De SteamWorld-reeks is niet in een hokje te stoppen. Het ene deel is een bijzonder geslaagde graafsimulator gecombineerd met een Metroidvania, de andere game een tweedimensionale tactische shooter in de stijl van Xcom. Wat deze games met elkaar gemeen hebben zijn prettig kleurrijke graphics en de roestige, op stoom draaiende robots die in deze spellen de hoofdrol spelen.

De stereotype helden uit de gemiddelde role playing game zijn in SteamWorld Quest machines met een persoonlijkheid. Een naïeve ridder, een nerveuze magiër en de domme brute kracht verlaten de veiligheid van hun dorp om de wereld te redden. Het verhaal is in The Hand of Gilgamech niet bepaald origineel of verrassend.

©GMRimport

Gevechten op stoom

De kracht van deze game zit hem namelijk in het gevechtssysteem. Niet de volgende twist of nieuwe locatie motiveert je om door te spelen, maar de nieuwe mogelijkheden tijdens de strijd met andere primitieve robots.

In SteamWorld Quest draaien de gevechten in beurten om het gebruik van ponskaarten. Alle acties die de robots kunnen uitvoeren staan hierop genoteerd. Een directe zwaardaanval, een pilaar van vlammen of het oproepen van een magisch schild gaan allemaal via dit systeem. Ieder personage mag in totaal acht kaarten met zich meenemen in het gevecht. Met drie robots komt dat neer op een stapel van 24 kaarten waarvan een deel aan het begin van iedere beurt willekeurig wordt klaargelegd.

Met deze beperkte selectie moet er vervolgens een reeks van actie opgezet worden. Niet iedere aanval kan meteen uitgevoerd worden. Sommigen vereisen genoeg stoomkracht. Dat is alleen voor elkaar te krijgen door genoeg gewone aanvallen uit te voeren die de druk op de ketel opvoeren. Met maar drie acties per beurt is het bijvoorbeeld eerst nodig om twee reguliere vuistaanvallen uit te voeren, waarna er genoeg stoom is opgespaard om met een derde kaart bij de hele groep wat schade te herstellen.

©GMRimport

Veelzijdig kaartspel

Dit gevechtssysteem zorgt ervoor dat je met allerlei combinaties van kaarten de strijd kan winnen. De druk opbouwen is altijd van groot belang, waardoor het niet mogelijk is om alleen maar op de gewone aanvallen te leunen. Omdat de stapel kaarten die meegaat in het gevecht naar eigen inzicht kan worden aangepast, is het mogelijk om een personage alle stoompunten te laten maken, terwijl een ander personage met krachtige aanvallen en spreuken deze punten weer gebruikt.

Het arsenaal aan kaarten groeit met ieder nieuw hoofdstuk, waardoor er steeds nieuwe combinaties mogelijk worden. Sommige personages krijgen kleine bonussen wanneer ze na elkaar een specifieke actie uitvoeren, terwijl statuseffecten gecombineerd kunnen worden met destructieve gevolgen. Helemaal mooi zijn de speciale combo’s die alleen kunnen worden uitgevoerd als een personage de hele beurt inneemt. Met de unieke extra aanvalskaart die bovenop de maximale drie gespeeld wordt, kan net het verschil gemaakt worden.

©GMRimport

De gevechten in SteamWorld Quest steken zo in elkaar dat het zonde is om er niet volop gebruik van te maken. Halverwege de ongeveer 14 uur durende game zijn er al combinaties waar de rest van het verhaal mee kan worden uitgespeeld, maar experimenteren en personages omwisselen maken dit spelonderdeel juist zo leuk. Op de normale moeilijkheidsgraad is SteamWorld Quest – op een enkele rare uitschieter tegen het einde na – helaas wat aan de makkelijke kant, waardoor puzzelen met decks en strategieën misschien niet altijd even noodzakelijk aanvoelt.

Beperkt buiten de kaarten

Zoveel als dat er mogelijk is in de gevechten, zo beperkt voelt de rest van het spel soms. De diversiteit aan vijanden is behoorlijk teleurstellend, waardoor je heel vaak tegen dezelfde automatons vecht, maar dan net in een ander kleurtje. De selectie aan kaarten is simpelweg groter dan de poel van vijanden.

Buiten de gevechten is SteamWorld Quest ook opvallend eentonig. Het spel bevat geen overkoepelende wereld met dorpjes en kerkers, maar bestaat uit een reeks van gangen met aan het begin steeds dezelfde winkel. Optionele missies ontbreken in de hoofdstukken, waardoor je tijdens het rondlopen eigenlijk alleen maar van het ene naar het andere gevecht aan het lopen bent. Het enige onderdeel wat ook maar een beetje in de buurt komt van wat afwisseling is de arena waarin het draait om gevechten met allerlei restricties.

©GMRimport

De sleur komt er tegen het einde van het verhaal daarom wel een beetje in. In het gevechtssysteem zijn genoeg creatieve mogelijkheden, maar alles daarbuiten voelt verrassend oppervlakkig. De extreem simpele puzzels of de schatkisten die in sommige gangetjes liggen veranderen daar weinig aan. Het is daarom wel zo prettig dat het nooit echt noodzakelijk voelt om voor wat ervaringspunten te grinden. Simpelweg de levels een keer doorlopen is genoeg om een constant voortgang te blijven boeken.

SteamWorld Quest: Hand of Gilgamech is vanaf 25 april voor 24,99 euro verkrijgbaar op de eShop van de Nintendo Switch.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Het aankomende The Witcher 4 zal net als voorloper The Witcher 3: Wild Hunt de mogelijkheid bevatten om met specifieke personages relaties op te bouwen. Deze romantische opties moeten volgens ontwikkelaar CD Projekt Red erg betekenisvol worden.

Dat meldde regisseur Sebastian Kalemba in een interview met Gamespot. Over romantische opties in games: "Het maakt onderdeel uit van hoe we spellen ontwikkelen. Het maakt ook onderdeel uit van de menselijke natuur. Het is doodnormaal. Zonder dat zouden we niet het volledige verhaal kunnen vertellen."

Kalemba vervolgt: "We willen er veel tijd aan besteden en het enorm boeiend en erg betekenisvol maken. Het wordt geen romantiek alleen maar om romantiek in de game te hebben. Daar doen we niet aan bij CD Projekt Red."

In The Witcher 3 konden spelers met hoofdpersonage Geralt met een paar personages een romantische band opbouwen. Dit had vervolgens invloed op hoe bepaalde personages op Geralt reageerden. In het meest recente spel van CD Projekt Red, Cyberpunk 2077, maken romantische relaties deel uit van meerdere missies.

Het was al bekend dat CD Projekt Red aan een nieuwe The Witcher-trilogie werkt rondom een ander personage dan Geralt of Rivia, en tijdens The Game Awards eerder deze maand werd het spel onthuld. De eerste trailer, die nog geen directe gameplay toont, is gemaakt op Unreal Engine 5 en draait op een "onaangekondigde Nvidia GeForce RTX-cpu". Het was al bekend dat CD Projekt Red over zou stappen op Unreal Engine 5 voor de nieuwe The Witcher-game.

In de bijna zes minuten durende trailer is te zien hoe Ciri een dorpje aandoet waar bewoners om de zoveel tijd een mens opofferen aan een monster - in hun ogen een offer aan de goden. Ciri probeert het meisje dat uitverkoren is om opgeofferd te redden en neemt het op tegen het monster.

Een releasedatum en platforms voor The Witcher 4 zijn niet aangekondigd, maar het is te verwachten dat de game naar pc, PlayStation en Xbox komt.

Het lijkt er op dat er in de toekomst een game genaamd Terminator 2D: No Fate uitkomt.

Die naam is namelijk gespot op de Australische classificeringswebsite. Daarbij wordt gemeld dat de game verschijnt op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One, Nintendo Switch en pc.

Meer details over het spel zijn er nog niet, maar gezien de naam ligt het in de lijn der verwachting dat het een tweedimensionaal actiespel is. Daarbij valt te lezen dat het spel wordt uitgegeven en ontwikkeld door Reef Entertainment, dat in 2019 ook de firstpersonshooter Terminator Resistance afleverde. Het is niet bekend wanneer het spel officieel wordt aangekondigd.

Thijs Barnhard gaf een 5,5 aan Termninator Resistance: "Terminator Resistance is een B-game zoals ze tegenwoordig nog maar nauwelijks gemaakt worden. Veel van de ambitieuze ideeën komen niet uit de verf, maar ondanks dat is de game gewoon prima speelbaar en vermakelijk. Dat Resistance de Terminator-lore zo serieus neemt is vooral fijn voor de fans, maar het is vooral de liefhebber van de echte B-game die met dit spel zijn lol op kan."