Waarom ik ál mijn games fysiek koop
Gamer.nl
Achtergrond

Waarom ik ál mijn games fysiek koop

Het zorgt al jaren voor de nodige hilariteit onder mijn Gamer.nl-collega’s: ik koop al mijn games fysiek, zelfs wanneer ik de game in kwestie al digitaal heb. Maar waarom dan, vragen ze zich af — en ikzelf eigenlijk ook. Tijd voor een duik in mijn eigen psyche, op zoek naar het antwoord.

Het is maandagochtend en ik heb net een nieuwsdienst voor Gamer.nl gedraaid. Ik redigeer nog een review die later vandaag online moet komen en klap de laptop dicht. Ik maak de meterkast open, trek er een grote, felgekleurde plumeau uit en sla aan het stoffen. Ik boen het aanrecht en fornuis, geef de planten water en laat de deurklinken blinken, dweil de eikenhouten vloer en schrob de wasbak in de badkamer. Zelfs de toiletten reinig ik zonder te mokken.

Maandagochtend is mijn vaste schoonmaakmoment. Ik woon alleen, dus ik kan de verantwoordelijkheid niet doorschuiven. Wordt het een zooitje, dan treft alleen mij blaam. Maar een zooitje wordt het niet, want daar heb ik een hekel aan. Een opgeruimd huis geeft me mentale rust, en mentale rust is belangrijk als je creatief werk hebt – het is het verschil tussen een lege pagina en een lekker lopend artikel. Het schoonmaken zelf zie ik niet bepaald als hobby, maar als ik op maandagochtend heel mijn huis spic en span maak, ben ik er de rest van de week van af. Daarbij: als je eenmaal bezig bent, valt het allemaal reuze mee – een accurater levensmotto is er eigenlijk niet.

©GMRimport

De volgestampte gamekamer

Tijdens de wekelijkse schoonmaaksessie doe ik ook altijd een klein kamertje aan op de eerste verdieping. Aan een van de muren hangen van het platfond tot aan de vloer stevige planken met daarop mijn uit de kluiten gewassen gamecollectie. Van de NES tot de Switch, van de Mega Drive tot de PlayStation 5: voor tientallen systemen prijken er wel games. Daaronder staan nog een stuk of dertig dozen; vooral oorspronkelijke verpakkingen van oude consoles – met de consoles in kwestie er natuurlijk netjes in verpakt.

Het is best een gedoe om week in, week uit secuur langs al die games te stoffen, laat staan de pakweg 25 amiibo die ik op een van de planken heb geplaatst. De situatie was een paar jaar terug veel erger: toen stonden er overal actiefiguurtjes en gamebeeldjes, voor een groot gedeelte plastic meuk die ik tijdens mijn loopbaan als gameredacteur heb gekregen. Ik was die rotzooi en het gevoel van verstikking die het opriep een tijdje geleden helemaal beu. Alle aan Mario gerelateerde poppetjes gingen naar mijn buurjongetje, een vriend ontving mijn Cyberpunk Samurai-jasje die ik tijdens een Gamescom-presentatie kreeg, en de rest belandde in de kliko. Opgeruimd staat netjes! Ik heb er geen moment spijt van gehad.

Vaak genoeg overweeg ik hetzelfde met mijn gamecollectie te doen. Ik zou de spellen niet in de prullenbak mieteren natuurlijk, maar verkopen – ik heb ze immers zelf allemaal met mijn eigen zuurverdiende centen gekocht. Als recensent ontvang je dan wel downloadcodes, maar als het spel me bevalt, koop ik hem alsnog fysiek voor de volle mep. Veel van mijn collega’s vinden die drang om alles fysiek te hebben – die overigens ook geldt voor muziek en films – erg curieus, maar ik word er blij van.

©GMRimport

De psyche achter fysieke games

Maar waaróm word ik er zo blij van? En waarom heb ik die fysieke gamecollectie nog niet verkocht, als ik nog blijer word van een opgeruimd huis? Wanneer ik er vluchtig over nadenk, haal ik mijn schouders op en bedenk ik me: ik vind het nou eenmaal fijn om die games te hebben. Maar dat is geen concreet antwoord. Tuurlijk, er kleven wat objectieve voordelen aan fysieke spellen kopen: je kunt ze doorverkopen, je hebt ze voor altijd – ook wanneer een gamebedrijf de digitale winkel van een console offline haalt – en fysieke spellen gaan sneller in de uitverkoop. Maar als ik heel eerlijk ben, gaat het me daar niet eens om.

De daadwerkelijke drijfveer bestaat uit flarden van warme herinneringen die door mijn hoofd schieten wanneer ik een gamehoes van de plank pak. Ik houd het inmiddels gekreukelde kartonnen doosje van Turok: Dinosaur Hunter voor me en zie mezelf in de warme auto zitten, wachtend tot mijn moeder klaar is met haar boodschappen terwijl ik het boekje van de game wel honderd keer doorblader. Ik trek The Legend Of Zelda: The Wind Waker uit de collectie en een beeld schiet door mijn hoofd van mijn toenmalige vriendin en ik die in de vakantie vanaf de slaapbank over de virtuele oceaan varen. Ik blaas het stof van het vierkante PlayStation-hoesje van Rayman en denk aan de zomer dat ik mijn ouders op de boerderij hielp met de aardappeloogst, toen ik het spel speelde tussen het komen en gaan van karren vol bintjes. Ik ruik haast weer de geur van door de wind opwaaiende akkerbouwgrond en de friet die we ’s avonds welverdiend opaten.

Door het bekijken van gamehoezen herinner ik me talloze momenten uit mijn leven (waaronder de paar die hier vermeld staan) weer glashelder. Aan bijna alle spellen die ik in mijn leven heb gespeeld kleven dergelijke herinneringen, soms letterlijk of soms een gevoel, een muzieknummer, een geur. Het fysieke exemplaar van het spel is de tastbare herinnering aan die periode, een momentopname, een polaroidfoto van een leuke dag. En daarmee ook een manier om kortstondig terug in de tijd te reizen.

©GMRimport

Gemak versus gevoel

Mijn reden om games fysiek te kopen en dat te blijven doen – zolang bedrijven en winkels die mogelijkheid blijven bieden – is allesbehalve rationeel, maar daarom voor mij niet minder legitiem. Integendeel: die tastbare herinnering aan een virtuele ervaring en dat specifieke moment uit mijn leven, is mij extreem waardevol.

Wanneer ik klaar ben met mijn huis schoonmaken, plof ik op de bank en slinger ik mijn Series X aan. Via Game Pass start ik Halo: The Master Chief Collection op. Ik bedenk me tijdens het afknallen van de Covenant dat het toch wel erg gemakkelijk is om games digitaal binnen te halen tegenwoordig. Mijn gedachten dwalen weer af naar die logge, fysieke collectie in dat kamertje, de toekomstige kwelling van een eventuele verhuizing. Moet ik ze dan toch allemaal maar verkopen?

Ik pak mijn smartphone erbij. Een paar tikken op het scherm en ik leg hem naast me neer om de controller weer op te pakken. Over een paar dagen steekt een fysiek exemplaar van Halo: The Master Chief Collection door de brievenbus.

©GMRimport

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen.

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Bethesda benadrukt nog altijd aan The Elder Scrolls 6 te werken
Gamer.nl
Nieuws

Bethesda benadrukt nog altijd aan The Elder Scrolls 6 te werken

De game werd in 2018 officieel aangekondigd

Bethesda's Todd Howard heeft eens te meer benadrukt dat er nog altijd aan The Elder Scrolls 6 gewerkt wordt.

Toen The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered gisteren werd aangekondigd en uitgebracht, kwam Bethesda's Todd Howard aan het woord in de aankondigingsvideo. Er werd logischerwijs vooral gepraat over Oblivion, maar hij meldde ook het volgende: "Natuurlijk werken we hier aan het zesde hoofdstuk, maar wat zo tof is aan The Elder Scrolls is dat we kunnen terugblikken op alle hoofdstukken."

Daarmee bevestigt Howard dus het langverwachte zesde deel in de rpg-reeks nog altijd in ontwikkeling is. De game werd in 2018 aangekondigd middels een logo - sindsdien is er niets van het spel getoond. Zover bekend is de ontwikkeling pas echt op stoom gekomen nadat Starfield in 2023 uitkwam. Het is dan ook onwaarschijnlijk dat het spel in de nabije tijd uitkomt. Het vorige hoofddeel in de reeks, Skyrim, verscheen in 2011. Volgens geruchten speelt The Elder Scrolls 6 zich af in Hammerfell in High Rock.

Watch on YouTube

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!
▼ Volgende artikel
Blizzard sluit Diablo 4 op Switch 2 niet uit
Gamer.nl
Nieuws

Blizzard sluit Diablo 4 op Switch 2 niet uit

De uitdaging zit hem vooral in een liveservicegame in combinatie met een handheld

Blizzard heeft niet uitgesloten dat Diablo 4 na verloop van tijd ook op Nintendo Switch 2 uitkomt.

In een interview met Gamertag Radio liet Diablo-hoofd Rod Fergusson weten dat een Switch 2-versie van de in 2023 uitgekomen game wellicht tot de mogelijkheden behoort. "Er zijn zeker kansen. Ik bedoel, Diablo 3 en Diablo 2 Resurrected zijn al uit op de Switch, en via backward compatibility worden die ook speelbaar op Switch 2."

Of Diablo 4 ook daadwerkelijk naar Switch 2 komt hangt niet zozeer af van de grafische capaciteiten van de console, maar vooral of een liveservicegame goed werkt op een systeem die in veel huishoudens ook als handheld functioneert en dus niet altijd toegang heeft tot een stabiele internetverbinding. "Het is fijn dat Switch 2 een game als Diablo 4 af kan spelen, dus we kijken er zeker naar. De uitdaging ligt niet zozeer bij de hardware, maar meer hoe we... weet je, liveservice was op de Switch in het verleden een beetje uitdagend."

Fergusson vervolgt: "Ik ben hoopvol dat wanneer de console aankomende juni uitkomt en we naar de toekomst kijken, dit steeds makkelijker wordt, zodat het logischer is om een liveservicegame op dat platform uit te brengen."

Eerder dit jaar claimde insider eXtas1s al dat Diablo 4 naar Switch 2 in ontwikkeling is, maar dit is op moment van schrijven nog niet officieel bevestigd. Diezelfde insider claimde overigens ook dat Bethesda's Starfield naar Switch 2 komt.

Watch on YouTube

Aanbevolen voor jou

Reacties

Login of maak een account en praat mee!