Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.
Begin 2000 kwam Maxis met het bijzondere spel The Sims voor de PC. Waar de meeste games juist het tegenovergestelde van de realiteit proberen neer te zetten, merk je in The Sims niets van dit alles. Gamers moeten exact dezelfde dingen doen als in het dagelijks leven. Slapen, eten, pla en, wa en, werken, leren en als het even kan zou een romantische relatie ook leuk zijn. Sinds 2000 is er veel gebeurd qua The Sims. Na talloze uitbreidingen is er eind 2004 een tweede deel uitgebracht waarin de Sims onder andere kinderen kunnen krijgen. Daarnaast heeft het spel zich langzamerhand uitgebreid naar vrijwel alle speelbare systemen. Ook mobiele gamers kunnen het spel niet meer ontwijken, omdat The Sims 2 nu ook een eigen versie heeft voor de DS en de PSP. Wij bekijken deze keer de PSP versie.
De versies van The Sims 2 verschillen behoorlijk van elkaar. In de PC versie krijgt de speler de vrijheid om te doen en laten wat hij of zij zelf wil, terwijl de versie die op de consoles verscheen wat doelgerichter is. De draagbare versies zijn nog verder toegespitst op deze doelen en er zit zelfs een heus verhaal in om het intere ant te houden. In het DS spel komt de speler terecht in het dorpje Strangtown en moet er een hotel gerund worden met alle chaos van dien. Op de PSP komt de speler terecht in hetzelfde dorpje, alleen krijg je deze keer toch weer je eigen huis en moet je verscheidene opdrachten uitvoeren in het vreemdste dorpje van de wereld.
Het begint allemaal wanneer de speler, met een eigen gecreëerde sim uiteraard, met zijn auto in the middle of nowhere strandt. Gelukkig is er een garage vlakbij zodat je je wagen kunt laten repareren. Tot je wagen klaar is, kun je alvast wat opdrachten uitvoeren en gedurende de opdrachten worden alle kneepjes van het spel uitgelegd. Wat meteen opvalt is dat je de sim direct bestuurt, waardoor het geheel wat meer aanvoelt als een third person adventure. Na wat le en over de spelmechanieken wil je de auto weer gaan ophalen, maar de automonteur blijkt er vandoor te zijn met je geld en je auto. Zelfs de hele garage is van de aardbodem verdwenen. Volgende opdracht: het zoeken van een huis en een rit.
Een verwarde rijke vrouw in het lokale winkeltje verkoopt haar gigantische huis aan jou voor al het geld wat je op dat moment in je portemonnee hebt zitten. Dit is niet veel, dus zo'n huis is zeker een koopje. Maar waarom doet ze dit? Wat is er mis met het huis? De rit naar Strangetown (die naam kan al niet veel goeds betekenen) krijg je van een politieagent en voor je het weet sta je in Strangetown kennis te maken met al je nieuwe buren. De één is nog vager dan de ander. Nu is het je taak om een bestaan op te bouwen in Strangetown en dit wordt je niet makkelijk gemaakt. Al je buren hebben geheimen en zelfs de doden hebben het op je gemunt.
Als sim heb je een aantal toestandmeters die je in de gaten moet houden. Er zijn een aantal kleine meters die aangeven of je slaap nodig hebt, of dat je nodig moet eten en dergelijke, maar het belangrijkste is je Sanity-meter. Je moet kleine doelen behalen en je levensbehoeftes in de gaten houden zodat deze meter niet omlaag gaat en je gek wordt. Ondertu en moet je ook nog je huis inrichten en grote doelen volbrengen om in het verhaal te vorderen. Het gehele spel voelt enigszins aan als zo'n slechte soap waar de meest ongeloofwaardige dingen gebeuren. Alleen dan nog met een bizarre The Sims twist er aan gegeven.
De besturing is simpel gehouden. Om een skill te leren (beter worden in koken, verven enz.) moet je bijvoorbeeld zo snel mogelijk op een knopje rammen terwijl je sim verft, of een kookkanaal op televisie kijkt. Ook de interactie met de mede sims getuigt van eenvoud. Je gesprekspartner krijgt een plaatje boven het hoofd en jij moet zo snel mogelijk de juiste knop met het bijhorende plaatje indrukken. Doe je dit het gehele gesprek door goed, dan scoor je.
Qua beeld en geluid is er op zich niets aan te merken, behalve het probleem van de constante laadtijden. Niet zozeer het laden van het spel zelf kost veel tijd, maar tijdens het spel wordt er constant vanaf de UMD geladen, wat continu voor vertraging in de gameplay zorgt. Bij elke handeling zal je sim wel even bevriezen en hoor je de UMD draaien en kraken. Constant weer dat verrekte zandlopertje dat aangeeft dat je geen knop in kunt drukken.
Conclusie
The Sims blijft een spel waar je de tijd voor moet willen nemen om het te spelen, ook op de PSP. Het laden blijft je constant irriteren, maar daarbuiten is The Sims 2 ook op de PSP een zeer degelijk spel. Omdat het spel wat meer gericht is op het verhaal en de doelen, zit er wat meer structuur in en hoef je onderweg niet constant bezig te zijn met het onderhouden van je sim. Weet je dat je The Sims tof vindt, dan kun je hier ook zo mee weg lopen. Vind je de grote versies van het spel echter al niets, dan moet je hier ook zeker niet aan beginnen.
Gameplay: 6,9 Graphics: 7,0 Geluid: 7,0 Totaal: 6,9