Blood and Wine is het laatste avontuur dat we voorlopig met onze favoriete brombeer Geralt of Rivia zullen spelen. Waar voorganger Hearts of Stone zich richtte op één lang gecentreerd horrorverhaal, voelt deze uitbreiding een beetje als de beste zomervakantie uit Geralts zware leven. De provincie Toussaint is kleurrijk en zo zonnig dat je je regelmatig afvraagt of Geralt zich niet te pletter zweet in zijn dikke pantser. Dat pantser heeft hij echter zeker nog nodig, want de vijanden in Blood and Wine behoren tot de sterkste tot dusver.
Tou aint is een prachtige locatie met wellicht de mooiste uitzichten die we ooit hebben gezien in de serie. De provincie bestaat uit weelderige wijnplantages, gigantische heuvels en vanuit alle richtingen kun je de stad en het centrale paleis zien. Die laatste lijkt regelrecht uit De Efteling te komen, maar dan met het formaat en structuur van The Lord of the Rings’s Minas Tirith. De centrale stad is niet zo groot als Novigrad, maar is nog steeds een stad van formaat. De omgevingen lijken geïnspireerd door Spaanse architectuur, de cultuur en taal gebaseerd op die van Frankrijk en de accenten en personages op het Zweedse volk. Deze mix maakt van Tou aint een regelrecht middeleeuws paradijs waar je oh zo graag eens in het echt een terrasje zou willen pikken.
De mi ies van Blood and Wine sluiten naadloos aan bij het personage van Geralt. Hij mag weer oordelen over het leven van dieren, moet leren omgaan met de overdreven heroïsche ridders van Tou aint en probeert een brug te slaan tu en monsters en mensen. De quests bevatten dezelfde heerlijke afwi eling van gekkigheid, emotie en bloedserieuze inhoud die we gewend zijn van de serie. Nutteloze opdrachtjes die Geralt in vijf minuten verwacht op te lo en, monden uit in onverwacht grote confrontaties. En wanneer de game je opjut om flink wat bloed te laten vloeien, blijkt er vaak een vreedzame oplo ing te zijn. Als je maar wat compa ie toont voor je medemens of een monster; zo is de centrale boodschap van The Witcher en die blijft onverbeterlijk sterk.
Ongekend gevoel voor detail
Even een experiment ter illustratie wat er nu zo extra opvallend is aan Blood and Wine: Volg eens een krattendragende NPC. Hij pakt een pakketje op en loopt vervolgens een lange route door zijn dorp: over hoge zanderige heuvels, een bruggetje over kolkend water, pa eert een groep discu ierende mensen, ontwijkt ridders te paard en zet zijn pakketje netjes weg bij de molen. Vervolgens loopt hij een huis door en pakt een ander pakketje op en brengt dat via een alternatieve weelderige route terug naar de opslag. Als het begint te stormen schuilt hij onder een afdakje en als zijn werktijd erop zit, gaat hij op een lokale after party babbelen met zijn vrienden.
Na zo’n tweehonderd uur in The Witcher 3 te hebben doorgebracht, ben je al helemaal gewend aan dit soort details. CD Projekt Red had makkelijk kunnen zeggen: ‘dit onderdeel doet zijn ding en hier let niemand op, dus we richten ons op de grote lijnen voor Blood and Wine’. Maar letterlijk alle dialogen van de NPC’s zijn herschreven, opnieuw ingesproken en ingezongen (in het nieuwe accent). Het terrein in het zuidelijke Tou aint is voelbaar anders: iedere vierkante meter is veel heuvelachtiger dan in het Noorden en de begroeiing is op natuurlijke wijze aangepast op het klimaat en minder wild. De kleding van de NPC’s is fri er en kleurrijker, de huizen zijn van binnen en buiten anders ingedeeld en fel beschilderd, de feestjes van NPC’s zijn uitbundiger, ga zo maar door.
De Muterende Mutant
Lange tijd dachten we een belangrijk punt van kritiek te hebben gevonden; we bleven stijgen in level en ontvingen daarvoor steeds nutteloze Ability-points. Je kan ze uitgeven aan nieuwe krachten, maar daarvan kun je er niet meer dan negen inzetten. Daardoor ontstond een vreemde levelcap. Er zit echter een mi ie in Blood and Wine waarin Geralt zijn mutaties kan opvoeren en dit ontsluit een volledig nieuwe krachtenset om je Ability-points in te investeren. Dit wordt nergens aangegeven, dus kleine tip: investeer niet nodeloos punten, maar ga direct achter de mi ie aan die Tri Merigold je per brief stuurt.
Deze nieuwe krachten zijn welkom, want Tou aint huist een flinke set nieuwe monsters. In iedere dierencategorie zijn beesten toegevoegd en ook hier doet CD Projekt Red niet aan reskins. Zo zijn er vleesetende planten en aardwormen toegevoegd die razendsnel de grond induiken en je in de rug proberen aan te vallen. Helhonden en panters die doen alsof ze zich terugtrekken om je vervolgens te bespringen zodra je wegloopt. En je vecht tegen een soort levende rotsen die je rollend proberen te verpletteren. De grootste dreiging in Blood and Wine komt van vampiers waar een volledig nieuwe set variaties van is toegevoegd om herhaling te voorkomen. Zeker op de hogere moeilijkheidsgraden (wat we ervaren gamers steevast aanraden voor The Witcher 3) zijn het toffe vijanden om mee te knokken.
Eigen huis en tuin
Mocht je even genoeg hebben van al dat geweld en je verdiende spulletjes ergens willen stallen, dan heeft deze dlc nog een leuke verra ing in petto: een eigen villa. The Witcher 3 was zo’n beetje de laatste open wereld-rpg waarin je geen thuisbasis had, maar Geralt krijgt eindelijk een plekje om zijn voeten te rusten. De villa is uit te breiden met een paar opknapbeurten, al moet je hier niet al te veel van verwachten. Het is voornamelijk een handige centrale plek om overgebleven pantsers en zwaarden op te hangen en je ontvangt onder andere een sterke gezondheidsbonus als je er overnacht. Daarnaast is het de ideale plek om schilderijen en prijzen op te hangen, die je weer verdient met bepaalde mi ies.
Het is geen overdreven money-sink zoals Hearts of Stone flikte met zijn nutteloze Rune-upgradesysteem. De villa-upgrades kosten in totaal een paar duizend florijnen. Dat heb je zo voor elkaar gezien de gemiddelde loot-kist ook meer oplevert. De betwijfelbare money-sink eer valt in Blood and Wine voornamelijk aan de Grandmaster-upgrades voor je Witcher-wapens en pantsers. Door behoorlijk wat geld te investeren kun je je oude sets verbeteren, maar heel veel sterker worden ze niet meer. Wel krijgen ze er ieder een andere look en magische set-bonus van, waardoor de Ursine-set bijvoorbeeld Quen opvoert terwijl de Griffin-set zich op Yrden-fans richt.
Er zijn nog tientallen van dit soort kleinere details waar we het over kunnen hebben. Van de onsubtiele cameo’s die voorbijkomen (Guybrush Threepwood! Gregor ‘The Mountain’ Clegane!) tot de aparte mi ies die je mee zult maken (vallende koeien! Het Vrijheidsbeeld!). Blood and Wine is zo fors, je vergeet gewoon dat dit slechts een uitbreiding is en geen nieuwe game. Als CD Projekt Red ons zou vragen wat ze in vredesnaam nog meer hadden kunnen doen voor deze prijs; wij weten het ook niet meer.
The Witcher 3: Wild Hunt - Blood and Wine is nu te downloaden voor pc, Xbox One en PlayStation 4.