Final Fantasy-games zijn vrijwel altijd geschikt geweest voor een relatief jong publiek, mede dankzij thema’s als tienerliefdes en vriendschappen. In Final Fantasy 16 zit de vork anders in de steel: hier worden we geconfronteerd met ordinaire lynchpartijen, hitsige personages die elkaar te lijf gaan en Chocobo’s die al piepend slachtoffer worden van bloederige aanslagen. Het spel zoekt de donkerste uithoek van het fantasygenre op en is lang niet zo heilzaam als we van de reeks gewend zijn.

De versie van de game die we voor deze preview speelden is speciaal voor de media samengesteld. Bepaalde onderdelen kunnen dus verschillen met de uiteindelijke versie van de game.

Final Fantasy 16 slaat een radicaal nieuwe weg in, maar dat wisten we eigenlijk al. De game krijgt voor de eerste keer in de serie een volwassen leeftijdsclassificatie voor spelers van 18 jaar en ouder. Die verandering in toon konden we al opmerken uit trailers, waar we onder meer een minderjarige jongen overgoten zien worden met bloed.

Daarnaast heeft producent Naoki Yoshida de afgelopen tijd een paar opmerkelijke uitspraken over de game gedaan. In een recent interview bijvoorbeeld uitte hij publiekelijk zijn afkeer over de term jrpg. De producent steekt het dan ook niet onder stoelen en banken dat hij met deze game verder wil reiken dan de niche waar Final Fantasy zich volgens hem in bevond. Zo putte hij onder meer inspiratie uit westerse fantasymedia als Game of Thrones en God of War.

Het resultaat is een compleet andere soort Final Fantasy dan we gewend zijn, zo blijkt uit een vier uur durende hands-on-sessie met de game. Natuurlijk verschillen Final Fantasy-games altijd van elkaar, maar deze keer ligt dat verschil er wel heel duidelijk bovenop. De verhalende elementen en de sfeer zijn zo duister en wreed, dat wanneer je een Moogle voorbij ziet vliegen je jezelf alleen maar kunt afvragen wat dat schattige beestje in vredesnaam in deze game te zoeken heeft.

Verrotte wortels 

Het wordt vrij snel duidelijk dat Yoshi-P zijn team heeft opgedragen om eens goed te kijken naar Game of Thrones. De setting van Final Fantasy 16 – een continent genaamd Valisthea dat bestaat uit zes naties die op het punt staan van oorlog – ademt de dramatische politiek uit de verhalen van George R.R. Martin. Zijn invloed is zelfs te vinden in de kleinere details, van herkenbare oneliners (“I’m your lion”) tot een personage die overduidelijk is afgeleid van Huis Stark-dienaar Hodor.

Het unheimische, bijna Witcher-achtige gehalte van Final Fantasy 16 maakt de game soms haast onherkenbaar ten opzichte van eerdere delen uit de reeks. Hoewel we vaak wegdromen van een bestaan in een fantasiewereld uit Final Fantasy, laat Valisthea ons vooral snakken naar een streepje licht tussen een zwart gordijn aan onheil. Nadat een barbaar de nek van een Chocobo doorsnijdt om het onschuldige beest vervolgens al piepend op de grond te laten vallen, weten we het zeker: de wortels van deze wereld zijn diep verrot.

Aaneenschakeling van filmpjes 

Bloed, scheldpartijen en intieme scènes maken Final Fantasy 16 een choquerend tafereel, maar wel eentje waardoor we constant op het puntje van onze stoel zitten. De game neemt dan ook ruim de tijd om het verhaal en de bijbehorende politieke intriges op te zetten. Tijdens de eerste paar uur van de game krijgen we door middel van een flashback een uitgebreide blik op de jeugd van hoofdpersonage Clive Rosfield. Hij is de eerstgeborene zoon van de aartshertog van Rosaria, een natie ten westen van Valisthea. Hoewel veel mensen uit Rosaria voorspelden dat Clive de kracht van de Eikon of Fire (Phoenix) van zijn vader zou erven, bleek het zijn jongere broertje Joshua te zijn die deze cruciale taak van een zogenoemde Dominant op zich moest nemen. Gedurende de proloog drukken we maar weinig knoppen in, want het is vooral een aaneenschakeling van tussenfilmpjes.

Die filmpjes blijken trouwens bepaald geen straf om naar te kijken. Ze vloeien niet alleen naadloos in elkaar met de aanwezige gameplay, maar zijn vanwege de capaciteiten van de PlayStation 5 ongeveer zo sensationeel als een big-budget-actiefilm. Zo heeft Final Fantasy 16 een bijzondere rol weggelegd voor de Summons uit de serie (hier Eikons genaamd), die vrij regelmatig het beeldscherm trotseren als ware goden die de strijd met elkaar aangaan. In een scène proberen Clive en twee metgezellen een berglandschap te doorkruizen terwijl de Eikons Shiva en Titan elkaar in de lucht met de grond gelijkmaken. Shiva’s kristallen sjezen langs het beeldscherm en toveren het hele landschap om in een ijsbaan.

Meer Devil May Cry dan FF7 

Soms lijkt het alsof er een tussenfilmpje afspeelt, maar bestuur je de Eikon toch echt zelf. Op een gegeven moment belanden we in een scène waarin Phoenix wordt aangevallen door een tweede, vijandelijke vuur-Eikon genaamd Ifrit. Terwijl epische strijkers en geluidseffecten te horen zijn, besturen we Phoenix alsof het een Panzer Dragoon-game betreft, terwijl we vuurballen naar hem lanceren en zijn zware lichamelijke aanvallen met quicktime-events proberen te ontwijken. Het complete tafereel is al een enorm schouwspel an sich, maar het feit dat je het vliegende beest zelf bestuurt maakt de scène nog meeslepender.

Vechten ziet er in deze game sowieso goed uit; ook op de grond. In Forspoken leerden we al dat Square Enix houdt van een sterk staaltje particle effects - in Final Fantasy 16 ontbreken diezelfde vonkenregens niet. Als Clive vecht je zowel met zwaard als met elementen die je leert van de verschillende Eikons, zoals vuuraanvallen van Ifrit en luchtaanvallen van Garuda. Door constant te schakelen tussen diverse magische sets – die je gaandeweg vrijspeelt aan de hand van een Skill Tree – zijn er heel wat verschillende, spectaculair ogende aanvallen mogelijk.

Het vernieuwde, volledig real-time vechtsysteem van Final Fantasy 16 is een tweede reden waarom de game zo anders voelt. Hoewel het al een tijdje duidelijk is dat het oude, vertrouwde turn-based-systeem niet terugkeert, kozen de ontwikkelaars ook niet voor een semi-beurtelingse manier van vechten zoals bijvoorbeeld in Final Fantasy 7 Remake. Vechten in deze game kan beter vergeleken worden met pure actiespellen als Devil May Cry en Bayonetta. Square Enix schakelde zelfs de hulp in van DMC-ontwikkelaar Ryoto Suzuki om de vechtmechanieken te ontwerpen. Aangezien we tijdens de previewsessie ook wat konden spelen met getimede ontwijkende moves die het spel vertragen, mag zelfs een Witch Time-achtig spelelement niet ontbreken.

Vechten in Final Fantasy 16 ziet er door allerlei heftige special effects behoorlijk complex uit, maar in de praktijk valt dat best tegen. De gevechten lopen namelijk al gauw uit op vrij eendimensionale potjes knoppenrammen. Dit is al helemaal het geval wanneer je gebruikmaakt van de zogenaamde Timely Accessoires, waardoor je je bijvoorbeeld niet meer hoeft te richten op het ontwijken van aanvallen of het verzinnen van combo’s. Als speler kun je dus vrij snel het idee krijgen dat je heel goed bent in de game, zonder dat dit al teveel moeite kost. Dat is misschien ook wel een beetje waar Yoshi-P naar streeft, aangezien hij eerder meldde dat hij met deze game een veel breder publiek wil aantrekken.

Cid’s Hideaway 

Final Fantasy 16 is geen openwereldgame. Via de grote kaart van Valisthea reis je van het ene gebied naar het andere. Deze gebieden zijn niet met elkaar verbonden, dus je hoeft ook niet zo snel te backtracken naar dat kleverige moeras waar je eerder nog een Malboro versloeg. Tenzij een zijmissie jou daar weer naartoe stuurt, natuurlijk. Net zoals in eerdere Final Fantasy-games zijn er personages in de wereld die jou om bepaalde suggesties vragen. Met dit soort missies kun je je tijdelijk distantiëren van het hoofdverhaal en meer kennis opdoen over Valisthea.

Je vindt zijmissies in Cid’s Hideaway. Dat is een locatie waar je overigens wel vaker terugkeert - namelijk iedere keer nadat je een hoofdmissie hebt voltooid. Deze hub geldt als een toevluchtsoord waar je onder meer wapens kunt kopen, kunt upgraden, trainingen kunt ondergaan en allerlei mensen kunt spreken. Tijdens onze eerste kennismaking bleek Hideaway niet zo groot te zijn en vooral te dienen als een plek om jezelf klaar te stomen voor aankomende avonturen. Tegelijkertijd is het wel de locatie waar je Clive’s uitrusting volledig naar jouw wensen kunt personaliseren. Zo kregen we bij de smid al meerdere opties voorgeschoteld om wapens en accessoires te vernieuwen en sterker te maken.

Een nieuw soort Final Fantasy

Final Fantasy 16 lijkt een uitgangspunt te worden voor een nieuw soort Final Fantasy, waarbij het middeleeuwse decor een stuk grimmiger is en de meeste jrpg-clichés uit de weg worden geruimd. Het verhaal is dan ook een stuk volwassener en ingewikkelder dan in eerdere delen, wat resulteert in enorm veel tussenfilmpjes in de eerste paar uur van het spel. Toch stoort het geen moment: de graphics zijn indrukwekkend en het verhaal heeft een spanningsboog vergelijkbaar met die van een steengoede fantasyserie. Daarnaast kunnen de nieuwe real-time-gevechten tegen vijanden – vooral die met flinke levensbalken – best intens zijn, ook voor je handen. Het is dus eigenlijk best even lekker wanneer je de controller in je schoot kunt werpen en mag genieten van het zoveelste schouwspel tussen twee Eikons.

Final Fantasy 16 komt op 22 juni uit op PlayStation 5. 

Nintendo heeft de soundtrack van de SNES-game Super Mario Kart toegevoegd aan de Nintendo Music-app.

De soundtrack bestaat uit 37 nummers die samen 33 minuten beslaan. Super Mario Kart is de eerste game in de gigantisch populaire kartracefranchise. Een van de meest recente delen, Mario Kart 8 Deluxe, is de bestverkochte Switch-game.

Vorig jaar bracht Nintendo Nintendo Music uit. Met de gratis app die alleen beschikbaar is voor Nintendo Switch Online-leden kan men muziek uit diverse Nintendo-games beluisteren op iPhone- of Android-apparaten. De app is daarmee vergelijkbaar met andere muziekapps als Spotify en Apple Music, maar dus louter voor muziek uit Nintendo-spellen.

Mensen kunnen daarbij zoeken op games, personages en verschillende speellijsten. Er is muziek beschikbaar uit games van verschillende consoles. Denk aan spellen als Donkey Kong Country, Super Mario Odyssey, Animal Crossing: New Horizons, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom en Super Mario Bros.

Diverse nummers kunnen ook 'verlengd' worden tot wel zestig minuten. Bepaalde soundtracks kunnen verborgen worden om spoilers te voorkomen en daarbij worden er soundtracks aangeraden gebaseerd op de speelgeschiedenis op de Switch. Zoals gezegd is een abonnement op Nintendo Switch Online nodig om in te kunnen loggen op Nintendo Music en de app te gebruiken. Dit kost 19,99 euro per jaar.

Deep Silver en Warhorse Studios hebben bekendgemaakt welke content Kingdom Come Deliverance 2-spelers in de loop van het jaar voor de game kunnen verwachten.

Zo zal aankomende lente een aantal gratis updates verschijnen, waaronder een 'kappersfeature' om het uiterlijk van het hoofdpersonage te veranderen, een Hardcore-modus voor nog meer uitdaging en paardenraces. Gedurende de rest van het jaar zullen er diverse gratis updates uitkomen om de game te verbeteren.

In de loop van de zomer verschijnt de betaalde uitbreiding 'Brushes with Death'. Hierin helpt hoofdpersonage Henry een artiest met een twijfelachtig verleden. Ook in het najaar volgt een betaalde uitbreiding, ditmaal met de naam 'Legacy of te Forge', waarin spelers de smidsafkomst van Henry verkennen. Tot slot zal ook volgende winter een betaalde uitbreiding verschijnen in de vorm van 'Mysteria Ecclesia', waarin spelers de intriges van het Sedlec-klooster achterhalen.

De hierboven genoemde betaalde uitbreidingen maken onderdeel uit van de uitbreidingspas van de game, die ook bij de Gold Edition van het spel zit. Deze Gold Edition kost 79,99 euro.

Kingdom Come Deliverance 2 is het vervolg op de in 2018 verschenen eerste game en laat spelers terugkeren naar het Centraal Europa van de vijftiende eeuw - de game speelt zich na het eerste deel af. Spelers besturen Henry, de zoon van een smid, die in een duizelingwekkend verhaal van wraak, bedrog en zelfontdekking terechtkomt.

De game speelt zich af in het Boheems Paradijs, een echte locatie die nog altijd bezocht kan worden in de Tsjechische Republiek. Zo zijn er het majestueuze Kasteel Trosky en de mijnstad Kutná Hora. Het gameplayconcept van het origineel, waarin de wereld realistisch op de acties van de speler reageert, blijft intact. Wel is het vechtsysteem op de schop gegaan, en zijn er nu ook nieuwe wapens voor op afstand, zoals kruisbogen en vroege vuurwapens.

Kingdom Come Deliverance 2 komt op 4 februari naar pc (Steam en Epic Games Store), PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Aankomend voorjaar verschijnt de game ook op GOG. Onlangs bleek nog dat het spel volgens de makers het langste script voor een game ooit heeft.

Marvin Toepoel ging onlangs aan de slag met de game, zoals te lezen valt in de preview: "De rijke natuur van Bohemen komt nog veel beter tot zijn recht dan in het eerste deel, met dank aan sterk verbeterde graphics en belichting. Het geheel draait op PS5 soepel op 60 fps. Vanaf minuut één is ook duidelijk dat Warhorse Studios KCD2 een stuk beter heeft afgewerkt dan zijn voorganger. Npc’s bewegen natuurlijker en het handjevol bugs dat we tegenkomen is zo minimaal dat je goed op moet letten om er überhaupt iets van mee te krijgen (op twee crashes na). Waar deel één na zijn release nog maanden aan patches nodig had, lijkt het vervolg al voor release in een betere staat te verkeren."