Borderlands 3 is een heerlijke parodie op streamcultuur
Zo vooruitstrevend als Borderlands 2 was, zo traditioneel is het vervolg. In een tijd waarin de lootshooter dankzij titels als The Division bestaat uit open online werelden met een constante stroom aan content, blijft Borderlands 3 dichtbij de wortels van de franchise. En dat is helemaal prima, want de game is een fantastische coöperatieve lootshooter en een heerlijke parodie op streamcultuur.
Borderlands 3 is een tour door de rest van het universum, waar in voorgaande games talloze keren naar werd gehint. De Calypso-tweeling, twee kwaadaardige streamers met een aanhang van gekkies, dwingt Lilith, de speler en een hoop oude bekenden het universum af te speuren naar The Great Vault: de ultieme kracht. Voor wie de puberale humor kan waarderen en op zoek was naar een frisse setting is dit de premisse voor een hilarische achtbaanrit.
©GMRimport
Een prettige bevrijding
Het inmiddels uitgekauwde Pandora verlaten is een prettige bevrijding, zo blijkt wanneer we de kleurrijke nieuwe planeten bezoeken. Promethea is een fel verlichte, futuristische stad, Athenas kent rustgevende oosterse Nederzettingen en Eden-6 is een groene, gevaarlijke moerasplaneet. Gedurende het verhaal gooit Borderlands 3 spelers tussen verschillende conflicten die elke omgeving een eigen smoelwerk geven. Op Promethea woekert bijvoorbeeld een kinderachtige oorlog tussen wapenfabrikanten Atlas en Maliwan en je Vault Hunter raakt verwikkeld in een cowboyachtige bloedvete binnen de Jakobs-familie.
De opzet van planeten is groots, al breekt het inladen van losse gebieden soms het tempo van de game. Het voelt simpelweg een beetje ouderwets om een andere wereld in te moeten laden, in plaats van lekker door te tuffen met een van de voertuigen. De stroeve besturing van voertuigen is daarbij overigens onveranderd, al wordt dit gecompenseerd door de snelle Cyclone-motor en bovenal een sterk verbeterd fast travel-systeem. Voor ons gevoel waren we nooit echt aan het reizen.
De keerzijde van deze traditionele opzet is dat spelers geen idee hebben van de schaal van planeten, waardoor de game je vaak op het verkeerde been zet. Meerdere malen brengt het verhaal je terug naar een eerder bezochte planeet, waar zich plots een nieuwe, grote regio opent. Omgevingen zijn rijkelijk gevuld met vegetatie en allerlei activiteiten, waardoor het niet zo opvalt dat er eigenlijk zeer weinig npc’s rondlopen in de spelwereld. Bovendien vindt de meeste actie plaats in gevarieerde, puik ontworpen omgevingen.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Livescreamers
Zijactiviteiten bestaan uit crew-missies, zoals het vinden van onderdelen voor een maatje voor Claptrap, en een aanzienlijke hoeveelheid zijmissies. Sommigen bevatten een leuke omgevingspuzzel, maar over het algemeen moeten ze het hebben van de fantastische Borderlands-humor, waarvan je inmiddels wel weet of je het kunt waarderen. Zoals gebruikelijk zijn enkele van de beste momenten van het spel in deze zijmissies te vinden. Denk aan een lugubere breintransplantatie, het opzetten van een netwerk voor een oude pro-gamer, een schietpartij om de koffievoorraad in Promethea en zelfs treurige kijkjes in het leven van personages. Ook verdient Ice-T, die de AI-gestuurde teddybeer Balex speelt, een compliment voor z’n komische acteerprestatie.
Werkelijk niets in Borderlands 3 is écht serieus en overal vind je komische details en verwijzingen naar de huidige internetcultuur. Dit manifesteert zich vooral in de slechteriken, Troy en Tyreen Calypso, die feitelijk een parodie zijn op de soms dwaze aanhangers van Twitch-streamers. Donaties, lootboxen: het komt allemaal aan bod, en wat ons betreft grotendeels geslaagd. Gelukkig wordt de achtergrond van de tweeling ook goed uitgediept door hun constante aanwezigheid tijdens hoofd- en zijmissies en zijn ze niet alleen aanwezig voor een glimlach.
©GMRimport
Schieten tot je een ons weegt
Negentig procent van de gameplay bestaat uit eindeloos knallen op krijsende kogelsponzen, wat dankzij een sterk versoepeld gevoel van schieten veel langer boeiend blijft dan voorheen. Op 60fps (let op: op de originele PlayStation 4- en Xbox One-consoles draait het spel op 30fps) voelt de game zelfs een beetje aan als Apex Legends. Bewegen gaat sneller, je Vault Hunter kan nu eindelijk vaulten en het glijden brengt een aangename flow aan in de gameplay. Het voelt alsof we eeuwig in cirkels kunnen rennen, schieten, herladen en van wapens kunnen wisselen.
Spelen met de wapens zelf is ook boeiender dankzij een zeer breed willekeurig gegenereerd aanbod. Tijdens je speelsessie vind je overduidelijk meerdere archetypes, maar gevoelsmatig is er veel meer speelruimte dan in Borderlands 2. Sommige wapens zijn heerlijk overdreven en elke fabrikant brengt unieke bonussen met zich mee, zoals extra schilden, weerkaatsende kogels bij een critical hit, oneindige munitie en schietende geweren op pootjes. Zelfs na zo’n veertig uur spelen vinden we nog volop nieuwe geweren en daarmee blijft naar loot jagen na het verhaal uiterst boeiend.
©GMRimport
Wapens hebben wederom soms elementen, waardoor spelers ondanks de agressieve tegenstanders toch moeten nadenken over welke kogels ze gebruiken. Vault Hunters bieden ook een diepere strategische laag dankzij de uitgebreide skill tree. Spelers kunnen nu drie categorieën naar wens uitbouwen en mengen, met uiteenlopende opties tot gevolg. Fl4k kan zich bijvoorbeeld richten op een solo speelsessie, waarbij zijn beesten hem kunnen reviven, of juist op pure schade bij critical hits. De keuze voor een Vault Hunter - Zane, Amara, Fl4k of Moze - is hierdoor moeilijker, en dat is een mooi luxeprobleem.
Spelen met iedereen
De manier waarop spelers kun skills inrichten hangt ook af van of ze regelmatig solo of met anderen spelen. In je uppie is Borderlands 3 een uitstekende ervaring, maar traditiegetrouw blijft in co-op spelen superieur. In veel opzichten is de game geëvolueerd tot de ultieme coöperatieve ervaring dankzij het gemak waarmee spelers elkaars sessies kunnen betreden.
Bovendien zorgt loot scaling er voor dat iedere speler vijanden en loot van zijn of haar eigen niveau treft. Dat betekent dat spelers ongeacht hun progressie nu met iedereen samen kunnen spelen. Zo kent Borderlands 3 wel meer fijne opties die de levenskwaliteit verbeteren. Het is bijvoorbeeld mogelijk om missies die je met anderen hebt gespeeld over te slaan in je eigen game, er is een machine die achtergelaten loot verzamelt, wapens kunnen worden gedeeld tussen je verschillende personages en het is zelfs mogelijk om wapens naar elkaar te mailen.
En dat heb je nodig, want de endgame content van Borderlands 3 is vrij omvangrijk. Er zijn Horde-achtige uitdagingen in de vorm van Proving Grounds en Circle of Slaughter. Ook zijn er hogere moeilijkheidsgraden die extra zeldzame loot opleveren na het uitspelen van het verhaal. Tel daar de aankomende evenementen en betaalde dlc bij op, en we verwachten dat we Borderlands 3 nog lang blijven spelen.
©GMRimport
Oude bekenden
Veel van dit soort features vind je terug in Sanctuary 3, de vliegende thuisbasis waar een verzameling van oude bekenden en nieuwe personages zich bevinden. De sfeer op Sanctuary 3 is knus en het is een lekker overzichtelijke basis om je klaar te maken voor een volgende missie of een praatje te maken met Tannis, Lilith en de nog altijd aandoenlijke Claptrap. Borderlands 3 voelt dan ook écht aan als een derde deel uit een trilogie, met voor fans nostalgische ontmoetingen en een prettige uitbreiding en afsluiting van het verhaal. Het spel vindt het wiel niet opnieuw uit, maar is wat coöperatieve lootshooters betreft uniek in z’n soort.
Borderlands 3 verschijnt op 13 september voor PlayStation 4, Xbox One en pc.Voor deze review is de game gespeeld op pc.
Laatste reviews op Gamer.nl:
©GMRimport
Borderlands 3 heeft een traditionele insteek, maar is daardoor op veel gebieden de ultieme lootshooter en een fantastische satire op de huidige streamcultuur.
- Planeten zijn afwisselend, schieten voelt goed aan, humoristische insteek, diepgaande skill trees, fijne coöperatieve opties
- Het inladen van maps breekt soms het tempo op
