De Trials-serie gaat al een tijdje mee en telt - net als de parcoursen in de games - de nodige ups en downs. Zo introduceerde Trials Fusion een trucjessysteem, maar met weinig succes. Achteraf is dat niet zo raar. Trials draait om simplisme. De game draait om de snelste zijn - ja, je racet met je crossmotortje zo hard mogelijk over obstakels - maar tegelijkertijd is Trials een puzzelgame, waarbij je leunend op je motor leunt op de wetten van de natuurkunde. Je moet dat concept niet ingewikkelder maken. Het concept is perfect zoals het is en Rising begrijpt dat.

Trials Rising is Trials zoals je het kent en dat is spannend nieuws. Pas toen ik de game speelde, besefte ik hoe erg ik de doeltreffende gameplay en fantastische stijl gemist heb.

©GMRimport

©GMRimport

©GMRimport

Een leuke tijd

Wie daar niet bekend mee is: in Trials rijd je op een motortje op een parcours. Er zijn heuvels en obstakels waar je overheen moet springen. Het is meestal het doel de beste tijd te rijden, maar soms moet je ook racen tegen tegenstanders, variërend van één tot acht motoren. Een Trials-game loopt op in moeilijkheidsgraad. Het begin is makkelijk, maar de gameplay wordt snel uitdagender. Uiteindelijk dien je technieken meester te worden die zoveel verfijning van je speelstijl vereisen, dat Trials zich moeiteloos kwalificeert als easy to learn, hard to master.

Bovenal is Trials heel erg grappig. Het is een van die weinige games die slapstickhumor perfectioneert. Het ziet er zowel hilarisch als suf uit wanneer je personage met zijn hoofd tegen een pijp knalt, en de doffe knal die je vervolgens hoort is de kers op de taart. Trials weet op dat vlak ook goed waar zijn kracht ligt. Je personage maakt de meest bizarre dingen mee aan het einde van de levels. In Rising wordt je bestuurder onder meer afgeschoten naar de ruimte (een reis die bijna een minuut duurt) en opgeofferd tijdens een seance.

Bovendien gebeurt er heel erg veel op de achtergrond van de levels, variërend van treinen die onder je doorrijden tot het uitbarsten van de Apocalyps. En dat allemaal terwijl de gameplay ijzersterk blijft. Die zeldzame combinatie maakt het moeilijk niet dolenthousiast te worden van Rising, dat op het front van gameplay en stijl waarschijnlijk een van de beste delen in de serie is.

Geen leuke tijd

Het nieuwe tutorialsysteem is bovendien een aanwinst voor de gameplay. Het maakt het leren van de technieken, zoals het listige bunnyhoppen, meer behapbaar. De progressie voelt in deze Trials-game aanvankelijk heel natuurlijk: je wordt beter, leert nieuwe technieken en ontgrendelt moeilijkere levels. Later in de game ebt dat weg, en dat is helaas een van de grootste kritiekpunten op de game. Het ontgrendelen van nieuwe levels kost veel te veel tijd. Sterker nog, je moet soms ellenlang grinden om het benodigde level te worden waarmee je nieuwe continenten met nieuwe levels vrijspeelt.

Wellicht schuilt daar een gedachte achter: de game dwingt je zo je techniek te perfectioneren door je oude levels opnieuw te laten spelen. Maar Trials legt het progressiesysteem nooit echt uit. Het spel confronteert je enkel met het feit dat je niets nieuws meer kunt doen tot je een hoger level bereikt. En dat is klote. Laat me talloze keren tegen die muur knallen (letterlijk en figuurlijk), laat me honderd keer een level opnieuw proberen, laat me falen. Maar als-je-blieft, dwing me niet tot grinden als wanhoopsdaad. Het is mij nog steeds onduidelijk wat ik moet doen om zo snel mogelijk level up te gaan.

Op een gegeven moment moest ik zes levels stijgen om nieuwe dingen vrij te spelen. Ik haalde alle tutorials in goud (de hoogst haalbare medaille) en heb daarna talloze oude opdrachten opnieuw gedaan. Na drie uur spelen was ik pas drie levels gestegen. Oef. Dat is met name irritant omdat het stijgen van levels verder niet echt nut heeft. Je krijgt na een level-up eigenlijk alleen een loot crate. Aan de hand van loot crates is cosmetische uitrusting te vergaren. Dat is dan wel weer leuk: die loot kun je met stickers aanpassen en online plaatsen voor anderen om met in-game currency te downloaden.

Wat niet leuk is: loot crates. Dit domme systeem voelt echt als overkill in een game die verder leunt op simplisme. Bovendien heb ik talloze keren dezelfde items ontgrendeld, die ik dan weer los moet verkopen. Dat kost tijd, en die tijd steek ik liever in het spelen van de game. Nog een puntje van ergernis: de UI. Via een wereldkaart maak je de keuze uit verschillende levels en uitdagingen. Het is daarbij heel onduidelijk welke levels je al hebt gespeeld en wat er nog te gebeuren staat. Het zoeken naar je volgende uitdaging neemt net als een boel andere dingen ‘rondom de gameplay’ te veel tijd in beslag.

©GMRimport

De allerleukste tijd

Die krakkemikkige systemen nemen niet dat weg dat Trials Rising een van de beste Trials-games is die ik ooit heb gespeeld. Sterker nog: Trials Rising is op het gebied van traditionele co-op, zeg maar, op-de-bank-met-een-krat-bier-co-op, een van de beste games die ik ooit heb gespeeld. De meeste uitdagingen in de game kun je namelijk doen op een tandem, waarbij twee spelers afzonderlijk de voor- en achterkant besturen. De tandem is de snelste crossmotor in de game, maar dwingt beide spelers ook om af te stemmen hoe ze hun lichaamsgewicht moeten verdelen. ”Leun naar achter! Backflip! Frontflip! Wat gebeurt er, wat doe je?“ Het is een greep uit het assortiment aan kreten tijdens het gemiddelde potje co-op. De game wordt veel moeilijker met zijn tweeën, maar ook veel leuker. Momenten van ergernis en intens geluk wisselen elkaar op een tandem in sneltreinvaart af. Bovendien tilt de tandem de slapstickhumor naar een nieuw niveau, bijvoorbeeld als de voorste persoon nog maar met één hand aan het stuur hangt en de achterste persoon diens achterwerk in het gezicht gedrukt krijgt. Trials, we hebben je gemist.

Het is jammer dat niet alle uitdagingen in co-op te doen zijn. Zeker als je alle uitdagingen al hebt gehaald, is dat een probleem. In dat geval moet je nieuwe uitdagingen vrijspelen om weer met z’n tweeën aan de slag te kunnen, wat het tempo van een avondje Trials behoorlijk verknalt – met name omdat het progressiesysteem niet al te best is. Trials Rising is in die zin een beetje tweeledig. Het is een fantastische Trials-game dat het beste biedt dat de serie te bieden heeft, maar tegelijkertijd weerhoudt de game zichzelf ervan om daarin te excelleren. Ach, uiteindelijk heb ik Trials Rising met groot plezier gespeeld. Maar niet uitgespeeld, natuurlijk. Dat is nog steeds onmogelijk.

©GMRimport

Trials Rising is vanaf 26 februari verkrijgbaar voor pc, PlayStation 4, Xbox One en Switch. Deze recensie is gebaseerd op de PS4-versie van de game.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Deep Silver en Warhorse Studios hebben bekendgemaakt welke content Kingdom Come Deliverance 2-spelers in de loop van het jaar voor de game kunnen verwachten.

Zo zal aankomende lente een aantal gratis updates verschijnen, waaronder een 'kappersfeature' om het uiterlijk van het hoofdpersonage te veranderen, een Hardcore-modus voor nog meer uitdaging en paardenraces. Gedurende de rest van het jaar zullen er diverse gratis updates uitkomen om de game te verbeteren.

In de loop van de zomer verschijnt de betaalde uitbreiding 'Brushes with Death'. Hierin helpt hoofdpersonage Henry een artiest met een twijfelachtig verleden. Ook in het najaar volgt een betaalde uitbreiding, ditmaal met de naam 'Legacy of te Forge', waarin spelers de smidsafkomst van Henry verkennen. Tot slot zal ook volgende winter een betaalde uitbreiding verschijnen in de vorm van 'Mysteria Ecclesia', waarin spelers de intriges van het Sedlec-klooster achterhalen.

De hierboven genoemde betaalde uitbreidingen maken onderdeel uit van de uitbreidingspas van de game, die ook bij de Gold Edition van het spel zit. Deze Gold Edition kost 79,99 euro.

Kingdom Come Deliverance 2 is het vervolg op de in 2018 verschenen eerste game en laat spelers terugkeren naar het Centraal Europa van de vijftiende eeuw - de game speelt zich na het eerste deel af. Spelers besturen Henry, de zoon van een smid, die in een duizelingwekkend verhaal van wraak, bedrog en zelfontdekking terechtkomt.

De game speelt zich af in het Boheems Paradijs, een echte locatie die nog altijd bezocht kan worden in de Tsjechische Republiek. Zo zijn er het majestueuze Kasteel Trosky en de mijnstad Kutná Hora. Het gameplayconcept van het origineel, waarin de wereld realistisch op de acties van de speler reageert, blijft intact. Wel is het vechtsysteem op de schop gegaan, en zijn er nu ook nieuwe wapens voor op afstand, zoals kruisbogen en vroege vuurwapens.

Kingdom Come Deliverance 2 komt op 4 februari naar pc (Steam en Epic Games Store), PlayStation 5 en Xbox Series X en S. Onlangs bleek nog dat het spel volgens de makers het langste script voor een game ooit heeft.

Marvin Toepoel ging onlangs aan de slag met de game, zoals te lezen valt in de preview: "De rijke natuur van Bohemen komt nog veel beter tot zijn recht dan in het eerste deel, met dank aan sterk verbeterde graphics en belichting. Het geheel draait op PS5 soepel op 60 fps. Vanaf minuut één is ook duidelijk dat Warhorse Studios KCD2 een stuk beter heeft afgewerkt dan zijn voorganger. Npc’s bewegen natuurlijker en het handjevol bugs dat we tegenkomen is zo minimaal dat je goed op moet letten om er überhaupt iets van mee te krijgen (op twee crashes na). Waar deel één na zijn release nog maanden aan patches nodig had, lijkt het vervolg al voor release in een betere staat te verkeren."

Het importtarief dat de Verenigde Staten op in Mexico gemaakte producten gaat leggen, kan er voor zorgen dat de prijs van games gaat stijgen - uiteindelijk mogelijk zelfs globaal.

De huidige Amerikaanse president Donald Trump heeft aangegeven vanaf februari een handelstarief van 25 procent op producten uit Canada en Mexico te leggen die in de VS verkocht worden. Dat zou kunnen betekenen dat deze producten qua prijs gaan stijgen in dat land, om er voor te zorgen dat bedrijven deze tarieven kunnen betalen zonder in te leveren op hun verdiensten.

Mat Piscatella, de over het algemeen goed geïnformeerde executive director van gamemarketonderzoeksinstelling Circana (NPD), claimt dat deze importtarieven een negatief effect op gameprijzen kunnen hebben. Veel fysieke games die in de Verenigde Staten worden verkocht, worden namelijk in Mexico samengesteld.

Dit zou dus als effect kunnen hebben dat gameprijzen omhoog gaan - zowel voor fysieke als digitale games, aangezien gamebedrijven de prijzen van digitale games mogelijk gelijk zullen willen houden met fysieke games. Om de situatie overal gelijk te houden, is het mogelijk dat uitgevers de prijzen wereldwijd verhogen. De importtarieven kunnen er volgens Piscatella ook voor zorgen dat er minder games fysiek zullen uitkomen.