Twin Mirror is een kleinschalig moordmysterie
Jaarlijks brengt het Franse Dontnod Entertainment een of meerdere games uit. Vanwege een verscheidenheid aan studio’s en meerdere uitgevers soms zeer kort na elkaar, zoals in het geval van Twin Mirror, dat door de studio zelf wordt uitgegeven. En waar veel van Dondnods titels belangrijke sociale problemen aan de kaak stellen, is Twin Mirror vooral een rechtdoorzee detectivethriller met een Twin Peaks-achtige insteek.
Dontnods inspiratie voor de game is overduidelijk. Het afgelegen dorpje Basswood wordt opgeschut door een reeks misdrijven, net wanneer de onderzoeksjournalist Sam terugkeert om de uitvaart van zijn overleden vriend Nick te bezoeken. Dat maakt hem niet alleen verdacht, maar omdat vrijwel iedereen elkaar kent wordt de zaak ook nog eens persoonlijk. Wat begint als een pijnlijke confrontatie met oude vrienden en collega’s, wordt een moordmysterie waarin iedereen de dader kan zijn.
Het gegeven dat de moordenaar nooit ver weg is, geeft een extra stukje lading aan de vele conversaties die je met de inwoners voert. Nergens is de game écht bloedstollend spannend, maar het kent een volwassenere toon met een aantal onverwachte twists die het tempo er lekker inhouden. Het project is daarnaast niet opgedeeld in episodes, wat de structuur van het verhaal ten goede komt.
©GMRimport
Sombere tijden
Tijdens Sams terugkeer naar Basswood krijg je vooral een inkijkje in wat er zoal is gebeurd sinds zijn onderzoek de lokale mijn deed sluiten, met alle gevolgen voor de werkgelegenheid van dien. Een barman die dag in, dag uit dezelfde mensen bedient, een politieagent die zich bezighoudt met kattenkwaad en een tiener die zich afvraagt of ze in godsnaam ooit ontsnapt uit het dorpje: de conversaties schetsen een somber beeld van het leven daar. Mede dankzij de duidelijke grafische voorwaartse sprong kent Twin Mirror een prettig akelige sfeer.
Ook wordt duidelijk dat Sam met zichzelf in de knoop zit. Een groot deel van het dorp houdt hem verantwoordelijk voor de ellende en de ingewikkelde relatie met zijn ex Anna maakt de situatie er niet beter op. In zijn hoofd heeft hij daarom van kleins af aan een perfecte versie van zichzelf gecreëerd: een Sam die niet depressief is, maar zijn plek vindt in de maatschappij. Opvallend is dat Dontnod het concept slechts subtiel linkt aan mentale gezondheid, maar het vooral inzet als ‘geweten’ tijdens de gameplay.
Sams titulaire alter ego deelt regelmatig namelijk zijn ongezouten mening wanneer een belangrijke keuze nadert. Hij verschijnt dan fysiek in de wereld om een alternatief perspectief te bieden, dat vaak neerkomt op de veilige weg. Soms doet het op deze manier uitspellen van de opties de lol van keuzes maken teniet. Dergelijke keuzesystemen staan of vallen immers bij het kunnen interpreteren van de situatie en daarin een eigen afweging maken. Toch wordt de rol van het geweten naarmate de spanning stijgt iets waardevoller. Zeker wanneer levens op het spel komen te staan en ‘de andere Sam’ liever de veilige weg kiest dan antwoorden vindt, worden sommige keuzes juist pittiger.
Nergens is de game écht bloedstollend spannend, maar het kent een volwassenere toon met een aantal onverwachte twists die het tempo er lekker inhouden.
-
Antwoorden
Die drang naar antwoorden heeft in Twin Mirror een fysieke plek: het mind palace. Vergelijkbaar met BBC’s moderne versie van Sherlock, wanen spelers daarin rond om herinneringen op te halen of gebeurtenissen te reconstrueren. Dat eerste element is een prettige manier om wat context te krijgen bij het verhaal, zoals Sams relatie met de overleden Nick of een bepalende jeugdherinnering. Daarmee bewijst de ontwikkelaar wederom dat het goed is in hele menselijke scènes schrijven, die de spanning voor heel even loslaten.
Het andere gedeelte, de reconstructies, komen wisselend uit de verf. Door aanwijzingen in de omgeving te vinden verschijnen een soort hologrammen, die via het wijzigen van bepaalde opties invloed op elkaar hebben. Rent er bijvoorbeeld een dier op de weg, dan wijkt een auto uit naar links. Is de chauffeur onder invloed van alcohol, dan reageert hij echter te laat. Door te spelen met deze kettingreacties komen spelers vanzelf op het goede antwoord uit. Dat is ook direct het probleem: door simpelweg een beetje te klooien met een van de drie factoren, vind je altijd wel het goede antwoord. Er is geen ruimte voor fouten die een eventuele invloed hebben op het verhaal, wat een gemiste kans is.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Kleinschaliger
Twin Mirror is dan ook duidelijk een iets kleinschaliger project. Wat keuzes betreft zit de grootste twist bij de verschillende eindes, die elkaar lang niet zo ver ontlopen als die van bijvoorbeeld Life is Strange 2. De game is met zo’n zeven uur speeltijd ook iets korter dan we gewend zijn. Dat zijn echter niet de allergrootste minpunten, want uiteindelijk is Twin Mirror gewoon een kleiner, meer volwassen Dontnod-avontuur dat dankzij de structuur lekker doorspeelt en een redelijk bevredigende oplossing van het mysterie kent.
Twin Mirror is nu beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc.
