Skater XL toont lef. Nergens vertelt de game je wat je moet doen. Dit is geen sportgame als Skate van EA of een highscore-feest als Tony Hawk’s Pro Skater. Nee, Skater XL gaat terug naar de basis van skateboarden: urenlang dezelfde trick proberen, totdat je ‘m – zonder omstanders of waarderingscijfer – landt.

Qua structuur lijkt Skater XL nauwelijks op een traditionele game. Er zijn geen doelen, verhaallijnen, vormen van progressie of dramatische conclusies. Er zijn geen oneindig aantal missies zoals in Assassin’s Creed Odyssey of een carrièremodus zoals in F1 2020. Een online multiplayer kun je ook wel vergeten. In plaats daarvan ben je volledig op jezelf aangewezen. Je kiest een van de vier mannelijke pro’s – of maakt met de zeer beperkte editor een eigen skateboarder aan – en zoekt vervolgens een locatie uit die je aanspreekt.

Je zou dit kunnen zien als lui spelontwerp. Of misschien kun je deze insteek wel classificeren als een techdemo – een prototype van een concept dat met een beetje geluk ooit tot game uitgewerkt wordt. Maar je zou Skater XL ook kunnen benaderen als een trefzekere representatie van skateboarden – om preciezer te zijn, van hoe het voelt om een ollie, kickflip en treflip onder de knie te krijgen.

©GMRimport

Leercurve

Skateboarden is waanzinnig technisch: de kleinste voetbewegingen bepalen of je een truc landt of niet. Het is niet voor niets dat YouTube volstaat met tips over de ollie – de basis van het gros van de moderne skatetricks. Zelfs de ollie vereist een scala aan lichamelijke vaardigheden.

Skater XL probeert die leerervaring na te bootsen en slaagt daar behoorlijk in. De analoge sticks op de controller simuleren namelijk je voeten. Hierdoor kun je beide voeten onafhankelijk van elkaar bewegen – wat een legio aan mogelijkheden leidt, maar alles ook een stuk complexer maakt. De snelheid, richting en zorgvuldigheid van je input bepalen niet alleen of, maar ook de manier waarop je een trick uitvoert.

Deze besturing vormt de crux van Skater XL en werkt uitstekend. Ja, soms ziet het er wat onbeholpen uit, maar de besturing doet wat het belooft: een nauwkeurige vertaling van complexe bewegingen. Dat staat garant voor een behoorlijke leercurve. Ervaring met de Skate-serie van EA helpt, maar alsnog is het lastig om stijlvol te skaten – net als in het echt.

©GMRimport

Compromisloos

Deze compromisloze insteek maakt Skater XL zo interessant. Hoewel skateboarden nu officieel een Olympische sport is, draait het voor veel skaters om allesbehalve regels en doelstellingen. Juist die nadruk op vrijheid en onafhankelijkheid staat centraal in Skater XL.

Tot op zekere hoogte pakt dit goed uit. Je bepaalt zelf volledig welke trick je waar wilt landen – en oordeelt zelf wanneer je daarin geslaagd bent. Dit is precies waarom de free play-modus in de Skate-games nog altijd zo populair is. Skater XL verheft dit tot kunst, met een fijne gameplayloop tot gevolg. Het is cliché dat skateboarden een kwestie van vallen en opstaan is, maar dat is precies wat dit zo’n boeiende game maakt.

Het geeft ontzettend veel voldoening als je na een halfuur aankloten eindelijk die nollie tre flip crooked grind landt. Voor dit soort tricks moet je als gewone stervelingen jarenlang oefenen, met kapotte enkels en littekens als blijk van toewijding. Hoewel uitdagend, ligt dit in Skater XL wél binnen handbereik. En als je enigszins met stijl leert skaten, dan ziet het er zo verdomde lekker uit – alsof je je eigen skatevideo regisseert. Sommige skate-aficinado’s gaan zelfs zo ver dat ze bestaande video’s proberen te remaken.

Mede hierdoor ligt Skater XL ook zo goed binnen de skategemeenschap. Sterker nog, juist in tijden van sociale isolatie en beperkte toegang tot publieke ruimte en skateparkjes is er een groeiende behoefte aan een goede, realistische skategame. Dit is bij uitstek een simulatie van de zintuigelijke ervaring van skateboarden.

©GMRimport

Ingehaald door de tijd

Toch – of juist daarom – is Skater XL lang niet aan iedereen aan te raden. Sowieso moet het gebrek aan structuur, missies en doelen je liggen. Maar wellicht belangrijker: de locaties zijn ontzettend beperkt en eenzijdig. Ontwikkelaar Easy Day heeft ervoor gekozen om zich te richten op een aantal historische skatespots uit Amerika – met de nadruk op Los Angeles. Natuurlijk is het mooi om iconische plekken als de Wallenberg-trap en het Grant Park uit Chicago als decor te hebben. Maar op de consoles is het aanbod erg beperkt, zowel qua kwantiteit als kwaliteit. Op pc ligt dat anders – daar heeft de community een fiks aantal bestaande en fictieve locaties gemaakt.

Daarnaast is het technisch gezien een vrij zwakke game. Je zakt regelmatig door omgevingen en obstakels heen. Ook zijn de physics inconsistent en onvoorspelbaar. Dit zit de uitgekiende besturing behoorlijk in de weg en haalt veel van het spelplezier weg.

Tenslotte biedt Skater XL een wel erg eenzijdige blik op de skatecultuur. Anno 2020 is skateboarden een divers en mondiaal fenomeen. Skaters zijn niet langer per definitie jonge, witte mannen uit Noord-Amerika (als dat ooit al zo was). Skater XL doet anders vermoeden, van de locaties en soundtrack tot de speelbare skaters en beschikbare merken. Zelfs de line-up van de Tony Hawk’s Pro Skater-remaster is progressiever. En dus moeten we nog even wachten tot we als Candy Jacobs of Orapan Arwen Tongkong kunnen skaten in Palestina of Uganda.

Skater XL is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Een versie voor de Nintendo Switch is nog in ontwikkeling. Voor deze review is de game getest op PlayStation 4 Pro.

Square Enix heeft laten weten dat het aan "verschillende projecten" werkt rondom Chrono Trigger. Dit ter ere van het dertigjarige jubileum van de game.

"Nu we het dertigste jubileumviering naderen, zullen we gedurende het jaar verschillende projecten uitbrengen die verder gaan dan de wereld van de game", zo schrijft het bedrijf in het Japans op X. Daarmee willen we onze dankbaarheid uiten naar iedereen die tot nu toe Chrono Trigger heeft gespeeld."

Wat deze projecten inhouden is niet bekend, maar fans hopen al jaren op een remake van de klassieke rpg die in 1995 uitkwam op de SNES. Gezien de woordkeuze heeft Square Enix het echter niet per se over gamereleases.

Chrono Cross wordt gezien als een van de beste klassieke rpg's die ooit is uitgebracht. Zoals gezegd kwam de game in 1995 uit op de SNES, al verscheen de game niet in Europa. Uiteindelijk kwam het spel naar Europa toen de game later op Nintendo DS, smartphones en pc verscheen. Final Fantasy-bedenker Hironobu Sakaguchi, Dragon Quest-bedenker Yuji Horri, en wijlen Dragon Ball-bedenker Akira Toriyama maakten onderdeel uit van het ontwikkelteam.

Vervolg Chrono Cross verscheen in 1999 op PlayStation. In 2022 kwam er een nieuwe versie van de game uit genaamd Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition.

Square Enix zendt in de nacht van 14 op 15 maart een livestream met muziek uit de Chrono Trigger-soundtrack uit via YouTube.

ZA/UM Studio, de ontwikkelaar van Disco Elysium, heeft zijn nieuwe game aangekondigd: Project C4.

Het gaat volgens de studio om een "nieuwe, geestverruimende spionage-rpg dat introspectie, diepe door personages aangedreven dialogen en gevechten met hoge inzet mengt, aangestuurd met worpen van dobbelstelen".

Spelers krijgen als zogeheten Operant, die in dienst is van een "twijfelachtige wereldmacht", een "wanhopige opdracht" die hen het leven kan kosten, "of erger - ze kan blootstellen aan wat ze echt zijn".

Spelers kunnen in-game psychiatrische drugs innemen om de hersenen van het hoofdpersonage te veranderen en zo "het gewelddadige canvas van het echte leven te overleven". De gedachten van het hoofdpersonage kunnen dan ook gewist en aangepast worden. Hieronder is een eerste teaser trailer te zien, maar verdere details zijn schaars. Zo is niet bekend wanneer en op welke systemen de game uitkomt.

ZA/UM heeft dan wel het geprezen Disco Elysium ontwikkeld en de rechten op de game in handen, maar veel sleutelfiguren binnen de ontwikkeling zijn inmiddels vertrokken en hebben eigen studio's opgericht naar aanleiding van claims over giftig werkgedrag en ontslagrondes. Zo zijn studio's als Dark Math Games, Summer Eternal en Longdue ontstaan.