Travis Strikes Again: No More Heroes is waarschijnlijk te absurd voor jou
Met Quentin Tarantino-achtige plots, toilethumor en absurdistische situaties heeft Goichi ‘Suda51’ Suda een eigen niche in de gamewereld veroverd. Om zijn games te kunnen waarderen, moet je zelf ook een beetje gestoord zijn. Dat geldt in elk geval voor z’n nieuwste creatie: Travis Strikes Again: No More Heroes.
Moordlustige otaku Travis Touchdown heeft even vakantie genomen. Maar net wanneer hij in zijn caravan lekker Hotline Miami zit te spelen, duikt er plots een man op die zijn door Travis vermoorde dochter Bad Girl wil wreken. Uitgerekend op dat moment worden de twee opgeslokt door Travis’ spelcomputer: de Death Drive Mk II, een obscure spelcomputer die als massavernietigingswapen ontwikkeld werd door de CIA. De enige manier om daar weer uit te geraken, is door alle bugs in het in-game spel Electric Thunder Tiger II te verslaan.
©GMRimport
Excentrieke Japanner
Klinkt die premisse je ook maar een beetje absurd in de oren? Dan heb je duidelijk nog nooit gehoord van Suda51, de excentrieke Japanner die een decennium geleden doorbrak als cultgamemaker met Killer7 en de eerste No More Heroes. Beide actiegames excelleerden niet echt in hun gameplay, maar wel door tal van verwijzingen en diepere lagen, zoals aanklachten tegen de maatschappij en psychologische kwesties. Suda’s studio Grasshopper Manufacture bracht in de tien jaar daarna onder meer No More Heroes 2: Desperate Struggle, Lollipop Chainsaw en recenter Let It Die uit. Stuk voor stuk redelijke actiegames in gestoorde settings, maar helaas zonder diepere lagen.
Het goede nieuws is dat Suda-san na tien jaar delegeren zelf weer meer hands-on betrokken was bij de productie van Travis Strikes Again. Dat vertaalt zich vooral in een gigantische lading verwijzingen naar werkelijk van alles uit de popcultuur: van Dragon Ball Z tot The Legend of Zelda en zelfs gametijdschriften zoals onze vrienden van Power Unlimited ze maken. Ook brengt de game een eerbetoon aan een groot aantal indiegames van de laatste jaren, met name Hotline Miami. Zo struikel je als een beetje gameliefhebber van de ene in de andere herkenbare situatie.
De kans dat je deze game kunt waarderen als je niet al bekend bent met het werk van Suda, is gering. Ben je echter wel een ‘Suda-head’, dan is dit juist verplichte kost
-
Daarnaast is Travis Strikes Again: No More Heroes één grote ode aan het ‘Suda-verse’: bijna alle grote games die Grasshopper Manufacture gemaakt heeft, passeren op een of andere manier de revue. Een onbetwist hoogtepunt is een level dat volledig is opgedragen aan één van zijn ‘mislukte’ titels, waarbij Suda zelfs zo ver gaat om de uitgever waarmee hij destijds samenwerkte met de grond gelijk te maken. Jammer genoeg gaan de verwijzingen en het algehele plot nooit veel dieper dan dat. Sterker nog: voor wie niet bekend is met Suda’s werk, voelt het als een onsamenhangend geheel aan.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Hack ‘n slash
Ondertussen zou je haast vergeten dat dit ook nog een game is die je kunt spelen. Wat dat betreft is de gameplay in de basis vooral hack ’n slash-werk: als Travis – en eventueel met een tweede speler als ‘Bad Man’ – slacht je in diverse scenario’s bugs af met een combinatie van lichte en zware aanvallen. Naarmate je verder komt, speel je ook speciale vaardigheden vrij die het gemakkelijker en vooral leuker maken om tegen hele groepen en sterkere vijanden te knokken. Toch voelt het gevechtssysteem als een gemiste kans: in tegenstelling tot nota bene eerdere No More Heroes-titels, is er geen countermogelijkheid. Echte verfijning en diepgang, bijvoorbeeld met het maken van combo’s zoals in genre-iconen Bayonetta en Devil May Cry, ontbreken al helemaal.
Wel is er de nodige variatie in de manier waarop de levels zijn opgebouwd. Al gauw duiken er wat puzzels op, evenals (ietwat ongemakkelijke) platformsecties en zelfs een behoorlijk zeldzame manier van racen. Tussendoor wordt het verhaal uit de doeken gedaan in even vage als droogkomische dialogen, voor een groot deel zelfs via een soort in-game tekst adventure. Bepaald niet verwonderlijk als je bedenkt dat de eerste games die Suda51 maakte, zoals het recent heruitgebrachte The Silver Case, eigenlijk niets meer dan interactieve romans waren. Om het met een rotcliché te verwoorden: een groot deel van deze game speel je niet, maar ervaar je.
Dat moet je vooral niet lezen als een excuus voor de tekortkomingen, maar als onderstreping dat Travis Strikes Again: No More Heroes een nicheproduct is. De kans dat je deze game kunt waarderen als je niet al bekend bent met het werk van Suda, is gering. Ben je echter wel een ‘Suda-head’, dan is dit juist verplichte kost. De game gaat namelijk een stuk dieper dan de meeste games die Grasshopper Manufacture de laatste jaren uitpoepte, maar mist nog wel de relevantie die Killer7 en No More Heroes tot echte klassiekers maakte. Gelukkig geeft Travis Strikes Again: No More Heroes zelf al nadrukkelijke aanwijzingen dat we niet lang hoeven te wachten op de volgende poging om die status weer te bereiken.
Travis Strikes Again: No More Heroes is vanaf 18 januari verkrijgbaar voor Nintendo Switch.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Dit doldwaze avontuur bevat bij vlagen vermakelijke hack ’n slash-actie en vooral heel veel verwijzingen. Die combinatie maakt Travis Strikes Again: No More Heroes eigenlijk alleen echt leuk voor liefhebbers van Suda51’s werk.
- Festijn vol verwijzingen voor Suda51-fans, geinige variatie in leveldesign, coöperatief speelbaar
- Matig uitgewerkte gameplay, verhaal mist samenhang en impact
