Het was niet zo moeilijk om de verbeterpunten van de eerste Battlefront (door EA en Dice) aan te wijzen. De game miste een échte singleplayermodus, ruimtegevechten en diepgang in de multiplayermodus. Minpunten die met Star Wars Battlefront 2 eenvoudig worden weggenomen, al is het wederom niet moeilijk om opnieuw de verbeterpunten aan te wijzen.
De volledig nieuwe singleplayer is bijvoorbeeld een kla iek gevalletje van hit and mi . Je speelt als Iden Versio, een elitesoldaat aan de kant van het Keizerrijk, die zich aan het begin van de campagne uitgerekend op Endor bevindt terwijl boven haar de tweede Death Star – en daarmee het Keizerrijk – in honderdduizend stukjes spat. Vervolgens zien we vanuit haar perspectief hoe de restanten van het Keizerrijk grip op het universum proberen te houden. Bij vlagen is dat best intere ant, zeker aangezien het verhaal officieel tot de Star Wars canon behoort, maar de gehele singleplayer wordt behoorlijk ontsierd door het ongelooflijk voorspelbare verhaal over gewetenswroeging.
Irritanter is echter nog dat Idens verhaal om de haverklap wordt onderbroken door scènes waarin we met een van de Heroes uit de game spelen. Het verhaal verliest daardoor het al nagenoeg afwezige momentum dat er is, en voelt vooral aan als een uitgebreide tutorial voor de multiplayer waar uiteindelijk natuurlijk ook de meeste actie plaatsvindt.
Fanservice van de bovenste plank
Die multiplayer is in zekere zin een geweldige ervaring. Spelers nemen namelijk deel aan verschillende iconische gevechten uit alle tijdperken van het Star Wars-universum. Zo bestorm je als het droidleger van de Seperatisten het strand van Kashyyyk of de troonzaal van Naboo, maar verover je ook met de Rebellen een AT-AT in de bo en van Endor, terwijl de inheemse Ewoks letterlijk rennen voor hun leven.
Esthetisch komt het Star Wars-universum geweldig tot leven. Het extreem steriele interieur van de kloonfabrieken van Kamino vormt bijvoorbeeld een geweldig contrast met de landingsplatformen buiten, waar de regen met ongekende bakken uit de hemel komt. En dat is nog maar op één map. De manier waarop die gekke droids van de handelsfederatie waggelen, de imposante schaal van een Star Destroyer in Starfighter A ault, de weelderige begroeiing van Endor of toch de angst inboezemende rode gloed van Kylo Rens instabiele lichtzwaard; ieder facet van het Star Wars-universum komt in beeld en geluid briljant tot leven in Star Wars Battlefront 2.
Maar het is niet alleen maar ordinaire fanservice dat de klok slaat – godzijdank. Dit tweede deel zit ook op gebied van gameplay gewoon goed in elkaar. De vier verschillende standaard kla en verdienen geen originaliteitsprijs maar vullen elkaar in ieder geval goed aan, terwijl de iets uniekere Enforcer (bijvoorbeeld een Wookiee Warrior of een Death Trooper) echt even een ander elan brengt. Bovendien zijn de maps vaak zo opgebouwd dat ze tot het laatst toe spannend zijn. Terwijl de landing in Kashyyyk buiten in de weidse velden begint en krachtige tanks daar de dienst uitmaken, eindigt die strijd in een nauwe bunker waar een flink machinegeweer – of een vaardige Jedi – uiteindelijk het tij echt kan keren.
I find your lack of progre disturbing
Het is dan ook even onbegrijpelijk als doodzonde dat EA en Dice zichzelf zo ongelooflijk in de voet schieten met de manier waarop nieuwe vaardigheden en personages worden vrijgespeeld. Nou gonst het op het internet van de stemming makende verhalen die echt niet allemaal waar zijn, of inmiddels al ruim voor lancering van de game zijn rechtgebreid door EA, maar feit blijft dat dit systeem rot aan de fundering is.
Hoewel je je wapens en upgrades wel vrijspeelt door daadwerkelijk met jouw favoriete kla e te spelen, geldt dat niet voor de extra vaardigheden. Per kla e, Hero (zoals Vader en Luke) of voertuig kun je drie extra vaardigheden selecteren via zogenoemde Star Cards. Deze kaartjes krijg je via lootboxes of maak je zelf, met materiaal dat ook voornamelijk via diezelfde lootboxes te verkrijgen is. Nu begint menigeen al te steigeren bij het woord ‘lootbox’, maar dat deze lootboxes met zowel echt als nep geld te koop zijn is ons eigenlijk nog de minste zorg. De willekeur is wat het plezier van spelen ondermijnt.
Hoewel je kaartjes zelf kan maken, ben je in zeer grote mate afhankelijk van de kaartjes die je in een lootbox ontvangt. Kaarten staan namelijk niet alleen voor een vaardigheid, ze bepalen ook het kaartlevel van jouw kla en. Afhankelijk van je kaartlevel, kun je weer andere, krachtigere vaardigheden en upgrades kopen. Door de willekeur van de lootboxes ontstaat echter een oncontroleerbare wildgroei. Ondergetekende had bijvoorbeeld al snel bij toeval veel kaartjes voor de Specialist, terwijl ik in de praktijk veel meer speelde met de A ault en Heavy Troopers. Je zou verwachten dat je met die kla en waarmee je speelt progre ie boekt, maar als je bij toeval geen kaartjes krijgt en omdat je zelf maar beperkt kaartjes kan maken, staat de progre ie effectief gewoon stil – tenzij je grijpt naar de microtransacties.
Pay-to-win?
Toch vervalt Star Wars Battlefront 2 opmerkelijk genoeg niet in een ordinair pay-to-win systeem. Ja, er zijn upgrades vrij te spelen dan wel vrij te kopen die invloed hebben op je health of schade, maar in de praktijk verwateren deze upgrades behoorlijk. Dat komt vooral door de schaal van de game. Wanneer je in Galactic A ault met twintig tegen twintig speelt, gebeurt er zóveel om je heen dat die seconde dat je sneller regenereert of die extra schade die je granaat aanricht, eigenlijk slechts een druppel op de gloeiende plaat is. Officieren die extra health geven aan teamgenoten (een standaard vaardigheid van deze kla e) hebben in de praktijk vaak meer effect op de uitkomst van een schermutseling, dan een individuele Star Card. Heroes zijn overigens niet te koop met echt geld, maar enkel met de in-game credits. Maar ook de standaard AAT-tank maakt in de juiste handen meestal meer brokken dan de premium Leia Organa.
Star Wars Battlefront 2 is dan ook geen pay-to-win, want dat zou nog suggereren dat er winnaars zijn. Met dit ontgrendelsysteem, zelfs met de last minute aanpa ingen in acht genomen, zijn er vooral verliezers. De progre ie is volstrekt willekeurig, de power-ups zijn matig en de duurste Heroes zijn vooral prestigeobjecten. Het is het allemaal niet, variërend van net niet tot ‘jezus wat slaan jullie de plank mis, ik vraag me af of er wel een plank is’-niet.
Dan zijn er verder nog wat kleine technische i ues, waarvan je je af kan vragen hoe relevant die nog zijn na het ontgrendel-debacle. Voor de volledigheid benoemen we ze toch. Op het moment van schrijven (na al enkele updates, zowel gedownload als serverside) verlies je áltijd de verbinding wanneer je terug wilt naar het menu, bijvoorbeeld om lootcrates te openen of de beloning voor een challenge op te halen. In sommige gevallen wordt die beloning echter ook niet ontgrendeld. Het komt zowel voor dat er wel staat dat de challenge voltooid is en het niet mogelijk is om de beloning op te halen, als dat de game doet alsof je een uitdaging niet hebt voltooid terwijl dat toch echt zo is. Ook een stomme kleinigheid: de game geeft niet aan naar welke map je gaat als je door gaat naar een volgende ronde, waardoor je dan maar moet gokken of je als A ault of Specialist wilt starten.
Deze mankementen vormen, gezien de andere problemen van Star Wars Battlefront 2, echter slechts een kanttekening, en kunnen eenvoudig met patches worden opgelost. De fundamentele rot die in het progre iesysteem zit zien we echter niet snel verdwijnen en dat maakt moedeloos om verder te spelen, bang om weer niks nuttigs te ontgrendelen. Die angst leidt tot woede, woede leidt tot haat en haat leidt tot lijden. Als je als Darth Maul de troonzaal binnenstormt en Duel of the Fates door je speakers klinkt, of wanneer je met een kluitje Death Troopers hele pelotons Rebellen omver knalt gaat ieder Star Wars-hart heus wel sneller kloppen. Maar met alleen die fanservice ontstijgt dit tweede deel nauwelijks zijn voorganger.
Star Wars Battlefront 2 komt op 17 november uit voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze review is gespeeld op een Xbox One.