De SteamWorld-reeks is niet in een hokje te stoppen. Het ene deel is een bijzonder geslaagde graafsimulator gecombineerd met een Metroidvania, de andere game een tweedimensionale tactische shooter in de stijl van Xcom. Wat deze games met elkaar gemeen hebben zijn prettig kleurrijke graphics en de roestige, op stoom draaiende robots die in deze spellen de hoofdrol spelen.

De stereotype helden uit de gemiddelde role playing game zijn in SteamWorld Quest machines met een persoonlijkheid. Een naïeve ridder, een nerveuze magiër en de domme brute kracht verlaten de veiligheid van hun dorp om de wereld te redden. Het verhaal is in The Hand of Gilgamech niet bepaald origineel of verrassend.

©GMRimport

Gevechten op stoom

De kracht van deze game zit hem namelijk in het gevechtssysteem. Niet de volgende twist of nieuwe locatie motiveert je om door te spelen, maar de nieuwe mogelijkheden tijdens de strijd met andere primitieve robots.

In SteamWorld Quest draaien de gevechten in beurten om het gebruik van ponskaarten. Alle acties die de robots kunnen uitvoeren staan hierop genoteerd. Een directe zwaardaanval, een pilaar van vlammen of het oproepen van een magisch schild gaan allemaal via dit systeem. Ieder personage mag in totaal acht kaarten met zich meenemen in het gevecht. Met drie robots komt dat neer op een stapel van 24 kaarten waarvan een deel aan het begin van iedere beurt willekeurig wordt klaargelegd.

Met deze beperkte selectie moet er vervolgens een reeks van actie opgezet worden. Niet iedere aanval kan meteen uitgevoerd worden. Sommigen vereisen genoeg stoomkracht. Dat is alleen voor elkaar te krijgen door genoeg gewone aanvallen uit te voeren die de druk op de ketel opvoeren. Met maar drie acties per beurt is het bijvoorbeeld eerst nodig om twee reguliere vuistaanvallen uit te voeren, waarna er genoeg stoom is opgespaard om met een derde kaart bij de hele groep wat schade te herstellen.

©GMRimport

Veelzijdig kaartspel

Dit gevechtssysteem zorgt ervoor dat je met allerlei combinaties van kaarten de strijd kan winnen. De druk opbouwen is altijd van groot belang, waardoor het niet mogelijk is om alleen maar op de gewone aanvallen te leunen. Omdat de stapel kaarten die meegaat in het gevecht naar eigen inzicht kan worden aangepast, is het mogelijk om een personage alle stoompunten te laten maken, terwijl een ander personage met krachtige aanvallen en spreuken deze punten weer gebruikt.

Het arsenaal aan kaarten groeit met ieder nieuw hoofdstuk, waardoor er steeds nieuwe combinaties mogelijk worden. Sommige personages krijgen kleine bonussen wanneer ze na elkaar een specifieke actie uitvoeren, terwijl statuseffecten gecombineerd kunnen worden met destructieve gevolgen. Helemaal mooi zijn de speciale combo’s die alleen kunnen worden uitgevoerd als een personage de hele beurt inneemt. Met de unieke extra aanvalskaart die bovenop de maximale drie gespeeld wordt, kan net het verschil gemaakt worden.

©GMRimport

De gevechten in SteamWorld Quest steken zo in elkaar dat het zonde is om er niet volop gebruik van te maken. Halverwege de ongeveer 14 uur durende game zijn er al combinaties waar de rest van het verhaal mee kan worden uitgespeeld, maar experimenteren en personages omwisselen maken dit spelonderdeel juist zo leuk. Op de normale moeilijkheidsgraad is SteamWorld Quest – op een enkele rare uitschieter tegen het einde na – helaas wat aan de makkelijke kant, waardoor puzzelen met decks en strategieën misschien niet altijd even noodzakelijk aanvoelt.

Beperkt buiten de kaarten

Zoveel als dat er mogelijk is in de gevechten, zo beperkt voelt de rest van het spel soms. De diversiteit aan vijanden is behoorlijk teleurstellend, waardoor je heel vaak tegen dezelfde automatons vecht, maar dan net in een ander kleurtje. De selectie aan kaarten is simpelweg groter dan de poel van vijanden.

Buiten de gevechten is SteamWorld Quest ook opvallend eentonig. Het spel bevat geen overkoepelende wereld met dorpjes en kerkers, maar bestaat uit een reeks van gangen met aan het begin steeds dezelfde winkel. Optionele missies ontbreken in de hoofdstukken, waardoor je tijdens het rondlopen eigenlijk alleen maar van het ene naar het andere gevecht aan het lopen bent. Het enige onderdeel wat ook maar een beetje in de buurt komt van wat afwisseling is de arena waarin het draait om gevechten met allerlei restricties.

©GMRimport

De sleur komt er tegen het einde van het verhaal daarom wel een beetje in. In het gevechtssysteem zijn genoeg creatieve mogelijkheden, maar alles daarbuiten voelt verrassend oppervlakkig. De extreem simpele puzzels of de schatkisten die in sommige gangetjes liggen veranderen daar weinig aan. Het is daarom wel zo prettig dat het nooit echt noodzakelijk voelt om voor wat ervaringspunten te grinden. Simpelweg de levels een keer doorlopen is genoeg om een constant voortgang te blijven boeken.

SteamWorld Quest: Hand of Gilgamech is vanaf 25 april voor 24,99 euro verkrijgbaar op de eShop van de Nintendo Switch.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Frogwares heeft The Sinking City Remastered aangekondigd. Zoals de naam al weggeeft gaat het om een remaster van de in 2019 verschenen actie-adventuregame.

The Sinking City speelt zich af in een fictioneel stadje in de Verenigde Staten rond het jaar 1920 en vertelt het verhaal van de detective Charles Reed. In het spel moet de speler enkel met behulp van zijn observatievaardigheden en een notitieboekje informatie verzamelen door het plaats delict te onderzoeken en inwoners te ondervragen. De game is daarbij geïnspireerd op de verhalen van horrorauteur H.P. Lovecraft.

In 2019 kwam de game uit op pc, PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch, gevolgd door PS5- en Xbox Series-versies in 2021. De gisteren aangekondigde remaster verschijnt op een nog onbekend moment op pc, PS5 en Xbox Series-consoles en kan gratis geclaimd worden door iedereen die de game al heeft gekocht op die platforms.

The Sinking City Remastered draait op Unreal Engine 5 (het origineel draait op Unreal Engine 4) en verbetert het uiterlijk van diverse gebieden, onder andere met 4k-textures en verbeterde reflecties. Ook worden DLSS-, FSR- en TSR-opschalingstechnieken ondersteund en is er een fotomodus toegevoegd. Een trailer is nog niet uitgebracht, maar moet volgens Frogwares spoedig volgen.

Overigens is al bekend dat de ontwikkelaar aan een vervolg op The Sinking City werkt. Eerder dit jaar werd daar de eerste gameplay van vertoond.

Verschillende websites hebben uitgebreide, onafgebroken gameplaybeelden van Doom: The Dark Ages online gedeeld.

Zo zijn hieronder gameplayvideo's van XboxEra en VGC te zien. De beelden zijn blijkbaar opgenomen van een versie van de game die op de pc draaide in 4k en 60 fps.

Doom: The Dark Ages is een prequel op Doom (2016) en Doom Eternal, waarin spelers wederom in de huid als de Doom Slayer kruipen. Daarbij ligt er zoals de titel al aangeeft een nadruk op een middeleeuwse setting en wapens.

Ron Vorstermans woonde begin dit jaar een presentatie bij over de nieuwe Doom en is enthousiast in zijn preview: "Open gebieden, een nieuwe setting, die mech: het ziet er allemaal ontzettend geraffineerd uit. id Software heeft duidelijk de ambitie om hier een nog grootser avontuur van te maken. Maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat The Dark Ages een Doom-game wil zijn waarin je lekker kan gaan. Het ziet er zó immens bevredigend uit op het laatste moment een kogel terug te kaatsen, om vervolgens je zaagschild in het hoofd van een of ander hondslelijk duivelskind te werpen. Nee, een schild is niet typisch Doom, maar dit schild is dat zeker wel. Zin in."

Doom: The Dark Ages komt op 15 mei naar Xbox Series-consoles, pc en PlayStation 5. Ook zal het spel meteen op Xbox Game Pass komen te staan.