Bijna iedereen vraagt zich wel eens af wat er met ons gebeurt nadat we sterven. Is er alleen maar een zwarte, bewustloze leegte, beginnen we opnieuw als een ander individu of is de hoop op een prachtig hiernamaals niet tevergeefs? En kunnen de zielen van overleden dierbaren nog zien of horen wat wij van hen denken en hoe wij om hen rouwen? Voor velen zijn dit existentiële vraagstukken, maar voor de Watchers uit Oninaki een weet.

Voor Kagachi, de hoofdrolspeler uit dit kleurige rollenspel van Tokyo RPG Factory, is het begeleiden van verloren zielen namelijk een dagtaak. Als lid van de Watchers is het zijn verantwoordelijkheid er voor te zorgen dat de geesten van overledenen niet in de wereld van de levenden blijven ronddolen, maar veilig doorreizen naar The Beyond - een dimensie vergelijkbaar met het hiernamaals. Op die manier kunnen zij reïncarneren en aldaar een nieuw leven beginnen. Zielen die door woede, verdriet of andere onverwerkte zaken niet voorbij de Veil reizen, lopen ook nog het risico in wrok koesterende monsters te veranderen.

©GMRimport

Omdat de mensen in Oninaki geloven in reïncarnatie verandert hun kijk op de dood behoorlijk. Zo zijn er mensen die middels euthanasie hun geliefden willen volgen en mensen voor wie de drempel tot moord een stuk lager ligt. Sterfgevallen zijn allesbehalve zeldzaam, dus Kagachi heeft er zijn handen vol aan. Helemaal wanneer een mysterieuze en moordlustige krijger die de Night Devil wordt genoemd het land teistert met een onophoudelijke reeks moorden. Samen met Linne, een bovennatuurlijk meisje dat hij in zijn jeugd ontmoette, trekt Kagachi eropuit om de Night Devil te stoppen en de natuurlijke balans te herstellen.

Het gevolg is een meeslepend en tot nadenken stemmend verhaal vol dramatische gebeurtenissen, twists en onverwachte ontdekkingen. Het tempo waarin de plot zich ontvouwt is niet altijd even consistent, maar toch weet Oninaki je aandacht tot aan het einde vast te houden.

©GMRimport

Duiveltje op je schouder

Oninaki lijkt wat betreft gameplay meer op actie-rpgs zoals Diablo of Torchlight dan op de eerdere titels van Tokyo RPG Factory, zoals I Am Setsuna. Kagachi kan normale aanvallen combineren met speciale vaardigheden om hordes monsters te verslaan, die bij hun dood willekeurige wapens, drankjes of upgrades laten vallen. Hij hoeft deze gevechten niet alleen aan te gaan, maar krijgt daarbij hulp van zogeheten Daemons. Dit zijn behulpzame geesten die niet kunnen worden gereïncarneerd en zich daarom aan levende mensen binden die hen op sleeptouw willen nemen. Deze speciale verbintenis geeft de gastheer toegang tot allerlei wapens en gevechtsstijlen. Iedere Daemon heeft zijn of haar eigen specialiteiten en zodoende leveren ze allemaal behoorlijk verschillende manieren van spelen op.

Je begint het spel bijvoorbeeld met Aisha aan je zijde, een zwaardvechtster die het moet hebben van haar snelheid en combinatie-aanvallen. Kort daarna sluit speer-specialist Zaav zich bij je aan, wiens stijl zich richt op bereik en luchtaanvallen. Er volgen daarna nog veel meer Daemons. Je kunt gelijktijdig vier verschillende aan Kagachi toewijzen, waartussen je naar hartenlust kunt wisselen. Terwijl je een van hen actief gebruikt, verzamel je tijdens gevechten Soulstones, waarmee dat specifieke personage nieuwe vaardigheden kan leren. De skill-tree waarmee je dit doet is enorm uitgebreid en kan naar eigen inzicht worden ingevuld. Die vaardigheden gelden soms alleen als de Daemon actief is, maar soms ook wanneer je hem of haar alleen maar in party hebt. Hierdoor word je aangespoord met iedereen te experimenteren om te zien welke geesten het best bij jou passen. Het verzamelen en uitproberen van deze Daemons is absoluut het hoogtepunt van Oninaki.

©GMRimport

Tipje van de sluier

Oninaki biedt een grote verscheidenheid aan locaties. De vormgeving van deze plekken is tof gedaan en roept een bijzonder etherisch gevoel op. De stilistische keuzes en kleurgebruik weten knap te verhullen dat het hier niet om een technische hoogvlieger gaat. Vooral in The Beyond voel je dit erg sterk: qua kleur en uitstraling lijkt het echt op een bovennatuurlijke schaduwdimensie van een wereld die toch al een bepaalde onwerkelijkheid uitstraalde.

Overstappen tussen beide dimensies kan op elk gewenst moment en heeft niet alleen narratief belang, maar is ook van invloed op de spelervaring. Zo zitten er vele Lost in de spelwereld verborgen waarmee je alleen kunt communiceren in The Beyond. Dit levert vaak kleine zijmissies op waar beloningen tegenover staan. Tevens zijn er speciale schatkisten met nieuwe wapens of upgrades die alleen in de duistere dimensie zichtbaar zijn, alsmede andere monsters. Aanvankelijk is de dodenwereld in ieder gebied in duisternis gehuld en is het verkennen ervan onmogelijk. Om de schaduwen te verdrijven moeten er speciale minibazen worden verslagen in de normale wereld.

Tijdens je avontuur wissel je dus voortdurend van spelwereld en daar zit ontzettend veel potentie in. Helaas doet Oninaki hier te weinig mee. Anders dan wat monsters, schatten en hier en daar een Lost is er wat betreft gameplay eigenlijk weinig opmerkelijk aan The Beyond. Het wordt nooit gebruikt voor interessante puzzels en komt in sommige segmenten eigenlijk nauwelijks aan bod. Het verhaal speelt in op het belang van deze dimensie, maar dat voelt tijdens het spelen niet zo. In veel gevallen gebruik je de overstap alleen om alle monsters in een gebied te verversen zodat je meer wapens en ervaringspunten kunt verdienen. Dat is weliswaar efficiënt, maar ook best teleurstellend.

Het leven is kort

Anders dan de dungeon crawlers waaruit Oninaki inspiratie opdoet, is dit een lineair avontuur. Een groot deel van die ervaring bestaat uit gevechten en op den duur dreigen die toch wat repetitief te worden. Oninaki mist bijvoorbeeld willekeurig gegeneerde kerkers of een grotere variatie aan wapens die in dit genre normaalgesproken voor herspeelbaarheid zorgen. Gelukkig bieden de Daemons genoeg variatie om te voorkomen dat Oninaki vervalt tot een hersenloze herhaling van zetten. De eindcredits rollen over het scherm voordat de verveling echt toeslaat en als je alleen de hoofdlijn volgt is dat na een uurtje of twintig. Dat is voor een rpg misschien niet heel lang, maar voor Oninaki precies genoeg.

Oninaki mag dan misschien minder uitgebreid zijn dan zijn genregenoten, maar de aspecten waarmee het spel weet te imponeren voeren uiteindelijk de boventoon. De fraaie stijl en de goed uitgewerkte Daemons maken het de moeite waard Oninaki een keer te doorlopen.

Oninaki is nu verkrijgbaar voor pc, PlayStation 4 en Nintendo Switch. Voor deze recensie is het spel gespeeld op de PS4.

The Elder Scrolls 4: Oblivion Remastered is vandaag officieel aangekondigd middels een livestream. De game is meteen beschikbaar.

In de aankondigingsvideo praatten Bethesda's Todd Howard en Matt Carofano over de nieuwe editie van de game. In eerste instantie werden beelden van het origineel getoond, dat in 2006 op Xbox 360 en pc en in 2007 op PlayStation 3 uitkwam. Er werd gekeken naar het belang van de release van dit origineel, dat openwereld-rpg's naar een hoger niveau tilde.

Vervolgens toonde de livestream beelden van de nieuwe versie van het spel. Daarbij lag er veel nadruk op de grafische verbeteringen van de game, die mogelijk worden gemaakt door Unreal Engine 5. Door de toename van details moeten spelers zich nog meer onderdeel van de spelwereld voelen.

Gameplay is ook op de schop gegaan. Hoewel de game trouw aan het origineel blijft, zijn gameplaysystemen verbeterd. Ook animaties van personages en vijanden zijn verbeterd. Tijdens gevechten vliegen de vonken en bloedspetters van het gevecht af. Hoewel de game door de meesten met een eerstepersoonsperspectief wordt gespeeld, is er ook een derdepersoonsperspectief, die in deze versie beter moet werken. Dialogen klinken natuurlijker, maar de soms opmerkelijke gesprekken die het spel zijn charme geven zijn behouden.

Oblivion Remastered wordt gezien als "de meest complete versie van Oblivion". Alle dlc - waaronder de verhalende uitbreidingen - zitten ook bij het spel inbegrepen. De game is nu verkrijgbaar op Xbox Series-consoles, Steam en PlayStation 5, en staat ook op Game Pass. De game kost 54,99 euro, al is er ook een Deluxe-uitvoering van 64,99 euro, inclusief de befaamde horse armor.

Er gingen al geruime tijd geruchten dat er een remake of remaster van The Elder Scrolls 4: Oblivion in ontwikkeling was. Er waren zelfs screenshots uitgelekt. Volgens die geruchten werkt Virtuos aan de remake, en dat blijkt nu ook te kloppen. De studio is ook bekend van de aankomende remake van Metal Gear Solid 3: Snake Eater.

De batterijduur van de Nintendo Switch 2 Pro Controller is gelijk aan die van de Pro Controller van de eerste Switch, terwijl hij wel sneller oplaadt.

Dat spotte Nintendo Life op de officiële website van Nintendo. Net zoals de Pro Controller voor de eerste Switch, gaat de Pro Controller voor de Switch 2 ongeveer veertig uur mee voordat hij weer opgeladen moet worden. De Switch 2 Pro Controller doet er echter ongeveer 3,5 uur over om zich volledig op te laden, terwijl dit met de eerste Pro Controller zo'n 6 uur duurde.

We wisten al dat de Switch 2 Pro Controller diverse toevoegingen heeft. Zo zitten er aan de achterkant twee nieuwe knoppen - de GL- en GR-knoppen - en is er net als op de nieuwe Joy-Cons een C-knop aanwezig waarmee GameChat opgestart kan worden. De controller heeft ook HD Rumble 2, wat voor nog gedetailleerdere force feedback moet zorgen.

Het was al bekend dat huidige Pro Controllers en Joy-Cons ook gebruikt kunnen worden op de Switch 2. Het is alleen niet mogelijk om met de huidige controllers de Switch 2 uit slaapstand te halen. De Switch 2 - alsmede de Switch 2 Pro Controller - verschijnt op 5 juni.