Controllers zijn, net als bijvoorbeeld muizen en toetsenborden, een zeer aan persoonlijke voorkeuren onderhevige categorie: je vindt ze prettig, of niet. Toch zijn voornamelijk ‘pro’-controllers prima langs een relatief objectieve meetlat te leggen: wat doen ze wat normale controllers niet doen? In het geval van de Xbox Elite Series 2-controller is dat een hele hoop.

Menig gamer weet in één keer zijn favoriete controller ooit op te noemen. De één houdt van de eenvoud van de SNES-controller, terwijl de ander juist de - niet héél bruikbare - VMU-display van de bonkige Dreamcast-controllers kan waarderen. Sommige spelers zweren bij de DualShock 4, omdat die sinds de PlayStation 1 amper veranderd is, en anderen vinden de lay-out van de Xbox One-sticks weer bijzonder prettig. Mocht je bij die laatste groep horen, dan is de Elite Series 2 eigenlijk een must-have... mits je het behoorlijk stevige bedrag van 180 euro er voor over hebt.

Specificaties:

©GMRimport

De eerste Xbox Elite -controller zette zichzelf al op de kaart als een van de meest premium controllers ooit gemaakt. Het robuuste apparaat voelde bijzonder degelijk en bood al extra functies, zoals pedaaltjes aan de achterkant en verwisselbare sticks. Microsoft heeft duidelijk gekeken naar feedback van gamers, want alles dat goed was aan de eerste Elite is nu beter bij de tweede editie, én zijn er wederom een aantal handige, uitstekende extra’s toegevoegd. Werkelijk alles valt te tweaken; van nauwkeurigheid, snelheid en stugheid van de sticks tot reactietijd van de triggers.

Pedalen

Het opvallendste onderdeel van de Xbox Elite Series 2 zijn de afneembare extra ‘pedaaltjes’ en thumbsticks, ook al aanwezig op de eerste versie. Er zijn vier paddels die makkelijk met een (zeer lekker) klikje op de controller te plaatsen zijn. Vervolgens wijs je die aan knoppen, of knoppencombinaties door middel van de duidelijke software op de Xbox One of pc die aanzienlijk verbeterd is ten opzichte van de voorganger. Bij fighters, maar ook shooters, geeft dat een enorm voordeel, ondanks het feit dat het even wennen is dat je ineens vier extra ‘knoppen’ tot je beschikking hebt. Maar zelfs als je simpelweg één van de standaardknoppen qua functie wilt aanpassen of verplaatsen, is ook dat prima mogelijk.

Qua lay-out heeft Microsoft de Elite Series 2 ook aangepast. Zo zijn de pedaaltjes kleiner en subtieler geworden. Dat is een enorm voordeel als je langere speelsessies hebt, aangezien je na verloop van tijd het gevoel krijgt de controller te moeten laten ‘zweven’ zodat je niet met je vingers per ongeluk de pedaaltjes indrukt; iets wat bij de eerste Elite behoorlijk vaak het geval was. Langer gamen is nu stukken prettiger én mogelijk omdat de batterij ook nog eens veertig uur meegaat. Voor gamers die flink wat uren willen maken (en weinig waarde aan slaap hechten) is dit dus óók de ideale controller.

©GMRimport

Oplaadhoesje

Sowieso is de Elite Series 2 een aanrader voor de competitieve speler vanwege de verwisselbare thumbsticks en vierpuntdruktoetsen. Er zijn twee vierpuntdruktoetsen: een gefacetteerde (ideaal voor fighters) en een klassiek kruis. Van de sticks zijn er zes varianten: twee standaard, twee klassiek, één verhoogd en één met een bolling. Ook is de flexibiliteit van de sticks door middel van een schroefsysteem aan te passen en is onder andere gevoeligheid in de vrij simpele softwaresettings aan te passen. Deze profielen (maximaal drie) zijn makkelijk aan te maken en simpel te kiezen op de controller. Daarnaast zijn er ook stops die de triggerbeweging korter maken en bijvoorbeeld het vuren van een wapen nog sneller maakt.

Niet alleen voelt en speelt de Elite Series 2-controller dus voortreffelijk, maar alle extra functies, pedaaltjes, thumbsticks, profielen en de goed te behappen software voegen écht iets toe aan je persoonlijke manier van spelen. Ook is het gebruikte materiaal van een enorm hoge kwaliteit, waardoor de controller lang meegaat. Daarnaast heeft ook deze Elite weer een nette, stevige opberghoes met een handig nieuwigheidje: aan de achterkant is een USB-C-kabel aan te sluiten en aan de binnenkant bevindt zich een magnetisch oplaadblokje, waardoor de controller geen stof hapt wanneer je hem even niet gebruikt.

©GMRimport

Conclusie

180 euro voor een controller is veel geld. Valt dat te verantwoorden? Wat ons betreft is het antwoord volmondig ja. Dit is een allround apparaat van hoge kwaliteit en dankzij bluetooth ook nog eens prima draadloos te gebruiken op pc, maar ook tablets en smartphones. Zeker met de kennis dat Project Scarlett ook oude controllers ondersteunt, is er eigenlijk geen reden om niet te investeren in misschien wel de beste controller ooit. Eigenlijk zou dit gewoon de standaardcontroller van de volgende Xbox-console moeten worden. Elke gamer verdient dat!

Plus:

Min:

©GMRimport

De klassieke rpg Fire Emblem: The Sacred Stones is nu speelbaar via Nintendo Switch Online.

Fire Emblem: The Sacred Stones kwam in 2004 uit in Japan en het jaar erop in Europa en de Verenigde Staten. In de game ligt het koninkrijk Renais in puin na de plotselinge invasie van een voormalige bondgenoot.

De koninklijke erfgenamen Eirika en Ephraim gaan er op uit om Renais opnieuw op te bouwen en het duistere geheim achter de oorlog in hun thuisland te achterhalen. Het betreft het achtste deel in de Fire Emblem-reeks en het tweede deel dat ook buiten Japan uitkwam.

Het gaat om een Game Boy Advance-game, en het spel verschijnt dan ook in de GBA-app op Nintendo Switch Online. Daar is dus niet alleen een abonnement op de online dienst voor nodig, maar ook op het uitbreidingspakket.

Palworld-ontwikkelaar Pocketpair claimt dat het bestaan van gamefranchises als Fallout, Ark: Survival Evolved en Tomb Raider aan om aan te geven dat de aanklacht van Nintendo ongeldig is.

Afgelopen september bleek dat Nintendo en The Pokémon Company Pocketpair voor de rechter sleept. Palworld wordt sinds release vaak vergeleken met Pokémon. Afgelopen november bleek dat de aanklacht gebaseerd is op geschonden patenten die Nintendo na de release van Palworld heeft aangemaakt.

Pocketpair heeft in een reeks reacties op de aanklacht (via VGC) gemeld dat die patenten nooit aangemaakt hadden mogen worden, aangezien er al allerlei games bestonden die de gameplaymechanismen die door deze patenten worden omschreven bevatten. Volgens Pocketpair hebben games als Ark: Survival Evolved, Octopath Traveler, Pikmin 3, Far Cry 5, Titanfall 2 en Tomb Raider dergelijke mechanismen.

Volgens Pocketpair was het voorheen in games als Pikmin 3, Far Cry 5 en Tomb Raider al mogelijk om allerlei objecten te gooien - net zoals het gooien van een bal in Pokémon en een Pal Sphere in Palworld. In games als Titanfall 2 en Rune Factory 5 is het daarnaast mogelijk om een monster te vangen en ze weer vrij te laten. Daarbij zou het in games als Octopath Traveler, Monster Super League en de Nukamon-mod voor Fallout mogelijk zijn om personages te 'vangen'.

Hoewel bovenstaande voorbeelden natuurlijk niet precies hetzelfde zijn als in Palworld en Pokémon, hoopt Pocketpair hiermee de door Nintendo aangemaakte patenten ongeldig te laten verklaren, of in ieder geval aan de rechter aan te tonen dat de patenten niet volstaan om Nintendo en The Pokémon Company te laten winnen.