Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX biedt vooral nostalgie
Al vrij rap na de doorbraak van Pokémon Red, Green en Blue verschenen er talloze Pokémon spin-offs. Enkelen met groot succes, maar geen spin-off behaalde de verkoopcijfers van Pokémon Mystery Dungeon Red en Blue Rescue Team. Hoewel het fundament van de games meer dan vijftien jaar later nog steeds staat, had remake Rescue Team DX meer mogen zijn dan louter een nostalgietrip.
In Pokémon Mystery Dungeon worden spelers plots wakker als een pokémon, die aan de hand van een persoonlijkheidstest wordt bepaald. Na eenmaal te zijn gevonden door een partner naar keuze, richt het tweetal een reddingsteam op om gestrande monsters in nood te redden. Het leeuwendeel spenderen spelers dan ook in willekeurig opgebouwde kerkers, waarin ze monsters bevechten in een turn-based vechtsysteem, essentiële spullen verzamelen en het team uitbreiden met één of meerdere van de bijna vierhonderd verschillende pokémon. Vergelijkbaar met de hoofdserie fungeert die formule als basis voor alle daaropvolgende delen en is deze sindsdien sterk uitgebreid.
©GMRimport
Hoewel bijna alles aan Rescue Team DX inhoudelijk ongewijzigd is ten opzichte van het origineel, geeft de nieuwe art style het geheel wat extra fleur. De spelwereld en pokémon ogen namelijk alsof ze met aquarelverf op het beeld geschilderd zijn, wat een prettig aanzicht oplevert. Locaties als de Magma Cavern en de Lapis Cave contrasteren bijvoorbeeld extra dankzij het brede kleurenpalet van elementen als lava en lichtgevende kristallen. Een merkwaardig aspect aan het uiterlijk van de game is dat de stijl op televisies minder goed uit de verf komt dan in de handheldmodus. Waarom is lastig in te schatten, maar het lijkt te maken te hebben met de resolutie van de game, die wellicht lager is dan 1080p. Los daarvan is Rescue Team DX een plaatje.
Subtiele wijzigingen
Op gameplaygebied zijn subtielere wijzigingen aangebracht om de speelervaring te stroomlijnen, soms zelfs onverwachts fijn. Waar de automodus bijvoorbeeld klinkt als een optie voor beginners, is deze eigenlijk ontzettend handig om sneller door een kerker te wandelen die je al eens hebt doorlopen. De kunstmatige intelligentie maakt daarbij op een enkele keer na altijd de juiste keuze door eerst spullen op te pakken of een dreigende pokémon te confronteren – spelers nemen bij gevechten automatisch weer de controle – en daarna pas de trap naar de volgende etage te beklimmen.
Ook zijn de voorbereiding en het vechtsysteem minder omslachtig. Voorafgaand aan een kerker kunnen spelers op afstand spullen meenemen en geld storten, in plaats van daarvoor een wandeling door het dorp te hoeven maken. Daarnaast is het kiezen van een aanval een stuk sneller, is direct duidelijk wat het effect ervan is en gebruik je met de A-aanval (meestal) de beste move voor een situatie. Het vechtsysteem zelf is nog even boeiend als altijd. Tijdens confrontaties positioneer je het team om van een afstand aan te vallen of juist ruimte te maken voor de overige pokémon. De Power Points van elke pokémon in de gaten houden en regelmatig appels eten tijdens de soms lange tocht maken het systeem een slimme afwisseling op wat we gewend zijn uit de hoofdgames.
©GMRimport
Minder repetitief
Dergelijke verfijningen maken de soms repetitieve gameplay van Pokémon Mystery Dungeon een stuk dragelijker. Hoewel een kerker iedere keer ‘anders’ is, komt het in de praktijk toch vaak neer op via smalle tunnels verschillende kamers afwerken om de volgende trap te bereiken. Dankzij de eerder genoemde automodus in combinatie met de optie om de spelsnelheid te verhogen, vlieg je soms door levels heen, waar het voorheen een sleur kon zijn om het einde te bereiken. Wel jammer is dat na elke reddingsactie een dag verstrijkt, en je reddingsteam moet rusten voordat het weer op pad kan. Daaraan merk je dat de remake gebaseerd is op behoorlijk trage games.
Rescue Team DX is geen bijzonder moeilijke game. Een handvol eindbazen biedt een leuke uitdaging, maar wie gedurende het verhaal af en toe de vernieuwde Mahukita Dojo bezoekt en wat monsters in nood redt, treft weinig obstakels. Daarbij is het IQ-systeem overboord gegooid voor Rare Qualities, handige vaardigheden die vergelijkbaar zijn met die uit Super Mystery Dungeon op de 3DS. Bij het eten van één van de twee soorten gummi’s, krijgt je team bijvoorbeeld een stat boost als ze schade oplopen of heeft het per beurt de kans om PP te herstellen. Het is een speelse mechaniek die het overleven iets eenvoudiger maakt, maar verder niet baanbrekend.
©GMRimport
Charme
Hoewel Rescue Team DX nog steeds vervelend veel flashbacks toont uit angst dat de speler de plot is vergeten, is een groot deel van de charme behouden gebleven. Conversaties tussen pokémon onderling – zoals de schokkende onthulling dat Diglett voeten hebben – zijn erg komisch of aandoenlijk. Alle inwoners van het dorp krijgen daarnaast een achtergrondverhaal en een aan hun soort verwante persoonlijkheid, waardoor het slotstuk van de game zowaar enige emotionele waarde heeft.
Ook prijzenswaardig aan de Mystery Dungeon-reeks is de postgame, die deuren opent naar zeer pittige dungeons en baasgevechten met legendarische pokémon. Het is dankzij de optie om vijf extra pokémon per dungeon te rekruteren en ter plekke het benodigde Rescue Camp te kopen daarnaast aantrekkelijker om het team uit te blijven breiden. Helaas moeten spelers nog steeds grinden om alle verblijfplaatsen te bekostigen en is het statische uiterlijk van Rescue Camps een stuk minder sfeervol dan de Friend Area’s uit het origineel. Daar had de remake wel wat aan mogen doen.
©GMRimport