Ik leerde met Unpacking mij voor te bereiden op het samenwonen
Verhuizen is een van de meest stressvolle momenten in het leven van een mens. Ik kan het weten, want ik heb het regelmatig gedaan. Opruimen is daarnaast zo’n activiteit waar je eigenlijk nooit echt zin in hebt. Wie had gedacht dat die twee dingen combineren zo'n fijne ervaringen zou opleveren als in de game Unpacking?
De review van Erik legt het al uit: in de game pak je dozen uit zodra het hoofdpersonage net is verhuisd. Erik beschrijft hoe je door de spullen en de woning een beeld krijgt van het hoofdpersonage dat je eigenlijk nooit ziet, maar ik zag ook veel van mijzelf terug.
Zo bleven er maar boeken uit de dozen komen die je moeilijk allemaal in de kasten kwijt kunt. Dan ging ik mij ergeren aan die meid, omdat ze die boeken toch nooit allemaal gaat lezen. Maar toen herinnerde ik mij de dozen vol boeken die ik zelf van huis naar huis sleepte en waar ik nooit wat mee deed. Iedereen heeft die dozen.
Alle schriften met ringbanden die als een slechte magische truc maar uit de dozen bleven komen, deden mij denken aan de rij collegeblokken vol met onleesbare aantekeningen die ik bewaarde, maar die ik eigenlijk alleen nodig had om mijn tentamens goed te maken.
©GMRimport
Samenwonen
Ik speel Unpacking op een bijzonder moment, want ik ga binnenkort samenwonen. Het personage in de game doet dit ook een paar keer en dat geeft de game voor mij een hele andere lading. Dat kan ik alleen uitleggen door een paar kleine spoilers te geven. Stop dus hier met lezen als je echt niets wil weten.
De eerste keer dat het hoofdpersonage gaat samenwonen, doet ze dat bij een man aan wie ik al heel snel een hekel kreeg. Je moet haar spulletjes tussen die van hem proppen en er is niet overal ruimte voor. Uiteindelijk moet je haar diploma maar onder het bed schuiven, want haar vent wil zijn kinderachtige bandposters of gitaar niet van de muur halen.
Dat is leerzaam. Mijn vriend komt bij mij wonen. Mijn huis heb ik zo ingericht dat alles een plekje heeft en nu komen daar allemaal spullen bij. Het is heel belangrijk om daar ruimte voor te creëren en aanpassingen aan het huis te maken, zodat de ander zich ook echt thuis voelt.
Ik heb daarom direct na het uitspelen van de korte game nieuwe planken besteld om de kledingkast uit te breiden, zodat al onze kleding een plekje krijgt. Ik heb daarnaast onder andere ruimte gemaakt voor zijn bureau en een nieuw schoenenkastje moet orde in de chaos van het kleine halletje bij de voordeur scheppen.
©GMRimport
Regenboogsokken
Als het hoofdpersonage later weer gaat samenwonen, komen er plots een hele hoop bh's en slipjes uit de dozen en komen er regenboogsokken tevoorschijn. De geschiedenisboeken zullen zeggen: "het waren vast goede vrienden", maar de oplettende speler weet wel beter.
Mijn vriend en ik passen ook elkaars kleren, waardoor we in theorie alles op een hoop kunnen gooien zoals in Unpacking. Dat biedt in de game een hoop rust, want het maakt niet uit waar je de broeken en shirts hangt en van wie het is. Zover zullen wij door onze individuele smaak waarschijnlijk niet gaan, maar die directe herkenning was heel erg fijn.
Uiteindelijk valt de game pas echt op zijn plaats als het duo gezamenlijk verhuist naar een nieuw huis. Pas dan wordt elk item van beide dames los uitgepakt en een plekje gegeven. Ik hoop dat dit uiteindelijk ook in onze toekomst ligt. Met minstens zoveel planten, maar dan wel zonder kinderkamer.
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:
