Shakedown Hawaii is een geslaagde persiflage van losgeslagen hebberigheid
In deze moderne wereld is het soms moeilijk om aan het gevoel te ontsnappen dat je overal en op iedere mogelijke manier wordt opgelicht. Van lootboxes tot vage keurmerken voor zogenaamde natuurvriendelijke producten. Ben je als consument nou echt beter af, of wordt je eigenlijk gigantisch in de zeik genomen? In Shakedown Hawaii is het wel duidelijk wie er vooral profiteert – de meest gehaaide en gierige rijkaards.
De hoofdpersoon in Shakedown Hawaii is een bijzonder veelzijdige boef. Deze naamloze CEO is een typische klagende babyboomer die zijn tijd besteed met televisiekijken en klagen over de jeugd van tegenwoordig. Wanneer blijkt dat zijn miljoenenbedrijf zo goed als failliet gaat, volgt hij het advies van zijn eigen bestseller over het runnen van een succesvolle multinational op. Alleen met gewetenloze overnames, het schaamteloos inspringen op trends en een beetje geweld kom je (terug) aan de top.
©GMRimport
GTA met gevoel voor humor
Met een moordend tempo racet de CEO door Hawaii om koste wat het kost zijn bedrijf van de afgrond te redden. Geen enkele manier om geld te verdienen wordt geschuwd. Auto’s stelen, brievenbussen omverrijden om de post te stelen, lokale middenstanders afpersen of gewoon voetgangers omver rijden: het levert allemaal wat op. In klassieke tweedimensionale Grand Theft Auto-stijl wordt er razendsnel tussen allerlei opdrachten gewisseld.
Het spel heeft daarbij een prettig chaotisch gevoel voor humor. Het is mogelijk om op de hoofden van voetgangers te springen of hun haar af te knippen. Bijna alles in de wereld kan kapot. Loop een supermarkt binnen en iedere kassa of rek kan vernield worden.
©GMRimport
The art of the deal
Dat is overigens ook een prima manier om ervoor te zorgen dat winkeliers beschermgeld betalen. De missies om iemand te laten betalen zijn kort, maar afwisselend. De ene keer moet de boel kort en klein geslagen worden, in de andere winkel is het genoeg om het toilet te laten overspoelen of wat klanten te intimideren door te dichtbij ze te staan.
De shakedowns waarin je binnen een minuut een winkelier leegschudt zijn optioneel – net zoals het business management-gedeelte van Shakedown Hawaii. Naarmate het verhaal vordert komen er steeds meer delen van het eiland te koop te staan.
Koop een hippe koffiezaak of hotel op en de CEO krijgt elke dag een gedeelte van de winst op zijn bankrekening. Het zijn aanvankelijk flinke investeringen, maar met wat verdubbelaars in de vorm van clickbaitreclames of cadeaukaarten die binnen een maand verlopen, kan de winst gemakkelijk vergroot worden.
Hawaii onveilig maken met de drie hoofdpersonen is zo leuk omdat het spel met gemak wisselt tussen gameplaystijlen
-
Matige managementsim
De cijfertjes steeds meer zien groeien en langzaam maar zeker het hele eiland overnemen is leuk, maar uiteindelijk van weinig effect op het hoofdverhaal. Er zijn geen bonussen aan gekoppeld en het heeft geen invloed op de gameplay, waardoor dit gedeelte van Shakedown Hawaii uiteindelijk een beetje nutteloos voelt. Het is net zo makkelijk te negeren.
Wat daarbij ook niet helpt is dat de menu’s om vastgoed te kopen en te upgraden niet bepaald makkelijk werken. Meerdere autogarages achter elkaar kopen voor een leuke monopoliebonus werkt simpelweg niet handig, omdat het hele menu moet worden afgesloten en opnieuw geopend om de volgende in de lijst te selecteren.
©GMRimport
Grappiger dan GTA
De traditionele, GTA-achtige gameplay is gelukkig zo veelzijdig dat het veel goed weet te maken. De missies wisselen elkaar in hoog tempo af. De ene keer moet er concurrentie uit de weg geruimd worden, de andere keer wordt er bedrijfsspionage gepleegd, wat weer wordt opgevolgd door een deelname aan een levensgevaarlijk spelprogramma. Iedere missie wordt ingeleid door een snelle dialoog tussen de CEO en de onderling die de pech heeft op dat moment met hem te maken te hebben.
Juist in deze vluchtige momenten laat Shakedown Hawaii zich van zijn geestigste kant zien. In een missie blijkt bijvoorbeeld dat de productie van dure plastic tasjes en rietjes het bedrijf leegzuigt, dus staakt de CEO de verkoop. Door het te verdraaien als een eco-vriendelijke oplossing, weet hij er meteen ook een mooi pr-momentje uit te slaan. Het b-merk Cola in de portefeuille van de CEO wordt binnen de loop van het verhaal aangeprezen als dure biologisch frisdrank, sportdrankje en als gamerbrandstof. De schaamteloze hebberigheid waarmee het allemaal gepaard gaat zou grappig zijn als het niet zo pijnlijk dichtbij de realiteit zou komen.
©GMRimport
Groteske pixelart
Het toch al hoge tempo van Shakedown Hawaii wordt nog verder opgevoerd door te wisselen tussen speelbare personage. Scooter - de leeghoofdige zoon van de CEO – is vooral bezig met zijn reputatie en zijn rapcarrière is er eentje van. De andere is een naamloze huurmoordenaar die in opdracht van de CEO complete plantages van de lokale kartels uitmoordt om de concurrentie uit de weg te ruimen.
Hawaii onveilig maken met deze drie figuren is zo leuk omdat het spel met gemak wisselt tussen gameplaystijlen. Autorijden is hilarisch omdat iedere tegenligger simpelweg aan de kant gebeukt wordt en de wagen bijna niet stuk te krijgen is. Het schieten werkt minstens zo soepel en zelfs als platformer kan Shakedown Hawaii ermee door.
De kers op de taart is de 16-bit pixelart. Alle personages in het verhaal zijn groteske karikaturen. Van de opgepompte bodybuilder die uit zijn maatpak barst tot de rivaliserende CEO met de meest belachelijke onderkin: Shakedown Hawaii schotelt ze met zo’n moordend tempo voor, dat je bijna niet de tijd hebt om ze in al hun glorie te waarderen.
Shakedown Hawaii is voor 19,99 euro verkrijgbaar op de Nintendo Switch, PlayStation 4, PlayStation Vita en pc.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Niet ieder onderdeel van Shakedown Hawaii heeft evenveel liefde gekregen, maar als satire én als klassieke GTA-game weet het spel te overtuigen. Door het extreem hoge tempo waarop de missies elkaar opvolgen en de minstens zo hoge grapdichtheid kakt Shakedown Hawaii geen moment in. Het vastgoedmanagement zit helaas nooit op datzelfde niveau, waardoor het eigenlijk helemaal genegeerd kan worden zonder dat dit het spelplezier in de weg zit.
- Chaotisch gevoel voor humor, veel afwisseling tussen gameplay missies, klassieke GTA-gameplay
- Vastgoedmanagement komt niet helemaal uit de verf
