Bayonetta 3 is een tour de force
Het lijkt elke keer weer een wonder dat er een Bayonetta-game verschijnt. Nadat deel twee werd ‘gered’ door Nintendo, verdween het derde deel vier jaar lang van de radar. Dat kwam volgens ontwikkelaar PlatinumGames omdat Bayonetta 3 ‘het ultieme deel’ moest worden. Het blijkt een aardige samenvatting van de game.
Bayonetta 3 is namelijk vooral groter, uitgebreider en gekker dan het geprezen vorige deel. In de basis is er weinig veranderd aan de stijlvolle actiegame: de zelfverzekerde heks baant zich per afgesloten ‘arena’ een weg door gruwelijke monsters, misvormde wezens en ander hels gespuis. Eenmaal onder controle voelt het vechten nog altijd als een heerlijke dans, vol vliegende kogels, stampende vuisten en duizelingwekkende combinaties – het liefst uitgevoerd in slow motion na een perfecte ontwijkmanoeuvre. Weinig tot geen actiegames kunnen zich meten met dat gevoel.
©GMRimport
Op de schouders van reuzen
Onder de knoppen valt vooral op in hoeverre het vechtsysteem is uitgebreid. Zogenaamde Demon Slaves maken namelijk onderdeel uit van Bayonetta’s arsenaal. Dit zijn gigantische beesten die je direct kan besturen óf met een precieze druk op de knop tevoorschijn laat komen aan het einde van een combo. Tijdens een gevecht meerdere keren van wapenset en Demon Slave wisselen maakt knokpartijen nog diverser dan voorheen, waarbij spelers rekening moeten houden met het feit dat Bayonetta tijdelijk kwetsbaar is wanneer ze het monster bestuurt.
De game introduceert nieuwe monsters en daaraan gekoppelde wapens in een bijna overweldigend tempo. Spelers hebben maximaal één hoofdstuk om gewend te raken aan de Godzilla-achtige Gomorra en de bekende Madama Butterfly, voordat wezens als Baal – een gigantische vuurspin – en Wartrain Gouon - een spooktrein die vijanden met een noodgang aanrijdt – zich aandienen. Elk wapen beschikt daarnaast over een eigen skilltree, die ondanks vergelijkbare knoppencombinaties unieke aanvallen bieden. Wie de game écht meester wil worden om een platinumscore in elk hoofdstuk te behalen, doet er dan ook goed aan om verschillende hoofdstukken te herspelen, iets wat eigenlijk standaard is in vergelijkbare ‘stijlvolle’ actiegames.
Of je ramt gewoon in één ruk door het verhaal, want Bayonetta 3 speelt wederom als een trein. Er is in de grofweg vijftien uur die je nodig hebt om de game uit te spelen weinig ruimte voor adempauzes, omdat dimensies uit elkaar scheuren en spelers in de ene na de andere uiteenlopende wereld worden geworpen. Elk hoofdstuk eindigt met een titanengevecht tegen een eindbaas met meerdere gezondheidsbalken, in dit geval in de nieuwe Homunculi-categorie. Ondersteund door opzwepende koren zijn dergelijke gevechten nog altijd de absolute hoogtepunten van de game.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Een nieuwe heks
Absurde scenario’s – een wolkenkrabber uit een portaal die een groot vismonster ramt – en het uitgebreidere vechtsysteem daargelaten, biedt de game verfrissend veel variatie. In verschillende delen van het spel stappen spelers bijvoorbeeld in de laarzen van Viola, die behoorlijk anders speelt dan de titulaire heks. Met haar katana en bijbehorend katmonster is ze niet alleen trager, maar moeten spelers ook een perfecte parry doen om Witch Time te activeren en een serieuze combo in te zetten. Bayonetta 3 is minder onvergeeflijk dan vorige delen, dus Viola’s uitdagende leercurve is een zeer prettige bijkomstigheid.
Ook wisselt de game vergelijkbaar met de Nier-games zo nu en dan van gameplaygenre – op welke manieren verklappen we liever niet - schotelt het soms puzzels voor die een bepaalde Demon Slave-vaardigheid vereist en zijn er tweedimensionale stealthmissies met Bayonetta’s partner in crime Jeanne in de hoofdrol. Die laatste zijn door een ietwat logge besturing en simpele baasgevechten helaas geen succes, maar dragen wel bij aan de veelzijdigheid van de game. Elke keer wanneer gevechten saai dreigen te worden, introduceert de game iets nieuws.
©GMRimport
BCU
Het verhaal is overigens iets minder onnavolgbaar dan de vorige delen. Bayonetta 3 betreft een reis door het multiversum – dankzij het Marvel Cinematic Universe voor de meesten iets beter behapbaar – om een mysterieuze slechterik te stoppen. Ergens is het spijtig het meest verrassende aspect al uit de doeken is gedaan in de trailers, want van de bestaande zijpersonages moet de game het niet hebben. Enzo werkt met zijn overdreven geschreeuw nog steeds op de zenuwen, Luka is nog altijd Bayonetta’s nietszeggende romantische interesse en Viola is een groot gedeelte van de game vooral boos.
Daarom mist de beoogde emotionele impact van de game een beetje, juist waar er op dat gebied nog behoorlijk wat te halen viel. Gelukkig is het Britse accent van Jennifer Hale – die wegens een conflict met PlatinumGames het stokje overneemt van Helena Taylor – bijna niet van het origineel te onderscheiden.
©GMRimport
©GMRimport
Anderzijds weet de game heel goed wat het is. De omgevingen zijn wat groter, maar niet zo uitgebreid als in Nier Automata. Spelers hebben tal van vaardigheden om vrij te spelen, maar het is geen actie-rpg als Astral Chain. Bayonetta 3 is nog steeds een actiegame pur sang, een die speelt als nooit tevoren.
Bayonetta 3 verschijnt op 28 oktober voor Nintendo Switch.
Bayonetta 3 is met z’n bijna feilloze actiegameplay en absurde scenario’s precies wat je ervan verwacht. Het spel is echter ook verrassend gevarieerd en uitgebreid, met enkel een teleurstellend verhaal dat z’n doel voorbijschiet als minpunt.
- Speelt zoals vanouds, vechtsysteem is ontzettend veelzijdig, variatie in omgevingen en gameplay
- Verhaal en personages zijn nog altijd ondergeschikt
