”Sommige games komen precies op het juiste moment uit”, schreef Ron Vorstermans afgelopen week over href="https://gamer.nl/artikelen/review/in-other-waters-vergt-een-fikse-duik/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">In Other Waters</a>. Dit geldt zeker niet voor Trials of Mana: het Japanse rollenspel verschijnt amper twee weken na de ingenieuze remake van Final Fantasy 7 – nota bene eveneens uitgegeven door Square Enix.

Waar Final Fantasy 7 Remake kiest voor een hervertelling van een bestaand verhaal (en daarnaast de gameplay op de schop neemt), blijft Trials of Mana trouw aan de oorspronkelijke release uit 1995.

Dat is op zich een begrijpelijke en gepaste keuze. Ondanks het succes van Secret of Mana, kende de SNES-versie van Trials in eerste instantie enkel een Japanse release. Hierdoor zijn vooral importeurs en emulatorgebruikers bekend met de titel. In 2019 is weliswaar een gelokaliseerde versie van Trials of Mana via de Switch-compilatie Collection of Mana uitgebracht, maar dergelijke heruitgaves van roms blijven beperkt qua opzet en afzetmarkt.

©GMRimport

Enerverend en overweldigend

De remake van Trials of Mana is daarom niet alleen een fijn nostalgisch avontuur, maar ook een heerlijke eerste kennismaking met de titel: de gameplay is vlot, uitdagend en veelzijdig. De real-time gevechten komen uitstekend tot hun recht en benaderen bij vlagen zelfs het niveau van actiespellen als Double Dragon en Bayonetta. Op de hogere moeilijkheidsgraden kun je tijdens vrijwel geen enkel gevecht op de automatische piloot spelen: nagenoeg iedere vijand kan je goed dwarszitten. Timing en strategie maken een wezenlijk verschil en zorgen ervoor dat Trials een van de leukste en meest enerverende delen uit de serie is.

Wel is de hoeveelheid spelmechanieken in eerste instantie overweldigend: je moet niet alleen rekening houden met je wapenuitrusting en magische aanvallen, maar ook met verschillende speciale aanvallen die sterker of zwakker zijn afhankelijk van de in-game kalender. Op de dag van de maan is een ander type magie krachtiger dan op de dag van de salamander – en sommige personages gedijen weer beter in de avond dan andere.

De game legt alleen niet duidelijk genoeg uit wat de precieze implicaties van al deze mechanieken zijn. Als je niet goed oplet, wekt Trials al snel de schijn dat het een simpele button-basher is, waarin je level de doorslaggevende factor is – terwijl je het met tactiek en strategie in werkelijkheid heel ver kunt schoppen. Dit gebrek aan toelichting en commentaar lijkt vooral een uitwas van het meedogenloze gamedesign dat veel van de jaren negentig kenmerkt.

©GMRimport

Keuzestress

Je speelstijl hangt overigens voor een groot deel af van een keuze die je direct bij het opstarten van de game maakt. Voordat je begint, kies je namelijk drie van de zes beschikbare personages, waardoor je gelijk voor een fundamentele keuze staat: welke verhaallijnen wil je volgen en met welke classes ga je aan de slag? Hoewel de verhaallijnen zelf nauwelijks de moeite waard zijn, merk je het verschil in classes wel degelijk. Het is cruciaal om te weten dat je enkel van team kunt wisselen door volledig opnieuw te beginnen – en dat er samenstellingen zijn die de game vooral de eerste paar uur een stuk makkelijker maken.

Dit kan zorgen voor existentiële keuzestress, maar het spoort vooral aan om de game voor een tweede en derde maal te spelen om zo de verschillende speelstijlen te ervaren. Vooral tijdens de eindbaasgevechten merk je dat de verschillende teams tot werkelijk andere strategische keuzes en benaderingen leiden. Deze titanische monsters vereisen elk een andere plan de campagne, wat soms de ene en dan weer de klasse bevoordeelt.

Deze gevechten zijn de absolute hoogtepunten van de game en zijn in veelvoud aanwezig. Het is alleen zonde dat de structuur daaromheen zo gedateerd is. De landschappen en nederzettingen die je bezoekt zijn weinig interessant en zo goed als alle steden zijn min of meer een imitatie van elkaar. Buiten het volgen van de simpele verhaallijn valt er bovendien weinig te zien of te ontdekken.

©GMRimport

Flammie

Dit geldt eens te meer voor de tweede helft van de game. Je voornaamste doelstelling is dan om een achttal eindbazen te verslaan – in acht verschillende gebieden die je al eerder hebt bezocht. Dit leidt tot een suffe gameplayloop: je vliegt eerst met je draakje Flammie naar het gebied in kwestie, waar je je een weg moet zien te banen langs bekende vijanden in evenzo vertrouwde (en nauwelijks boeiende) omgevingen. Zodra je zo’n titanisch monster vindt, voer je één echt interessant gevecht, om vervolgens weer op de rug van Flammie te klimmen en direct door te vliegen naar het volgende gebied.

Hoewel deze insteek niet ongebruikelijk is voor Japanse rollenspellen (en ook het fantastische Dragon Quest 11 zich hier schuldig aan maakt), valt deze matige gameplayloop bij Trials of Mana echt in negatieve zin op. Dit komt vooral omdat de game buiten de gevechten om niet veel om het lijf heeft.

Gelukkig vinden die gevechten plaats in veelvoud – en kun je altijd nog terloops de moeilijkheidsgraad aanpassen als je je even snel door een gebied wilt banen of juist de grenzen van je kunnen wilt opzoeken. Dat laatste is sowieso aan te raden: op het scherpst van de snede is Trials of Mana een uitstekende, complexe en niets ontziende actie-rpg. Het is alleen zonde dat Square Enix geen poging heeft gedaan om de structuur en opbouw van de game te moderniseren.

Trials of Mana is nu beschikbaar voor Nintendo Switch, PlayStation 4 en pc. Voor deze review is de Switch-versie getest.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Microsoft heeft bekendgemaakt welke spellen in de eerste helft van april op Xbox Game Pass verschijnen.

Dat deed het bedrijf via Xbox Wire. Vanaf vandaag is Borderlands 3 Ultimate Edition beschikbaar voor Game Pass Ultimate, Standard en Game Pass voor pc (voor console, pc en cloud). Daarnaast zijn de games Still Wakes the Deep (Xbox Series), All You Need is Help (console) en Wargroove 2 (console) ook aan Game Pass Standard toegevoegd.

Op 8 april komt Diablo 3: Reaper of Souls - Ultimate Evil Edition (voor console en pc) beschikbaar voor Game Pass Ultimate, Standard en Game Pass voor pc. Op die dag verschijnt ook de nieuwe game South of Midnight op Ultimate en pc (voor Xbox Series, pc en cloud).

Op 9 april volgt Commandos: Origins voor Game Pass Ultimate en Game Pass voor pc (voor Xbox Series, pc en cloud). Een dag later is het de beurt aan Blue Prince (Xbox Series, pc en cloud) voor Ultimate en Game Pass voor pc. Tot slot komt Hunt Showdown 1896 (pc) op 15 april naar Game Pass Ultimate en Game Pass voor pc.

De volgende games verdwijnen op 15 april van Game Pass:

De batterij in de Nintendo Switch 2 gaat ongeveer 2 tot 6,5 uur mee voordat hij opgeladen moet worden.

Dat heeft Nintendo bekendgemaakt. De 2 tot 6,5 uur zijn wel een schatting. Ter vergelijking: de batterij in de reguliere Switch gaat 4,5 tot 9 uur mee, en die in de Switch Lite 3 tot 7 uur. De Nintendo Switch 2 heeft ongeveer 3 uur nodig om volledig op te laden vanuit de slaapmodus.

Overigens zit er in de Nintendo Switch 2 een batterij met een hogere capaciteit, namelijk een 5220mAh lithium-ion-batterij (ten opzichte van de 4310mAh-batterij in de Switch). De hogere capaciteit wordt echter tenietgedaan door het feit dat de Switch 2 meer energie verbruikt.

Nintendo heeft tot slot bekendgemaakt dat de nieuwe Joy-Con-controllers ongeveer 20 uur meegaan, afhankelijk van de wijze waarop ze worden ingezet. Dit is vergelijkbaar met de Joy-Cons op de Nintendo Switch.

Gisteren werd aangekondigd dat de Nintendo Switch 2 op 5 juni verschijnt. De console gaat 469,99 euro kosten, al komt er ook een bundel met een digitale code voor Mario Kart World die 509,99 euro kost. Reserveringen kunnen vanaf 8 april gemaakt worden bij winkels en Nintendo's eigen webshop. Voor laatstgenoemde heeft men wel al twee jaar een Nintendo Switch Online-account nodig en moet men actief Switch-games hebben gespeeld. Nedgame zette gisteren al pre-orders voor de Switch 2 uit, die inmiddels allemaal op zijn.

Met de dock kunnen games op Switch 2 in maximaal 4K en HDR afgespeeld worden op televisies die dat ondersteunen. Het scherm van de Switch 2 zelf geeft games in 1080p en HDR weer, in maximaal 120 fps, en heeft twee keer zoveel pixels als de eerste Switch. De Joy-Con-controllers worden ditmaal via magneten verbonden met de console. Er komt tevens een nieuwe Pro Controller die los gekocht kan worden, met nieuwe knoppen aan de achterkant en een ingang voor koptelefoons. De Switch 2 kan ook de meeste games die op de Switch zijn verschenen afspelen.