Het duurde even, maar een paar weken geleden kwam eindelijk de fysieke editie van Hollow Knight uit op consoles. Dat was voor mij het moment om tot aankoop over te gaan. Ik had niets minder dan een goed spel verwacht na alle lof die de game al heeft ontvangen, maar dat Hollow Knight mij zó omver zou blazen, had ik niet kunnen voorspellen.

Hollow Knight is misschien wel mijn favoriete game ooit. Dat is nogal een statement, en eentje die op het eerste gezicht wellicht wat overdreven lijkt. Ik speel al een kleine dertig jaar games, ben ooit begonnen met Super Mario Bros. en heb in de afgelopen decennia talloze klassiekers gespeeld, van Zelda: Ocarina of Time en Metal Gear Solid tot Half-Life en Metroid Prime. Ook games als Resident Evil 4, Rez, Tetris, Super Mario 64, Uncharted 2, Halo: Combat Evolved, GoldenEye 007 en Horizon: Zero Dawn staan hoog op mijn lijstje. Zo kunnen we nog wel even doorgaan, maar het punt dat ik wil maken is dat Hollow Knight mogelijk boven al deze spellen prijkt op mijn lijstje van ‘beste games ooit’.

©GMRimport

Ik zeg mogelijk, omdat ik het spel nog maar een paar weken geleden voor het eerst heb opgestart en een dergelijke ervaring geruime tijd moet marineren in mijn gedachtegoed voordat ik het écht een plaatsje kan geven in mijn gamegeschiedenis. Ook zeg ik mogelijk, omdat ik Hollow Knight nog niet helemaal heb uitgespeeld; ik heb er zo’n veertig uur ingestoken en ben duidelijk in het laatste gedeelte van het spel aangekomen, maar ik heb natuurlijk nog niet alles gezien. Ik houd bij het schrijven van deze column dan ook nog een voorzichtige slag om de arm.

Liefde voor metroidvania

Toch heb ik mij zelden zo vermaakt tijdens het spelen van een game als de afgelopen weken die ik met Hollow Knight heb gespendeerd. Het metroidvania-genre heeft mij altijd al aangesproken, omdat ik veel voldoening haal uit het verkennen van doolhofachtige, tweedimensionale spelwerelden. Ik vind het tof om telkens terug te keren naar eerder bezochte plekken en daar nieuwe dingen te kunnen doen met opgedane ervaring of nieuwe mogelijkheden, en zo de wereld langzaam maar zeker in mijn hoofd vorm te geven. Zelfs wanneer ik slaap, verken ik in feite de werelden van deze games. Wanneer ik wakker word en een de dag ervoor gespeelde metroidvania opnieuw opstart, merk ik dat mijn hersenen het ontdekte gebieden hebben verwerkt en ik beter de weg ken in diens ingewikkelde gangenstelsels.

©GMRimport

Wat bovenstaande gameplaycyclus betreft, zijn er weinig games die kunnen tippen aan Hollow Knight. De game gooit in het begin nog vrij simpel gestructureerde levels richting de speler. Het introgebied van Hallownest en de daaropvolgende eerste gebieden, Forgotten Crossroads en Greenpath, zitten niet al te ingewikkeld in elkaar en het kostte mij dan ook maar een paar volledige trektochten om een mentale map van de omgeving te maken. Het spel voert daarna de hoeveelheid gebieden om te verkennen en diens complexiteit stelselmatig verder op. Op een gegeven moment zijn er eigenlijk altijd wel een stuk of vijf dingen die je op verschillende plekken in de spelwereld kunt doen. Het gevoel van mysterie, ontdekking en de vrijheid om zelf te bepalen waar je eerst op avontuur gaat, zijn in Hollow Knight sterk aanwezig.

Als muziek in de oren

Het spel combineert dat met – in mijn optiek – een zeer sterke audiovisuele presentatie, die extra indrukwekkend is wanneer je je beseft dat Hollow Knight maar door een paar mensen is ontwikkeld. De tekenfilmachtige graphics zijn simpel maar doeltreffend, en worden steeds indrukwekkender en gedetailleerder naarmate verder je komt in het spel.

De audio is daarnaast van een ongelooflijk hoog niveau. Verschillende deuntjes graven zich al snel in je hoofd en voegen enorm veel toe aan de sfeer. Van de rustgevende pianoklanken die van de City of Tears een wonderschone locatie maken, tot de avontuurlijke muziek in Greenpath die mij daadwerkelijk het idee geeft dat ik de muffe, mistige lucht en gevarieerde flora in dit bosrijke gebied kan ruiken. Dat ik inmiddels al diverse avonden de Hollow Knight-soundtrack op Spotify heb opgestart, terwijl ik normaal eigenlijk nooit buiten het spelen van games naar gamemuziek luister, zegt wat dat betreft genoeg. Ook de grappig klinkende stemmetjes die de diverse personages opzetten geven het spel enorm veel karakter en zijn een prima alternatief op voice acting, zoals Banjo-Kazooie al die jaren geleden al bewees.

Go with the flow

Dit alles wordt met elkaar verbonden door een unieke flow die er uiteindelijk voor zorgt dat Hollow Knight zoveel indruk op mij maakt. De gameplay zelf lijkt misschien wat simpel, maar door te experimenteren met de verschillende aangeleerde moves en badges, die je gedurende het spel vindt en je nieuwe mogelijkheden bieden, ontdek je je eigen manier van spelen. Langzaam maar zeker ‘klikt’ de flow van het spel gewoon en ren, dash en zweef je met het grootste gemak door de spelwereld, terwijl je links en rechts vijanden van een welgemikte klap voorziet.

Dat neemt niet weg dat Hollow Knight behoorlijk uitdagend kan zijn. Toch blijkt ook de moeilijkheidsgraad van het spel precies geschikt voor mij. Eigenlijk vind ik games meestal te makkelijk of te moeilijk. Spellen als Dark Souls gaan mij bijvoorbeeld net te ver, maar hoewel Hollow Knight soortgelijke principes toepast, vind ik de uitdagingen hier altijd goudeerlijk aanvoelen. Ik heb het regelmatig tien keer of meer moeten opnemen tegen dezelfde eindbazen, maar elke keer leer ik meer over de bewegings- en aanvalspatronen van betreffende bazen en kom ik een stukje dichter bij de overwinning. De platformuitdagingen passen daarnaast perfect bij de erg precieze gameplay.

©GMRimport

Je moet het ervaren

Het zijn vooral heel veel woorden om iets duidelijk te maken wat je eigenlijk alleen kunt ervaren door Hollow Knight zelf op te starten. Ik weet ook wel dat het spel niet voor iedereen even geschikt is. Hoewel ik mij er niet in kan vinden, hebben veel mensen bijvoorbeeld kritiek op het mapsysteem. Persoonlijk vind ik het juist fijn dat je bij het arriveren in een nieuw gebied nog geen map ter beschikking hebt – dat draagt alleen maar bij aan het desoriënterende gevoel en maakt de voldoening des te groter wanneer je eindelijk de map ontvangt en je meer zicht krijgt op je positie binnen de spelwereld. Ook het vele backtracken valt niet bij iedereen even goed in de smaak, al zie ik dat vooral als een noodzakelijk element van een metroidvania dat er voor zorgt dat je bekend raakt met je omgevingen.

Ondanks dat wil ik sinds ik dit spel speel op elk willekeurig moment van de daken schreeuwen dat iedereen Hollow Knight eens moet uitproberen. Er zijn vast nog genoeg gamers die het nog niet hebben gespeeld. Zeker de digitale versie is met zo’n 15 euro een ongelooflijk koopje. Je zou – net als ik - zomaar eens in aanraking kunnen komen met een nieuwe favoriet.

Lees ook de review van Thijs: Hollow Knight - Beestjesachtig goed

Bethesda doet The Elder Scrolls 4: Oblivion morgen officieel uit de doeken.

Dat heeft de uitgever aangekondigd. De remaster wordt uit de doeken gedaan in een livestream van het bedrijf die te volgen is via YouTube en Twitch. De stream begint om 17.00 uur Nederlandse tijd. Verder heeft de uitgever nog niets over de remaster bekendgemaakt.

Dat Oblivion Remastered eraan komt, komt geenszins uit de lucht vallen. De afgelopen tijd gingen er al veel geruchten en lekten er verschillende screenshots. Een chatgesprek dat een X-gebruiker met Xbox Support had, wees er zelfs op dat de game vandaag uit zou komen. Dat blijkt nu in ieder geval niet te kloppen. Journalist Jeff Grubb gaf aan dat de game deze week zou uitkomen. Of dat zo is, is nog niet bekend. Over een eventuele releasedatum is nog niets bekend.

Volgens geruchten draait The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered op Unreal Engine 5. Zes elementen zouden op de schop gaan, namelijk 'stamina', 'sneak', 'archery', 'hit reaction', blocking' en de user interface. Verder zou het staminasysteem minder frustrerend zijn voor spelers, zodat mensen minder snel nauwelijks kunnen bewegen doordat de stamina op is, en de interface zou moderner en mooier zijn gemaakt.

Tot slot zouden er duidelijkere effecten zijn wanneer spelers of npc's worden geraakt tijdens gevechten. De remake wordt waarschijnlijk ontwikkeld door Virtuos, dat ook aan de remake van Metal Gear Solid 3: Snake Eater werkt.

Het spel komt voor zover bekend uit op Xbox Series X en S, PlayStation 5 en pc.

Afgelopen week is een forse 2.0-update voor Lords of the Fallen uitgebracht door Hexworks.

Met de update worden er grote wijzigingen doorgevoerd aan de in 2023 uitkomen actie-rpg. Zo wordt geboekte progressie in de online-co-op nu door beide spelers gedeeld en is er een Friend Pass-systeem, waardoor een tweede speler mee kan doen zonder dat diegene de game heeft gekocht.

Ook zijn er diverse verbeteringen aangebracht aan de gevechten en het rondbewegen in de spelwereld, waardoor de gameplay beter aanvoelt. Aanvallen en ontwijkmanoeuvres voelen sneller en is er nu een knop waarmee gesprongen kan worden. Wanneer wapens vijanden raken, is de impact ook beter voelbaar, en de user interface is op de schop gegaan om het simpeler en duidelijker te maken. De tutorial is ook verbeterd.

Er wordt al geruime tijd gewerkt aan een vervolg op Lords of the Fallen, die voor zover bekend in 2026 moet verschijnen. Het origineel kan nu met fikse korting worden aangeschaft op pc, PS5 en Xbox Series-consoles.