De complexe pc-game Stellaris verschijnt plots op consoles. Is dat wel een goed idee voor een spel dat zoveel tijd en aandacht vraagt en waarbij je met zóveel dingen tegelijk rekening moet houden?

In Stellaris begeleid je als speler een beschaving die de Melkweg verkent, nieuwe kolonies sticht en met militaire en/of diplomatieke middelen probeert om concurrenten te verslaan. Maar ook om allianties op te bouwen met andere soorten. Op papier klinkt Stellaris als een soort Civilization in de ruimte, maar dat is slechts ten dele waar. Om te beginnen draait de game in real-time, wat betekent dat je dus niet op je beurt hoeft te wachten. Iedereen (als in: de andere al dan niet computergestuurde beschavingen) is tegelijkertijd bezig met het geven van commando’s.

©GMRimport

Daarnaast is Stellaris vooral een grand-strategygame. Het grote verschil met een ‘standaard’ strategiespel zoals Civ, is dat de enorme spelwereld veel meer tot leven komt. Het spel draait om de bijzondere verhalen die gaandeweg ontstaan. Hierbij moet je denken aan interstellaire oorlogen en verdragen, maar ook politiek gekonkel binnen je eigen sterrenrijk. Facties kunnen zich binnen je rijk afsplitsen en voor zichzelf beginnen (en meteen een deel van je werelden meenemen) of dankzij politieke druk jouw agenda bepalen.

Stellaris is, net zoals andere titels van ontwikkelaar Paradox (denk aan Crusader Kings 2 of Europa Universalis) eigenlijk vooral een verhalen-generator. Een potje Stellaris doet denken aan het lezen van een complexe space-operaroman, zoals de Commonwealth Saga van Peter F. Hamilton, of de Foundation-trilogie van Isaac Asimov. Stellaris draait niet zozeer om winnen maar om het beleven van een alsmaar veranderend verhaal op interstellaire schaal.

Net zo speelbaar op de console

Op pc werkt dat bijzonder goed. Muis en toetsenbord zijn natuurlijk perfect voor het snel selecteren van je ruimtevloot om ze naar een andere ster te sturen. Of om snel een nieuwe technologie te selecteren die je wilt ontwikkelen. Deze port naar Playstation 4 en Xbox One moet het uiteraard doen zonder muis en toetsenbord – maar is alsnog verrassend goed speelbaar. Op het oog ziet het speelscherm er ongeveer hetzelfde uit als op pc, met links menuopties en rechts een soort ‘verkenner’ waar je de diverse planeten, vloten en schepen van je rijk overziet. En met in het midden uiteraard de grote levende spelwereld, waarbij je uit kunt zoomen tot een grote kaart van de Melkweg of juist inzoomt tot je midden tussen je vechtende vloot belandt.

Hoewel je in de consoleversie met een aanwijzer dingen kunt selecteren, is het handiger om de verkenner te gebruiken om zo naar een schip of planeet te springen. Dit werkt snel genoeg om het gevoel van controle te behouden en na een uurtje spelen is het tweede natuur.

Dat is met name te danken aan de ijzersterke tutorial. Dit is niet een aparte ‘cursus’ die je eerst moet spelen, zoals in zoveel andere strategiespellen. In Stellaris kun je ervoor kiezen dat een adviseur je bij je eerste uren begeleid door je bepaalde missies te geven. Deze missies (zoals: verken de planeten in je zonnestelsel, verken andere sterren, bouw een aantal mijnbasissen) leggen uit hoe je de verschillende onderdelen van je rijk bestuurt en opbouwt, en geven je tegelijk een vliegende start. Nieuwe tutorialmissies verschijnen bijvoorbeeld op momenten dat je een nieuwe levensvorm ontdekt of wanneer ergens een crisis plaatsvindt. Je leert al spelende hoe je het meeste uit de game kunt halen.

Wachten op actie

Toch is deze consoleversie niet perfect. Om te beginnen zijn de PlayStation 4- en Xbox One-edities oude versies van de game. Ontwikkelaar Paradox heeft in de loop der jaren een aantal ingrijpende patches uitgerold. De versie van Stellaris op pc speelt in heel veel opzichten radicaal anders dan deze port. Neem de manier waarop je individuele planeten ontgint en met de bevolking omgaat. Op de console moet je nog handmatig bewoners naar de juiste tegels verplaatsen om gebouwen te activeren; op pc is zulke gedoe allang verdwenen.

Ook heeft Paradox in de loop de jaren heel veel ‘events’ toegevoegd die vooral in het middendeel van het spel voor de nodige spanning en sensatie zorgen. De consoleversie komt er hier karig van af, met het probleem dat een stabiel groeiende beschaving soms urenlang saai doorkachelt, en het spel pas in de eindfase weer bloedstollend wordt.

Dat probleem wordt versterkt doordat Stellaris je dwingt om op een zeker moment aspecten van je beschaving te automatiseren. Je kunt maar een handvol planeten rechtstreeks aansturen. Groei je verder, dan moet je nieuwe planeten in sectoren plaatsen die je door gouverneurs laat besturen. Je kunt de gouverneurs wel opdragen hoe ze dat moeten doen, maar de details vult de computer zelf in. De reden hiervoor is dat je uiteindelijk je hele rijk moet kunnen overzien, waarbij al dat gepriegel in de weg gaat zitten. Op zich een goed idee, maar als er vervolgens een tijdje weinig spectaculairs gebeurt, zit je vooral te wachten tot je zelf weer iets leuks mag doen.

Het is niet zo dat die middenfase de game kapotmaakt, maar als je de pc-versie gewend bent is het een flinke achteruitgang. Hopelijk dat toekomstige patches hier verandering in brengen.

©GMRimport

Knappe port van een superieure pc-versie

Een ander probleem is meer inherent aan het genre zelf. Stellaris bevat veel tekst. Tekst die in de consoleversie op zich wel te lezen is, als je tenminste niet te ver van je scherm zit. Al die teksten zijn wel van groot belang, omdat ze de diverse grote en kleine crises beschrijven waar je beslissingen over moet nemen.

Stellaris is ook geen snelle game. Zeker de eerste paar uur, waarin je de fundamenten van je sterrenrijk legt, kunnen behoorlijk traag voelen. Soms zit je minutenlang te wachten tot je mijnbasissen genoeg erts hebben gegenereerd voor je weer wat nieuws kunt maken. Dat moet je liggen – en komt eerlijk gezegd beter tot zijn recht achter een pc-monitor dan wanneer je op de bank hangt met je controller.

Alles bij elkaar is het verdraaid knap hoe goed deze port op console werkt. Wie nog nooit een grand-strategygame heeft gespeeld (en geen toegang heeft tot een game-pc) kan hier kennismaken met een oerdegelijke versie van een fantastisch spel. Toch knaagt het gevoel dat Stellaris zich niet helemaal thuis voelt op een televisie.

Stellaris is nu verkrijgbaar op Xbox One en PS4. Wij hebben de PS4-versie gespeeld voor deze review.

Laatste reviews op Gamer.nl:

De eerder deze week uitgekomen singleplayer-rpg Avowed had bijna een focus op multiplayergameplay gehad.

Dat laat regisseur Carrie Patel weten aan Bloomberg. De game werd in eerste instantie een "multiplayer-Skyrim" genoemd, maar in 2021 ging de ontwikkeling volledig op de schop. Voor die tijd werd het spel als een multiplayergame ontwikkeld. Sterker nog: de ontwikkeling van de game is in totaal twee keer volledig herstart.

Patel onthult ook dat er bij Obsidian behoefte is aan eventuele vervolgen op of dlc voor Avowed. "Nu we deze geweldige spelwereld hebben gebouwd, en het ontwikkelteam ook hebben laten wennen aan deze content en gameplay in deze wereld, zou ik er graag meer van zien."

Avowed is nu verkrijgbaar voor Xbox Series X en S en pc en staat ook op Xbox Game Pass. Ron Vorstermans beloonde het spel met een 9 in zijn review: "Het schrijfwerk is fenomenaal, het vechten vloeit als een actiegame, de spelwereld is iedere vierkante centimeter waard en zelfs de kleinste verhaaltjes zijn memorabel. Avowed is misschien geen grensverleggende, dynamische rpg, maar weet precies waar het goed in is, en zet daar met volle overtuiging op in. Het resultaat is de beste Microsoft-rpg van de afgelopen jaren."

Netflix is betrokken bij de verfilming van Sloclaps kungfugame Sifu.

In 2022 werd al aangekondigd dat er een film werd gemaakt gebaseerd op Sifu door Story Kitchen, het bedrijf dat ook achter de Sonic the Hedgehog-films en de aankomende Streets of Rage- en Tomb Raider-verfilmingen zit.

Deadline heeft deze week gemeld dat Netflix nu ook betrokken is bij het project en dat TS Nowlin - bekend van de The Maze Runner-films - het script schrijft. Volgens geruchten zal John Wick-regisseur Chad Stahelski met zijn bedrijf 87Eleven Entertainment als producent functioneren.

Eerder gingen er geruchten dat Derek Kolstad, de schrijver van de John Wick-scripts, het script voor Sifu zou schrijven, maar dat lijkt nu dus niet meer het geval te zijn - tenzij hij samenwerkt met TS Nowlin.

De film moet min of meer hetzelfde plot als de game aanhouden, waarbij de hoofdrolspeler elke keer dat ze verslagen worden een stuk ouder wordt. De film wordt beschreven als "John Wick ontmoet M. Night Shyamalan's film Old".