Voetbalgames staan nooit bol van de vernieuwingen, maar meestal ziet het geoefende oog wel wat er nieuw is. Bij PES 2019 is het makkelijker om aan te wijzen wat er ontbreekt. Enerzijds omdat de aan de concurrent verloren Champions League-licentie wel iets prominents is, anderzijds ook omdat de vernieuwingen dit jaar wel heel summier zijn.
Elf nieuwe unieke eigenschappen moeten voor magic moments zorgen. Spelers met deze vaardigheden kunnen bijvoorbeeld fraaier aannemen, de bal een bepaald effect geven of als keeper juist penalty’s killen. Klinkt leuk op de achterkant van het doosje en oké, het geeft een heel goed gevoel als zo’n bal onhoudbaar hard omhoog krult, zo de bovenhoek in. Maar maakt het veel verschil?
Fraaie momenten
PES hangt namelijk sowieso aan elkaar van de fraaie momenten. Deze nieuwe vaardigheden zijn slechts een strootje in een hooiberg. Briljante pa es of geweldige goals zijn bovendien niet alleen voorbehouden aan spelers van Spaanse of Engelse topclubs. Ook Hakim Ziyech strooit in de nauwkeurig nagemaakte Johan Cruijff Arena met me cherpe pa es vanaf de buitenkant van zijn voet.
Aannames, pa jes, schoten; iedere animatie is geloofwaardig – ook wanneer het niet goed gaat. Voetbal is immers niet altijd mooi. Spelers strekken zich atletisch om bij de bal te kunnen, maar mi en ook weleens of kunnen de bal niet meer de juiste richting geven. Ze botsen, schieten een mispeer het stadion uit of geven een tikkie terug, Jaap. Geeft niet, hoort bij het spelletje en de waarheidsgetrouwe animaties zorgen ervoor dat het ook zo voelt. Die animaties en geloofwaardigheid laten je ook juichen als een speler de bal grandioos uit de lucht plukt en tegen de touwen jaagt. Die emotie is precies waar voetbal om draait.
Dat is echter bekende koek, want PES imiteerde het spelletje vorig jaar ook al zo angstwekkend goed. Die nieuwe vaardigheden weten dat niveau nauwelijks op te krikken. Sterker nog, hardnekkig gedrag van de computergestuurde tegenstander wil die geloofwaardigheid nog weleens de nek omdraaien. Net als Spanje het afgelopen WK, willen spelers nog weleens tot in den treure de bal breed spelen, zelfs wanneer ze één op één op jouw keeper aflopen. Ook vloeien doelpunten soms rijkelijk. Scoreborden als 5-3 komen vaker voor dan 1-0.
Bekende minpunten
De andere minpunten zijn, evenals de pluspunten, bekende materie. Veel clubs gaan schuil onder fictieve namen en ook de Champions League mag zoals bekend niet meer bij naam worden genoemd. Daar staat overigens tegenover dat er een aantal kleinere competities zijn toegevoegd, waaronder de Belgische en Ru ische, waardoor de bootleg-Champions League ironisch genoeg wel gevuld is met meer echt bestaande teams.
Op gebied van presentatie is PES meer en meer toe aan een zeer grondige renovatie. De overdaad aan trage, kale menu’s die uit niets meer dan platte tekst bestaan, kunnen echt niet meer (hebben ze ooit gekund?) en het commentaar geeft meer kramp in je tenen dan de oraties van Frank Snoeks tijdens een wedstrijd van F.C. Barcelona.
Een van de grootste daadwerkelijke irritaties is en blijft de scheidsrechter. Soms wuift hij de grofste tackles weg, om even later een rode prent te tonen voor een loepzuivere sliding op de bal. Als dat de grilligheid van echte scheidsrechters moet simuleren, dan is PES ernstig toe aan een VAR.
Onder de streep wordt op gebied van licenties dus wat gewonnen en verloren, maar dat is uiteindelijk maar visuele opsmuk waar weinig PES-fans om geven. En terecht, want er zit dankzij de waarheidsgetrouwe animaties net zoveel voetbal in MD White en Manchester Blue, als in Real Madrid en Manchester City. PES is echter wel het beste tegen menselijke tegenstanders, omdat de computergestuurde tegenstander haaks op het realisme de bal te lang wil rondtikken. Aan het nukkige gedrag van de scheids is echter geen ontkomen aan, evenals aan de achterhaalde presentatie van het gehele spel. Kortom: PES is PES.
PES 2019 is nu beschikbaar op pc, Xbox One en PlayStation 4. Voor de review is gespeeld op een PlayStation 4 Pro.