Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.
Met trillende handen voel je even aan het gladde plastic van de hoes. Met een klik opent de witte doos en luister je naar de echo die nog in je kamer rondzweeft. De geur van pas geprint papier dringt zich door tot in je neus. Je proeft weer even de smaak van de duizenden gewonnen potjes die al weer zo lang geleden lijken. Je kijkt naar de gamedisk, en stopt hem stilletjes in je console. Je slaakt een zucht: eindelijk weer een vechtspel op de Wii.
Aangezien het grote publiek niet echt bekend is met de Capcom vs.-spellen, nemen we je even mee naar het verleden. Tatsunoko is alweer het zevende vs.-deel uit de serie. Zo heeft Capcom onder andere al gestreden tegen SNK, Namco en Marvel. De serie staat bekend om zijn 'cro over'-mentaliteit, wat het mogelijk maakte om met vechters uit verschillende series tegen elkaar te strijden. Zo was het mogelijk om met bekende Capcom figuren (zoals Ryu, Ken en Shun-Li uit Streetfighter) te vechten tegen Wolverine (X-men, in Vs. Marvel), Terry Bogard (Fatal Fury, in Vs. SNK) en Charade (Soul Calibur 2, in Vs. Namco).
De naam Tatsunoko zal echter niet veel mensen bekend in de oren klinken. Toch heeft dit productiebedrijf al vele (tekenfilm)series op zijn naam staan. De bekendste hiervan, in Nederland, is waarschijnlijk 'Samurai Pizzacats'. Helaas vinden we geen zwaardvechtende katten in het spel, maar wel personages uit onder andere Yatterman, Tekkaman: The Space Knight en Science Ninja Team Gatchaman. Tatsunoko vs. Capcom is al succesvol gelanceerd eind 2008 in Japan op de Wii en in de arcadehallen. Het spel zou oorspronkelijk alleen verschijnen in Japan, maar doordat de fans Capcom hebben gesmeekt om hem ook in het Westen uit te brengen, ligt hij nu in de winkels. De smeekbedes zijn gelukkig verhoord.
Speler vs Speler
Ondanks hun onbekendheid, hebben de Tatsunoko-personages stuk voor stuk een duidelijke persoonlijkheid. Het zal daarom niet al te lang duren voordat ook jij je betrokken kunt voelen bij Tekkaman, uit de gelijknamige serie. De game bevat een redelijk indrukwekkend aantal van 26 personages en ook bij deze Versus is het de bedoeling om twee personages uit te kiezen en met hen beide het gevecht te beginnen. Tijdens het spel kun je dan met een druk op de knop van personage wi elen (het zogenaamde 'tag team') of je tweede personage gebruiken om een gezamelijke combo-vechtmove uit te voeren. Je beschikt dan ook over twee levensmeters en het principe is even simpel als altijd: vechten totdat je beide tegenstanders het loodje leggen.
Controller vs besturing
Het eerste wat de puristen zal opvallen is dat de besturing is versimpeld in vergelijking met zijn Versus-voorgangers. Dat Capcom dit heeft gedaan om een groter publiek te bereiken is begrijpelijk, en gelukkig heeft deze keuze geen grote gevolgen voor de hardcore gamer. Theoretisch maak je maar gebruik van drie knoppen om te vechten. Hoewel dit een signicifant andere ervaring opleveret dan vechtmaniaken gewend zijn van bijvoorbeeld Street Fighter, is het systeem intuïtief. Ook beperken de drie knoppen absoluut niet in de mogelijheid om gigantische, afwi elende combo's uit te voeren en lijkt Tatsunoko daarmee de perfecte balans te hebben gevonden.
Kijk je dieper in de game, dan zie je dat het soms nog lastig kan zijn om de perfecte combinatie (gecombineerd met je richting) te creëren. Dit zorgt voor de nodige uitdaging en na een aantal uur spelen begin je je favoriete moves onder de knie te krijgen. Hoewel nieuwe gamers dus gelijk al aan de slag kunnen en de basisbewegingen kunnen gebruiken, is er absoluut genoeg diepgang. Zo heeft elk personage zijn eigen lijst met (special) moves, combo's en tegenaanvallen. Nieuw in de Versus-serie zijn de Baroque-moves. Deze harde aanval kost je je eigen health, maar zal daarmee meer health van je tegenstander afhalen. Een strategische move die de game –mits je het goed weet te gebruiken– een diepere laag geeft. Tatsunoko biedt daarnaast vele besturingsmogelijkheden. Naast de standaard Wii-mote kun je ook gebruik maken van je GameCube-controller, Cla ic-controller of Arcadestick. Eigenlijk kunnen we gelijk afraden om aan de slag te gaan met de Wii-mote. Hoewel alle bewegingen en vechtmoves ook met deze besturing mogelijk zijn, is het toch een stuk lastiger, vooral door het gebruik van de vierpuntsdruktoets.
Singleplayer vs. Multiplayer
Aan speelmodi geen gebrek in Tatsunoko. Vanaf het begin kun je al aan de slag met de bekende varianten. Om te beginnen is er een handige trainingsmodus. Hier kun je op je gemak de moves oefenen, waarna je los kunt gaan in de arcademodus. In de arcademodus vecht je tegen hordes tegenstanders, om het uiteindelijk op te nemen tegen een eindbaas. Ook is er Survival (een serie gevechten waarbij je het moet doen met een eenmalig gevulde levensmeter) en Time Attack (zoveel mogelijk tegenstanders verslaan binnen een vaste tijd). Maar de echte fun zit natuurlijk in de multiplayer. De diepgang achter de bewegingen en timing is ontzettend meeslepend en met een geduchte tegenstander vliegen de uren voorbij. Bovendien kun je het ook opnemen tegen tegenstanders over de hele wereld via WiFi. Naast het irritante friendcode ysteem, kun je ook kiezen om tegen een willekeurige tegenstander geplaatst te worden. Bovendien is het mogelijk om allerlei bonus items te ontgrendelen, zoals kostuums en artwork. De aankomende maanden hoeven de vechtende Wii-bezitters zich in ieder geval niet meer te vervelen.
Beeld vs Geluid
Ondanks de mindere kracht van de Wii in vergelijking tot de PS3 en Xbox 360, ziet Tatsunoko er behoorlijk indrukwekkend uit. De achtergronden zien er prima uit en bevatten 3D-elementen, maar het spel laat zich spelen als een ouderwetse 2D-fighter. De fel gekleurde graphics pa en goed bij de chaotische sfeer die het spel uitstraalt. Zet je een special move in, dan focust het beeld zich op de spectaculaire lichteffecten en vechtmoves. Veel tijd om de achtergronden te bekijken heb je niet, want het spel is constant in beweging. De ene ontploffing na de ander, close-ups van vechters als ze hun special move inzetten; alles ziet er goed uitgewerkt uit. De muziek in het spel heeft een nostalgische waarde, met synthesizer muziek en kla ieke geluidseffecten. Het is allemaal ontzettend catchy en vooral de menumuziek zal je dagenlang in je hoofd houden.