De formule van de Dark Souls-reeks heeft zich de laatste jaren stevig genesteld in actie-rpg's. Ook ontwikkelaar Deck13 Interactive maakt er graag gebruik van. Niet in één, maar zelfs in twee verschillende games: Lords of the Fallen en The Surge. Van die twee pakte laatstgenoemde het beste uit, dus is het niet zo vreemd dat die titel nu als eerste een vervolg krijgt.

The Surge 2 pakt de draad op waar zijn voorganger eindigde. Niet alleen wat betreft het verhaal, maar ook met betrekking tot de gameplay volgt dit dit tweede deel de gebaande paden. Als bewoner van het dystopische Jericho City vecht je je een weg door alles en iedereen met een verscheidenheid aan bijeengeraapte wapens en uitrustingen. Dat arsenaal verzamel je door je tegenstanders daarvan afhandig te maken - net zoals van hun ledematen. Je kunt je aanvallen wederom op verschillende delen van het lichaam richten om op die manier de juiste onderdelen voor nieuwe bewapening te verzamelen.

©GMRimport

Chirurg of slager?

Het ontwapenen van je medebewoners vereist wel enige strategie. Niet alleen is het essentieel om het juiste lichaamsdeel aan te vallen, maar ook om de juiste aanval te gebruiken. Zo hebben verticale slagen veel minder effect wanneer je probeert een vijand van zijn been te ontdoen. Daarnaast tref je soms geduchte tegenstanders waarbij het vooral zaak is ze zo snel mogelijk uit te schakelen. In zo’n situatie heb je niet de luxe om op hun bepantserde middenrif te rammen terwijl hun hoofd onbeschermd is, alleen maar zodat je het juiste onderdeel van ze kunt plunderen.

Bovendien hoef je niet alleen maar als een bruut op vijanden in te hakken. Je kunt ook een defensieve houding aannemen en hun slagen afweren, om vervolgens een sterke tegenaanval uit te voeren. Het vergt enige oefening om dit onder de knie te krijgen, maar het loont wanneer het lukt. Ook hier geldt dat er vijanden zijn die makkelijk te pareren zijn en vijanden wiens aanvallen je beter kunt ontwijken of tegemoet kunt komen met je eigen meedogenloze barrage aanvallen. Het zijn keuzes zoals deze die het gevechtssysteem van The Surge 2 dynamisch en spannend houden.

Traditionele genezingsvoorwerpen zijn deze keer achterwege gelaten. In plaats daarvan kun je een implantaat in je harnas activeren waardoor je direct weer wat levenskracht terugkrijgt. Het gebruik van deze vaardigheid is gekoppeld aan een energiebalk die volloopt wanneer je schade uitdeelt. Je wordt daardoor voortdurend aangemoedigd agressief te werk te gaan zonder je al te veel zorgen te maken over je bevoorrading. Zodoende hoeft je tocht door Jericho City maar zelden onderbroken te worden en dat komt het tempo van het spel ten goede.

©GMRimport

Appeltje-eitje

Vooral in de eerste paar uur van The Surge 2 loop je regelmatig tegen vijanden aan waarbij je even achter je oren krabt. Je eigen bewapening is dan nog van lachwekkend niveau en de gameplay heeft even tijd nodig om in te zinken. Gaandeweg vind je steeds betere uitrusting, terwijl vijanden maar weinig nieuwe trucjes leren. Ze zijn wel van nieuwe en sterkere wapens voorzien en zien er intimiderend uit, maar vereisen niet een andere strategie. Op dat moment daalt de moeilijkheidsgraad van The Surge 2 behoorlijk en wordt het uitschakelen van vijanden bijna een routinekwestie. Het spel is, zeker voor een soulslike, soms een beetje te lief voor de speler.

De uitzonderingen op deze regel vormen de gevechten met bazen, die zoals in veel soortgelijke spellen hoogtepunten van de game zijn. Naast het feit dat deze tegenstanders toffe ontwerpen hebben, zijn ze allemaal behoorlijk uitdagend. Elke baas gedraagt zich verschillend en vereist zijn eigen strategie. Je hebt gegarandeerd meerdere pogingen nodig voordat je precies door hebt waar hun zwakke punten liggen en je als overwinnaar uit de bus weet te komen. Terwijl de reguliere tegenstanders in Jericho City aan jou genade zijn overgeleverd, weten de baasgevechten je scherp te houden.

Daarom is het zo jammer dat sommige bazen na ongeveer de helft van het spel schaamteloos hergebruikt worden met minimale aanpassingen. Soms past het in het narratief en soms ook helemaal niet, maar te allen tijde komt het neer op creatieve armoede. Dezelfde baas een tweede keer omleggen mist niet alleen de impact van de eerste versie, het komt de uitdaging ook niet ten goede.

©GMRimport

Ramptoerisme

Wél leuk blijft het verkennen van het naar de verdoemenis geholpen Jericho City. Hoewel de totale spelwereld vrij beperkt blijft, is deze wel zorgvuldig ontworpen. In elk hoekje of gaatje is wel een nieuwe schat of de toegang tot een kortere route naar een baas of MedBay te vinden. Regelmatig wordt je voortgang belemmerd door een obstakel waar je met je huidige uitrusting niet voorbijkomt, zodat je weet dat je op een later moment weer terug moet keren om te zien wat er achter dergelijke barrières verscholen ligt. Dat je daarbij meerdere keren langs dezelfde plekken reist is niet eens een storende factor.

Hetzelfde kan niet gezegd worden van het verhaal dat je reis aan elkaar lijmt. Het wil graag een prominente rol innemen, maar is uiteindelijk niets meer dan achtergrondruis. Je dient zonder al te veel uitleg een meisje met bijzondere gaven te redden om een ramp te voorkomen, maar daar ben je als speler amper mee bezig. In plaats daarvan baan je jezelf als een soort ramptoerist van de ene miserabele plek naar de volgende, op zoek naar tegenstand en nieuwe wapens. Het helpt daarbij ook niet dat de wereld vooral boeiend is vanwege de gameplay die het oplevert, en niet door hoe overtuigend de visuele vormgeving is. Jericho City biedt meer afwisseling dan de grauwe schroothoop waar je in het eerste deel doorheen liep, maar het geheel blijft een kale en levenloze bedoening. Het hoogtepunt is een natuurreservaat dat de nodige variatie biedt tussen alle vervallen wolkenkrabbers en ingestorte snelwegen.

©GMRimport

Veiligheid voorop

Door de interessante opbouw van Jericho City en de snelle en onderhoudende gevechten blijft The Surge 2 leuk genoeg om uit te spelen, maar de kans dat je het daarna nog eens wil doen is klein. Daarvoor weet het spel het niveau van zijn veelbelovende eerste uren niet vast te houden. Wat meer afwisseling en vernieuwende elementen hadden niet misstaan. The Surge 2 is in zijn huidige vorm een stap vooruit ten opzichte van zijn voorganger, maar speelt teveel op veilig om memorabel te zijn. We gaan dit relatief nieuwe genre voorlopig niet ‘surgelikes’ noemen.

The Surge 2 is verkrijgbaar op pc, Playstation 4 en Xbox One. Voor deze recensie is de game gespeeld op Playstation 4.

Drinkbox Studios, de ontwikkelaar van de Guacamelee-spellen, zal in 2025 zijn nieuwe game aankondigen.

Dat heeft de ontwikkelaar laten weten op social media. Details over de nieuwe game werden niet gegeven, maar zullen dus wel in 2025 volgen.

Drinkbox Studios is vooral bekend van de twee Guacamelee-games, metroidvania's met een focus op platformgameplay. Het meest recente wapenfeit van de studio is echter het in 2022 verschenen Nobody Saves the World.

In Nobody Saves the World stappen spelers in de schoenen van Nobody, een personage dat ruim vijftien verschillende gedaanten kan aannemen. Elke gedaante beschikt over een unieke vaardigheid, die spelers moeten combineren om puzzels op te lossen en quests te voltooien.

Een insider claimt dat de spellen Call of Duty: World at War en Singularity in de loop van 2025 naar Xbox Game Pass komen.

Sinds Activision Blizzard onderdeel uitmaakt van Microsoft zijn er diverse games van de uitgever op Game Pass verschenen, waaronder Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, Diablo 4, Call of Duty: Modern Warfare 3 en Spyro Reignited Trilogy. Ook is op release meteen Call of Duty: Black Ops 6 op Game Pass geplaatst. Het is echter duidelijk dat de oude games van Activision Blizzard verspreid worden uitgebracht op de abonnementsdienst.

Volgens insider eXtas1s kunnen Game Pass-abonnees volgend jaar in ieder geval Treyarchs Call of Duty: World at War en Raven Softwares Singularity verwachten. Beide games zouden rond mei 2025 aan de dienst worden toegevoegd. Tot slot meldt de insider dat mensen in maart ook een andere Call of Duty-game op Game Pass kunnen verwachten, maar wordt geen titel genoemd. Officieel is op moment van schrijven nog niets officieel bevestigd.