In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Bas met Final Fantasy 14 Dawntrail.

Na tien jaar aan jubelverhalen was Dawntrail een omstreden uitbreiding. Sinds Final Fantasy 14 na een geflopte release in 2010 van de afgerond werd gered met een remake in 2013, leek ieder opvolgend uitbreidingspakket steeds iets beter in de smaak te vallen. Het absolute hoogtepunt werd bereikt met Endwalker, waarin het elf jaar lopende verhaal definitief tot een einde werd gebracht. Zaadjes die een decennium geleden waren geplant, groeiden uit tot iets waanzinnigs. Nagenoeg ieder los eindje werd netjes vastgeknoopt.

Maar wat doe je met een mmorpg als het verhaal af is? Dan begin je een nieuwe, dat onmogelijk meteen het niveau van een decennium aan anticipatie kan evenaren. Dawntrail was een blanco start, waarin je samen met je vrienden helpt de juiste persoon op de troon van een afgelegen land te krijgen. Een onderdeel van het verhaal dat eerlijk gezegd niet altijd even sterk was. Het was wat gek koloniaal allemaal, waarbij jij als speler van een heel ander continent even de politieke strubbelingen kwam oplossen. Bovendien speelde de beoogde troonopvolger Wuk Lamat een zeer verbale rol, waardoor ze na een tijdje wat vermoeiend werd.

Let op: vanaf hier gaat het over verhaalelementen verderop in de game. Wie spoilergevoelig is, kan de recensie van Dawntrail er op naslaan om te zien of ze willen spelen.

Masterclass in worldbuilding

Het is echter de tweede helft waar Dawntrail opbloeit. De strijd om de troonopvolging is voltooid, waarna een tweede crisis zich aandient: robots vallen de stad aan. Het is een vrij opmerkelijke ontwikkeling in een traditioneel fantasierijk, maar de tirannieke zoon van de huidige koning stuitte op een alternatieve dimensie waar het koninkrijk Alexandria zich in bevindt.

In Alexandria start een masterclass worldbuilding. In sneltreinvaart ontmoet je de koningin en ontdek je dat zielen van levende wezens worden opgespaard, zodat iedereen die een onfortuinlijke dood sterft kan 'respawnen'. En dan komt de grootste twist: zielen van mensen die van ouderdom sterven worden opgeslagen in een supercomputer, waarbinnen iedereen in een simulatie eeuwig en gelukkig voortleeft. Droevige herinneringen worden door de computer gewist. Het is een computer die constant stroom nodig heeft. Dat is waarom de koningszoon de macht kon grijpen: hij beloofde andere landen te veroveren en hun stroom te delen, zodat de zielencomputer voor altijd aan kon blijven staan.

Met deze basis weet Dawntrail in korte tijd erg veel filosofische vraagstukken aan te snijden. Is een virtueel leven echt? Hoe ontwikkelt een mens zich als droevige momenten worden gewist? En in hoeverre moeten we ai over ons geluk laten regeren? Vragen die de game niet altijd even expliciet beantwoordt, wat ruimte geeft om je eigen conclusies te trekken.

Kan zich meten met andere Final Fantasy’s

Inmiddels zit ik al een paar maanden in de endgame van Dawntrail, maar die laatste missies richting level 90 zijn mij het meest bijgebleven. Ik durf niet te zeggen dat Dawntrail het beste Final Fantasy-verhaal in jaren is. Een wankel begin en de hoogtepunten van Endwalker staan zo'n hyperbool nog even in de weg. Maar het is wel een verhaal dat zich goed kan meten met andere oude titels in de reeks.

Wat betreft de endgame is dit de Final Fantasy 14 die we al jarenlang kennen, maar vooral visueel flink afwijkt. De thuishaven voor spelers is ditmaal bijvoorbeeld Solution 9, een scifi-stad die flink afwijkt van de kasteeldorpjes uit eerdere delen. De raids bestaan ditmaal uit arenagevechten met een enthousiaste tv-presentator.

Het gebrek aan vernieuwing zou je kunnen bekritiseren: games moeten immers blijven innoveren om ons te verrassen en verblijden. Niemand wil continu hetzelfde doen. Maar in dit geval bood het mij een vertrouwd gevoel. Ik hoef bij het spelen niet nieuwe gameplayloops te leren doorgronden of een nieuw progressiesysteem in te duiken. Alles werkt zoals het tien jaar geleden ook deed, wat het de perfecte game maakt om gedachteloos even tussen grote releases in te spelen. Het voelt als thuiskomen.

Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij

Zoals eerder al werd aangekondigd kunnen spelers van World of Warcraft straks een eigen huis in de mmo bezitten. Blizzard heeft hier nu de eerste details over gedeeld.

De mogelijkheid om een huis in de game toe te eigenen wordt met de Midnight-uitbreiding van WoW toegevoegd. Deze nieuwe uitbreiding heeft nog geen releasedatum, maar verwacht wordt dat de nieuwe uitbreiding ergens in de zomer van dit jaar wordt onthuld. Midnight is na het vorig jaar uitgekomen The War Within het tweede deel in de Worldsoul Saga.

In een blogpost vertelt Blizzard dat iedereen die een huis in Azeroth wil nemen, dat kan doen. Er zullen geen grote goudbetalingen of een gelimiteerd aantal plekken aan verbonden zijn. "We willen dat huizen voor iedereen beschikbaar zijn. Als je een huis wil, kun je een huis nemen."

Op release van Midnight komen er twee zones in de game beschikbaar waar huizen geplaatst kunnen worden - eentje voor de Alliance en eentje voor de Horde. De Alliance-huizenzone is geïnspireerd door locaties als Duskwood, Elwynn Forest en Westfall, terwijl de Horde-huizenzone wat wegheeft van Azshara en Durotar. Deze huizenzones zijn bedoeld als plekken waarin sociaal contact met andere spelers centraal staat. In de toekomst kunnen spelers meer zones verwachten.

De twee zones worden in 'buurten' opgedeeld. Per buurt zijn er vijftig huizen te vinden, en het is de bedoeling dat buren daardoor jarenlang dezelfde buren kunnen blijven, tenzij iemand naar een andere buurt (server) verhuist. Er zullen zowel publieke als privébuurten beschikbaar komen.

Natuurlijk wordt het mogelijk om huizen met meubels en versiering uit te dossen. Blizzard verzekert dat de nadruk daarbij ligt op de wensen van de speler, en niet op zoveel mogelijk winst maken. Er zullen "honderden en honderden" customisatie-opties vrijgespeeld kunnen worden in de game als beloningen, al komen bepaalde items wel beschikbaar via in de in-game microtransactiewinkel. Meer details volgen op een later moment.

Nu Civilization 7 al voor sommige mensen speelbaar is en er een hoop klachten naar buiten komen, heeft ontwikkelaar Firaxis Games de problemen erkend. Het bedrijf laat weten aan oplossingen te werken.

Officieel komt de game pas aankomende dinsdag uit, maar door de Deluxe of Founders Edition van de game te reserveren kunnen spelers al sinds deze week met het spel aan de slag. Op plekken als Steam regent het echter klachten, onder andere over de gebrekkige user interface en een gebrek aan features.

Firaxis heeft in een artikel de bovenstaande problemen erkend. Het bedrijf belooft dan ook updates uit te brengen om de game te verbeteren. "We hebben wat tijd nodig om al jullie feedback te verwerken, maar we bekijken al mogelijkheden zoals de user interface gebruiksvriendelijker maken, de kaart beter leesbaarder maken en meer."

Het bedrijf laat daarnaast weten dat men diverse features die door spelers zijn verzocht gaat implementeren. Denk aan het toevoegen van Teams in multiplayerpotjes zodat er in co-op gespeeld kan worden, meer verschillende soorten maps, de mogelijkhed om namen van steden en religies aan te passen en de mogelijkheid om te bepalen in welke Age men begint en eindigt.

Tot slot laat het bedrijf weten dat patch 1.1.0 voor maart gepland staat. Daarmee worden diverse verbeteringen aan de user interface, AI van de computer en bugs gemaakt. "We gaan Civilization 7 nog jaren ondersteunen, en jullie feedback blijft essentieel zodat we de toekomst van Civilization kunnen bouwen."

Civilization 7 verschijnt op 11 februari op pc, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en Nintendo Switch. Harry Hol gaf een 8 aan de game in de review: "Civilization 7 doet een heleboel goed. Diepe systemen zoals diplomatie, handel en omgaan met grondstoffen maken dit in zekere zin een ‘greatest hits’ van eerdere Civ-delen. De nieuwe structuur van spelen in drie Ages tilt de game daar bovenuit, om het echt zijn eigen identiteit te geven. Het enige grote nadeel is dat de vormgeving en interface elkaar soms gruwelijk in de weg zitten. Toch houdt het spel je binnen de kortste keren weer in een ijzeren greep. Het is inmiddels een cliché, maar ook bij Civilization 7 betekent ’nog één beurt’ dat je twee uur later nog steeds aan het spelen bent. Daarmee is dit gelukkig toch een geslaagd nieuw deel."