

©GMRimport

Hoogtepunt: The Legend of Zelda

We willen niet te veel franchises noemen als individuele hoogtepunten, maar als er één serie een vermelding verdient naast Super Mario, dan is het The Legend of Zelda wel. Wat Mario deed voor het platformgenre, deed Zelda voor avonturengames. Bijzonder knap is hoe vrijwel elk deel van dusdanig hoge kwaliteit is, dat fans nog steeds verdeeld zijn over wat de beste game is, al zijn de titels waarbij de franchise zichzelf opnieuw uitvindt extra speciaal. Denk aan de grondlegging van de formule in A Link to the Past, de revolutie voor 3D-avonturengames in Ocarina of Time en de ongeëvenaarde vrijheid in Breath of the Wild.

©GMRimport

Dat waren de hoogte- en dieptepunten van Nintendo. Lees hier deel 1 terug.

Het uit China afkomstige NetEase - onder andere bekend van Marvel Rivals - zou van plan zijn om meer dan twaalf ontwikkelstudio's te sluiten.

Dat blijkt uit een reportage op Game File, de betrouwbare nieuwsbrief van gamejournalist Stephen Totilo. Eerder deze week werd de Amerikaanse tak van NetEase dat meehielp aan de ontwikkeling van Marvel Rivals al ontslagen. Daarnaast vielen er ontslagen bij het door NetEase gefinancierde Liquid Swords, de nieuwe studio van een van de oprichters van de Just Cause-ontwikkelaar.

Dit zou volgens Totilo nog maar het topje van de ijsberg zijn. Hij claimt dat meer dan een dozijn studio's mogelijk worden gesloten of verkocht, en dan met name de studio's van het bedrijf die buiten China gevestigd zijn. Dit zou een bewuste strategie zijn van het bedrijf om minder focus op deze teams buiten zijn thuisland te creëren.

NetEase is een van de grootste gamebedrijven ter wereld. NetEase heeft de afgelopen jaren samen met gerenommeerde ontwikkelaars overal ter wereld nieuwe gamestudio's opgericht, en het lijkt er dus op dat sommige van deze studio's nu dreigen gesloten of verkocht te worden.

Zo heeft NetEase geïnvesteerd in Rebel Wolves, een studio bestaande uit voormalige ontwikkelaars van CD Projekt Red waar men aan Blood of Dawnwalker werkt. Met Dragon Quest-Ryutaro Ichimura werd PinCool opgericht, het bedrijf kocht Heavy Rain- en Detroit: Become Human-studio Quantic Dream, Like a Dragon-bedenker Toshihiro Nagoshi opende met NetEase Nagoshi Studio en No More Heroes-ontwikkelaar Grasshopper Manufacture werd gekocht. Het is maar een kleine greep in de investeringen en aankopen die het Chinese bedrijf de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ondanks de geruchten onthulde NetEase deze week recordcijfers voor het afgelopen kwartaal. Er werd een stijging van 1,5 procent aan omzet op het gebied van games en services waargemaakt ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Die omzet stond het afgelopen kwartaal op 2,9 miljard dollar. Marvel Rivals heeft inmiddels 40 miljoen spelers.

Overigens claimt Bloomberg in een artikel over NetEase-CEO William Ding dat hij overwoog Marvel Rivals te annuleren voor release. Ding zou het niet hebben zien zitten om Disney te betalen voor de rechten op Marvel-personages. Ook werd besproken of het mogelijk was om de superhelden voor zelfbedachte personages te vervangen. NetEase zelf ontkent deze claims en claimt sinds 2017 een nauwe samenwerking met Marvel te hebben.

De live-action Street Fighter-film die eerder al werd aangekondigd heeft een nieuwe regisseur, namelijk Kitao Sakurai.

Dat meldt The Hollywood Reporter. Sakurai is vooral bekend van de in 2021 verschenen Netflix-film Bad Trip met komediant Eric André in de hoofdrol. Sakurai regisseerde ook The Eric André Show. Verder heeft hij enkele afleveringen van de Twisted Metal-televisieserie geregisseerd.

Hij neemt het stokje over van Danny en Michael Philippou, twee broers uit Australië die afgelopen jaar de film niet meer bleken te kunnen regisseren vanwege een mismatch in planning.

Concrete details over de live-action film zijn er nog niet. Wel zou de eerder aangekondigde premièredatum van 20 maart 2026 nog haalbaar zijn. Capcom, de ontwikkelaar en uitgever van de gamereeks, is wel betrokken bij de verfilming.

Er zijn al vaker (animatie)films gebaseerd op Street Fighter uitgekomen. Een van de bekendere voorbeelden is de in 1994 verschenen gelijknamige film met Jean-Claude van Damme als Guile en wijlen Raúl Juliá als M. Bison. In 2009 verscheen Street Fighter: The Legend of Chun-Li, met Kristin Kreuk als Chun-Li.

De meest recente game in de fighterreeks is Street Fighter 6, dat beschikbaar is op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S en pc. Tom Kerkhof beloonde de game met een 9: "Door de gelikte presentatie, inventieve besturing en de uitgebreidste singleplayer-ervaring die de franchise ooit heeft gehad, is Street Fighter 6 toegankelijker dan ooit. Het spel oogt geweldig en speelt zelfs nog beter. Dit is zonder twijfel een van de leukste vechtspellen van de afgelopen tijd – en daarmee ook een van de beste delen uit de reeks."