Deze nominaties mis ik bij The Game Awards
Net zoals een Oscar geen invloed heeft op welke films ik zelf leuk vind, zijn The Game Awards ook niet echt van persoonlijk belang. Toch is het leuk om te speculeren over mogelijke winnaars en geeft het een impuls om terug te blikken op je eigen favoriete games van het jaar. De nominaties werden deze week bekendgemaakt, en zoals altijd zijn er een paar categorieën waar ik het niet mee eens ben.
Control en Death Stranding hebben dit jaar de meeste nominaties in de wacht gesleept. Van Control begrijp ik dat helemaal, die fantastische game staat ook bij mij hoog in mijn lijst van GOTY’s. Death Stranding valt wat meer op, al is het maar omdat de game nogal verdeelde reacties teweegbrengt. Ook voelt het een beetje raar door de vreemde bromancetussen ontwikkelaar Hideo Kojima en presentator/organisator van The Game Awards Geoff Keighley. Er wordt ons verzekerd dat Keighley niet in de jury zit en dus niet meebeslist, maar het zal er toch een beetje bedenkelijk uitzien als Keighley straks de prijs voor Beste Game aan Kojima moet overhandigen.
Aan de lijst met nominaties valt te zien dat 2019 een wat minder jaar is dan 2018, toen het nog moeilijk kiezen was tussen God of War, Red Dead Redemption 2, Spider-Man of Celeste. Toch zitten er genoeg pareltjes tussen, en ook een aantal games die volgens mij over het hoofd zijn gezien.
Outer Wilds – Game of the Year
Ik vind het geweldig als een wat kleinere game op het schild wordt gehesen tussen grotere titels. Niet alleen was de nominatie voor Celeste vorig jaar meer dan terecht, maar het liet mensen ook zien wat games nog meer kunnen zijn, naast de typische AAA-producties. Celeste was een kleine indiegame met erg strakke actie en een emotioneel en betekenisvol verhaal. Zo’n game mis ik dit jaar in de nominaties voor beste game van het jaar.
De meest logische keuze is wat mij betreft Outer Wilds. Deze indiegame doet daadwerkelijk iets nieuws, met een gedetailleerd universum waarin tientallen verhalen zich telkens opnieuw afspelen. Het is een prachtig baken van de kracht van games en de unieke ervaringen die een spel je kan bieden. Dat heb ik dan liever dan een vermakelijke, maar niet zo vernieuwende game als The Outer Worlds. Of zouden juryleden die namen door elkaar hebben gehaald…?
©GMRimport
Star Wars Jedi: Fallen Order – Iets
Ik dacht dat Star Wars Jedi: Fallen Order misschien te laat was uitgekomen om genomineerd te worden, maar ik heb de regels van The Game Awards er nog eens op nageslagen. De deadline lag op 15 november. Alle games die op die datum zijn uitgekomen, tellen mee. Laat dat nou net de releasedatum zijn van Fallen Order. Wellicht hadden juryleden niet genoeg tijd om de game te beoordelen, maar dan zijn de regels voor het stemmen redelijk absurd. Door deze deadline kunnen games die midden november uitkomen, namelijk ook niet meer meedoen voor de prijzen van volgend jaar. Hetzelfde geldt trouwens voor Pokémon: Sword en Shield, die ik toch op zijn minst bij Best Family Game had verwacht.
Wie mijn review van Star Wars Jedi: Fallen Orderheeft gelezen, begrijpt dat ik hem niet voor Game of the Year naar voren schuif. Er zijn echter genoeg elementen die de game goed genoeg doet om een nominatie te verdienen. Denk bijvoorbeeld aan Art Direction, want het is echt niet zo makkelijk om een game zo ‘Star Warsig’ te maken. Er zijn genoeg games – en prequel-films – die het niet lukten om dat smoezelige ruimtegevoel te vangen. Ook in Score & Music zou Fallen Order niet misstaan.
©GMRimport
Telling Lies – Best Performance
De nieuwste game van Sam Barlow had misschien niet dezelfde impact als voorganger Her Story, maar ik heb mij opperbest vermaakt met Telling Lies. Het FMV-verhaal over… nou ja, zelfs het onderwerp van de game omschrijven is een spoiler. Hoe dan ook, door zoekwoorden in te voeren in een database krijg je telkens opgenomen videogesprekken voorgeschoteld. Hoe langer je kijkt, hoe verder je verwikkeld raakt in het boeiende verhaal.
Dat de game helemaal nergens voor is genomineerd, is dan ook teleurstellend. Zeker de acteerprestaties hadden wel beloond mogen worden. Het is volgens mij hartstikke moeilijk om zo’n videogesprek heel spontaan te spelen, terwijl je weinig hebt om mee te werken. Mijn stem gaat naar de Nieuw-Zeelandse actrice Kerry Bishé, die de rol van… hé, zelfs de naam van een personage noemen is een spoiler als je deze game nog wilt spelen. In ieder geval laat ze in Telling Lies meerdere kanten van zichzelf zien (mits je de juiste filmpjes hebt gevonden), van vrolijke vrouw tot emotioneel wrak.
©GMRimport
Fire Emblem: Three Houses – Best Role-Playing Game / Score & Music
Eén nominatie maar voor Fire Emblem, in de categorie Best Strategy Game? Nee, dat is niet goed genoeg. De glorieuze terugkeer van deze tactische serie verdient een groter onthaal op dit jaarlijkse gamefeest. Ik zal niet direct zeggen dat hij voor Game of the Year door moet gaan (al speel ik Three Houses zelf liever dan Smash Bros.), maar een beetje meer liefde heeft deze game wel verdiend.
Naast een uitmuntend strategiespel, is deze nieuwste Fire Emblem namelijk ook een behoorlijke rpg. Het rondlopen in de school waar jij lesgeeft, praten met al je leerlingen en beslissen op welke vaardigheden zij zich moeten richten, beslaat gerust de helft van de game. De meeslepende orkestrale muziek had ook wel een nominatie verdiend, want de soundtrack tilt de ervaring naar een hoger niveau.
©GMRimport
Astral Chain – Art Direction
De exclusief op Switch verschenen actie-game Astral Chain is alleen genomineerd voor Best Action Game, maar ook het ontwerp van de game verdient wat mij betreft erkenning. Het is niet makkelijk om een geloofwaardige anime/toekomst/sci-fi/post-apocalyptische/technologiewereld neer te zetten, maar Platinum slaagt daarin met vlag en wimpel.
Vanaf het eerste moment voel je je thuis in deze wereld, al zijn de concepten die je om de oren vliegen misschien nog wat vreemd. Vooral het ontwerp en gebruik van de Legions, getemde demonen die aan jouw zijde vechten, springen in het oog.
©GMRimport
Nu jij!
Ach, uiteindelijk zijn het allemaal maar meningen en valt er nooit een lijst samen te stellen waar iedereen het mee eens is. Het is vooral leuk om je eigen visie op het afgelopen gamejaar op deze manier vorm te geven. Ik zou ook nog wel even door kunnen gaan: waarom is Vader Immortal niet genomineerd als vr-game? Had FF14: Shadowbringers niet voor zijn muziek erkend moeten worden? En verdient de Pakistaanse Arslan Ash geen nominatie als e-sporter, nu hij van onbekende speler is uitgegroeid tot dubbele EVO-winnaar in Tekken?
Ik ben benieuwd welke favoriete games jij mist in het rijtje van The Game Awards, of welke aspecten van bepaalde games ook wel in het zonnetje gezet hadden mogen worden. Laat het hieronder weten!
Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook:
