Resident Evil 2 is de perfecte remake
Het is tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld dat ontwikkelaars hun vroegere titels voorzien van een opgepoetste remaster om nog een keer te kunnen verdienen aan het succes van klassiekers. De Resident Evil-serie heeft hier ook een handje van, maar met Resident Evil 2 slaat Capcom een andere richting in. De ‘nieuwste’ telg in de serie is namelijk geen remaster, maar een meer dan waardige remake. De verbeteringen in Resident Evil 2 gaan namelijk veel verder dan een simpele visuele oppoetsbeurt. Het spel is van de grond af opgebouwd om een moderne kijk op de oorspronkelijke ervaring te bieden en dat is overal aan te zien.
Op audiovisueel gebied is op Resident Evil 2 bijvoorbeeld weinig aan te merken; er is overduidelijk veel aandacht besteed aan de details en animaties. Maar het spel oogt niet alleen veel realistischer en luguberder dan de versie uit 1998, het speelt ook veel natuurlijker. Alle technologische begrenzingen die voorheen in de weg zaten hebben plaats gemaakt voor een soepele en indrukwekkend filmische ervaring die je al vanaf de opening weet te grijpen.
Er wordt eigenlijk weinig tijd besteed om uit te leggen hoe kersverse agent Leon en motormuis Claire terecht zijn gekomen in deze nachtmerrie, maar dat is ook niet nodig. Door een knap staaltje ‘show, don’t tell’ voel je je als speler net zo genoodzaakt te overleven als de hoofdrolspelers wanneer je voet zet in het haast postapocalyptische Raccoon City: in een vuurzee die het resultaat is van tientallen op elkaar geklapte auto’s en die bovendien omringd wordt door levende doden, is de zoektocht naar veiligheid de enige prioriteit. En laat veiligheid nu datgene zijn dat in Resident Evil 2 vrijwel altijd net buiten handbereik ligt...
©GMRimport
Survival of the fittest
Het gevaar loert in Raccoon City om elke hoek en dwingt je als speler altijd alert en voorbereid te zijn. Dat de nadruk ligt op overleven en niet op actie maakt het spel je dan ook al binnen het eerste half uur duidelijk. Want hoewel je tijdens het spel wel degelijk wordt voorzien van een indrukwekkend wapenarsenaal, is de ammunitie hiervoor vrij beperkt. Daar komt ook nog eens bij dat zelfs de simpelste zombie behoorlijk wat kogels kan incasseren voordat hij permanent stil blijft liggen. Voor de speler geldt helaas niet hetzelfde en omdat je een onweerstaanbare snack bent voor alles dat je tegenkomt is voorzichtigheid geboden.
Zo kun je bijvoorbeeld ramen blokkeren met houten planken om zombies te weren en confrontatie uit de weg te gaan. Het is een van beste manieren om een veilige ruimte te creëren en tevens een van de opvallendste toevoegingen ten opzichte van het oorspronkelijke spel. Een andere nieuwe mogelijkheid is het gebruik van sub-wapens zoals een mes of granaat om zombies van je af te weren wanneer ze zich aan je vastgeklampt hebben. Die wapens kun je ook gewoon offensief gebruiken om bijvoorbeeld kogels te besparen of meerdere vijanden in een keer uit te schakelen. Uiteraard zijn ook deze voorwerpen beperkt bruikbaar en moet je dus steeds de afweging maken om ze actief te gebruiken of te bewaren wanneer je onverhoopt moet ontsnappen aan de hongerige muil van een Licker of gereanimeerde Dobermann.
Die overlevingsdrang houdt het spel de gehele tijd enorm spannend en daar wordt nog een schepje bovenop gedaan wanneer de angstaanjagende Tyrant ten tonele komt. De meeste wapens zijn net propjesschieters voor deze imposante bruut die je onophoudelijk opjaagt terwijl jij probeert te ontsnappen uit het politiebureau. Het enige dat nog overblijft is je uit de voeten maken en hopen dat je hem van je af kan schudden. Het geluid van zijn naderende voetstappen is met recht een van de engste en intimiderende hoogtepunten van het spel.
Het voelt allemaal zo op zijn plek dat je bijna niet opmerkt dat bijna elke puzzel in de remake helemaal opnieuw voor het spel ontworpen is
-
Vertrouwde vernieuwing
In Resident Evil 2 spendeer je het grootste deel van je tijd met het verkennen van ijzingwekkende omgevingen, het oplossen van puzzels en vooral met het uitstippelen van de ideale overlevingsstrategie. Daarmee stapt Capcom dus af van de actievolle benadering die de serie vanaf het vierde deel was toebedeeld en weer terug naar de formule die de serie aanvankelijk op de kaart zette. Toch is er aan de gameplay behoorlijk gesleuteld en heeft deze meer weg van de recente delen dan van het oorspronkelijke bronmateriaal. Zo zijn er bijvoorbeeld geen vaste camerapunten, zijn er (tijdelijke) autosaves en kun je zonder inktpatronen je spel opslaan. Ook kun je met je wapens vrij richten en reageren vijanden ook gepast op hun verwondingen, door bijvoorbeeld om te vallen als ze in hun been worden geschoten. Animaties van openende deuren zijn ook verleden tijd. De remake heeft namelijk zo goed als geen laadtijden.
Natuurlijk zijn er naast deze kleine aangename verbeteringen ook heel veel herkenbare elementen bewaard gebleven. Zo zijn het verhaal, de omgevingen en de verschillende monsters voor het grootste deel hetzelfde en veel van bekende scènes zijn ook in deze vernieuwde versie aanwezig. Zo moet je nog steeds harten-, schoppen- of ruitensleutels verzamelen om alle kamers van het politiebureau te openen, met een kabelbaan uit het riool ontsnappen en het tegen bloeddorstige flora opnemen in een laboratorium.
De puzzels in de game zijn eveneens onderhevig aan die fijne balans tussen nieuw en vertrouwd. Ze voelen in opzet precies aan als klassieke Resident Evil-puzzels waarbij verschillende voorwerpen moeten worden gecombineerd of een code moet worden ontcijferd om tot de oplossing te komen. Soms leidt zo’n oplossing dan weer tot een voorwerp dat vervolgens weer nodig is voor een ander raadsel. Het voelt allemaal zo op zijn plek dat je bijna niet opmerkt dat bijna elke puzzel in de remake helemaal opnieuw voor het spel ontworpen is.
©GMRimport
©GMRimport
©GMRimport
Een verraderlijk einde
De speelduur van Resident Evil 2 is niet heel lang, maar de game vraagt om meerdere playthroughs. Zo zijn er ook in deze remake twee verschillende scenario’s. In de een speel je als Leon Kennedy, die de mysterieuze Ada Wong helpt het mysterie van de virusuitbraak op te lossen. In het tweede scenario probeer je als Claire Redfield je broer terug te vinden terwijl je de jonge Sherry Birkin onder je hoede neemt. De secundaire personages (Ada en Sherry) blijven dit keer niet alleen maar in een ondersteunende rol, maar zijn zelfs tijdelijk speelbaar. Deze segmenten speciaal voor de remake toegevoegd en ze zijn een leuke afwisseling op de gebruikelijke gameplay. Ze passen zelfs zo goed in het narratief dat het bijna ondenkbaar zou zijn ze weg te laten.
Wanneer je een van deze scenario’s hebt voltooid krijg je tevens de mogelijkheid een “2nd Run”-scenario als het andere personage te starten. Dat scenario sluit aan op degene die je daarvoor hebt afgerond, is net iets anders en voegt het daadwerkelijke einde toe. Om het spel dus helemaal uit te spelen moet je het minimaal twee keer doorlopen. Schrik dus niet als het (eerste) einde tegen lijkt te vallen. Ook ontgrendel je de extra modus ‘4th Survivor’, waarin je je als het personage HUNK met beperkte voorraden een weg naar de reddingshelikopter moet banen. HUNK’s tocht is behoorlijk pittig en vergt het uiterste van je planning en overlevingsvaardigheden. Lukt het je, dan word je beloond met de mogelijkheid het scenario te spelen als Tofu. Dit volstrekt belachelijke personage is een gigantisch blok tofu met een petje, die het slechts bewapend met een mes en wat geneeskrachtige kruiden opneemt tegen hordes zombies. Waar andere personages bebloed raken door hun verwondingen zie je bij Tofu gaandeweg happen uit zijn rechthoekige lichaam verdwijnen. Deze modus is oprecht grappig, maar ook ongelooflijk uitdagend.
©GMRimport
Een remake zoals het hoort
Resident Evil 2 is door de goede balans van vernieuwingen en herkenbaarheid de ideale remake. Het overtreft hierin zelfs de remake van het eerste deel, die destijds ook behoorlijk indrukwekkend was. Maar waar die game de formule van het origineel dunnetjes herhaalt, maakt de remake van Resident Evil 2 bijzonder goed gebruik van de twintig jaar aan technologische vooruitgang die sinds de klassieke Resident Evil 2 heeft plaatsgevonden. Een remake is immers pas echt de moeite als je als ontwikkelaar het idee hebt dat je met de huidige mogelijkheden meer uit het oorspronkelijke concept kan halen dan toen. Dat is bij Resident Evil 2 zichtbaar het geval. Het is knap van Capcom dat het zo’n vertrouwde ervaring tóch helemaal nieuw kan laten aanvoelen. Daardoor zijn de kleine schoonheidsfoutjes hier en daar makkelijk te vergeven.
Iedereen die in 1998 dus al vol spanning door Raccoon City rende zal dat nu weer met plezier doen, wetende dat de game ook enkele verrassingen voor ze in petto heeft. Voor nieuwkomers is deze remake de perfecte manier om de klassieke Resident Evil-formule te beleven. Met Resident Evil 7 heeft Capcom laten zien ook compleet nieuwe horrorgames te kunnen maken, maar als de overige delen van Resident Evil vergelijkbare remakes als dit deel krijgen kunnen we dat alleen maar aanmoedigen.
Resident Evil 2 is vanaf 25 januari beschikbaar op pc, PlayStation 4 en Xbox One. Voor deze review is de game gespeeld op de PlayStation 4.
Meer reviews:
Resident Evil 2 is alles dat een remake moet zijn. De game blijft trouw aan de oorspronkelijke versie en schotelt je tegelijkertijd toch een geheel nieuwe spelervaring voor. Het kenmerkende beklemmende gevoel van de klassieke Resident Evil-delen is helemaal terug en is zelfs nog effectiever dan twintig jaar geleden. De indrukwekkende grafische updates en vele kleine spelverbeteringen maken van Resident Evil 2 een horrorgame die zich meer dan uitstekend staande houdt tussen de andere moderne spellen in het genre. Of je nu wel of niet bekend bent met het oorspronkelijke spel, deze remake is verplichte kost voor iedereen die houdt van een goede survivalhorrorgame.
- Ouderwets spannend, grafisch prachtig, leuk om meerder keren te spelen, goede toevoegingen op de oorspronkelijke game
- Aan de korte kant, slechte belichting is soms storend
